Verjaardagsverwennerij bij Hoeve La Cascina

Na de lunch spoorden mijn vriend en ik naar Deinze om een namiddag/avond te genieten van de wellnessfaciliteiten van onze prachtige kamer in Hoeve La Cascina in Zulte. Een late verjaardagsverwennerij omdat ik de dag nadien om 11u moest speechen in het Roger Raveel Museum. Vanaf het station van Deinze was het een dik kwartier fietsen naar La Cascina met onze blue-bikes. Om optimaal van onze kamer met hammam, sauna en jacuzzi te kunnen genieten, hadden we poké bowls, champagne en een flesje witte wijn uit Leuven meegenomen. De drank meesleuren bleek alvast overbodig te zijn, want de kamer zelf beschikte over een bijzonder goed gestockeerde koelkast. Zij het natuurlijk dat onze eigen drank net iets goedkoper was dan die op de prijslijst van La Cascina. 😉

Na ons geïnstalleerd te hebben in onze bijzonder sfeervolle kamer, kwamen we de rest van de avond niet meer buiten.

Birthday dinner bij Dumon

Aangezien de temperaturen nog aangenaam zacht zijn en er gisterenavond geen regen voorspeld was, fietsten we langs het kanaal naar ons favoriete restaurant in Wakkerzeel, om daar gezellig met ons tweetjes te genieten van de gastvrijheid, de geweldige kookkunsten van de chefkok en de uitstekende wijntjes van de sommelier. Een verjaardagsdiner om in te kaderen.

Appetizers:

Ravioli van kreeft, citroengras room, Noordzeegarnalen, boekweit en prei:

Crème van pompoen, buikspek, koolrabi, hazelnoot en peterselie:

Zeebarbeelfilet met wortel, shiitake, zoete aardappel, sauce vin blanc:

Peer met karamel, praliné en citrusvrucht aroma:

En een theetje als afsluiter:

Uitwuifreceptie

Vandaag namen we afscheid van onze oude, vertrouwde afdeling, want vanaf morgen schudden we de teams en afdelingen eens goed door mekaar om te landen met een gloednieuw en verbeterd organigram. Ik geloof echt dat we met deze reorganisatie een aantal weeffouten uit het verleden kunnen rechtzetten. Ikzelf ben alvast bij met mijn nieuwe, vereenvoudigde functietitel. De vorige zorgde voor heel veel verwarring, vooral in internationale contexten.

Omdat we aan de andere kant zeer veel fijne herinneringen hadden aan onze oude afdeling en we tegelijkertijd moesten afscheid nemen van een team dat de oversteek naar een nieuwe afdeling waagt, vond ik het aangewezen om even het glas te heffen en terug te kijken op wat we de voorbije jaren gepresteerd hebben. En dat is best indrukwekkend.

Wat ik niet verwacht had, was dat ikzelf cadeautje zou krijgen: heerlijke chocolaatjes van Leonidas en Chocolatier Deduytschaever (de beste chocolatier van Gent) en een Leuvense cadeaubon. Ik was er echt van aangedaan. Een fijne appreciatie van mijn collega’s die me oprecht gelukkig maakt.

Ensors stoutste dromen in het KSMKA

Gisteren had ik de eer en het genoegen om samen met mijn collega’s en een pak ander chic volk de Ensortentoonstelling in het KMSKA feestelijk te openen. Ik slaagde er spijtig genoeg niet in de tentoonstelling volledig in mij op te nemen, want net toen ik voorbij de helft van het parcours was, kwam het personeel ons vriendelijk aanmanen om te verzamelen in de De Keyserzaal om naar de speeches te luisteren. Al de sprekers hielden het kort, maar krachtig en daarna konden we genieten van poëtische luchtacrobatie. Het was prachtig!

Uiteraard zette ik mijn netwerk-streak van deze week verder. Dit alles onder het genot van de lekkere hapjes en de uitstekende wijn van de Madonna. Samen met de collega die mij vergezelde, wilde ik na het dessert nog een laatste blik op de werkelijk fenomenale tentoonstelling werpen, maar helaas, we waren te laat, de toegang was reeds afgesloten. Maar geen erg, ik kom zeker nog eens terug om op mijn gemak van al dat moois te genieten.

Met dank aan mijn lieve collega die mij haar logeerkamer ter beschikking stelde, zodat ik mij na de receptie niet moest haasten om de trein van Antwerpen-centraal naar Leuven terug te nemen.

Personeelsmoment, afscheidvieruurtje en pensioenfeest op één dag

Amai, bijzonder hectisch dagje vandaag. Deze ochtend werden we immers al om 8.45u verwacht in Brussel voor verschillende groepsfoto’s. Op het programma stond een foto van het nieuwe managementcomité, de groep teamverantwoordelijken en vervolgens een groepsfoto met al het (aanwezige) personeel. Uiteindelijk hebben we langer staan wachten tot de fotolocatie open ging dan dat we effectief geposeerd hebben voor de foto’s. Enfin, ik ben alvast benieuwd naar het resultaat.

Aansluitend bij de fotoshoot volgde een belangrijk personeelsmoment waarbij onze baas de laatste puntjes op de i van de grote reorganisatie zette. Spijtig genoeg werd het personeelsmoment verstoord door het zoveelste brandalarm in ons splinternieuwe gebouw. Gelukkig bleek het (alweer) vals alarm te zijn, maar je merkt dat het na elk vals alarm moeilijker wordt om mensen aan te zetten om effectief te evacueren. Na het personeelsmoment volgde een broodjeslunch waarbij ik probeerde bij zoveel mogelijk collega’s mijn oor te luisteren te leggen om te horen of de boodschap goed was aangekomen. Dat bleek gelukkig het geval te zijn.

In de namiddag volgde een vergadering in het kader van de overdracht van één van mijn vroeger teams naar een nieuwe afdeling en vervolgens sloot ik aan bij het vieruurtje dat één van mijn nieuwe teams georganiseerd had om afscheid te nemen van een aantal collega’s die door de reorganisatie overgingen naar een ander team. Voor deze gelegenheid hadden de collega’s hun beste bakkunsten boven gehaald en ik proefde met veel plezier van al dat lekkers. Spijtig genoeg moest ik het vieruurtje een paar keer verlaten doordat ik enkele dringende vragen van een paar andere collega’s moest beantwoorden.

Na het vieruurtje werkte ik aan en hoog tempo achterstallige mails weg. Daarna nam ik de trein naar Berchem voor het pensioneringsfeestje van één van de sterkhouders van deSingel. Dankzij de blue-bike raakte ik vlot ter plaatse en ondanks het feit dat ik niet superveel tijd had (ik wilde op een maandagavond echt op een deftig uur de trein terug naar Leuven nemen), had ik enkele fijne gesprekken. Ik genoot van een glaasje schuimwijn en van de lekkere hapjes terwijl op het podium verschillende sprekers passeerden om het feestvarken in de bloemetjes te zetten. Dik verdiend, wat mij betreft! Leuke vondst: op elke tafel lagen stickertjes van de pas gepensioneerde die je als souvenir mee naar huis kon nemen, samen met een krantje dat een ludiek overzicht bood van zijn carrière. Nu nog een leuke plek bedenken om die stickers op te plakken!

Ambiance op het Martelarenplein

Niets zo leuk als na een lange werkdag nog even het feestgedruis van de Leuvense jaarmarkt induiken. En amai, chapeau voor coverband Domino die erin slaagde gans het Martelarenplein in te pakken. Wat een topact!

Feestje in de Beursschouwburg

Wat! Een! Feest! Als mijn collega’s iets organiseren, dan mag je er zeker van zijn dat het tot in de puntjes verzorgd is! De hapjes waren overvloedig en overheerlijk (wat een contrast) en de ambiance zat goed vanaf de speech van onze grote baas. Hij wist het perfecte evenwicht te vinden tussen ludiek en serieus. Met voldoende bloemetjes voor de collega’s die zich ingezet hebben om van ons grote project een succes te maken.

Vervolgens was het tijd voor een quiz die de collega’s zelf in mekaar gestoken hadden en die een apotheose kreeg op het podium met een heuse dance performance van de drie hoogst geëindigde teams op de zoete melodie van Europapa. (Stiekem blij dat mijn groepje vijfde eindigde!) De rest van de avond brachten we al pratend en drinkend door op het mooie terras van de Beursschouwburg, genietend van de prachtige zomeravond.

Na een korte passage op het terras van een café dat aan het afsluiten was in de Anspachlaan, eindigden we met een select groepje in café Les Brasseurs, klinkend op een fantastische avond!

Yet another afscheidsfeestje

En zo zullen er de komende weken en maanden helaas nog een aantal volgen. Het grote project waaraan onze organisatie bijna anderhalf jaar heeft gewerkt loopt op zijn einde en de mensen met tijdelijke contracten beginnen één voor één te vertrekken. Deze namiddag namen we afscheid van een sympathieke en intelligente collega, met wie ik heel fijn heb samengewerkt en die ik heel erg zal missen. Gelukkig trekt ze voor haar nieuwe job naar de KU Leuven, dus de kans dat wij elkaar in Leuven tegen het lijf lopen is groot. En dat maakt het afscheid meteen wat minder zwaar. (En stiekem hoop ik dat ze in de toekomst terugkeert naar onze organisatie als er zich een mooie opportuniteit voordoet.)

Lentefeest!

En voor de gelegenheid was de zon zelfs van de partij! Wie had dat durven hopen? Mijn vriend en ik spoorden naar Herentals waar zijn ouders ons kwamen ophalen aan het station om vervolgens samen naar het huis van zijn zus en schoonbroer te rijden waar het feestje plaatsvond. Feestvarken van dienst: het jongste nichtje van mijn vriend. Meteen ook zijn enige nichtje dat nog in de lagere school zit. Man, man, wat vliegt de tijd.

Ik had voor deze bijzondere gelegenheid nog eens mijn digitale full frame camera van onder het stof gehaald. Kwestie van mooie herinneringen te hebben aan deze bijzondere dag. Heel fijn dat ik één van de aanwezige koppels een plezier kon doen met een mooie gezinsfoto waarop ook de twee pleegkindjes stonden. Ik merkte dat de oudste van de twee pleegkindjes het wat lastig had. Uiteraard is zo’n groot familiefeest heel confronterend als je zelf uit een moeilijke gezinssituatie komt. Dus deed ik mijn best om haar wat op te fleuren. Ik hoop dat het gewerkt heeft.

De ouders van het feestvarken hadden, naar goede gewoonte, kosten nog moeite gespaard om er een fantastisch feest van te maken, met talloze hapjes, een heerlijke barbecue, een grote ijstaart en een heuse poolparty voor de kinderen. Ikzelf besloot me wijselijk uit al dat zwembadgewoel te houden, al moet ik deemoedig toegeven dat mijn belofte om al de wijn op te drinken, wellicht iets te hoog gegrepen was. Laat mij het erop houden dat ik mij ‘the day after’ niet zo fris voelde. Het was alleszins een heel verstandige beslissing om die nacht bij de ouders van mijn vriend te overnachten, kwestie ons een lange treinrit terug naar Leuven te besparen.

Salsafeestje in de Waaiberg!

Gisteren haalden mijn vriend en ik onze beste salsamoves boven voor het jaarlijkse salsafeestje van onze salsaclub. Alvorens onze duivels te ontbinden op de dansvloer, konden we genieten van een heerlijk Mexicaans buffet. Kwestie van genoeg energie te hebben om de beentjes los te gooien. De live salsaband zorgde voor ambiance en ik stond er eerlijk gezegd zelf van te kijken hoe vlot het dansen ging. En ja, mijn vriend kon zich niet meer alle figuren herinneren die we ooit geleerd hebben, but who cares? We hebben ons geamuseerd. Wat een verschil met het vorige salsafeestje!

Yet Another Blog

Life on my side

feest