vrienden

Een weekendje Libin

Het pizza-incident was de opmaat voor een easy going weekendje waarin mijn voornaamste activiteiten bestonden uit: liggen in het zwembad, liggen in de splinternieuwe jacuzzi, met de kindjes spelen (iphones, they make you popular), crappy weerwolf spelleider spelen en groenten snijden voor de barbecue. De zon die zaterdag voor heel wat rode neuzen en verbrande schouders zorgde, liet het zondag echter jammerlijk afweten. Al hield de regen ons niet tegen om nogmaals in de jacuzzi te liggen weken. Alleen onze neuzen hadden het koud. We konden zelfs de moed opbrengen om in het zwembad te springen na onze jacuzzibeurt. Fris en verfrissend tegelijkertijd.

De rustigere momenten tijdens het weekend gebruikte ik om na te denken over het concept. Want een weekend voor twintig volwassen en acht kinderen organiseren, dat vraagt toch wel wat voorbereiding. Tijdens de voorbereidingen van het laatste weekend en dan meer bepaald de calvarietocht om voldoende mensen te vinden om het huisje vol te krijgen, begon het mij allemaal wat tegen te steken. Het is niet makkelijk om voor zo’n grote bende een geschikt huis te vinden, vandaar dat we al drie jaar op rij hetzelfde, uiterst luxueuze huisje betrekken. Om er zeker van te zijn dat het huis zeker voor handen is, leg ik de datum voor het nieuwe weekend een jaar op voorhand vast en betaal ik dus ook een jaar op voorhand het voorschot. Bovendien moet er ook een flinke waarborg betaald worden, die mijn vriend en ik altijd voorschieten. Als het huis geen voldoende hoge bezettingsgraad heeft,  moeten de andere deelnemers van het weekend natuurlijk meer betalen om de kost van het huis, de schoonmaak en het verbruik te dekken en dat kan ik moeilijk maken ten opzichte van de deelnemers.

Enfin, op voorhand was ik er zeker van dat dit het laatste weekend was geweest. Ik had het gevoel dat het werk dat we in de organisatie stopten niet echt gewaardeerd werd en dat het enthousiasme van de deelnemers aan het afkalven was. Tijdens het weekend zijn er echter verschillende mensen aan mij komen vragen of het nu echt het laatste weekend was en dat ze het erg jammer zouden vinden als de traditie hier stopte. Daardoor ben ik weer aan het twijfelen geslagen. Ik ben er momenteel nog niet helemaal uit. Misschien is de formule zelf aan vernieuwing toe, moeten we naar de zee ipv de Ardennen trekken of moet ik meer leren delegeren. Een periode van beraad dringt zich op.

Vermoeiend

Onbegrijpelijk dat een weekend waarop je niet meer gedaan hebt dan in het zwembad/de jacuzzi liggen, met de kindjes spelen en elkaar weerwolfgewijs uitmoorden, zo vermoeiend kan zijn. Het lijkt wel alsof ik geradbraakt ben. Ofwel heb ik van één van de kindjes een virus overgenomen. Ik voel enig ongemak in de neus-keel-regio…

Hier komen de piraten!

Gisteren tijdens het bezoek bij vrienden E en T heeft het kind in mij zich eens goed kunnen uitleven. Eerst samen met de twee blonde godinnetjes (drie en zes jaar) boekjes gelezen, daarna piraat gespeeld in hun kamertje en op schattenjacht gegaan (goudstukken dat we gevonden hebben, niet te doen!) en dan gedanst op hun lievelingsliedjes (een ‘romantisch’ liedje, zo zei de oudste het). Wat erop neer kwam dat er superveel moest rondgedraaid worden en ik op het einde helemaal duizelig was.

En oja, we werden ook nog eens verwend met lekkere zalm en risotto en genoten daarbij van een flesje rode wijn uit 2005 met een heerlijk volle smaak. Spijtig dat ik geen foto van de fles genomen heb, want zo’n flesje zou in ons wijnrek ook niet misstaan.

Alleen jammer dat onze jongedames één van de twee boekjes die we als cadeautje mee hadden al in hun bezit hadden. Nuja, Floddertje van Annie M.G. Schmidt is dan ook een klassieker van formaat die in geen enkele kinderbibliotheek mag ontbreken. In het Paard van Troje trouwens een geweldig leuk kinderboek gevonden: Dagboek van een Wombat. Werkelijk hilarisch boekje, al vermoed ik dat kleine kinderen de dubbele bodems niet echt zullen snappen, volwassenen zullen er des te meer plezier aan beleven.

A pleasant evening was had by all

Zoals de Engelsen dat zo mooi weten te zeggen. Gisteren hadden mijn vriend en ik twee bevriende koppels bij ons op bezoek. Het was al even geleden dat we nog eens gasten over de vloer hadden met al die uitstapjes van de laatste tijd, maar de timing kon moeilijk beter: één van onze gasten had pas haar doctoraatsthesis ingeleverd bij de jury. Daar dronken we met z’n allen (minus de geheelonthouder) een glaasje champagne en vervolgens een glaasje cava op!

Omdat we sinds onze roadtrip naar Duitsland zonder auto zitten, trokken we met de fiets de stad in om inkopen te doen voor het avondmaal. Wie heeft de Delhaize nodig als je elke zaterdag een geweldig marktje hebt in de Brusselsestraat? We kochten er de groenten en fruit voor het recept en maar liefst twee soorten desserts: verrukkelijk biologisch gebak zonder suiker (!) en koekjes en macarons (helaas met suiker) om de gaatjes op te vullen. In het Marokkaanse winkeltje Saha kochten we met fetakaas gevulde pepers (echt een grote hit bij onze gasten), houmous en pesto. Het rundsvlees voor het wokgerecht haalden bij artisanale beenhouwerij Rondou, waar men het vlees al mooi in reepjes sneed, superhandig.

Als backup dessert haalde ik nog snel wat ijs in de Spar in de Diestsestraat, samen met cashewnoten en wat diepvrieshapjes als voorgerecht (soms mag een mens het zichzelf al eens makkelijk maken). Thuisgekomen realiseerden we ons dat we alcoholvrije dranken vergeten waren (één van onze gasten was geheelonthouder en ik bied graag iets meer aan dan water en cola). Nog even naar de Smatch aan het station dus. Het was daar akelig leeg voor een zaterdagmiddag, maar ik was daardoor wel snel weer buiten. Al mag ik hopen dat het cliënteel in de nabije toekomst zal toenemen, want anders vrees ik voor het voortbestaan van deze nochtans mooie, goed gelegen en gezellige supermarkt.

Het biologische gebak bleek ideaal te passen bij onze rode Italiaanse schuimwijn en we genoten terwijl pasgehuwd koppel X en T uitleg gaven bij de foto’s van hun huwelijksreis naar Australië. Een goeie reden om de projector nog eens van onder het stof te halen, want films kijken, dat komt er tegenwoordig niet echt meer van.

Muggen – yab: 6 – 0

Gisteren waren we te gast bij vrienden in Limburg. Gelukkig woonden ze niet al te ver van een station, want momenteel zijn we tijdelijk autoloos. Naar goede gewoonte werden we onthaald op een heerlijke maaltijd en een overvloedige keuze aan kazen voor het dessert. Om de thee te drinken, besloten we even buiten op het terras te gaan zitten. Big mistake, want Limburgse muggen zijn blijkbaar dol op hun (ex-)streekgenootjes. En zo stond ik in een mum van tijd vol muggenbeten. Mijn vriend heeft nochtans dapper geprobeerd mij te verdedigen. Het mocht niet baten. Daar zijn de rode, jeukende bulten weer…

PS: Bestaat er een betere manier om overtollige calorieën te verbranden dan springen op een trampoline? Spijtig dat zo’n ding niet past op ons bescheiden balkon in hartje Leuven. (Gelukkig lagen de kinderen op dat moment al in bed.)

A beautiful day for a wedding

Zon en Beierse romantiek, het bleek een ideale combinatie. Zelden een mooiere locatie gezien om een huwelijk te voltrekken dan de Vexierkapel. Spijtig dat ik vanuit het dal geen foto’s genomen heb van de kapel om jullie een idee te geven van de heuvel waarop de kapel lag. Na de huwelijksviering werden onder een stralende zon honderden ballonnen de lucht in gelaten. Een prachtig gezicht. Na een korte receptie aan de kapel vertrokken we in colonne naar de feestzaal Schwarzer Adler, waar chefkok Wadija Salik (piepjong en al voor prins Charles gekookt hebben, dat kunnen er niet veel zeggen) ervoor zorgde dat we van een overheerlijk buffet konden smullen. Aangezien we een kamer geboekt hadden in de Schwarzer Adler, konden we zolang feesten als we wilden, zonder ons zorgen te maken over wie er bob zou zijn. Ideaal!

Oja, de taarten op de foto’s zijn (volgens de Beierse traditie) gemaakt door familieleden van de bruid en werden als vieruurtje geserveerd. En die Klosterfrau Melissengeist is een soort wondermiddel dat tegen alles helpt. (Zolang je er maar in gelooft, zeker. ;-))

Terug van een fantastische vierdaagse in Duitsland

De zon liet zich eindelijk nog eens van haar beste kant zien, onze vrienden gaven elkaar het jawoord op één van de meest romantische locaties ooit en we maakten kennis met een boel toffe mensen.

Een uitgebreid verslag volgt nog, nu verdient mijn cursus Spaans voor een dag of twee mijn volledige aandacht. Mijn Duits is er de voorbije dagen beslist op vooruit gegaan, jammer genoeg kan dat niet van mijn Spaans gezegd worden.