Onthulling nieuw topstuk in M!

Yep, het blijft topstukken regenen in september. Vandaag mocht ik in M de onthulling bijwonen van een prachtig bewaarde Maria Lactans uit de vroege 13de eeuw vervaardigd in Verona, vermoedelijk door de Veronese beeldhouwer Brioloto de Balneo. Het Mariabeeld is vervaardigd uit Marmo rosso di Verona, een soort kalksteen eigen aan de Noord-Italiaanse regio. Wereldwijd zijn er slechts zes gelijkaardige beelden bekend, waarvan er drie in Italië terug te vinden zijn. Het werk dat nu een plek krijgt in M Leuven is het best bewaarde van de reeks, met resten originele polychromie.

En amai, wat een prachtig werk. De raadselachtige uitdrukking van de Madonna zuigt de aandacht naar zich toe. Waaraan denkt ze terwijl ze het kindje Jezus de borst geeft? De details van de plooien zijn magnifiek en idd, hier en daar kon ik nog sporen van kleur ontwaren. Hoe fantastisch moet dit beeld eruit gezien hebben in kleur! Alleszins een goeie reden om nog eens bij M binnen te springen.

Helaas kon ik niet blijven plakken voor een babbel achteraf, want vlak na de onthulling kreeg ik telefoon dat over een kwartier mijn aanwezigheid gewenst was op een spoedvergadering over een zeer delicaat onderwerp. Dus repte ik me in zeven haasten naar huis om stipt op tijd de Microsoft Teams vergadering op te starten.

Sfeer opsnuiven tijdens het WK

Toegegeven, ik ben afgehaakt als supporter van het wielrennen na de fameuze Festina-affaire en buiten Wout Van Aert, Remco Evenepoel en Jasper Stuyven, had ik geen flauw idee wie er nog zoal mee koerste, maar hey, als het WK bijna naast jouw deur passeert, kan je dit massa-event moeilijk negeren. Dus trokken mijn vriend en ik zondag de stad in om de sfeer op te snuiven. En sfeer was er, amai. Spreekkoren die de naam van Wout Van Aert scandeerden, luid applaus voor de voorbij flitsende renners, zelfs de allerlaatsten, en gewoon in het algemeen veel ambiance én veel pintjes.

Mijn vriend en ik wandelden langs de minder interessante plekken om renners te spotten, natuurlijk, ik kan me voorstellen dat de échte supporters op één van de hellingen op het parcours stonden en daar misschien al wel eens een niet zo vriendelijke woord naar het hoofd van de latere winnaar Alaphilippe slingerden. Maar ik merkte vooral een Leuven op waar massaal veel volk zich uitstekend amuseerde en de coronacrisis tot een ver verleden leek te behoren.

Al moet ik zeggen dat de fantastische ambiance een stevige deuk kreeg toen de winnaar géén Belg bleek te zijn. Als een opgeblazen ballon die je plots loslaat zonder dat je hem dichtgeknoopt hebt. Je voelde de stad opeens stil worden. Al denk ik stiekem dat het maar goed is dat er geen Belg gewonnen heeft, wie weet wat die feestende mensenmassa voor een overlast teweeg gebracht zou hebben.

We sloten de namiddag af in onze favoriete brasserie L’Etoile d’Or, met een stevige steak met archiducsaus. (De frietjes staan niet afgebeeld op deze foto.)

Dinner and Risk with friends

Na mijn terugkeer uit Antwerpen sprongen mijn vriend en ik de fiets op en fietsen naar Heverlee voor een bezoek aan onze vrienden en hun zoon, die groeit als kool en praat als een tienjarige. Ongelooflijk!

We genoten samen van het prachtige nazomerweer met een glaasje champagne en aperitiefhapjes in de tuin. Ook de jongste in ons gezelschap liet het zich goed smaken.

We bewonderden ook de vooruitgang van de werken in de dakkamer. Benieuwd naar het eindresultaat. (En ja, net buiten beeld van onderstaande foto staan twee stoere heren klaar om meteen in actie te schieten bij de minste foute beweging van deze dappere peuter.)

We genoten samen van verse pasta met scampi en champignons en gooiden ons, voorzien van dessert, vervolgens in een bittere strijd tot het einde. Helaas, de overwinning ontglipte mij net op het allerlaatste moment: één miezerig geel infanteristje versperde mij de weg. Mijn vriend hield dapper stand en zorgde er voor dat ik helaas mijn opdracht, alle gele legers vernietigen, niet kon voltooien. Hierdoor lag de weg naar de overwinning wijd open voor onze kameraad, die de volgende beurt zijn eigen opdracht wél tot een goed einde kon brengen. Zucht, de Risk-goden lieten mij in de steek… Gelukkig was er lekkere wijn als troost!

Sushi bij Wabisabi!

Het begint een fijne traditie te worden: samen sushi eten met de vrienden van de Spaanse les. Naar goede gewoonte hadden we gereserveerd op het terras van Wabi Sabi. Het weer was iet of wat twijfelachtig, maar dat weerhield ons er niet van op het terras plaats te nemen. Met de winter in zicht, moeten we profiteren van elke mogelijkheid om een terrasje te doen!

De sushi viel me deze keer een beetje tegen, moet ik zeggen. Niet dat het slecht was, maar minder lekker dan anders. De sushi van Kintsugi is echt wel beter. Maar het is het gezelschap dat het belangrijkste is, nietwaar? We praatten over het aankomende WK-weekend. Onze kameraad is journalist en had een mooi stuk geschreven in de aanloop naar het WK. Zelf ben ik nog wat in dubio of ik moet meegaan in heel die WK-gekte, maar de kans is wel groot dat ik zondag wat in de stad ga wandelen om de sfeer op te snuiven.

Na de sushi trokken we naar Surlie om te proeven van hun heerlijke natuurwijnen. Mijn vrienden waren niet bekend met dit soort wijnen en het deed me plezier te horen dat de wijnen en de amaro in de smaak vielen. Ik proefde zelf een klein beetje van de amaro en dat viel beter mee dan verwacht. Ik associeer amaro altijd met een zeer bittere smaak, maar deze amaro was veel kruidiger en eigenlijk amper bitter. Een ontdekking.

We maakten het niet té laat, kwestie van niet te moe aan de laatste dag van de werkweek te beginnen.

Zonsondergangen!

Met de herfst in zicht, nog drie dagen op een rij even dat zomerse gevoel vasthouden.

Eindelijk!

Het Martelarenplein is eindelijk opnieuw toegankelijk! De werken aan de nieuwe fietsenstalling onder het plein zijn bijna, bijna afgerond. Net op tijd voor het WK Wielrennen.

Op stap in Leuven met een dertienjarige

Serieus, ik maar denken dat zo’n pubermeisje veeeeel slaap nodig heeft en zeker minstens tot negen uur in bed zou blijven liggen. Nope, om zeven (7!) stond de jongedame op om vervolgens gezellig zo’n anderhalf uur gebruik te maken van de wifi op ons appartement om door tiktok te scrollen. Amai, ik wou dat ik zo weinig slaap nodig had. 😉 Nu, gelukkig hadden we goede afspraken gemaakt en gunde ze mij nog wat extra slaap. Iedereen weet dat ik last heb van een ochtendhumeur!

Blijkbaar wordt een mens hongerig van al dat scrollen door social media, want mijn lieve gast kon niet wachten om te vertrekken naar Leo Pancakes. En eerlijk, ik had ook enorm veel zin in een dikke stapel American pancakes! We wandelden langs de Vaartkom naar de Mechelsestraat en slaagden erin een plekje op het terras te veroveren. Mijn gast ging voor de chocolate drops en ikzelf voor de Bolatelli (met burrata, verse vijg en pistache). En zelfs al hadden we een extra ommetje gemaakt om zeker genoeg honger te hebben, toch slaagden we er niet in alles op te krijgen.

Na deze uitgebreide brunch wandelden we naar de Grote Markt, waar we een kleine fotoshoot hielden in de houten LEUVEN-letters, daar neergezet om reclame te maken voor het WK wielrennen. Ik had speciaal voor de gelegenheid mijn digitale reflex nog eens boven gehaald. Want eerlijk: zo’n smartphone camera maakt tegenwoordig al aardig goeie foto’s en weegt een pak minder dan zo’n zware digitale reflex met aparte flits.

Om 12u hadden we gereserveerd voor de hololens-ervaring in de Sint-Pieterskerk. Maar, amai, die dingen werken toch niet goed. Mijn eerste hololens ben ik gaan inruilen en ook de tweede werkte maar half, maar ik had geen zin om hem nogmaals te gaan ruilen. Denk dat er een probleem was met de kalibratie, maar goed, ik had het al eens gedaan en gelukkig werkte de hololens van mijn jonge vriendin wel ok.

Eigenlijk is de Sint-Pieterskerk mooi genoeg om zonder augmented reality te bewonderen en volstaat de ipad als je wat extra uitleg wil bij de bijzondere kunstwerken in de kerk. Ik denk alleszins niet dat ik nog gasten zal uitnodigen voor de hololens-ervaring.

Na ons bezoek aan de prachtig gerestaureerde Sint-Pieterskerk wandelden we op ons gemak naar de Kruidtuin, onderweg onze ogen open houdend voor leuke plekken om foto’s te nemen. We maakten een kleine omweg langs het Janseniuspark om vervolgens de genieten van de mooie Kruidtuin. We bezochten alle serres en maakten van de mooie achtergrond gebruik om nog wat tiktok video’s te maken. Ditmaal bleef ik veilig achter de camera. 😉

De pannenkoekenbrunch had ons net niet voldoende energie opgeleverd om tot ‘s avonds toe te komen, dus trokken we na ons bezoek aan de Kruidtuin naar Elisa by JAVA Coffee voor een drie-uurtje. We dronken smoothies en huisgemaakte icetea en mijn gast werkte nog een gans stuk cake binnen. Die jonge lichamen verbranden al die calorieën voor sneller, he. 😉

We gingen even piepen bij de velodroom in de Brusselsestraat, testten de knijpkracht van onze handen (blijkbaar zit ik voor mijn leeftijd in het 70e percentiel, waar ik best wel tevreden mee ben) en deden mee aan een kleine gezondheidsquiz. Uiteraard won mijn jonge vriendin prompt een boek over wielrennen in Leuven door zonder aarzelen het antwoord te geven op de vraag ‘Wat is het gemiddeld aantal stappen per dag dat aanbevolen wordt om gezond te blijven?’ Zelf mocht ik raden hoeveel klontjes suiker er in een blikje frisdrank zitten. Ik zat er twee klontjes naast en kreeg als troostprijs een drinkbus. Al maar goed, want anders had ik met twee zware boeken moeten sleuren die niet in mijn kleine rugzakje pasten.

Tijd om te gaan shoppen: ik had namelijk nog een sjaal nodig voor mijn geplande business trip naar Tallinn de volgende dag. De weersvoorspellingen zagen er niet zo denderend uit voor Tallinn en ik wilde graag een elegante sjaal die bij mijn gloednieuwe rode jas zou passen. Ik vond een mooie sjaal met een zebramotiefje in de Veritas en kon me vervolgens helemaal wijden aan de shopuitspattingen van mijn vriendinnetje. Al bleven die uitspattingen beperkt tot een collectie dunne zilveren ringen van acht euro, aan elke vinger minstens eentje, want ze moest haar aankopen met haar zakgeld betalen. 😉 De aankoop in kwestie moest ook geheim blijven, want haar mama was geen fan. Gelukkig ben ik super goed in het houden van geheimen!

We dropten al onze aanwinsten op mijn appartement en wandelden vervolgens naar de 3 Tonghen, waar we hadden afgesproken met de ouders en de broer van mijn gast voor het avondmaal. Tapas zijn altijd tof, nietwaar? En ja, het werd een supergezellige avond met méér dan genoeg tapas. De tapas werden in gangen geserveerd en de laatste gang kregen we zelfs niet meer op. En oja, de geheime aankoop van de ringen werd al onthuld bij het aperitief. Ik denk niet dat ik zo’n eerlijke puber was in mijn jonge jaren. 😉

Beetje tegenvallende margarita: veel ijs, weinig margarita:

Tataki van tonijn met opgelegde gember, zeewiersalade en soja-sesamolie:

Aperitiefplank:

Pijlinktvisjes:

Patatas bravas en albondigas:

Na het eten nam ik afscheid van mijn jonge gast, die samen met haar broer en vader naar de Leuvense kermis trok, terwijl haar mama met mij naar het appartement meewandelde om haar spullen op te halen. Gaf ons de gelegenheid om op het gemak wat bij te praten.

Een logeerpartijtje dat voor herhaling vatbaar is, wat mij betreft!

Eenhoorns op TikTok

Dit weekend kwam de dochter van een goeie vriendin van mij logeren. De belofte voor het slaappartijtje dateerde al van een tijdje geleden, maar nu hadden we eindelijk een datum geprikt. Bijna gooide een last minute business trip naar Tallinn roet in het eten, maar het euvel werd opgelost door onze afspraak met een dag te vervroegen. Wat mij deze vrijdag een beetje onder stress zette, want ik moest op tijd in het station zijn om mijn gast op te halen en tegelijkertijd moest ik nog een heleboel mails verwerken alvorens ik zondag op het vliegtuig naar Tallinn kon stappen. Ik stond dus met iet of wat verhoogde hartslag te wachten op het perron, maar gelukkig was mijn dertienjarige gast zo chill dat ze het geen probleem vond dat ik nog snel een mail of twee beantwoordde, voordat ik me helemaal aan haar kon wijden.

First things first: food and drinks. We bestelden onze favoriete sashimi en sushirolls bij Kintsugi (ja, ik at twee keer sushi op één week en néén, ik vind dat geen probleem, ik kan gerust elke dag sushi eten) en begaven ons vervolgens naar de winkel om wat inkopen te doen. Ik heb buiten gefilterd kraantjeswater niets in huis wat een dertienjarige op gebied van drank kan bekoren en we misten ook wat snacks om te knabbelen na de maaltijd. Al betwijfelde ik of we nog wel veel honger zouden hebben na het verorberen van al de sushi die we besteld hadden.

Na ons uiterste best gedaan te hebben om al de bovenstaande sushi binnen te werken (niet gelukt uiteraard), lakten we onze nagels. Ik had niet meer de tijd gevonden om hippe nagellakkleurtjes te gaan kopen, dus hield ik het maar bij knalrood, een klassieker die nog altijd niet uit de mode is. Al moet ik eerlijk zeggen dat ik deze kleur voor een jong meisje iets minder geschikt vindt. Mijn gast vond het alleszins allemaal fantastisch. Tijdens het nagels lakken speelden we black stories. Want welke dertienjarige houd niet van mysteries met een macaber kantje?

Daarna trokken we onze eenhoorn onesies aan om wat doldwaze tiktok dansjes te doen. Het resultaat van deze dansjes blijft hopelijk goed verstopt in de uithoeken van het internet. Gelukkig staat de account van mijn dertienjarige gast op privé ingesteld. 😉 Mijn onesie bleek een maat of twee te groot, wat voor extra hilariteit zorgde en amai, van al dat springen en dansen kreeg ik het stevig warm. Ideaal voor koude winteravonden, zo’n onesie, minder geschikt voor actieve nazomeravonden.

De rest van de avond speelden we spelletjes. Risk viel niet echt in de smaak bij mijn gast en na een spelbeurt of vijf gaven we er de brui aan. Exploding Kittens blijft een daarentegen een grote hit bij jong en oud.

Uiteindelijk lagen we om 1 uur in bed. Fijn om nog eens het kind in mezelf boven te halen.

De Foodbag oogst van de week!

Wok met kip en krokante groentjes:

Verse spaghetti met aubergine, ansjovisdressing en tomatensaus:

Dahl met boontjes, korianderolie en gebakken pitabrood:

Fijn dat mijn chefkok weer in België is!

Sushi at Goofball’s

Ik denk dat we ondertussen van een echte sushi-traditie mogen spreken, daar in de tuin van Goofball and friends! De zon zorgde voor een zalig nazomerweertje. Dé ideale gelegenheid om de magnum fles rosé boven te halen die mijn vriend en ik een tijdje geleden cadeau hadden gekregen. En óf dat wijntje vlotjes binnen ging! De ideale combinatie met de sushi van Kintsugi!

Yet Another Blog

Life on my side

leuven