Uitstapje naar de buren

Zaterdag zouden we voor de allereerste keer bezoek krijgen in Genève van onze vrienden uit Zoutleeuw en hun kinderen. Voor hen zou het hun laatste vakantiedag zijn, alvorens terug te keren naar België. Ze hadden de voorbije weken in het bloedhete Italië (alwaar Lucifer ook stevig zijn best doet) doorgebracht en na een oververhitte ervaring in Milaan zagen ze het, begrijpelijkerwijze, niet echt zitten om met drie kinderen opnieuw een hete stad in te trekken.

Geen probleem voor ons, momenteel beschikken wij nog altijd over een (zij het lichtelijk gedeukte) wagen. We spraken iets na de middag af bij het Lac des Ecoles in Les Gets, waar een soort waterpark is in het midden van het meer. Mijn vriend en ik konden ook wel een beetje verfrissing gebruiken. 😉

Het werd een supergezellige reünie. En het verbaasde me vooral hoe groot de kinderen alweer geworden waren. Vooral de oudste is al een hele jongedame, met haar instagram en musical.ly account. Een coole chic, die er (voorlopig) gelukkig nog geen graten in ziet om wat rond te hangen met twee oudjes zoals mijn vriend en mezelf.

Jammer genoeg was het waterpark afgehuurd voor de ganse namiddag en konden we dus dat cool uitziend parcours niet uitproberen. Gelukkig was er een glijbaan om voor de nodige waterpret te zorgen. Zullen we dus nog eens voor moeten terugkomen. Lac des Ecoles ligt op slechts een uur een twintig minuten rijden van Genève, ideaal voor een daguitstapje.

Toen we genoeg hadden van het relaxen en zwemmen, reden we met de wagen naar Les Lindarets, aka het geitendorp. En dat mogen jullie gerust letterlijk nemen: het stikte er van de geiten. Je kon er geitenhapjes kopen om de geiten te lokken, al was dat niet echt nodig. De beesten waren zo tam dat je geen trucjes moest uithalen om hen te aaien. Heel leuk, al moet ik bekennen dat de geur van geitenuitwerpselen in het dorp vrij overheersend was. Er waren wel veel leuk uitziende eetgelegenheden, maar het idee om in deze geur te moeten eten, sprak geen van ons allen aan.

Terwijl een gedeelte van ons groepje wat de berggeit uithing, belde mijn vriend om een tafel voor zeven personen te reserveren bij Le Grillon. Een goede keuze, want de bediening was supervriendelijk én het eten was er sneller dan dat ik drie keer met mijn ogen had kunnen knipperen. Ik kon de verleiding van de fondue savoyarde aux cèpes niet weerstaan en vond gelukkig in mijn vriend een bondgenoot om dit streekgerecht te proberen. Voor het dessert liet ik me verleiden door de colonel (citroensorbet met wodka) op de kaart. Heerlijk en een perfecte afsluiter van deze kleine reünie met mijn oud-klasgenootje en haar gezin.

Hopelijk lukt het de volgende keer wel om af te spreken in Genève!

Barbecue in het park + Ciné transat

Donderdag hadden mijn vriend en ik afgesproken met vrienden om samen van de Zwitserse zomer te genieten. Deze vrienden wonen al een tijdje in Genève en zijn twee ingenieurs die ik heb leren kennen tijdens een cursus Russisch aan het CLT. Het toeval wil dat onze vriendin nog als onderzoekster samengewerkt heeft met een goede vriend en mij en momenteel voor hetzelfde bedrijf als mijn vriend werkt. It’s a small world.

De Zwitserse zomer staat dit jaar trouwens volop in het teken van Lucifer. Dit om te zeggen dat, sinds mijn vriend en ik in Genève zijn gearriveerd, het kwik al elke dag boven de 30 graden gestegen is. Dat was donderdag niet anders. Om 17.30u ‘s avonds haalden we nog moeiteloos de 36 graden. Al een geluk dat de bus die mij naar het bedrijf van mijn vriend bracht van airconditioning voorzien was! De afspraak was dat ook de echtgenoot van onze vriendin naar ginder zou komen en dat we dan samen zouden gaan winkelen voor onze barbecue in het park. Kwestie van meteen een goede Zwitserse gewoonte over te nemen, want in het park een barbecue aansteken, is hier behoorlijk populair.

Ik was een beetje te vroeg op de afspraak, dus kreeg ik nog een kleine rondleiding op het mooie dakterras van het bedrijf, mét splinternieuwe kleurrijke stoeltjes én uitzicht op de Jet d’Eau.

Toen de echtgenoot van onze vriendin arriveerde, begaven we ons gezamenlijk naar de dichtstbijzijnde COOP om barbecuevlees en groentjes in te slaan. Ikzelf had een flesje champagne en rode wijn meegenomen. Om er zeker van te zijn dat de champagne nog enigszins koud zou zijn, had ik hem op voorhand in het vriesvak van onze frigo gelegd. De champagne was bijna helemaal bevroren toen ik vertrok, maar met deze hete temperaturen maakte ik mij geen zorgen dat de fles snel zou ontdooien.

Ik moet zeggen dat ik op voorhand niet helemaal overtuigd was van de efficiëntie van zo’n kleine draagbaar barbecuestel, maar mijn twijfel bleek ongegrond. Meer zelfs, zelden een barbecue gezien die zo snel het vlees gaar kreeg. Misschien moeten mijn vriend en ik ons ook zo’n ding aanschaffen. Als we naar een groter appartement verhuizen, wel te verstaan, want in onze huidige stek hebben we geen plaats om zo’n ding op te bergen.

We waren alleszins niet de enigen die besloten hadden van het mooie weer gebruik te maken voor een barbecue. De concentratie aan barbecues in het Parc de La Perle du Lac was hoog. Op het grasveld waar wij zaten waren ook een paar publieke barbecues ter beschikking die druk gebruikt werden. Het is duidelijk dat de Genèvois elke mogelijke kans grijpt om te genieten van de gezonde buitenlucht. En oja, die fles champagne was helemaal ontdooid toen ik de fles ontkurkte (al schuimde de champagne wel heviger dan normaal). De fles rode wijn die ik had meegenomen bleek echter per ongeluk een fles witte wijn te zijn. Vergissing van mijn kant, maar geen reden om de fles niet te kraken. 😉

Na de barbecue huurden we een strandstoel om samen te genieten van de gratis openluchtprojectie van de film Me and Earl and The Dying Girl, met dank aan Ciné transat. Ergens halverwege de filmvertoning werd ik ietwat afgeleid door het vuurwerk op de achtergrond. Maar ik moet zeggen dat de film een dikke aanrader is die me oprecht ontroerd heeft. Al vond ik het thema wel wat zwaar voor een luchtige zomeravond.

Na de film namen we afscheid van onze vrienden en gingen we nog iets drinken bij een andere collega van mijn vriend die ook naar de filmvertoning was gekomen. Een glaasje rum was de ideale manier om de brok in mijn keel na het bekijken van de film door te spoelen.

Fête Nationale – 1er août 2017

1 augustus vieren alle Zwitserse kantons de Nationale Feestdag. Deze zomerse datum werd gekozen omdat begin augustus 1291 (exacte datum is niet gekend) de drie Alpenstaatjes Uri, Schwyz en Unterwalden een overeenkomst sloten om elkaar tot in de eeuwigheid bij te staan in hun verzet tegen buitenstaanders. Pas sinds 1994 is 1 augustus een officiële feestdag in gans Zwitserland.

Onze vrienden hadden ons uitgenodigd om samen met hen onze allereerste nationale feestdag op Zwitserse bodem te vieren en tegelijkertijd ook een beetje de verjaardag van ons petekindje, hun jongste dochter, die in juli verjaard was. Tegen de middag waren we in Aubonne om eerst ons petekindje cadeautjes te zien uitpakken en dan te genieten van een heerlijke gezamenlijke Mexicaanse lunch op hun terras met uitzicht op het meer. Ok, burrito is niet echt Zwitsers, maar op een hete dag van meer dan 30 graden wellicht beter geschikt dan kaasfondue. 😉 Als voorgerechtje serveerde onze chefkok een heerlijk boekweitpannenkoekje met gerookte zalm en zure room. Samen met een glaasje champagne de ideale manier om een feestelijk dag te beginnen.

Na het verorberen van ettelijke burrito’s (helaas geen fotografisch bewijs ter illustratie), maakten we een wandeling naar het nieuwe huis van onze vrienden. Eind augustus trekken ze erin en het zag er al bijna helemaal afgewerkt uit. Na de vertering bevorderende wandeling was er weer een beetje plek voor een typisch Zwitsers dessert met meringue, room en ijs. Heerlijk!

Ondertussen was de avond gevallen en was het tijd om naar het centrum van Aubonne te trekken om deel te nemen aan de feestelijkheden op het binnenplein van het kasteel van Aubonne. De binnenplaats was feestelijk versierd met vlaggen en er stonden lange tafels en banken opgesteld om aan te eten en te drinken. We dronken een glaasje wijn, aten een stukje saucisse, maakten kennis met wat dorpsbewoners en deden ons best om het Zwitserse volkslied mee te playbacken. Het enthousiasme waarop het volkslied werd meegezongen, was groot. En ook het daaropvolgende ‘prière patriotique’ werd uit volle borst mee gebeden. Het lijkt erop dat de mensen in Zwitserland iets religieuzer zijn dan in België.

Na het gebed trokken we in optocht door de straten van Aubonne. De kinderen kregen papieren lampionnen uitgereikt en de stoet werd begeleid door de plaatselijke fanfare.

Daarna liepen we terug naar het huis van onze vrienden om van daaruit met de wagen naar Saint-Prex te rijden voor het grote vuurwerk dat zou afgeschoten worden vanaf twee platforms op het meer. We waren duidelijk niet de enige mensen die van het vuurwerk wilden genieten. Het was erg druk in het centrum van Saint-Prex, maar gelukkig slaagden we er zonder al te veel moeite in om een plek te vinden aan de oever van het meer met goed zicht op het vuurwerk. We moesten even geduld uitoefenen, maar om 22.47u was het dan eindelijk zover! De vuurpijlen schoten de lucht in en ik moet zeggen: die Zwitsers kennen iets van vuurwerk maken. Behoorlijk indrukwekkend!

Het late uur zorgde ervoor dat ons petekindje tijdens het vuurwerk in slaap gesukkeld was in de armen van haar mama. Begrijpelijk, want het was dan ook een vermoeiende dag. 😉

Na al die feestelijkheden lagen we uiteraard veel te laat in ons bed, maar dat hadden we er graag voor over!

Après-examen feestje

Vrijdag was de laatste dag dat ik nog vrienden kon ontvangen op ons appartementje in Leuven. Omdat ik in de namiddag examen Frans had (mondeling en schriftelijk), had ik wel zin in een klein feestje ‘s avonds. De respons op mijn facebook-oproep was echter nogal mager. Veel van onze vrienden zijn momenteel al met vakantie en als je kinderen hebt, is het natuurlijk niet zo evident om je last minute ‘s avonds vrij te maken.

Maar niet getreurd, mijn lieve schoonzusje had wel zin om ‘s avonds iets te komen eten en drinken. Yep, u raadt het, alweer afhaalfood. Ditmaal werd het Thais. Omdat mijn broer de late had, zou hij pas later aansluiten. Een andere vriend had ook nog toegezegd om even binnen te wippen in de late uurtjes.

Zo hadden mijn schoonzus en ik de ganse avond voor ons alleen. Ideaal om wat bij te praten. En een flesje wijn te kraken. 😉 De eerste fles Chardonnay die ik opende was een schot in de roos, helaas viel de tweede fles (nochtans ook een Chardonnay) zwaar tegen. De wijn rook al wat vreemd en de smaak die daarop volgde, viel eerder als zurig te omschrijven. Na wat twijfelen, besloten we de fles in zijn geheel door de gootsteen te kappen. Ik ben te oud om nog slechte wijn te drinken. 😉

De uren vlogen voorbij en toen mijn broer aanbelde, waren we al goed aangeschoten. Zo rond 23u kreeg ik een bericht van onze kameraad of we nog wakker waren en of hij nog welkom was. Uiteraard! Het feestje was nog maar pas goed begonnen! ‘t Was allemaal superleuk tot de maag van mijn vriendin besloot dat haar alcohollimiet bereikt was en zij zich noodgedwongen moest neervlijen naast mijn (gelukkig) pas opgeblonken wc-pot. Meteen werden de noodtroepen ingeschakeld en offerde onze kameraad zich op om naar de nachtwinkel om wat cola te gaan, terwijl mijn broer zich om zijn ietwat misselijke vriendin bekommerde. Na de cola-heldendaad nam ik afscheid van onze kameraad en kon ik me verder bezig houden met het troosten van mijn schoonzus. 😉

Niet bepaald de manier waarop ik me voorgesteld had dat mijn feestje zou eindigen, maar alleszins wel een memorabele afsluiter. 😉 Omdat het geen goed idee leek om met mijn schoonzus nog helemaal naar huis te rijden in deze toestand, bood ik mijn broer en zijn vriendin aan om te blijven slapen. Een klein bezoekje aan de nachtwinkel later om wat tandenborstels te kopen, konden we allemaal in bed kruipen. Ondertussen was het klokslag vier uur. Een goed uur om een feestje af te sluiten!

Indian food and whisky

Yep, ik profiteer nog even van mijn laatste week in Leuven om van zoveel mogelijk mensen afscheid te nemen. Het oorspronkelijke plan was dat ik samen met een goeie kameraad en oud-studiegenoot zou whisky drinken. Maar de dag voordien werd ik gecontacteerd door een andere kameraad die vroeg of hij kon langskomen om onze projector op te halen die al enkele jaren werkloos in de logeerkamer stond stof te vergaren. Tezelfdertijd stelde hij voor om samen afhaalfood te eten.

Nu weet ik wel dat alle dagen afhaalfood niet zo gezond is, maar voor mijn laatste Leuvense week zie ik dat graag door de vingers. Dus snel mijn oud-studiegenoot gecontacteerd met de vraag of hij wilde mee-eten, onder het motto, hoe meer zielen hoe meer vreugd. Hij had geen bezwaar en zo zaten we woensdagavond met z’n drieën gezellig samen Indisch van Annapurna te eten. Uiteraard onder het genot van een glaasje wijn (slinken moet en zal hij, onze drankvoorraad!).

Op ‘t onverwacht kwam nog een derde kameraad langs. Hij liet zich zelf overhalen om een beetje Indisch mee te eten (die porties zijn altijd enorm en ik kon het natuurlijk niet laten om ook een voorgerecht te bestellen). De drie mannen kenden elkaar niet zo goed, maar het was volstrekt geen probleem om de gesprekken gaande te houden. Nadat de twee heren die nog een eindje moesten rijden om weer thuis te geraken afscheid genomen hadden, haalde ik alsnog de whisky boven om een paar proevertjes uit te schenken voor mijn oud-studiegenootje. Belofte maakt schuld. 😉

Twee maal sushi is scheepsrecht!

Na zondagavond van een uitstekende sushimaaltijd genoten te hebben, zag ik geen enkel bezwaar om dit maandagavond nog eens over te doen. Een vriendin die in Leuven werkt en die niet aanwezig kon zijn op ons afscheidsfeestje, zakte na haar werk af naar ons Leuvens appartementje om samen sushi te eten onder het genot van een flesje wijn. Omdat de sushi van Saki Sushi me zondag zo goed bevallen was, bestelde ik daar opnieuw, zij het wat andere soorten sushi, kwestie van niet in herhaling te vallen. 😉

Het werd een heel gezellige avond waarbij we vooral praatten over de vakantieplannen van onze vriendin: Kroatië én Lapland in het vooruitzicht, niet slecht voor iemand die pas onlangs aan het reizen geslagen is. Het deed me ook deugd om te horen dat onze vriendin op relationeel vlak in rustigere wateren is terecht gekomen. Ze verdient het echt om na een hoop tegenslagen eindelijk wat te kunnen genieten van het leven.

IMG_4991[1]

Sushi with friends

Lieve Goofball had al een aantal keer aangeboden om samen afhaalfood te eten, maar omdat ik het zo druk had met mijn Grote Afscheidstournee, was het er nog niet van gekomen. Maar hey, uitstel is geen afstel, zondagavond had ik nog geen plannen en ik wist dat Goofball en haar gezin die dag zouden terugkeren na een weekje Waimes. Hét ideale moment om samen sushi te eten, dacht ik zo. En gelukkig zat Goofball helemaal op dezelfde golflengte.

Ik nam wat flesjes wijn mee (hoe zeer ik ook mijn best doe, onze wijnvoorraad lijkt maar niet te slinken) en fietste naar Goofball. Kabouter was niet helemaal in topvorm, wegens een gemene hoest, maar dat nam niet weg dat hij, zoals gewoonlijk, de vrolijkheid zelve was. De sushi (van Saki Sushi, geleverd door Deliveroo) smaakte heerlijk en zelfs Beertje waagde zich aan een maki sushi met komkommer. Je kan er niet vroeg genoeg bij zijn. 😉

Bierbeekse barbecue

Toen mijn collega vernam dat ik na mijn laatste werkdag nog twee weken in Leuven zou vertoeven, liet hij er geen gras over groeien. Hij drong er ten stelligste op aan dat ik nog een laatste keer bij hem en zijn vrouw zou dineren. Kon ik meteen ook zijn nieuwe aankoop bewonderen: een splinternieuwe mobilhome.

Mijn collega kan nogal overtuigend zijn, bijgevolg stond de afspraak in mijn agenda voordat ik twee keer met mijn ogen had kunnen knipperen. Gisterenavond was het dan zover en begaf ik me op mijn krakkemikkige fiets naar Bierbeek, alwaar de tuintafel klaarstond voor het aperitief.

We dronken een heerlijk flesje prosecco en genoten van de zachte avond in de tuin. Ondertussen vooruitblikkend op mijn tijd in Genève. Mijn collega is een begenadigd kok en en bakte voor het voorgerecht sint-jacobsvrachten en scampi op de barbecue. Smaakte heerlijk vergezeld van een slaatje uit de eigen tuin. Meer is er alleszins niet nodig om mij in de feeststemming te krijgen.

Voor het hoofdgerecht verkasten we naar de afgeschermde eettafel buiten, omdat het ondertussen wat begon af te koelen. De heerlijk dikke eendenfilets zagen er bijzonder smakelijk uit, al moesten we het nodige geduld uitoefenen voordat ze helemaal gaar waren. Uiteindelijk zat er weinig anders op dan de eend in stuken te snijden en deze apart op de barbecue te leggen. Ik moet zeggen dat ik zelden zulke lekkere eend gegeten heb. Het sausje naar grootmoeders recept dat de vrouw van mijn collega bereid had, maakte het gerecht helemaal af. Zalig! We klonken op de mooie zomeravond.

Toen was het eindelijk tijd voor een rondleiding door de mobilhome. Ik was echt onder de indruk van de moderne inrichting in zwart-wit. Paste helemaal bij mijn collega en zijn vrouw. Ze waren duidelijk apetrots op hun nieuwe aanwinst. Nu ze zo’n fantastisch rijdend huis hebben, houdt niets hen tegen om mijn vriend en mij te komen opzoeken in Genève!

Om de mobilhome in te wijden, aten we er samen het dessert op: heerlijke chocoladetaartjes. Een perfecte afsluiter van een perfecte avond. De lichte kater deze ochtend nam ik er graag bij.

Cozy afternoon tea party

De dag na ons Grote Afscheidsfeest waren we uitgenodigd op een cozy afternoon tea party ter gelegenheid van de zestigste verjaardag van de moeder van mijn favoriete Chicago-inwoner. Normaal gezien nemen mijn vriend geen afspraken aan The Day After, maar aangezien ik N, de moeder van onze vriend, zo’n geweldig toffe madam vind, zag ik het helemaal zitten om in de namiddag naar een gezellig feestje af te zakken.

Gelukkig viel de kater de dag nadien heel erg mee. Zowel mijn vriend en ik waren erg moe, maar verder voelden we ons eigenlijk prima. Ik verwachtte van het verjaardagsfeestje een informele bijeenkomst in de tuin met wat thee, koekjes en taart. Boy, was I wrong! Er ging al een klein belletje branden toen aan de inkom een groene loper uitgerold lag en grote ballonnen in roze en wit de inrit opfleurden. We werden welkom geheten door een vriendelijke jongedame die onze jassen, tassen en geschenken in ontvangst nam. Opeen voelde ik me een beetje onnozel met mijn haastig mee gegrist flesje champagne. Al een geluk dat we de fles in een feestelijk zakje hadden gestoken. Uiteraard stond er helemaal nergens onze naam op, maar de jongedame verzekerde ons dat ze onze naam op het geschenk zou schrijven.

We liepen verder en werden zowaar onthaald op rustgevende klassieke muziek, live gebracht door een violiste en een celliste. De tafels waren prachtig versierd met geborduurde tafelkleedjes en bloemstukjes van échte rozen. We feliciteerden uitgebreid de jarige, die er stralend bij liep. Ze kon gerust voor tien jaar jonger doorgaan. Toen ik zag hoe feestelijk al de andere gasten uitgedost waren, kon ik mezelf wel voor het hoofd slaan dat ik uit gemakzucht mijn favoriete havaianas had aangetrokken. Al een geluk dat deze zilverkleurig zijn en afgewerkt met een steentje, zodat ze nog enigszins een feestelijke uitstraling hebben. Wat niet wegneemt dat mijn vriend en ik ons verschrikkelijk underdressed voelden. En dat overkomt mij werkelijk uiterst zelden.

Zo’n schitterend feest dat vraagt natuurlijk om champagne. En alhoewel ik de dag voordien al meer dan genoeg alcohol verzet had, kon ik het niet laten een glaasje (of twee) te drinken. Daarnaast werden we in de watten gelegd met hapjes geïnspireerd op de Engelse high tea. Hét hoogtepunt van het feest moest echter nog komen: de witroze taart in drie verdiepingen, waarvan N de kaarsjes uitblies samen met haar oudste kleinkind. Echt een prachtig moment.

En laten we dan vooral de professionele fotograaf niet vergeten, die zowaar zijn drone bovenhaalde om luchtfoto’s te maken van het feest. Alleszins inspiratie genoeg opgedaan voor mijn eigen zestigste verjaardag (die uiteraard nog veertig jaar in de toekomst ligt). 😉

Oja, er was ook nog een klein akkefietje met een door de wind in brand gevlogen tafelkleedje, maar dat euvel was snel verholpen door oplettende omstaanders die het vuur uittrapten en de emmer water die over het nog smeulende tafelkleed uitgegoten werd door de toesnellende gastheer.

Het Grote Afscheidsfeest

Zaterdag 15 juli stond al een tijdje aangestipt in onze agenda. Die dag organiseerden mijn vriend en ik het Grote Afscheidsfeest voor onze vrienden op ons appartementje in Leuven. Of de traditie van de jaarlijkse zomerse feestjes ook in de toekomst zal voortgezet worden, dat houden we voorlopig nog onder beraad. Logistiek voorzie ik alvast enkele problemen. 😉

In de aanloop naar ons feestje, tekenden we rond een uur of half zes het contract met de makelaar. Binnenkort komt ons appartement officieel te huur te staan en hopelijk vindt onze makelaar snel een huurder die zorg zal dragen voor de plek waar we meer dan tien jaar gewoond hebben. Na de ondertekening fietsten we in een rotvaart terug naar ons appartement omdat we afgesproken hadden met een vriendin om vóór de start van het feestje samen afhaalfood te eten. Onze vriendin gaat momenteel door een wat moeilijke periode en het leek me belangrijk om even onder mekaar te kunnen spreken.

Helaas viel dat voornemen een beetje in duigen doordat één bevriend koppel anderhalf uur te vroeg kwam opdagen. Ze hadden per ongeluk 18u ipv 20u in hun agenda gezet. Normaal gezien zou ik daar geen probleem van maken, maar nu kwam hun te vroege komst op een bijzonder ongelegen moment, net toen onze vriendin haar hart aan het uitstorten was. Enfin ja, het was een beetje awkward en ik ben er zeker van dat onze vrienden dat gemerkt hebben, maar niet veel aan te doen. Ik kon onze vrienden toch moeilijk terug naar Mechelen sturen?

Ondanks het ietwat ongemakkelijke begin was het feestje zelf een groot succes. En zelfs al hadden mijn vriend en ik geen druppel alcohol extra gekocht, zijn onze gasten er niet in geslaagd zelfs maar de helft van de drank op te krijgen. Ik zal nog wat after-parties moeten organiseren. 😉 De give-away van onze overbodige spullen was daarentegen wel geslaagd, we zijn zelfs van onze twee zakken potgrond afgeraakt!

Ik vond het wel jammer dat veel van onze vrienden er niet bij konden zijn, maar dat viel te verwachten: iedereen heeft kinderen en moet dus noodgedwongen tijdens de zomervakantie op reis. Laat ons hopen dat de gelegenheid zich voordoet om ons te komen bezoeken in Genève. We hebben nog wat drank over. 😉

Yet Another Blog

Life on my side

vrienden