Want wat is er beter om te ontspannen na een waanzinnig druk jaar dan met z’n tweetje genieten van sauna, stoombad, jacuzzi en een flesje bubbels?
Met dank aan Aquaheaven.
leuven
Kerstdiner bij Brasserie Van De Weyer
Mijn vriend en ik sloten een rustige kerstdag af met een diner bij Brasserie Van De Weyer. Na een uitgebreide online zoektocht kan ik alvast bevestigen dat veruit de meeste restaurants in Leuven op kerstdag gesloten zijn, uitgezonderd restaurants die door Aziaten uitgebaat worden. Logisch, want het merendeel van de Aziatische bevolking viert niet echt kerstmis, al heeft het fenomeen van de kerstmuzak en de overdadige kerstversiering ondertussen ook de meeste Aziatische landen bereikt.
Wij dus blij dat we bij Brasserie Van De Weyer terecht konden voor een klassiek kerstmenu. Niet dat we iets tegen sushi, Thais of Chinees op kerstdag hebben, maar een traditioneel kerstmenu heeft iets nostalgisch en vertrouwd in deze wereld waarin de waanzin het steeds vaker schijnt te halen van het gezond verstand en een onzichtbaar virus de onmacht van onze politieke leiders op een bijzonder pijnlijke manier bloot legt.
En amai, het was genieten, aan ons tafeltje voor twee in het gezellige, mooie versierde interieur van Brasserie Van De Weyer. Geniet met ons mee.
Bisque van kreeft:
Kreeft belle-vue, garnaal, gerookte zalm en cocktailsaus:
Duo van hertensteak en everzwijnfilet met wildjus, boschampignons, wintergroenten en groentenstoemp:
Gebakken zeeduivel met garnaal, warme groenten, witte wijnsaus en puree:
Sabayon met mango-ijs:
Een heerlijke kerstavond
Net als vorig jaar vierden mijn vriend en ik kerstavond gezellig onder ons tweetjes. Culinair lieten we ons verwennen door restaurant Zappaz die voor deze gelegenheid een heerlijke Jingle box bij mekaar gekookt hadden en voor bijpassende wijntjes gezorgd hadden. Mijn vriend en ik hebben dit jaar bewust niet veel grootse plannen gemaakt voor de kerstvakantie. Doordat we de laatste maanden allebei zo hard gewerkt hebben, kunnen we wel wat tijd gebruiken om op adem te komen en natuurlijk lenen de huidige omstandigheden zich nog altijd niet voor wild feestgedruis.
Maar dat we genoten hebben, moge duidelijk zijn op basis van onderstaande foto’s. Zo fijn al die kleine gerechtjes om te delen!
Foie Cuba Libre:
Secreto nr.7, focaccia , witloof:
Zeeuwse platte oester, maïs, bieslook:
Rillette Schotse zalm, zure room, brioche:
Hamachi, ceviche lavas, venkel:
Krab soepje, butternut, pinda:
Zeebaars, scheermes, mossel, amandel, yuzu:
Hertenfilet, aardappel, hazelnoot, wintergroenten:
Pepernoot, appelsien, melkchocolade, vanille:
Zoetigheden voor bij de thee:
Een heerlijke gastromantische avond! 😉
Got boosted!
Gisteren was niet alleen mijn laatste werkdag van het jaar, maar ook de dag dat ik mijn boosterprik kreeg. Hoera! Ik sprong letterlijk een gat in de lucht toen de uitnodiging in mijn mailbox binnen viel en ik reserveerde meteen een tijdslot. Spijtig genoeg vinden de Leuvense vaccinaties ondertussen weer plaats in de Brabanthal en niet meer in de Kinepolis. Zou fijn geweest zijn had ik op een paar passen van mijn voordeur mijn derde vaccinatie kunnen krijgen.
Helaas, er wachtte mij een bijzonder onaangename fietstocht naar de Brabanthal op een fiets met te platte banden. Achteraf bezien had ik beter een blue-bike uitgeleend, ipv mijn eigen tot op de draad versleten fiets te gebruiken, maar op het moment dat ik mij die bedenking maakte, was ik al te ver gevorderd om nog terug te keren. Dus zuchtte en pufte ik en beet ik door en kwam ik ondanks de letterlijke weerstand stipt op tijd aan in de Brabanthal. Na een klein akkefietje met het apparaatje dat mijn lichaamstemperatuur moest meten, maar dat weigerde mij als een mens te herkennen, meldde ik mij aan en kon ik vlotjes rechtstreeks het vaccinatiehokje binnen wandelen voor mijn prik. Amper twee minuten later mocht ik al plaatsnemen in de wachtruimte voor de verplichte vijftien minuten wachten. Smooth!
Mijn vreugde over het zo vlot verkrijgen van mijn boostershot kreeg zelfs maar een licht deukje toen op de terugweg naar huis mijn fietsketting er vlak voor Park Belle-Vue afviel. Aangezien ik niet de minste ambitie had om in het donker te proberen die ketting er terug op te leggen, stuurde ik een berichtje naar mijn vriend, die bezig was met het avondmaa, dat ik iets later thuis zou zijn en legde de rest van de weg naar huis te voet af.
Eind goed, al goed!
Sushi at Goofball’s!
Even overwogen we voor het avontuur te gaan en iets anders te laten leveren, maar hey, tradities er zijn om in ere te houden en door de drukte van de voorbije werkweken had ik weinig bandbreedte om een alternatief te bedenken. Dus genoten we alweer van een heerlijke sushischotel, gezeten bij de feestelijk versierde kerstboom van Goofball en haar gezin. Een iets indrukwekkendere kerstboom dan die van ons, dat moet ik toegeven. 😉
Een spontane chocomelk bij madmum
Toen ik deze middag terug kwam van boodschappen doen in de stad, merkte ik dat ik een gemiste oproep had. Fun fact about me: in mijn privétijd bel ik amper. Ik vind communicatiemiddelen als whatsapp en messenger veel handiger en minder invasief dan een telefoontje. Kameraad J is echter volledig het omgekeerde: hij belt altijd, met als gevolg dat hij meestal op mijn antwoordapparaat terecht komt, omdat ik niet heb gemerkt dat mijn iphone trilde.
Van zodra ik de gemiste oproep zag, belde ik uiteraard terug. Bleek dat hij deze namiddag wat tijd te verdrijven had in Leuven terwijl zijn vrouw rijlessen volgde. Een heel verhaal, want eigenlijk rijdt zijn vrouw al jaren, maar haar rijbewijs van Trinidad was onlangs vervallen, waardoor ook haar internationale rijbewijs niet meer geldig was. En in coronatijden is het alles behalve evident om zomaar even op en af naar Trinidad te vliegen om een rijbewijs te laten verlengen. Conclusie: om rechtsgeldig achter het stuur te mogen plaatsnemen, moest ze opnieuw rijexamen afleggen in België. En helaas voor haar, kreeg ze twee keer een onvoldoende voor de praktijktest en was ze daarom nu verplicht om rijlessen te volgen.
Mijn vriend en ik hadden geen plannen deze namiddag, dus spraken we af samen iets te gaan drinken. Het was behoorlijk druk in de Leuvense winkelstraten en ook de terrassen zaten goed vol. Gelukkig slaagden we erin nog net een vrij tafeltje bij madmum te bemachtigen, alwaar ik genoot van een lekkere warme chocolademelk met Baileys (de taart was voor onze kameraad die nog niet gegeten had). Al mocht de chocomelk wel een tikkeltje warmer zijn voor mij. We brachten een dik anderhalf uur al keuvelend door en namen toen opnieuw afscheid, want mijn vriend en mij wachtte nog een klein fietstochtje naar restaurant Dumon.
(un)Holy Light
Gisterenavond hadden mijn vriend en ik afgesproken met onze kameraad en zijn twee dochters om samen te genieten van het lichtkunstparcours (un)Holy Light. We haalden ons polsbandje op bij het standje op de Grote Markt en wandelden op ons gemak van het ene naar het andere kunstwerk.
Onze eerste stop was het kunstwerk Cypress Trees van Anna Ridler & Caroline Sinders geprojecteerd op de muren van M Leuven. De spookachtige projecties van cipressen werden gegenereerd op basis van duizenden foto’s van échte cipressen. Met dit werk vragen de kunstenaars aandacht voor een duurzaam klimaat. Cipressen kunnen maar liefst vijfhonderd jaar oud worden, maar worden bedreigd door de klimaatverandering. De kust van de Amerikaanse staat Louisiana, waar ze groeien, wordt steeds meer geteisterd door orkanen. Hoe meer cipressen er verdwijnen, hoe meer de kustlijn er afbrokkelt.
Verder naar de Sint-Michielskerk voor mijn favoriete kunstwerk van de avond: Blueprint van Joanie Lemercier. De projectie van bijzondere via de computer gegenereerde patronen in combinatie met de bezwerende contrabas en elektronische muziek, maakte dat ik naar dit kunstwerk wel de ganse avond kon blijven kijken.
In de Kruidtuin konden we het poëtische werk Remnant Ecologies van Jony Easterby bewonderen. Zo’n botanische tuin is natuurlijk een ideale plek om met licht te spelen. Ook dit werk vestigde de aandacht op de klimaatverandering. Remnant Ecologies toont een tiental lege vogelkooien: de vogels zijn gevlucht, wat overblijft zijn hun liedjes en hun schaduw.
Onze volgende stop was de Sint-Jacobskerk, maar het werk daar leende zich minder tot foto’s of video’s en sprak me ook wat minder aan dan de vorige werken.
Laatste halte (pas achteraf beseft dat we de Predikherenkerk overgeslagen hadden): de Velodroom, alwaar we konden genieten van de vurige kunstwerken van de Vuurmeesters. Heel sfeervol! De ideale plek om even te blijven plakken met een drankje en ons op het terras te wikkelen in een warm dekentje.
Om weer op te warmen, sloten we de avond af met een lekker glas whisky op het appartement van onze kameraad.
De Foodbag oogst van de week!
Grote fan van de gerechten deze week. Alle drie heel geslaagd en smaakvol!
Zalm met groene groenten in kokossaus:
Varkensvlees met zelfgemaakte picklessaus, bloemkool en aardappelen:
Gepofte zoete aardappel met portobello, avocado en tomatensalsa (misschien niet zo fotogeniek, maar wel heel lekker!):
Verjaardagsdiner bij Barba
Gisteren vierden we samen met mijn vader zijn verjaardag in één van mijn favoriete Leuvense restaurants Barba. Het werd helaas een beetje een verjaardag in mineur, want mijn vader maakt een moeilijke periode door. En aangezien hij net zoals ik een ongelooflijke koppigaard is, luistert hij niet naar goede raad. Gelukkig waren er het heerlijke eten en de uitstekende wijnen als doekje voor het bloeden.
Appetizers:
Coquille, pompoen, lavas, iberico:
Rog, aardpeer, courgette, pinda:
Fazant, fregola, lange peper, bospaddestoel:
Haas, peer, pastinaak, veenbes:
Banaan, chocolade, karamel:
Heel leuk: bij de haas werd een rode wijn geserveerd uit een decanteerkolf. De sommelier zei dat het om de laatste voorraad ging die hun wijnleverancier van deze wijn had. Als we erin zouden slagen om te raden welke druivensoorten in de wijn zaten en van welk land de wijn afkomstig was, dan kregen we een drankje van het huis aangeboden. Ik sta altijd open voor een uitdaging, maar ondanks het feit dat ik graag wijn drink, ben ik niet echt een grote wijnkenner. Gevolg: we hadden maar één druivensoort juist en ook het land hadden we verkeerd gegokt. Misschien moet ik toch eens een wijncursus gaan volgen. 😉
We sloten de avond af met een glaasje wijn in de bar van het hotel waar mijn vader logeerde.
Genieten in het Smaakdorp
Dikke pluim voor de organisatie van het Leuvense smaakdorp op het Ladeuzeplein. Fantastisch om samen met mijn vriend op een coronaveilige manier te kunnen genieten van al het lekkers dat de lokale Leuvense handelaars voor ons in petto hadden. Met de nadruk op ambacht, puur, passie, lokaal, artisanaal, duurzaamheid en kwaliteit. Als dat geen mooie slogan is!
We startten onze avond in de feestelijk versierde tent met een glaasje cava en een fenomenaal lekker stukje gravad lax van Vishandel Wauters als aperitiefhapje, om vervolgens over te schakelen op de heerlijke cocktails van Zander van Onder Den Toren. Een perfecte match met de heerlijke hapjes van De Kapblok. Voor het hoofdgerecht deelden we een heerlijke mole poblano van Onder Den Toren. Om de avond af te sluiten met nog een cocktail (of twee) en een pastéis de nata.
