Emotional support

Een beetje onverwacht spoorde ik deze avond na mijn werk naar Vilvoorde. Een paar dagen eerder had ik van mijn vriendin het nieuws gekregen dat haar vriend er een dubbel leven op nahield. Jawel, je zou denken dat zoiets voer is voor slechte stationsromans en soap series, maar de werkelijkheid overtreft vaak elke verbeelding. Ik was er even niet goed van. Hoe iemand in staat is om zijn partner maanden lang om de tuin te leiden en een steeds ingenieuzer web van leugens te spinnen, het is me een raadsel. Ik begrijp best dat je binnen een relatie op iemand anders verliefd kan worden en dat de verleiding om een slippertje te maken soms erg dichtbij is. Ik geloof oprecht dat een relatie zulke zaken kan overleven als je open en eerlijk communiceert met elkaar. Maar ik kan me eerlijk waar niet voor de geest halen wat het doet met je vertrouwen en je zelfbeeld als de persoon waar je het meeste om geeft in de hele wereld, je zo hard heeft voorgelogen.

En zo zat ik vanavond in de Tommenmolen te luisteren naar een verhaal dat bij wijlen meer op fictie dan op realiteit leek. Het leek me het beste om mijn vriendin gewoon de ruimte te geven om haar verhaal te vertellen en haar (ex-)partner niet meteen te veroordelen. Het leek me dat ze daar even geen behoefte aan had. En alhoewel ik heel erg met haar meeleefde, had ik tegelijkertijd het gevoel dat ze hier sterker zou uitkomen. Dat deze onsmakelijke geschiedenis een trigger was geweest om een innerlijke kracht aan te spreken waarvan ze zich voordien niet bewust was. En welke beslissing ze ook zal nemen over de toekomst van haar relatie, ik zal voor de volle honderd procent achter haar staan.

(Oja, best wel een gezellige plek, die Tommenmolen.)

Een zonnig babybezoek

Na een naar mijn aanvoelen eindeloos grijs en koud voorjaar, lijkt het alsof de lente eindelijk definitief is aangebroken. Ter gelegenheid van het zomeruur haalde de zon haar warmste stralen boven. Mijn vriend en ik hadden een rustige zondag voor de boeg, met enkel een babybezoekje in de namiddag. Omdat de kersverse baby in Kessel-Lo woonde, zagen we de kans schoon om optimaal van het mooie weer te profiteren en tot ginder te wandelen. Heerlijk, die zonnestralen op mijn gezicht!

De tien dagen oude baby leek een modelbaby recht uit een catalogus geplukt. Zó braaf en rustig. Oogjes wijd open om te poseren en de zwarte haartjes mooi in de plooi, als een volleerd fotomodel. Die nieuwsgierige blik zal haar ongetwijfeld nog ver brengen in het leven! We genoten van een drankje op het heerlijk zonnige terras van onze vrienden en klonken op zoveel pril geluk. Ondertussen lag de baby wat rond te kijken in haar koets, goed afgeschermd van die schadelijke UV-stralen. De gebakjes die onze vrienden gehaald haren, waren minder mijn ding: ik ben niet echt een liefhebber van slagroom en crème-au-beurre en al deze gebakjes waren rijkelijk met één van beide afgewerkt. Behalve de rijsttaart, maar die was teleurstellend droog. Al een geluk dat de trotse mama dat zelf ook vond.

De minder lekkere gebakjes namen niet weg dat ik erg genoten heb van een ontspannende namiddag in de zon in fijn gezelschap. De korte wandeling naar huis was de kers op de taart.

En nu is het tijd voor sushi en een Game of Thrones aflevering!

yab op Tomorrowland?

Gisteren hadden we afgesproken met vrienden in brasserie De Schorre in Boom, jawel, vlakbij de festivalterreinen van Tomorrowland. Niet dat ik ooit maar enige ambitie heb gehad om mij in het Tomorrowlandfeestgedruis te storten, maar een kleine wandeling over de festivalterreinen later kon ik me wel voorstellen dat deze in de zomer tot een fantastische plek getransformeerd kunnen worden om alle remmen los te gooien. Nu was het er vooral heel erg koud en drassig. De wandeling bracht ons langs een houten wandelpad waarlangs installaties opgesteld stonden die verwezen naar de tijd van de steenbakkerijen in Boom. Altijd leuk om een beetje bij te leren over de geschiedenis van een streek.

De dochters van onze vrienden waren niet meteen laaiend enthousiast om de benen te strekken, dus we hielden onze wandeling vrij kort om vervolgens naar het huis van onze vrienden te gaan voor een aperitief en het avondmaal, heerlijke huisgemaakte spaghetti. Het deed me veel plezier dat de cadeautjes (een puzzel, twee mini-games en een doos met stempels en blaadjes om vol te stempelen) die ik voor de meisjes kocht een schot in de roos bleken te zijn. Ze gingen er meteen mee aan de slag en de oudste van de twee slaagde erin de ongeveer dertig blaadjes met nummers die verbonden moesten worden, in één ruk af te werken. Knap!

Tafelrond revisited

Ons eerste bezoek aan Tafelrond dateert van september 2016. Tafelrond was toen nog niet lang geopend, maar deze eerste kennismaking beviel ons zo goed dat meteen een datum prikten om samen met onze vrienden uit Wijgmaal, tevens culinaire levensgenieters, te dineren in dit nieuwe Leuvense toprestaurant. Zaterdag was het dan eindelijk zover! Na ons culinaire zijsprongetje in Hasselt, keerden we terug naar het vertrouwde Leuven.

We hadden een extra reden om een glas champagne als aperitief te drinken: hun oudste zoon was definitief rolstoel- en krukvrij verklaard. Geweldig nieuws, want de eerste prognoses waren dat hij een half jaar op krukken zou moeten rondlopen en even lang niet zou mogen sporten. Gelukkig verliep het herstel veel vlotter dan verwacht, dankzij zijn goede voetballersconditie. Binnen twee maanden mag hij zelfs alweer tegen een balletje trappen! Erg blij voor hem, want zo’n sportieve achtjarige moet zijn energie kwijt kunnen. De voorbije weken moeten echt een marteling voor de arme jongen geweest zijn.

De sfeer zat er dus al van bij het begin in en werd geleidelijk aan uitgelatener naarmate de wijnglazen nog eens volgeschonken werden door de bijzonder sympathieke sommelier van Tafelrond. De bediening maakte een foutje door onze vriendin een gerecht met vlees te brengen, terwijl ik bij de reservatie op voorhand duidelijk had meegegeven dat ze geen vlees at. Voor de zekerheid hadden we dit bij het begin van de maaltijd ook nog eens herhaald. Kan gebeuren en het foutje werd meteen rechtgezet. Meer verwachtten we niet, we waren dan ook aangenaam verrast toen de dienster ons op het einde van de avond kwam vertellen dat we het aperitief van het huis gratis kregen. Bijzonder sympathiek (en misschien ook een beetje compensatie voor het feit dat het er zo warm was; ik zat op de bank vlak bij de chauffage en hoe meer de avond vorderde, hoe warmer ik het kreeg, en dat voor iemand die zo kouwelijk van aard is).

Maar goed, die thermostaat zullen ze wel beter afgeregeld krijgen, zeker? Het eten was alvast subliem!

Appetizers

Carpaccio Saint-Jacques – kokkel – aardpeer – beuling – kumquat

Skrei – grijze garnaal – spitskool – algen – postelein

Kreeft – wortel – appelsien – komijn – kikkererwt

Duif – gerookte biet – sesam – zwarte look – koriander

Witte chocolade – amandel – kokos – praline – citrus

Versnaperingen bij de thee:

Recept voor een geslaagde avond

Vier porties momo’s, drie vegetable thali’s, één chicken tikka masala, een flesje Jacob’s Creek, een flesje witte wijn en wat whisky proevertjes om de avond af te sluiten.

En oja: twee sympathieke mensen die ik zonder de Spaanse les nooit had leren kennen! Veel Spaans hebben we niet gesproken, maar de avond was voorbij in een zucht.

Mijn petekindje is vier jaar!

Vandaag vierden we de verjaardag van mijn petekindje uit Tielt-Winge. Vier jaar al, wat vliegt de tijd. Een heerlijk lentezonnetje maakte dat we gezellig buiten konden zitten, genietend van de eerste warme zonnestralen, voorbode van wat hopelijk een mooie lente wordt. Ik heb er echt behoefte aan de winter achter me te laten.

De cadeautjes die mijn vriend had gekocht (terwijl ikzelf ergens boven Rusland in de lucht hing) vielen in de smaak: een grote graafmachine en een boekje over bouwwerven. Ja, dat ingenieursbloed kruipt waar het niet gaan kan. Hij was er echt blij mee en ditmaal was het ook geen gedoe om de cadeautjes open te maken. Heel fijn.

Naar goede gewoonte hadden de ouders weer veel te veel eten voorzien. Ik ontdekte een nieuwe variatie op het recept van de alom gekende macaroni met kaas en hesp: Jeroen Meus voegde spruitjes aan dit recept toe en het resultaat was werkelijk heerlijk. De spruitjes gaven iets smeuïgs aan het geheel én je had het gevoel dat je toch nog een beetje gezond deed. 😉

Daarna moest ik nog een gaatje vinden voor de brownietaart, wat mits een beetje wringen, ook wel lukte. Ik was natuurlijk getraind door al die overdaad op etensvlak in Zuid-Korea. 😉

Geen housewarming diner

Gisteren hadden mijn vriend en ik afgesproken met een kameraad om samen gezond te dineren bij de Noordoever. Aangezien de Noordoever vlakbij de nieuwe woonst van onze vriend gelegen was, spraken we af om vooraf een aperitiefje te drinken op zijn gloednieuwe appartement. Heel het gebouw rook nog naar nieuw en het was duidelijk dat er nog druk gewerkt werd, maar het appartement van onze vriend was al helemaal ingericht en straalde gezelligheid uit. De ligging was echt schitterend, omgeven door het water van de Dijledelta en met uitzicht op de Hoorn. Het Sluispark in wording zal beslist voor een aangename woonomgeving zorgen, eens alles klaar is. Ik moet zeggen dat ik er geen bezwaar tegen zou hebben om te verhuizen naar dit fraai nieuw stukje Leuven. 😉 Helaas hebben we nog een lening af te betalen van ons eigen appartement, dat na een aantal jaren bewoning er al behoorlijk afgeleefd begint uit te zien…

Na een flesje champagne gekraakt te hebben als niet-housewarmings geschenk, begaven we ons naar de Noordoever, alwaar het eten naar goede gewoonte heel lekker, maar te koud was. Tijd dat ze investeren in serieuze apparatuur om hun gerechten warm te houden…

Thais with friends

Na het feestelijk verjaardagsontbijt werden de festiviteiten op zondagavond verder gezet ten huizen Goofball. Enfin ja, we hadden al een tijd plannen om samen take-out te eten, dus het kwam nu toevallig zo uit. 😉 De keuze viel op Thais (met een paar Indische gerechten ertussen om het spannend te houden). We genoten van het eten, dronken een glaasje en praatten bij over de dingen des levens, terwijl de twee zonen van Goofball en haar echtgenoot voor de nodige entertainment zorgden.

Een gezellige avond onze vrienden, meer moet dat echt niet zijn.

Fidalgo revisited

De afspraak van voorbije zaterdag lag al meer dan een half jaar vast: een gezamenlijk diner in een restaurant dat onze vrienden mochten kiezen. Altijd leuk om verrast te worden!

Onze vrienden kwamen ons ophalen, dus de bestemming was een volledige verrassing. Toen duidelijk werd dat we richting Tienen reden, ging er bij mijn vriend en mezelf een belletje rinkelen. En jawel, onze ingeving bleek correct te zijn, toen we de parking van Fidalgo opreden.

Helaas bevestigde dit tweede bezoek onze eerste ervaring: eerder middelmatig eten, met als dieptepunt de kalfszwezerik. Van de éxtra gang zou je nochtans verwachten dat de chefkok zijn allerbeste kookkunsten boven haalt, maar niets leek minder waar. Echt een tegenvaller, mijn tafelgenoten bevestigden deze analyse.

Ik moet eerlijk gezegd toegeven dat ik niet goed begrijp waarom dit restaurant zo goed scoort bij Gault Millau. Enfin, mij zullen ze er alleszins niet meer terug zien.

Dit passeerde er op ons bord:

Appetizer met zwarte pens:

Appetizer Met Rivierkreeftjes

Poon, Waterkers, Avocado, Paprika:

Skrei, Linzen, Witlof, Kippenbouillon:

Snoekbaars, Zwarte Look, Spek, Groentjes:

Kalfszwezerik, Schorseneer, Ansjovis

Runds, Knolselder, Rode Ui, Salie:

Chocolade, Poeder, Crunch, Vanille, Koko

Baby’s en quiches

‘t Was geleden van begin december dat mijn vriend en ik nog eens op babybezoek gingen. Het lijkt erop dat de babyboom in onze vriendenkring zo langzamerhand begint af te nemen. Ondertussen hebben de eerste kinderen zowaar al hun vormsel gedaan (en ik mezelf maar wanhopig proberen wijs te maken dat ik niet oud ben).

Omdat ik uit goede bron weet dat een lekkere maaltijd op tafel toveren die eerste weken na de geboorte niet zo voor de hand liggend is, bestelden mijn vriend en ik quiches bij onze favoriete Leuvense traiteur om zondagavond samen met de trotse ouders en hun oudste zoon op te eten. De baby hield het bij borstvoeding. 😉 Grote broer (net de twee jaar gepasseerd) was duidelijk dol op zijn kersverse broertje. Hij poseerde superlief en met een grote glimlach voor de foto. Echt schattig om te zien. De ouders zagen er ook vrij uitgerust uit om een baby van nog geen twee weken in huis te hebben. Blijkbaar gunde hun jongste zoon hen al een paar uren na mekaar nachtelijke slaap.

De quiches (nochtans een portie voor twaalf personen) raakten tot mijn grote verbazing helemaal op. We zullen allemaal grote honger gehad hebben. ‘t Was dan ook naar goede gewoonte weer geweldig lekker! En de vanillepudding met hagelslag als dessert was de perfecte throwback naar mijn jeugd om de avond af te sluiten.

Yet Another Blog

Life on my side

vrienden