Gisteren hadden we vrienden over de vloer die we al een tijd niet meer gezien hadden. Een reden te meer om ze eens goed in de watten te leggen met een heerlijke visschotel van De Walvis. En amai, zowel de aperitiefhapjes als de schotel zelf waren om duimen en vingers af te likken. Dat in combinatie met een flesje champagne, heerlijke witte wijntjes en nog wat extra groentjes en slaatjes, en we hadden het ideale recept voor een fantastische avond!
Lekker en gezond! Met dank aan het personeel van de catering.
In Brussel is het aftellen alvast begonnen!
Nog nagenietend ons ontbijtje wandelden mijn vriend en ik op deze mooie zonnige zondag naar de Kruidtuin om daar te genieten van het jaarlijks wederkerend spektakel van de bloeiende krokussen. Dit paarse bloementapijt is het eerste overtuigende teken dat de lente nu echt niet meer veraf is. Ik kijk alvast reikhalzend uit naar meer zonnige dagen zoals vandaag, liefst in combinatie met warmere temperaturen.
Rond een uur of twee was ons ontbijt eindelijk verteerd en trokken we naar Elisa voor een omeletje en een smoothie. Een fijne plek om op het gemak wat te relaxen op een zondagnamiddag.
En we sloten deze culinaire zondag af bij brasserie Van De Weyer. Een lekker stukje skrei met risotto en asperges vormden de perfecte afsluiter van deze gezellige dag met z’n tweetjes.
Technisch gezien verjaart mijn vriend pas volgend weekend, maar hey, dat kon ons niet deren om zijn verjaardag nu al te vieren in de fantastische privé-wellness van Oxygen-House in Kampenhout. Een flesje champagne (of twee), een sauna, een stoombad, een jacuzzi én een buitenzwembad zijn wat ons betreft het ideale recept voor een ontspannende avond. Heerlijk geslapen ook in de mooie loft. En het ontbijtje ‘s ochtends in onze badjassen was gewoon de kers op de taart.
Pure verwennerij!
Als een afdelingshoofd bij ons met pensioen gaat, dan zorgen wij voor een gepast afscheid. Als de man in kwestie dan nog bekend staat als liefhebber van het goede leven dan moet er niet lang naar een thema gezocht worden: een Breugelfestijn! Speciaal voor het feestvarken, zijn familie en genodigden werd er een mooie tafel gedekt.
Naar goede gewoonte kwam er wat belangrijk volk speechen, maar we moeten eerlijk zijn: de twee beste speeches van de avond kwamen van onze collega’s. Beide speeches zaten er boenk op qua beschrijving van de persoonlijkheid van onze afscheidnemende collega. De eerste was een bloemlezing van veel gehoorde uitspraken van onze collega en de tweede een heuse laudatio met een kwinkslag. Echt onder de indruk van het speechtalent van mijn collega’s. En ik merkte dat de bijna gepensioneerde oprecht geëmotioneerd was.
De rest van de avond genoten we van de culinaire overdaad. Helaas was er door de treinstaking (diepe zucht) minder volk dan verwacht en bleef er heel veel eten over. Geen erg, onze slimme collega’s van het organiserende team hadden voor bakjes gezorgd, zodat wie dat wilde wat voedseloverschotten mee naar huis kon nemen.
En zo kwam het dat ik deze avond samen met een collega op de trein zat met een bakje pensen en een bakje met balletjes met krieken. Weet ik weer wat te eten, morgen. 😉
Deze ochtend lag er zowaar een laagje sneeuw over Érezée! Onverwacht, maar een perfect verjaardagscadeau voor onze jarige. Alles ziet er immers veel mooier uit onder een laagje sneeuw! Na een late gezamenlijke brunch, waarin we de restjes van het weekend zo goed mogelijk probeerden op te maken (news flash: drank was er nog meer dan genoeg), reden we opnieuw naar de parking bij de megalieten van Wéris.
Mijn vriend en ik hadden onze gastheer ervan weten te overtuigen dat het geen goed idee was om met dit gezelschap de wandeling van de Ninglispo te doen. Een aantal mensen hadden niet eens wandelschoenen bij en deze wandeling staat er toch om bekend redelijk uitdagend te zijn.
Als alternatief stelden we een makkelijke wandeling langs de megalieten van Wéris voor. En dat bleek een zeer verstandig voorstel, want de kettingrokende dames in ons gezelschap hadden het duidelijk al moeilijk vanaf het moment dat de weg iets omhoog leidde. Sommige paadjes naar de megalieten waren bijzonder drassig, maar gelukkig hadden mijn vriend en ik wél onze wandelschoenen bij.
Ik genoot met volle teugen van de wandeling, al denk ik dat dat niet voor iedereen opging. Gelukkig vonden mijn vriend en ik op het einde van de wandeling in Wéris de gezellige brasserie Les Lanternes, waar er tussen de wijnrekken nog net een tafel was voor onze groep. Zo kon iedereen een beetje opwarmen en de inwendige mens versterken.
Na de wandeling keerden we terug naar het huis om alles op te ruimen. We wierpen nog een laatste blik op het huis en reden samen met het feestvarken en zijn verloofde terug naar Leuven. Aan alle mooie liedjes komt een einde…
Na de uitspattingen van gisteren zo lang in bed blijven liggen dat het niet meer de moeite was om nog te ontbijten. 😉 Want voor de lunch hadden we voor onze groep van veertien personen een reservatie bij Le Cor de Chasse in Wéris. Het bleek nog een heel gedoe om die reservatie vast te krijgen, want normaal accepteerden ze geen reservaties voor grotere groepen. Gelukkig slaagde één van de vriendinnen van onze jarige (een advocate uiteraard) erin het personeel te overtuigen onze groep te ontvangen.
En amai, wat een geweldige lunch was dat! We zaten aan twee lange tafels in een aparte ruimte waardoor we de rest van de klanten niet konden storen. De ruimte was voorzien van een prachtige houtkachel die zo goed werkte dat de temperaturen op een bepaald moment bijna tropisch waren. Als aperitief dronk ik een mocktail met kombucha en appel, die werkelijk uitstekend was. En ook de rest van de maaltijd was een culinair hoogstandje. Wat een verwennerij!
Na deze bijzonder uitgebreid lunch maakten we een klein uitstapje naar de megalieten van Wéris. Alwaar we omstaanders vroegen om een foto van onze groep te maken. Een mooie herinnering!
Het hele gezelschap keerde terug naar vakantiehuis Manoir du Notaire. En mijn vriend en ik besloten een korte wandeling in Érezée te maken om te genieten van de frisse winterlucht en al dat eten wat te laten te zakken.
Want ‘s avonds ging het feest onverminderd door. Onze gastheer trakteerde op kaasfondue voor het ganse gezelschap, inclusief twee zwangere dames waarvoor hij gepasteuriseerde kaas had voorzien. Amai, dat smaakte! Bij de kaas dronken we crémant en Franse wijn uit Bordeaux.
Na de kaasfondue speelden we spelletjes. Hét spel van de avond was “De Drie Rondes”. Bij dat spel schrijft iedereen een drietal namen op papiertjes (bekende mensen, fictieve figuren, vrienden,…). Die namen gaan vervolgens in een kom en moeten door de aanwezigen geraden worden. Wij deelden ons voor het spel op in vier groepen. In de eerste ronde kreeg iedereen een halve minuut om de persoon op het briefje dat hij of zij getrokken had te omschrijven, in de tweede ronde moest je de persoon op het briefje uitbeelden en de derde ronde mocht je enkel één woord gebruiken om jouw ploeg de persoon te laten raden.
Doordat de namen elke ronde terug komen, weet je op den duur welke namen er nog in de kom zitten en wordt het raden makkelijker. Ik vond het een heel vermakelijk spel, maar laat ons zeggen dat door de alcoholcomsumptie de gemoederen nogal hoog opliepen. Dé quote van de avond was alleszins: “Studio SPATIE honderd”. Hi-la-risch!
Deze Valentijnsvrijdag om 16u stipt mijn laptop dichtgeklapt om op tijd te vertrekken om de dertigste verjaardag van onze kameraad wijnkenner vieren in Érezée en omgeving. Onze kameraad en zijn verloofde waren zo vriendelijk om ons een lift aan te bieden naar vakantiehuis Manoir du Notaire, want een nieuwe voordeur, dat verdient een gans weekend om te vieren, nietwaar? Ik had minstens tien keer gevraagd of ze wel zeker waren en of ze dan niet te weinig plaats in hun auto zouden hebben. Neen, neen, ze waren zeker, plaats genoeg. Uiteindelijk hadden ze dus wel degelijk plaats te weinig en moest het proviand voor het geplande culinaire weekend over nog twee andere wagens verdeeld worden. Mijn vriend en ik apprecieerden het gebaar van onze vrienden alleszins enorm, want zo spaarden we de kosten van een cambio uit.
Volgens planning arriveerden wij als eersten in het vakantiehuis. En amai, de statige voormalige notariswoning was een heus pareltje. Met een moderne keuken, een bijkeuken, een prachtige leefruimte, een salon en een heuse speelkamer. We keken onze ogen uit! We laadden al het proviand uit de wagen en begonnen aan de voorbereidingen voor het aperitief met crèmant en hapjes. Een verjaardag vier je met bubbels!
Terwijl de gasten één voor één binnen druppelden maakten we kennis met elkaar en begonnen we aan de voorbereidingen voor de maaltijd. Eén van de gasten had een gepersonaliseerd rood-wit geblokt tafelkleed gemaakt voor de jarige. Perfect in thema voor deze Italiaanse avond. We startten met tomaat mozarella, gevolgd door heerlijke lasagne. Eerlijk, de tiramisu als nagerecht had voor mij niet meer gehoeven, maar uit beleefdheid deelde ik een portie met mijn vriend. Bij deze klassieke Italiaanse maaltijd dronken we een paar flesjes uitstekende Barbera d’Alba.
Door de wijn en de goede sfeer tussen de gasten kroop ik iet of wat te laat in bed. Zorgen voor mogen, zullen we maar zeggen!
Alhoewel ik ergens begrip kan opbrengen voor het feit dat mensen vechten voor hun pensioenrechten, ben ik al die stakingen nu wel wat beu aan het geraken. Zeker deze ochtend toen ik uit de trein stapte in Brussel-Noord en me helemaal klemgezet voelde tussen massaal veel betogers. Je mag er niet aan denken dat er op zo’n moment paniek ontstaat in de gangen van Brussel-Noord…
Gelukkig kon ik op mijn werk genieten van een heerlijk Valentijnsdessertje, met veel liefde bereid door ons geweldig cateringpersoneel, dat NIET staakte.
En het beste moment van de dag: na mijn tandartsbezoek van deze avond is dat akelige gat dat mijn getrokken tand achterliet eindelijk weer opgevuld. Heel blij mee!