Van Leuven naar Aubonne – 4 mei 2016

Omwille van de onrustwekkende berichten over uren aanschuiven bij de pre-screening in de luchthaven van Zaventem en gemiste vluchten, besloten mijn vriend en ik het zekere voor het onzekere te nemen en een extra halve dag verlof te nemen voor onze trip naar Genève. Oorspronkelijk waren we van plan om ‘s avonds rechtstreeks na het werk de trein naar Zaventem te nemen. Onze vlucht van Brussel naar Genève (die we maanden gelegen geboekt hadden, lang vóór de aanslagen) vertrok immers pas om 19.20u. Tijd zat in normale tijden. Helaas het leven onder terreurdreigingsniveau drie heeft vele nadelen, lange wachtrijen veroorzaakt door extra veiligheidsmaatregelen zijn er daar eentje van.

Dus hielden we het na een halve dag werken voor bekeken en spoorden we van Brussel terug naar Leuven om onze valiezen op te halen. We lunchten supersnel in restaurant Hollyworld (ik beken: grote fan van dit concept), gooiden de laatste benodigdheden in onze valies van namen de trein van 15.09 naar Brussels Airport. De trein naar de luchthaven stopte in het oude station dat tijdelijk heropend is. Goed dat deze mogelijkheid er is, maar bereid je voor op trappen omhoog lopen met valiezen en best wel een lange wandeling (een kwartier) langs de parkeergarage naar de pre-screening.

Over de pre-screening gesproken, dankzij de zeer goede profiling van het personeel (blond zijn, heeft zo zijn voordelen) mochten wij deze gewoon overslaan. Of zouden al de hartjes die ik de laatste tijd via twitter naar de Brussels Airport account gestuurd had, er voor iets tussen zitten? Feit is dat onze valiezen om 15.51u al ingecheckt waren en we er van de vriendelijke Brussels Airlines crew nog een hartje van Neuhaus bovenop kregen. Nog drieëneenhalf uur wachten tot onze vlucht zou vertrekken! Enfin ja, niet dat mijn vriend en ik ons snel vervelen. Wij zijn altijd goed voorzien van de nodige elektronica en we hadden ons op voorhand voorgenomen de geteisterde handelaars van de luchthaven wat te steunen. Al snel bleek het zoeken naar een plek om iets te kunnen drinken, blijkbaar waren er veel mensen net als wij goed op voorhand naar de luchthaven gekomen.

Uiteindelijk vonden we een plekje aan een toog waar het personeel duidelijk niet kon volgen met afruimen en ik verschillende keren zelf de self service dienbladen over de toog gehesen heb. Ik dronk een glaasje cava en mijn vriend een Leffe. Heel comfortabel zaten we er niet, dus verplaatsten we ons dan maar naar de gate alwaar er voldoende stopcontacten waren om al onze elektronica van energie te voorzien.

En jawel, ook dit keer liep ik weer een bekende tegen het lijf op de luchthaven. Het wordt zo langzamerhand traditie. Terwijl ik stond aan te schuiven voor een smoothie bij Helixir stond zij in de rij bij de Exki om af te rekenen. We deden even een babbeltje en wensten elkaar vervolgens een goeie vlucht toe.

De vlucht naar Genève was voorbij in een zucht. Van mijn plannen om wat Spaans te studeren kwam niet veel in huis, want vlak na het opstijgen voelde ik mijn oogleden zwaar worden en ik deed mijn ogen pas weer open toen we de landing naar Genève inzetten. Mooi, zo omringd door al die bergen.

Onze vriend kwam ons samen met de drie kinderen (9, 7 en 5 jaar oud) ophalen aan de luchthaven. Wat een luxe! Na aankomst in hun huis in Aubonne hadden we net de tijd om onze valiezen in de logeerkamer neer te ploffen, want de kinderen zaten op hete kolen om hun cadeautjes open te maken.

De legodozen vielen alvast in de smaak. (Al een geluk, want een herhaling van het ‘een boek is geen cadeau’-incident zag ik niet zitten.) Het open doen van de bouwdozen werd echter uitgesteld tot de volgende dag, want ondertussen was het al ver na bedtijd. Maar hey, als de meter en de peter van de jongste dochter op bezoek zijn, mag er al eens gek gedaan worden.

Nadat de kinderen in bed lagen, deden onze vrienden een flesje champagne open en klonken we op het weerzien. We waren nog lang niet bijgepraat toen we naar bed gingen, maar de komende dagen zouden we nog tijd genoeg hebben om onze schade in te halen.

Afscheidsfeestje

Alweer een collega getroffen door de reorganisatie. Een collega met wie ik supergoed overweg kan en wiens afscheidsfeestje ik dus niet graag wilde missen. Helaas moest daarvoor wel onze Leuvense madammendate sneuvelen en blijkt het achteraf gezien bijna onmogelijk om nog een gezamenlijke datum te vinden waarop we alle acht kunnen deelnemen.

Doordat ik donderdag de ganse dag op een conferentie in de Koninklijke Bibliotheek zat, die helaas pas om 17.45u gedaan was, kwam ik redelijk laat aan op het feestje (op het werk starten de feestelijkheden meestal rond 15u). Gelukkig was er nog een groepje die hard feestvierders aanwezig en werd er speciaal voor mij een nieuwe fles cava open gedaan.

Naar aloude gewoonte bleven we keilang plakken en op het moment dat de conversatie om te beslissen waar we zouden gaan eten opgestart werd, was het al bijna tijd om de trein naar huis terug te namen. Het toeval wilde trouwens dat mijn vriend zat te vergaderen met zijn ex-collega’s in een restaurant in dezelfde straat als mijn werk. Na zijn vergadering is hij er ook nog eentje komen meedrinken, waarna ik dan samen met hem en mijn lege maag (afgezien van de cava dan) om 22u de trein naar Leuven nam.

Gelukkig blijft mijn nu ex-collega in de buurt werken en kunnen we makkelijk nog eens ‘s middags afspreken.

Switched

Zelfs onoverwinnelijk gewaande leerkrachten Koreaans kunnen geveld worden door ziekte. Al heb ik persoonlijk veel moeite om mij onze tough cookie juffrouw al rillend onder een dekentje voor te stellen.

Onze ganse klas Koreaans was bijgevolg even uit het lood geslagen toen er woensdag opeens een andere dame vooraan stond. Eentje met een totaal andere stijl van lesgeven. Deze leerkracht legde veel meer de nadruk op wat we goed deden en gaf veel positieve feedback. En iet of wat meer pedagogisch verantwoorde aanpak dan we van onze eigen juffrouw gewoon zijn. En naar het schijnt geeft deze charmante dame ook les in het tweede jaar. Duimen dat ik volgend schooljaar bij haar terecht kom!

Op date met mijn petekindje

Door de nogal heftige hagelbuien moesten we de plannen om naar het provinciedomein van Kessel-Lo te gaan, helaas opbergen. Al de tweede keer dat het weer roet in het eten strooit op het moment dat ik met mijn petekindje afgesproken heb. Gelukkig stelde zijn mama een heel fijn alternatief voor. Mijn petekindje is momenteel nogal zot van treinen, dus zouden ze met het ganse gezin naar Leuven sporen om alhier een pannenkoek te eten. Aarschot-Leuven is niet bepaald een lange rit, maar wel een spannende uitstap voor een kind van drie.

Zo gezegd, zo gedaan. Ik wachtte hen op aan het perron en samen namen we de lift naar boven om vanaf de brug te wuiven naar al de passerende treinen. Mijn petekindje wist niet waar eerst kijken. Na voldoende treinen uitgewuifd te hebben, ging het richting L’Etoile d’Or voor een lekkere pannenkoek met stroop. En óf het ons smaakte!

Een rammelende en aftandse trein vol met graffiti bracht ons van Leuven naar Aarschot. Niet dat mijn petekindje dat erg vond, hij was helemaal onder de indruk van het feit dat hij op een trein zat.

Bij mijn petekindje thuis speelden we met de duplo en lazen we samen een boekje. Hij bleef mooi rustig zitten tot ik het ganse boekje had uitgelezen en draaide braaf de pagina’s om als ik daarom vroeg. Is de eerste keer dat ik erin slaag samen met hem een heel boek uit te lezen. Heel fijn om hem aandachtig luisterend naast mij te zien zitten. Hij wilde zelfs nog een tweede pop-up boek samen met mij bekijken.

Als avondeten was er vegetarische pasta en niet lang na het dessert stond mijn vriend al voor de deur om mij te komen ophalen.

Fijn dat mijn petekindje steeds meer over zijn verlegenheid geraakt en we stap voor stap een fijne band opbouwen.

Bierfestival Bob

Net zoals twee jaar geleden mocht ik dit jaar opnieuw Bob spelen voor de heren die naar het Zythos bierfestival gingen. Oorspronkelijk was het de bedoeling om samen te gaan, maar een onverwachte opdracht voor het werk doorkruiste te plannen. Mijn vriend vertrok dus alleen met de wagen en ik zou achterna komen met de bus, zodat ik hem en zijn gezelschap veilig thuis kon brengen.

Ik arriveerde zo rond half zes op het festival en de heren, die nochtans al de ganse namiddag aan het drinken waren, zagen er nog bijzonder fris en bij de pinken uit. In het kleine uurtje dat ik er was, liepen we een hele hoop bekenden tegen het lijf. Sommigen had ik zelfs al enkele jaren niet meer gezien. Bier, het brengt mensen samen. 😉

Voor we de terugweg aanvatten met mezelf achter het stuur, kocht ik nog snel een zakje bierpralines, het enige wat ik écht lekker vind op het festival. 😉 De heren kochten nog een laatste glas bier voor onderweg en we vertrokken. Helaas reed ik net iets te snel over een diepe goot, waardoor één van mijn passagiers de resterende inhoud van zijn bierglas over zichzelf uitkapte. Maar buiten dat verliep de terugtocht vlekkeloos.

Art Brussels

Na een lange middagvergadering in de buurt van de Brusselse Kruidtuin wandelden mijn collega en ik in marstempo richting Tour & Taxis. Wij waren namelijk uitgenodigd voor een happy hour op de Art Brussels Fair. Ter plekke hadden we afgesproken met een derde collega. Helaas waren we een uur te laat voor het happy hour en zagen we dat gratis drankje aan onze neus voorbij gaan. Geen erg, wij waren voornamelijk geïnteresseerd in de gegidste rondleiding op de beurs.

Het was voor mij een eerste kennismaking met Art Brussels. De gids leidde ons aan een stevig tempo van het ene kunstwerk naar het andere. Veel tijd om andere kunstwerken te bekijken was er niet. De duiding van de gids hielp ons om de bedoeling van de kunstenaars beter te doorgronden. De betekenis achter een kunstwerk kennen, geeft aan moderne kunstwerken vaak een geheel nieuwe dimensie. Al had onze gids wel een beetje luider mogen spreken, ik moest mij heel erg concentreren om hem te verstaan.

Een overzichtje van de werken die mij het meeste aanspraken. Let vooral op het behangpapier dat de Israëlische bezetting van Palestina aanklaagt en de lange kleurrijke rollen fotopapier die de neerstortende Twin Towers afbeelden. Het recyclagekunstwerk met de lampen, het schuimkunstwerk en de op de grond gestrooide paarse bloemetjes vond ik ook de moeite.

Spijtig genoeg sloot Art Brussels al om 19u, wat zeker in het weekend te vroeg is. In totaal waren mijn twee collega’s en ik net geen volledig uur op de fair en hadden we welgeteld vijf minuten om op ons eigen rond te lopen. (Wel grappig dat ik er een medestudent Koreaans tegen het lijf liep die zelf ook kunstenaar is.)

Onderweg van Tour & Taxis naar Brussel Noord kreeg ik bericht dat mijn vriend, die iets was gaan drinken met zijn collega’s, op ongeveer hetzelfde moment de trein in Centraal zou nemen. Ik besloot dus even op hem te wachten en in Noord op dezelfde trein te stappen.

Tijdens de treinrit naar Leuven hadden we een hilarisch gesprek met drie jonge mannen die bij Nespresso werkten. Op de zitplaatsen tegenover ons waren ze druk in gesprek verwikkeld over de Kerk van het vliegend Spaghettimonster, aka het pastafarianisme. Eén van de drie had nog nooit van dit fenomeen gehoord en meende dat zijn collega’s hem voor het lapje aan het houden waren. Waarop die collega’s in kwestie mijn vriend en mezelf aanspraken om te vragen of wij al ooit van het Vliegend Spaghettimonster gehoord hadden. Natuurlijk hadden we dat! We konden onze beweringen zelfs staven met enkele welgemikte google searches en afbeeldingen van mensen met een vergiet op hun kop. 😉 Als dank voor onze welwillendheid kregen we zowaar enkele nespressocapsules cadeau. Een onverwacht, maar fijn gebaar!

Contrast

Na een bijzonder saaie algemene vergadering met de syndicus en mede-eigenaars van ons appartementsgebouw (noot: ik dacht dat saai algemene vergaderingen de norm waren, maar vernam nu van een collega dat dit in hun appartementsgebouw een heel gezellige bedoening is die tot laat op de avond duurt en waarbij er zelfs meerdere flesjes wijn gekraakt worden), glipte ik een beetje vroegtijdig weg om zeker op tijd te zijn voor de jaarlijkse prijsuitreiking van S.P.Q.R., de Romevereniging waar mijn vriend en ik lid van zijn.

Het contrast had amper groter kunnen zijn: de glaasjes prosecco stonden al klaar en de hapjes volgden snel. De witte wijn was iets minder mijn ding, maar de heerlijke carpaccio, risotto, aspergesoepjes en andere delicatessen, maakten veel goed. Mijn vriend en ik hadden ons voorgenomen dit jaar niet te lang te blijven plakken, maar hey, opeens stonden we samen met de laatste mensen van de organisatie aan de toog nog een glas (rode) wijn te drinken. Het aanbod om nog te gaan doorzakken in de Muntstraat sloegen we vriendelijk doch beleefd af. Het deed deze vrijdagochtend al zeer genoeg om uit bed te geraken. 😉

11 reisvragen

Schaamteloos gepikt bij Wacca.be! Omdat ik nooit genoeg kan krijgen van reislijstjes.

1. Het leukste land

Goh, meteen al een moeilijke vraag. Er zijn veel landen die een bijzondere plek in mijn hart veroverd hebben, maar als ik dan toch één favoriet moet kiezen, dan ga ik voor het land van de rijzende zon, Japan. Japan heeft het allemaal: een unieke en eeuwenoude cultuur, een ongelooflijk gevarieerde natuur, het beste eten van de hele wereld, heerlijke onsen om in te weken en een bevolking die dol is op blonde haren. 😉 Twee keer bezochten mijn vriend en ik dit bijzondere land al en omdat drie keer scheepsrecht is, mag een derde keer beslist niet uitblijven.

Eindigde tweede voor deze vraag (en daar was een fotofinish voor nodig): Australië.

2. De leukste stad

Singapore (ok, strikt genomen is Singapore een stadstaat, maar da’s ook een stad, he). Architectuur waarvan je mond open valt en zowat het best geörganiseerde land dat ik ooit bezocht heb (dat dezelfde partij, die er enerzijds niet altijd even democratische principes op nahoudt, al sinds het ontstaan van het land aan de macht is, heeft er anderzijds wel voor gezorgd dat dit land een ongekende groei heeft doorgemaakt). En op elke straathoek kan je genieten van de heerlijkste culinaire lekkernijen uit alle uithoeken van Azië.

Goede tweede: Barcelona! Super-toeristisch, maar de stempel die Gaudí op deze stad gedrukt heeft alleen al, maakt dat iedereen deze stad minstens één keer in zijn of haar leven bezocht moet hebben.

3. De mooiste natuur

Australië. Qua fauna én flora moeilijk te overtreffen. Woestijnen, bergen, tropische regenwouden, stranden en natuurlijk: het Great Barrier Reef (die helaas aan een snel tempo aan het verbleken is). Fenomenaal.

Goede tweede: Canada. (Minpunten omdat we geen beren gezien hebben.)

4. Meest verrassende plek dicht bij huis

Tijd om een beetje chauvinistisch te zijn. Qua religieus erfgoed blijft de site van de Abdij van ‘t Park ongeëvenaard volgens mij. En ik hoef maar op de fiets te springen om er te geraken.

5. Leukste winterbestemming

Mja, de laatste keer dat mijn vriend en ik nog echt op winterreis met sneeuw en zo trokken, is van 2003 geleden. En na het fiasco dit jaar weet ik niet of we nog snel opnieuw een poging zullen ondernemen. Laat ik dan maar voor Polen gaan, louter en alleen omdat ik daar in februari 2002 één van de meest memorabele weken in mijn leven heb doorgebracht samen met mijn studiegenootjes.

6. Beste restaurant waar ik op vakantie at

Culinaire ontdekkingen zijn voor mij onlosmakelijk met het reizen verbonden. Eten is zo’n belangrijk onderdeel van een cultuur dat ik mensen die elke reis wanhopig op zoek gaan naar een McDonalds gewoonweg niet kan begrijpen. Voor deze vraag ga ik het mezelf een beetje gemakkelijk maken en teruggrijpen naar een ervaring die nog vers in het geheugen ligt: onze laatste maaltijd in Brno bij Koishi. Al de restaurants die we bezochten in Brno waren de moeite, maar Koishi was toch wel het allerbeste.

7. Mijn favoriete manier van reizen

Goh, lastig, lastig, want de manier van reizen is natuurlijk heel erg afhankelijk van de bestemming die je kiest. Als je naar IJsland reist, kom je uiteraard niet ver met het openbaar vervoer. Mocht het mogelijk zijn om zo de hele wereld rond te reizen, dan zou ik, denk ik, voor de boot kiezen. Onze cruise op de Nijl vind ik nog altijd één van de meest aangename manieren om ons te verplaatsen: ‘s nachts varen terwijl wij in dromenland waren en overdag langs de Nijl uitstapjes maken.

Goeie tweede: de Japanse shinkansen.

8. Beste overnachting

Zonder twijfel: Otterburn B&B. De gastvrijheid die mijn vriend en ik in deze B&B mochten ervaren, daar kan geen vijf-sterrenhotel tegenop!

9. Het mooiste hotel

Marina Bay Sands. Dat zwembad alleen al…

DCIM100GOPRO

10. De meest verrassende stad

Poznán! Niet veel van verwacht, een bijzonder aangename kennismaking met één van de kleurrijke oud-hoofdsteden van Polen.

11. Nog op mijn lijstje

Euh wel, mijn lijstje met interessante bestemmingen is bijzonder lang. Dus laat ik mij beperken tot twee bestemmingen per continent.

Europa: Kroatië en Portugal (al in Lissabon geweest, maar zou graag meer van het land ontdekken)
Rusland: krijgt een apart puntje omdat deze mastodont zowel in Europa als in Azië ligt
Azië: Zuid-Korea en Indonesië
Noord-Amerika: De natuurparken van de West Coast en Florida
Zuid-Amerika: Costa Rica en Argentinië
Afrika: Zuid-Afrika en Kaapverdië
Oceanië: Nieuw-Zeeland en Fiji
Antarctica: hoef ik niet per sé te bezoeken wegens veel te koud

Dubbel sportief

Eén uur salsa + één uur squash op één avond! En nadat ik mijn squashpartner op overtuigende wijze had ingemaakt, had ik het gevoel nog energie over te hebben voor een bijkomend uurtje salsa.

Ik zou echt wat meer tijd moeten vrijmaken om te sporten, heb er achteraf altijd zo’n deugd van. Misschien binnenkort nog eens gaan rollerbladen als het weer wat beter wordt.

Eerste kennismaking met Lille

Na een fijn ontbijt In de Wulf stelden onze vrienden voor om een dagje naar Lille/Rijsel te gaan. Fantastisch voorstel, want alhoewel deze stad niet bepaald ver van Leuven is, waren mijn vriend en ik er nog nooit geweest.

Toen we aankwamen in Lille straalde de zon, maar tijdens de wandeling naar het Belfort van het stadhuis doken er steeds meer wolken op en tegen dat we met de lift boven waren, was de hemel helemaal dichtgetrokken. Al hield dat me niet tegen om een honderdtal foto’s te maken van het fenomenale uitzicht. 😉

Op de terugweg naar het historische centrum passeerden we een paviljoen ter ondersteuning van de kandidatuur van Frankrijk voor de Wereldtentoonstelling van 2015. Omdat ik, na de fijne ervaring in Milaan, een bezoekje aan een toekomstige Expo in een buurland wel zag zitten, liepen we het paviljoen binnen. Het leukste vond ik de kijkboxen met 3D foto’s in zwartwit uit lang vervlogen tijden. Het moderne 3D-filmpje dat we te zien kregen, was een pak minder indrukwekkend, maar goed, een lovenswaardige poging. Ik maakte nog snel een selfie en toen was het tijd voor het middagmaal.

Niemand van ons gezelschap had grote honger, dus een pannenkoek leek ons een ideaal middagmaal. Crêperie Beaurepaire had een zeer uitgebreid aanbod pannenkoeken. Mijn tafelgenoten gingen voor de hartige variant, maar ik kon het niet laten voor een pannenkoek Normande te gaan. En daar hoorde natuurlijk een warme chocolademelk bij.

Helaas vielen onze plannen voor de namiddag letterlijk en figuurlijk in het water. We hadden graag deelgenomen de gegidste wandeling door Vieux Lille, maar helaas was de wandeling volledig volzet. We besloten wat op eigen houtje door het stadscentrum rond te kuieren, maar het weer was spelbreker. Van het fijne zonnetje in de voormiddag geen spoor meer, de regen viel met bakken uit de hemel.

Gelukkig konden we gaan schuilen in de mooie, en zeer recent (1947) voltooide kathedraal van Lille. Genoeg glasramen en religieuze kunst om mij een tijdje zoet te houden!

Daarna deden we nog een poging om van de ene winkel naar de andere te lopen en hielden daar een fijn assortimentje Kusmi tea aan over, maar gaven er al snel de brui aan. Ik ben nu eenmaal niet zo’n fan van shoppen in het algemeen en al helemaal niet in de regen. We dronken nog ergens een theetje en namen dan afscheid van onze vrienden om terug te keren naar Leuven.

Jammer dat het weer niet mee zat, want Lille lijkt me zeker de moeite van een uitgebreider bezoek waard.

Yet Another Blog

Life on my side

persoonlijk