vrienden

Yet another weekend

Voorbij gevlogen. Zaterdag te gast bij vrienden in Limburg (die geheel toevallig in dezelfde straat wonen als onze andere Limburgse vrienden) en hun schattige, zij het over-actieve kroost. De drie kinderen waren alweer flink gegroeid en zo mogelijk nóg mondiger geworden. Dat belooft! Net als op vrijdag, lagen we ook op zaterdag later dan twee uur ‘s nachts in bed. Op zich geen probleem, want op zondag sliepen we lekker lang uit, alleen vrees ik dat het opstaan maandag weer zwaar zal tegenvallen.

Zondag beperkten we ons tot een namiddagje wijn proeven in de business lounge van OHL in het gezelschap van onze Leuvense vrienden.  Heel fijn om nog eens bij te babbelen, want we hadden hen al lang niet meer gezien. En ja, we konden het niet laten om weer een paar flesjes wijn in te slaan. Komt altijd van pas!

Een goed gevulde week

Een geweldig drukke en stresserende werkweek achter de rug waardoor ik mening avondje later dan gepland aan mijn bureau gezeten heb, maar daar wou ik het hier eigenlijk niet over hebben. Want ondanks de drukte op het werk, boden de avonden een fijn tegengewicht aan al de stress. Een overzichtje:

  • maandag: de bachata danslessen beginnen steeds beter te gaan en mijn vriendje vindt het zelfs beter meevallen dan verwacht
  • dinsdag: een geweldig squashpartijtje, lang geleden dat ik nog zo goed gespeeld heb
  • woensdag: heel veel foto’s verwerkt
  • donderdag: naar de 6de Vlaamse Improcup geweest met mijn vriendje en één van onze mede-studenten uit de Spaanse les, bij momenten goed gelachen en na de finale nog iets gaan drinken in de Domus (ongeveer het enige café in de buurt dat nog open was, is donderdag geen uitgangsavond in Leuven?)
  • vrijdagmiddag: een female only twunch waar ik iets bijleerde over personal branding en de 4 C’s
  • vrijdagavond: het jaarlijkse alumni-etentje van mijn studentenvereniging. Een avond waarop de oud-medewerkers straffe verhalen vertellen over de goede oude tijd aan de huidige medewerkers. Het eten in de Wiering viel tegen, maar het gezelschap maakte veel goed (de mama en papa van mijn toekomstige petekindje waren er ook). Het viel me wel op hoe ongelooflijk braaf die studenten van tegenwoordig geworden zijn. Man, dat was in mijn studententijd toch wel anders. Uiteraard hebben we, als anciens, de boel mee afgesloten in (alweer) de Domus (wat is dat met al die cafés die om middernacht al sluiten!). Fijn om zien dat de studentenvereniging waar ik zoveel van mijn tijd in gestopt heb, het nog altijd prima doet.

Antwerpse gastvrijheid

Zaterdag waren we te gast bij Lime en haar vriendje in het wereldse Antwerpen. Wij mogen dan wel grote fan zijn van ons leventje in Leuven, Antwerpen, da’s toch een stad van een heel ander kaliber. Omdat we bij Lime altijd serieus in de watten gelegd worden op culinair gebied, namen we de trein. Milieuvriendelijk, je kan zonder problemen een glaasje drinken én een dutje doen op de terugweg na een paar glaasjes te veel. 😉

Naar goede gewoonte was het eten weer heerlijk. Te starten met Sint-Jacobsnoten (love it), over een heerlijke bouillabaise (waarvan ik helaas geen foto heb) tot aan het knisperende dessert, dat bij mij een pak minder knisperde dan bij mijn tafelgenoten (misschien is de samenstelling van mijn speeksel anders of zo). En kijk, we kregen zelfs een zakje mee naar huis!

Babyborrel!

Tot elf uur in bed liggen op zondag, het komt er niet elk weekend van. Hoewel ik hou van actieve en goed gevulde weekends, moet ik toegeven dat dit uitslapen mij enorm deugd heeft gedaan. Die vervelende luchtwegeninfectie/hoest/verkoudheid/whatever waar ik nu al een week of twee mee sukkel, laat zich moeilijker overwinnen dan eerst gedacht. We lieten er zelfs een middernachtelijk feestje op zaterdag voor schieten.

Lekker lui gebruncht en dan op het gemak naar een babyborrel in Bertem gereden. In januari werden maar liefst vier baby’s geboren in onze vriendenkring, waardoor we in februari heel wat babybezoekjes op de agenda hebben staan. Eerst was het een beetje zoeken, op de babyborrel. We kenden er buiten de trotse mama niemand (met de papa hadden we enkel nog maar virtueel kennis gemaakt). Dus kozen we op goed geluk een plek uit aan tafel bij een koppel dat er ook een beetje eenzaam bij zat.

Een mens kan al eens geluk hebben: na een eerste kennismaking bleken ze even fervente reizigers als wijzelve te zijn. Japan en Australië waren twee reisbestemmingen die we gemeenschappelijk hadden en waar we wel een paar uurtjes over konden doorbomen. En, en, en, de man van het koppel bleek binnenkort voor een paar weken naar Schotland te gaan en kon ons geweldig goeie tips geven voor onze Schotlandreis in juni (die ik tot mijn grote schande nog helemaal moet plannen). En zo vloog de namiddag voorbij en bleven we tot ongeveer de laatsten plakken.

Nice.

Sneeuw op het platteland

Het was best wel romantisch: zaterdagnacht met z’n tweetjes in de auto terwijl de sneeuwvlokken naar beneden dwarrelden op de verlaten Limburgse wegen. Mooi hoor, zo’n appartement met uitzicht op de boerenbuiten en ezeltjes in de tuin. We konden zien hoe gelukkig onze vrienden waren in hun mooi en gezellig appartement, een pak groter dan het onze. En toch zou ik niet willen ruilen. De nabijheid van een stad, alle verplaatsingen te voet of met de fiets kunnen doen, ‘s avonds altijd leven op straat en een cultureel en vrijetijdsaanbod om U tegen te zeggen. I really love living in Leuven city.

De laatste nieuwjaarsreceptie van 2013

Was er eentje op ons eigen appartementje. Met tien medewerkers aan een gezamenlijk project rond onze tafel en een kerstboom die nog voor een klein beetje eindejaarssfeer zorgde. Wat cava, prosecco, witte wijn, hartige en zoete hapjes en het werd twee uur ‘s nachts voordat we er goed en wel erg in hadden. We toastten éénmaal met Estse wodka op een gelukkig en geslaagd 2013. Als de rest van het jaar voorbijvliegt zoals de maand januari voorbijgevlogen is, zal het niet lang duren of we kunnen alweer klinken op 2014.

Misschien moeten we die kerstboom gewoon laten staan. 😉

Wijnproefcursus

Nog zoiets wat ik al heel eens wilde doen, maar wat er maar nooit van kwam. Gelukkig hebben wij ondernemende vrienden die gewoon hun woonkamer ter beschikking stellen voor een avondje wijn proeven voor een bende van 13 personen. Heel erg leuk én leerrijk. Ik krabbelde voor mezelf wat notities bijeen op een blaadje, die ik hieronder overneem ter lering ende vermaak. Het was een basiscursus, dus we begonnen met het onderscheiden van de verschillende geuren die je in wijn kan herkennen, want in tegenstelling tot wat mensen denken, proef je met je neus. Je tong kan enkel de smaken: zoet, zuur, zout en bitter onderscheiden (over umami hebben we het niet gehad). Die smaken worden op verschillende plekken van de tong waargenomen, dus het is bij het wijnproeven erg belangrijk om de wijn goed in je mond te laten ronddraaien. Maar voordat je proeft, moet je natuurlijk eerst ruiken! Opgelet, ruik eerst en wals daarna pas met de wijn in het glas alvorens een tweede keer te ruiken.

Bij de witte wijnen concentreerden we ons vooral op het verschil tussen Chardonnay en Sauvignon. Enkele tips om beide druivensoorten uit mekaar te houden:

  • Chardonnay ruikt onmiskenbaar naar banaan.
  • Sauvignon is over het algemeen lichter van kleur, Chardonnay is geler. Opgelet, dit geldt niet als de ene wijn ouder is dan de andere.
  • Chardonnay heeft een meer mollige smaak.
  • Sauvignon is fruitiger en heeft meer zuren dan Chardonnay.

Bij de rode wijn leerden we de Merlot van de Cabernet Sauvignon onderscheiden:

  • Merlot is de meest geteelde druif ter wereld.
  • Merlot ruikt naar rood fruit en drinkt over het algemeen makkelijk weg.
  • Cabernet Sauvignon heeft meer body en is een iets moeilijker wijn.
  • Cabernet Sauvignon ruikt naar zwart fruit (cassis) en bevat meer tanines.

Algemene weetjes:

  • Tanines vind je enkel in rode wijn. Hoe meer tanines hoe droger het gevoel in je mond als je de wijn drinkt.
  • Heel gele wijn is ofwel zoete dessertwijn ofwel te oude witte wijn (die dan naar sherry begint te smaken).
  • Als je wijn naar vanille smaak, komt dit omdat hij gerijpt is op houten vaten.
  • Molligheid = zoetigheid van de wijn, wordt waargenomen op het puntje van de tong.
  • Zuur genereert speeksel. Een goeie wijn moet zuren bevatten.
  • De geuren appel, appelsien en citroen vind je enkel terug in witte wijnen.
  • Als je een gerookte smaak proeft, komt de wijn waarschijnlijk uit Zuid-Afrika.
  • Jonge rode wijn heeft een paarse tint, oude wijn heeft een bruine tint.
  • Hoe stroperiger de wijn, hoe duurder óf hoe zoeter.

Akelig

Deze namiddag zouden mijn vriend en ik op babybezoek gaan bij een vriendin met wie ik samen gestudeerd heb en die pas bevallen is van haar derde kindje. Tot ik deze ochtend op de nieuwjaarsreceptie voor de M-bassadeurs een bericht kreeg dat ze onze afspraak moest afzeggen. Ze hadden deze ochtend problemen gekregen met hun nieuwe chauffage waardoor er CO was vrijgekomen. Ze waren net met het hele gezin terug van spoed om te controleren of niemand CO intoxicatie had. Man, daar was ik toch even niet goed van, want dit had zo veel slechter kunnen aflopen. In een flits zag ik mezelf en mijn vriend deze namiddag voor de deur staan, niets vermoedend, terwijl zij met hun vijven bevangen door CO binnen in huis zouden liggen. Brrr, ik mag er niet aan denken.

Enfin, ik ben heel blij met dit happy end. En een afspraak, die valt te verzetten, nietwaar?

Een bijzondere kerstboom

Zondag waren we uitgenodigd bij de toekomstige ouders van mijn petekindje om hun kerstboom te bewonderen met kerstballen uit de hele wereld. Driekoningen is nu eenmaal de laatste dag dat het nog officieel is toegestaan een kerstboom in huis te hebben (tenzij je, zoals wij, je kerstboom pas twee dagen voor oudjaar gezet hebt). Ondertussen hebben we al twee kerstballen bijgedragen aan de collectie: eentje uit Japan en eentje uit Genève. Ik kijk er alvast naar uit om de collectie in de toekomst verder aan te vullen.

We maakten kennis met de peter van mijn toekomstige petekindje, dronken een glaasje Chardonnay Meerdael, belegden onze pizza’s met héél véél beleg en werden verwend met een voortreffelijke chocolade panna cotta. Meer van dat. :-)

Een bijzondere zaterdag

De eerste zaterdag van het nieuwe jaar was er eentje om in te kaderen. Een aaneenschakeling van eerste keren, altijd leuk om de routine van het dagelijkse leven te doorbreken.

Het petekindje van mijn vriend las voor het eerst haar nieuwjaarsbrief voor. En ze deed dat werkelijk schitterend. Met veel overgave en een bijzonder goede intonatie. Heel knap voor zo’n ding van drie. Uiteraard kreeg ze daarna een centje en een dikke knuffel.

Omdat we haar extra in de watten wilden leggen, nu ze de aandacht van de mama en papa met een extra zusje moet delen, namen we haar mee naar een binnenspeeltuin in de buurt. Handig, zo’n binnenspeeltuin, je laat het kind in kwestie los op de speeltuigen en vervolgens zie het je het kind alleen nog maar terug als het dorst of honger heeft. Werden binnengespeeld: een fristi in recordtempo, een flesje water dat iets spaarzamer genuttigd werd, een K3-ijsje en een kleine portie spaghetti. Het petekindje was superbraaf, alleen bij het naar huis gaan, werden we even op een scène getrakteerd, maar dat had ik wel verwacht. Ik ben er alleszins zeker van dat ze ‘s nachts als een roosje geslapen zal hebben, ze was helemaal uitgeteld toen we haar bij haar ouders afleverden.

Vanuit de Kempen reden we vervolgens door naar Brussel voor het verjaardagsfeestje van een collega van mijn vriend. Dezelfde collega wiens huwelijk we een aantal jaar geleden bijwoonden. Spijtig genoeg is het huwelijk ondertussen alweer voorbij, maar geen erg, beide ex-echtgenoten hebben opnieuw de liefde gevonden. Ik wist niet zo goed wat te verwachten van een Pools verjaardagsfeestje, maar eigenlijk feitelijk had ik het moeten weten: een overdaad aan drank en eten. En een gastheer en gastvrouw die voortdurend bezorgd vroegen of we wel genoeg te eten of te drinken hadden. Dik spijt van die veel te grote en niet zo bijster lekkere spaghetti die we in de binnenspeeltuin binnengepropt hadden.

We knoopten een heel fijn gesprek aan met een Roemeens koppel dat plannen had om voor hun huwelijksreis naar Japan te gaan, haalden herinneringen op aan Japanse onsens, lachten wat geforceerd met de grapjes van een absoluut onverstaanbaar Engels sprekende Pool, vroegen ons af tot welke taalfamilie Fins behoort (Oeraals, net zoals het Ests) en vergat ik in een vlaag van verstandsverbijstering dat Roemeens een Romaanse taal is. Tijdens de rit naar huis herinnerde mijn vriend me eraan dat we van het Roemeense koppel met wie het zo goed klikte een uitnodiging gekregen hadden voor hun trouwfeest in Bulgarije, maar dat dit samenviel met ons reeds geplande weekend in Kopenhagen. En dat vond ik even heel erg spijtig, maar tja, een mens kan niet alles hebben, zeker?