leuven

Energiezuinigheid en ecologisch verantwoord voedsel

Woensdagochtend werd ik aan de ontbijttafel zowaar opgewacht door een leeuw en een ninja! Ik moet zeggen: dat overkomt mij niet elke dag! Gelukkig zagen ze er niet al te gevaarlijk uit. 😉

IMG_7031

Het was oorspronkelijk de bedoeling om ‘s avonds gezellig afhaalfood te eten met Jan en Goofball, maar ik had mijn agenda niet goed geconsulteerd (mijn huidige smartphone synchroniseert nog niet met de outlook van het werk) en over het hoofd gezien dat ik om vier uur een netwerkevent had. Uiteindelijk geraakte ik door vergaderingen allerhande pas om vijf uur op het event in kwestie, waardoor ik jammer genoeg de interactieve rondleiding door het gloednieuwe passieve gebouw miste.

Ik had een beetje moeite mijn aandacht bij de speeches te houden, maar desalniettemin een welgemeende proficiat aan de Vlaamse Milieumaatschappij met het winnen van de allereerste VEB-prijs voor energiebesparing.

IMG_7032

Hoofddoel van mijn aanwezigheid op dit event was netwerken. Aangezien het takenpakket van mijn team er radicaal anders uitziet dan voordien, moet ik opnieuw bouwen aan mijn netwerk. Ik slaagde erin met een aantal interessant mensen aan de praat te geraken (helaas was ik vergeten visitekaartjes mee te nemen, tss). Gespreksopener van de avond was uiteraard de heerlijke veganistische maaltijd verzorgd door Roof Food uit Gent, een cateraar die gerechten serveert met groenten gekweekt op hun eigen dakmoestuin. Korter kan de keten alvast niet worden. Het smaakte mij, dit ecologisch verantwoorde eten. Al voelde ik toch even een steek van jaloezie toen Goofball mij een foto van hun sushimaaltijd doorstuurde.

IMG_7035

In Leuven dronk ik ter afronding van de dag nog een glaasje wijn met Goofball en Jan en vervolgens kropen we allemaal vroeg in bed, want op donderdag moest iedereen vroeg uit de veren.

Leuvense culinaire ontdekking: Barba

Dinsdagavond ging ik na het werk op stap met ons vast kliekje Leuvense dames (waarvan er ondertussen steeds minder in Leuven wonen, mezelf inclusief). Doordat ik (weer!) beroep kon doen op de gastvrijheid van Goofball, moest ik me niet haasten om de laatste trein van Leuven naar Antwerpen te halen. Het gezellige rijhuis van Goofball and friends in Leuven is ondertussen zowat mijn tweede thuis geworden en ik geniet oprecht van het enthousiasme waarmee haar twee jongens me telkens weer begroeten.

Doordat ik te laat vertrokken was op mijn werk (een collega wilde per sé nog haar hart uitstorten), viel heel mijn strakke timing in duigen en kwam ik een dik kwartier te laat op de afspraak in restaurant Barba. Mijn 6 andere collega’s hadden net hun eerste cocktail besteld, dus kon ik niet achter blijven! En die eerste cocktail was zo lekker dat ik het gewoon aan mezelf verplicht was om een tweede te bestellen.

Wat volgde was een heerlijke avond waarop geen enkel onderwerp uit de weg gegaan werd. Het heerlijke eten en het attente personeel maakten het een avond om in een doosje te doen en nog lang te koesteren. Lang geleden dat ik me nog zo volkomen ontspannen gevoeld heb na een avondje uit. Alsof ik even al mijn zorgen achter mij had kunnen laten. Ik kroop dan ook met een goed gevoel onder de lakens in de logeerkamer van mijn Leuvense gastheer en gastvrouw.

IMG_7006

IMG_7009

IMG_7012

IMG_7015

IMG_7018

IMG_7021

IMG_7023

Parkour in Hal 5

Ik geef toe dat ik zaterdagochtend na het feestje van de gelegenheid gebruik gemaakt heb om wat uit te slapen. Hierdoor waren Jan, Kabouter en Beertje (Goofball was een weekendje weg met vriendinnen) al de deur uit voordat ik goed en wel gedoucht en aangekleed was. Op de tafel beneden wachtte me echter een fijne verrassing: heerlijke pannenkoeken. Een ideale manier om de dag te beginnen!

IMG_6829

Na bij hun thuiskomst het nieuwe kapsel van Kabouter en Beertje bewonderd te hebben, nam ik afscheid en fietste ik met mijn blue bike naar Heverlee. Daar werd ik opgewacht door drie enthousiaste jongens. Helaas was de oudste van de vier broers net een dag eerder ziek geworden en was hij naar zijn oma en opa om daar opnieuw op krachten te komen. Spijtig, want ik had ernaar uitgekeken hen allevier terug te zien. De jongens waren weer flink gegroeid en ik was behoorlijk onder de indruk van de hoeveelheid eten die ze konden verzetten. De tweede jongste speelde maar liefst drie stukken taart naar binnen!

IMG_6837

In de namiddag fietste ik samen met de mama naar Hal 5, terwijl de papa met zijn drie jongens de auto nam. We vonden elkaar in de parkour zaal waar de jongens hun overtollige energie kwijt konden en ik vol bewondering keek naar hoe de mama vlotjes over plinten en klimrekken sprong. Mijn vriendin is een coole chick die niet alleen vier superjongens op de wereld gezet heeft, maar ook aan haar eigen ontplooiing werkt. Sinds ze parkour als hobby ontdekt heeft, geeft ze zelfs les aan de allerkleinsten. Chapeau! Geen wonder dat ze de keuze gemaakt heeft om het daarom op professioneel vlak wat kalmer aan te doen.

Ik was ook behoorlijk onder de indruk van de parkour-skills van Nico, blijkbaar een lokale held, bekend van tv! Uiteraard had ik nog nooit van Nico of het programma waarin hij meespeelt gehoord, maar onze drie jongens vonden hem duidelijk geweldig. En ik moet zeggen dat een mooi gespierde torso mij ook wel kan bekoren. 😉

We sloten de namiddag af met een glaasje bubbels en een falafel sandwich/ schotel van Yalla Yalla, want Hal 5 mag zich sinds kort een echte foodcourt noemen. Al was het, ik moet daar eerlijk in zijn, nogal aan de frisse kant om optimaal van deze plek te kunnen genieten. Ik vermoed ook dat dit (en de beperkte openingsuren) één van de redenen is waarom het concept geen overdonderd succes is. Het was er niet bepaald druk te noemen en dat voor een zaterdagavond. Als deze foodcourt er niet in slaagt meer volk aan te trekken, vrees ik voor het voorbestaan ervan.

Mini-verrassingsfeestje

De onovertroffen Miss A contacteerde mij en nog wat andere mensen in het weekend om een mini-verrassingsfeestje te organiseren voor onze goede vriend J, tevens fenomenale gastheer op Oudjaar. Het was last minute, maar doordat ik de laatste weken nogal lange dagen klop op het werk, heb ik meestal niets gepland op weekavonden. Omdat de boog niet altijd gespannen kan staan, besloot ik op het aanbod in te gaan en op woensdagavond naar het Leuvense af te zakken voor een paar cocktails bij Bar Nine.

Onze vriend J dacht dat hij enkel iets ging drinken bij Miss A, dus hij was aangenaam verrast toen daar opeens nog twee andere mensen op de afspraak opdaagden. Het deed me plezier J te zien genieten van een gezellige avond onder vrienden. De cocktails waren uitstekend en het deed deugd om gewoon wat te babbelen over de dingen des levens. En het kon ook geen kwaad om eens een avond wat vroeger te stoppen met werken. Uiteindelijk zal de wereld niet vergaan als ik op het eind van de dag niet op inbox zero geëindigd ben.

IMG_6820

Back in Leuven

Allez, toch voor een namiddag. Omdat mijn collega me na de begrafenis in Leuven afzette, maakte ik van de gelegenheid gebruik om mijn oude vertrouwde stad nog eens op te zoeken. Ik had na de emotionele viering nood aan wat comfort food en een Vietnamees noedelsoepje was exact wat ik nodig had. Bánh mì Ah Quy! is de ideale no nonsense place voor een snelle hap en voor 7,5 euro voor een soepje kan een mens niet sukkelen.

IMG_6709

Daarna besloot ik wat door Leuven te wandelen. Ik kwam langs de Grote Markt waar de voorbereidingen bezig waren voor de Nieuwjaarsdrink later op de dag. Dit jaar had de stad voor een heuse smoutebollenkraam gezorgd (beetje Hollands, als je het mij vraagt). Aangezien ik echter niet zo’n fan ben van smoutebollen, voelde ik weinig animo om later op de dag hiervoor terug te keren.

Slaagde er wel in mijn hartslag te verhogen: een prachtig paar hoge zwarte laarzen van Hush Puppies, met maar liefst veertig procent korting. De meeste van mijn schoenen zien er ondertussen aardig afgetrapt uit, dus liet ik me verleiden tot mijn eerste schoenenaankoop van 2018. En dat terwijl ik altijd zeg dat ik nooit iets vind in de solden! Ik was zelfs niet eens van plan te gaan winkelen, maar het paar stond zo verleidelijk naar mij te knipogen in de etalage, dat ik er niet aan kon weerstaan. 😉

Met mijn nieuwe aanwinst ging ik vervolgens op bezoek bij vrienden die op de Vismarkt wonen. Altijd fijn om bij te praten met een glas witte wijn in de hand. En ‘t is niet dat het mij tegenwoordig aan gespreksonderwerpen ontbreekt. 😉

Alvorens naar Borgerhout terug te keren, at ik nog snel een falafel wrap bij Alfalfa, kwestie van op de hoogte te blijven van de hippe eetplekjes in Leuven. 😉

IMG_6714

Sushi en valiezen

Na afscheid genomen te hebben van mijn petekindje en zijn gezin, reden mijn vriend en ik naar  Leuven om bij Goofball mijn valies op te halen, die daar geduldig op mij stond te wachten.

Goofball stelde voor om nog even te blijven plakken voor het avondmaal, wat we graag deden. Hun mooie rijhuis van Goofball en haar gezin voelt ondertussen een beetje al een tweede thuis en ik zal de knuffels van de twee jongens missen als ik naar Borgerhout verhuis. En wie kan er nu neen zeggen tegen sushi in combinatie met een glaasje wijn. 😉

IMG_6653

IMG_6654

Dikke dankjewel aan Goofball, Jan, Kabouter en Beertje voor hun gastvrijheid. Zonder hen zou mijn overgang van Zwitserland naar België zeker niet zo vlot zijn verlopen.

Kimchi in Leuven!

Net voordat ik definitief mijn valiezen pak naar Genève kom ik er achter dat er in Leuven een restaurant is waar je kimchi kan eten! Jawel, een piepklein take away restaurantje, uitgebaat door een Chinees koppel, verstopt aan het begin van de Tiensestraat, serveert zowaar bibimbap en kimchi hot pots! Wat??? Waarom heb ik dat niet eerder ontdekt? Dus op de valreep in één week twee keer Koreaans gaan eten. Gelukkig heeft Genève meer dan één Koreaans restaurant….

bibimbap:
bibimbap

Koreaanse frisdrank met druiven:
Koreaanse frisdrank

Kimchi hot pot:
kimchi hot pot

 

Lang leve kimchi!

 

De cactusmoord

De opknapbeurt van ons appartement heeft een onschuldig slachtoffer geëist. Een minuut stilte voor het heengaan van de veel te lange en veel te dunne cactus die enkel overeind kon blijven door tegen de muur te rusten.

Vandaag startten de schilderwerken en omdat die gepaard zouden gaan met opschuren van de muren, liet ik de schilder rustig (of iets minder rustig) zijn gang gaan en trok ik de deur van ons appartement na het ontbijt achter me dicht. Deze schitterende zonnige dag bracht me achtereenvolgens naar het stadspark, de Exki (free, zij het traag, wifi), Le Graal (lekkere hartige pannenkoek) en een bankje op het Ladeuzeplein. Smikkelend van een ijsje van Decadenza sloeg ik de bedrijvigheid tijdens de opbouw van de Leuvense kermis gade. Terwijl ik in mijn boek zat te lezen, werd ik wat later gespot door een vriendin en haar twee dochters. Leuk om op het onverwacht nog wat te kunnen bijpraten.

IMG_5519

IMG_5529

IMG_5530

Ik kwam dus ‘s avonds blij gezind thuis na een ontspannen dagje. De schilder had duidelijk al goede vorderingen gemaakt. Bij nadere inspectie merkte ik echter op dat de adoptiecactus die we geërfd hadden van onze vrienden die naar de US verhuisd zijn, verplaatst was naar het balkon. Dat kon niet veel goeds betekenen, want ik was vergeten de schilder attent te maken op de precaire staat van deze plant. En jawel, het bijna twee meter hoge ding was omgevallen, een wortelkluit onthullend van nog geen vuistdik. De plant redden leek uitgesloten, dus maakte ik van mijn hart een steen en zaagde (letterlijk) het lijk in stukken zodat het in de gft-zak paste.

Wij hebben elkaar niet lang gekend, lieve cactus, maar ik hoop dat jouw verblijf bij ons aangenaam was.

Cum Laude

De Faculty Club is niet meer, lang leve Cum Laude (al moeten ze dringend hun naambordjes eens veranderen, best gênant dat daar nog steeds Faculty Club op staat).

Goofball en haar echtgenoot vergezelden ons op wat ongetwijfeld één van onze laatste chique diners op Belgisch grondgebied zal zijn (althans toch voor een tijdje). Ik moet toegeven dat mijn verwachtingen hooggespannen waren: in het verleden heb ik meerder keren erg lekker gegeten bij de Faculty Club en ik was benieuwd naar wat de opvolger te bieden had.

We hadden geluk, ondanks het dreigend grijze wolkendek, konden we de ganse maaltijd nuttigen buiten op het terras. Iets waarop ik stiekem had gehoopt, al dacht ik dat ons terrasbezoek beperkt zou blijven tot het aperitief en eventueel een eerste voorgerechtje. We hielden het gelukkig de ganse avond door en hoe donkerder het werd, hoe feeërieker het decor.

Toen we bij aankomst onze fietsen wilden parkeren op de binnenkoer waren we even in de war. Er was duidelijk een huwelijksfeest aan de gang en we twijfelden even of we ons van locatie vergist hadden. We dienden ons echter langs de groep feestvierders (de veel te zonnebankbruine bruid droeg Louboutins) te wringen, om ons bij ons gezelschap te kunnen voegen.

Helaas, Cum Laude slaagde er niet in mijn verwachtingen in te lossen. Niet dat het eten slecht was, maar er was gewoon geen enkel gerecht dat boven de middelmaat uitstak (behalve misschien de pikante mosseltjes). De kalfstong was een leuk flashback naar de keuken van weleer, maar wist met niet echt te overtuigen en het melkvarken was gewoon te hard gebakken. Gelukkig maakte het uitstekende gezelschap veel goed.

Wel jammer dat mijn vriend zo ergens tussen het hoofdgerecht en het dessert een kleine inzinking kreeg. De vermoeidheid van de verhuis en het wellicht nog steeds niet volledig verteerde virus, zullen zijn tol geëist hebben. Gelukkig kwam hij erdoor!

Appetizer:
appetizer

Gazpacho:
gazpacho

Tomaat – burrata – basilicum:
tomaat - burrata - basilicum

Bouchotmossel – lenteui – harissa:
Bouchotmossel - lenteui - harissa

Kalfstong – verveine – nori:
kalfstong - verveine - nori

Melkvarken – suikermaïs – chimichurri:
melkvarken - suikermaïs - chimichurri

Rode vruchten – meringue – thee:
rode vruchten - meringue - thee