Laatste nacht in Hotel Avanti en laatste keer genieten van het uitgebreide ontbijtbuffet. Valies gemaakt, afgerekend en bij de receptie een taxi besteld naar de luchthaven. Het toeval wil dat net op het moment dat wij naar buiten stapten voor onze taxi, de taxi van een andere gast van het hotel arriveerde. Deze gast moest ook naar de luchthaven dus het leek economischer (en ecologischer) om een taxi te delen.

Bleek dat deze gast dezelfde conferentie had bijgewoond als mijn vriend. Niet zo bijzonder natuurlijk, wetende dat het hotel werd aangeraden door de organisatoren van de conferentie.

We waren mooi op tijd in de luchthaven van Brno en na een vrij grondige security check voor zo’n kleine luchthaven, zochten we een plekje om te wachten op ons vliegtuig. Ik kocht wat Tsjechische chocolade om mijn collega’s te trakteren in de enige winkel van de ganse luchthaven.

Na een probleemloze vlucht op een verrassend vol vliegtuig kwamen we aan in München. We hadden meer dan tijd genoeg om te lunchen tijdens onze overstap en belandden in het niet onaardige restaurant SeafoodSylt. Mijn phở was lekker en de curry met eend van mijn vriend was zelfs heel lekker. Beter dan we van airportfood gewoon zijn.

De tweede vlucht verliep ook vlotjes. Heel grappig dat we op de luchthaven weer iemand tegen het lijf liepen die we kenden: dit keer de mama van ons petekindje die in Aubonne woont. Onze vriendin was net terug van een businesstrip in België en Nederland en was op de terugweg naar Genève. Ze zag er behoorlijk moe uit, maar het was alleszins een kort, maar fijn weerzien.

Zelfs de NMBS was ons voor één keer goed gezind en bracht ons zonder vertragingen naar Leuven. En daarmee zat ons kort tripje naar Oost-Europa er alweer op. Voor herhaling vatbaar, wat mij betreft.

Na de nachtelijke drink in de bowlingbar zag ik het niet zitten om vroeg op te staan om samen met mijn vriend te ontbijten. Een beetje uitslapen zou mij deugd doen en mijn vriend kan heus ook wel zonder mij ontbijten.

Ik zette mijn wekker zodat ik net tien minuten voor sluitingstijd aan het ontbijt zat. Na dit supersnelle ontbijt bestelde ik aan de receptie een taxi om mij naar het Joods kerkhof te brengen. Ik moest even een klein misverstandje overwinnenmet de taxichauffeur die geen woord Engels sprak, maar geraakte dan toch ter plekke.

Kerkhoven in het algemeen vind ik interessante plekken om te bezoeken in het buitenland. Ik herinnerde me nog dat ik enorm onder de indruk was van het bezoek aan het joods kerkhof in Kraków in 2001. Joodse kerkhoven zijn meestal oases van groen en rust. Dit kerkhof was daarop geen uitzondering. Magnifieke en fotografisch zeer interessante plek. Ik slenterde op mijn gemak tussen de graven en genoot van de serene sfeer.

Het joods kerkhof lag ver buiten het stadscentrum en ik twijfelde over de plek waar ik zou lunchen. Op een blog over Brno had ik gelezen dat er niet al te ver stappen van het joods kerkhof een Vietnamees restaurant was met als specialiteit noedelsoep. Ik had genoten van het buiten zijn en besloot de wandeling van zo’n twintig minuten aan te vangen. Niet bepaald een mooie wandeling, maar mijn gps bracht me wel langs een hoger gedeelte van waaruit ik een prachtig uitzicht op Brno had én een heerlijke kom noedelsoep is de beste motivatie.

Restaurant Thuan Lien lag op een lelijk bedrijventerrein. Niet bepaald een toeristische trekpleister. Ik bleek echter niet de enige persoon in Brno die zin had in een noedelsoepje. Ik moest zelfs aanschuiven om een plekje te kunnen bemachtigen. Het interieur van het restaurant stelde niet veel voor, maar de noedelsoep was fenomenaal.

Vanaf de buitenwijken waarin ik mij bevond was het zo’n 45 minuten wandelen naar het centrum. Een beetje lichaamsbeweging kon ik wel gebruiken na al die copieuze maaltijden en de zon was nog steeds van de partij. Geen excuus dus om een taxi te nemen.

Na een fijne wandeling stapte ik het Museum voor toegepaste kunst binnen. De gewone collectie was gratis te bezoeken, maar er was ook een tentoonstelling gewijd aan het werk van Jan Svoboda met de intrigerende titel ‘I am not a photographer’. Als amateurfotograaf was ik meteen geïntrigeerd. Het minimalisme is zijn werk sprak me ergens wel aan, maar echt beklijven deed het niet. De permanente collectie was meer mijn ding: met mooie meubels en heel veel prachtig servieswerk. (I love pottekes!)

Toevallig was er die avond een optreden van een aantal koren in het Museum voor toegepaste kunst. De koren zelf waren al druk aan het soundchecken en zo werd ik dus gratis en voor niets op een fijn meerstemmig concert getrakteerd. Shout out naar OctOpus Vocalis en SYxtet Svitavy, ik heb oprecht genoten van jullie muziek.

Na het museumbezoek was het alweer tijd voor het avondmaal. Ik trof mijn vriend in de buurt van het museum. Restte ons de moeilijke beslissing in welk restaurant we ons laatste avondmaal in Brno zouden consumeren. We haalden het lijstje met de tien beste restaurants van Brno erbij  en de keuze leek evident: ons laatste avondmaal konden we niet anders dan Japans gaan eten.

Koishi stelde absoluut niet teleur. Ongelooflijk lekker eten. Jammer dat we er net de dag hadden uitgekozen dat hun sushichef vrijaf had, maar goed, dan hebben we een excuus om nog eens terug te gaan. De vis die we voorgeschoteld kregen, mocht er alleszins zijn. Dikke aanrader!

Dit aten wij:

• Beef fillet tartar & smoked eel, beetroot, raspberry ponzu gel, shallot, crispy bulgur
• Scallops, butternut, ginger yuzu foam, citrus gruits, hijiki seaweed, brick chips
• White sea bass & vegetable stuffed calamari, beluga, lentils purée, tomatoes, saffron fish foam, Kalamata olives, basil, baby spinach
• Monkfish & crispy pork belly, hoisin sauce, pak choi, watermelon, cashew nuts, peanuts, dumpling, herbs
• Matcha pie & mango, pecans, white chocolate mousse, jasmine tea ice cream

Na onze laatste culinaire uitspatting in Brno namen we de tram terug naar het hotel. Wat een absolute top-vijfdaagse. Nooit gedacht dat deze voor mij totaal onbekende stad mij zo zou charmeren. Ik zal het maar steken op mijn voorliefde voor Oost-Europese steden, zeker? 😉