Leuven autovrij 2020

Een grijze en troosteloze zondag voor Leuven autovrij 2020. Al zal het coronavirus ook wel wat mensen thuis gehouden hebben. Mijn vriend en ik besloten toch maar onze wandelschoenen aan te trekken en de stad in te gaan.

We verkenden het nieuwe, bijna afgewerkte, fietspad aan de ring tussen het Engels Plein en de Nieuwe Mechelsesteenweg. Hopelijk kunnen we dat binnenkort ook met de fiets doen!

IMG_3637

IMG_3638

IMG_3639

 

Vervolgens volgden we één van onze ondertussen vertrouwde wandelroutes door Leuven.

IMG_3640

 

Ocharme de bewoners van de Mechelsestraat, hoe hard te beklagen zijn die wel niet? Hoeveel maanden zijn deze werken ondertussen al wel niet bezig?

IMG_3642

IMG_3644

IMG_3646

 

Je kon voor de gelegenheid geheel coronavirusveilig de stad met paard en kar verkennen:

IMG_3647

 

Of coronavirusveilig een terrasje doen:

IMG_3648

 

Natuurlijk konden we de verleiding niet weerstaan om een warme chocomelk te drinken bij de Quetzal. Al denk ik dat dit wel de laatste keer geweest zal zijn. Meer dan een half uur wachten (het aanschuiven inbegrepen) voor een chocomelk is het mij echt niet waard. Hoe lekker de chocomelk daar ook is.

IMG_3654

 

Nog wat sfeerbeelden:

IMG_3655

IMG_3658

 

En we sloten de dag af in L’Etoile d’Or, voor een pot met de beste mosselen van Leuven! (Allez, ik dan toch, mijn vriend is niet zo’n fan van mosselen, de barbaar!)

IMG_3663

Quarantaine food

Zaterdag 19 september: Vegetarian Chef ramen met extra kimchi en extra kara van Umamido geleverd door Uber Eats.

IMG_3551

Zondag 20 september: Cata piana (Portugese visschotel met gamba’s, scampi, mosselen, venusschelpen, zalmfilet, tomaten, verse munt en citroen) van Kalypta Tapasbar & Wereldkeuken geleverd door Uber Eats.

IMG_3559

Maandag 21 september: snelle wok met noedels, spiegelei en pindanoten van Foodbag.

IMG_3561

IMG_3562

Dinsdag 22 september: opwarmgerecht van Foodbag: Balletjes in tomatensaus met groenten en wilde rijst (niet echt een geweldig succes te noemen, vandaar ook geen foto).

Woensdag 23 september: Griekse pasta met zalm en courgette van Foodbag.

IMG_3571

Donderdag 24 september: Verse Vietnamese summer rolls met scampi en Vietnamese groene curry van Ah Quy geleverd door Uber Eats. Geen foto’s wegens niet zo geweldig fotogeniek, wel heel lekker.

Vrijdag 25 september: Ovenschotel met kikkererwten, spinazie, ricotta en ei van Foodbag. Zeer smakelijk gerecht dat we zeker nog eens opnieuw zullen klaarmaken.

IMG_3578

En er werd druk gepuzzeld tijdens deze quarantaine:

IMG_3564

IMG_3636

En ook genoten van mooie zonsondergangen:

IMG_3560

En vooral: héél véél gewerkt.

Morlaix, Barnenez en Brest – 3 augustus 2020

Heerlijk geslapen, onze eerste nacht in Brest. Het is zo stil in ons hotel dat het wel lijkt alsof we het ganse gebouw voor ons alleen hebben. Wanneer we ‘s ochtends gaan ontbijten, wordt dat gevoel alleen maar versterkt. We hebben de ontbijtruimte én het ontbijtbuffet voor ons alleen. En ja, het is toegelaten om zelf onze borden te vullen. We moeten enkel een masker opzetten en er is een beperking op het aantal mensen dat zich tegelijkertijd aan het buffet mag bevinden, maar aangezien mijn vriend en ik alleen zijn, vormt dat niet echt een probleem. En hoera voor de eerste keer scrambled eggs en worstjes!

IMG_2068

Aangezien deze vakantie nogal last minute tot stand gekomen is, heb ik alles minder goed gepland dan gewoonlijk. Het gevolg daarvan is dat we vanuit Brest terug moeten rijden naar Morlaix, dat eigenlijk veel dichter bij Roscoff ligt dan bij Brest. Dus brengen we 43 minuten in de auto door omdat ik per sé het Viaduc de Morlaix wil zien. Gelukkig is het viaduct echt de moeite, al is het jammer dat het uitzicht wordt verpest door een paar lelijke parkeerplaatsen vol met wagens waar vroeger de rivier de Morlaix stroomde. Ik hoop alvast dat ook dit pittoresk stadje in de toekomst slimmer zal worden en hun overdekte rivier terug bovengronds zal brengen. Hoe mooi zou het zijn dit prachtige viaduct weerspiegeld te zien in een glinsterende rivier?

IMG_8310

IMG_8312

IMG_8319

Morlaix zelf is ook de moeite, met prachtige historische vakwerkhuizen en leuke, steile steegjes en trappen die ons steeds hoger naar het viaduct leiden. Het viaduct is 292 meter lang en 62 meter hoog en bestaat uit twee niveaus. Op het hoogste niveau ligt de spoorweg, de reden waarom dit viaduct gebouwd werd en op het tweede niveau kunnen de voetgangers van het mooie uitzicht op Morlaix genieten. Tijdens de tweede wereldoorlog werd het viaduct getroffen door een Engelse bom, maar de schade bleef beperkt en de Duitse bezetters slaagden erin het viaduct op enkele uren te repareren en opnieuw in gebruik te nemen.

IMG_8312

IMG_8321

IMG_8323

IMG_8324

IMG_8327

IMG_8328

IMG_8330

IMG_8331

IMG_8332

IMG_8335

IMG_8337

IMG_8340

IMG_8341

IMG_8344

IMG_8345

IMG_8349

IMG_8355

IMG_8356

IMG_8357

IMG_8358

IMG_8359

Na het viaduct vanuit zoveel mogelijk verschillende hoeken bewonderd te hebben wandelen, we naar het Maison dite de la duchesse Anne. De naam alleen al prikkelt mijn nieuwsgierigheid. En het huis blijkt een architectonisch pareltje: gebouwd in 1530 biedt het een unieke kijk op de architectuur van een chique privéwoning uit de Renaissance. Dat de bewoners van dit huis er warmpjes bij zaten, blijkt uit de monumentale houten trap met fantastische sculpturen en de gigantische schouw die vooral ontworpen is om bezoekers te imponeren en niet zou misstaan in een kasteel. De traphal is volledig open tot aan het dak en werd vroeger verlicht door een gigantische luchter met ontelbare kaarsen. De dame bij wie we ons inkomticketje kochten, geeft een zeer gepassioneerde uitleg in het Frans over dit alles. Al ben ik er zeker van dat het anderstalige koppel dat dit huis samen met ons bezocht niet veel verstond van haar uitleg.

IMG_8367

IMG_8368

IMG_8369

IMG_8371

IMG_8374

IMG_8383

IMG_8400

Het is al bijna half twee wanneer we het huis verlaten. We verliezen dan ook niet veel tijd met de zoektocht naar een restaurant. Een vijftigtal meter treffen we het gezellige terras van Le Café de l’Aurore aan, waar het gezellig zitten is in de schaduw. Tot nu toe werden we deze trip altijd vlot bediend, maar hier merken we al snel dat het restaurant overrompeld is door de hoeveelheid klanten op het terras. We hadden het eerst niet door, maar het terras is gewoonweg gigantisch groot en het wordt al snel duidelijk dat de keuken de hoeveelheid klanten niet aan kan. De vriendelijke dienster komt ons melden dat het even zal duren en in eerste instantie vormt dat niet echt een probleem voor ons. We hebben de tijd en vinden de chaos en klagende klanten rondom ons beste wel entertainend. Wanneer we echter een uur later nog altijd geen eten hebben, beginnen we ons de keuze voor dit restaurant te beklagen. Uiteindelijk staan onze slaatjes (!) pas om 14.46u voor onze neus. En hoe lekker ze ook mogen zijn, die wachttijd is gewoon niet “acceptable”.

IMG_2100

IMG_2102

IMG_8403

We eten snel ons slaatje op en keren terug naar de auto voor wat ongetwijfeld het hoogtepunt van de dag zal worden: een bezoek aan de Cairn de Barnenez, het oudste gebouw in de wereld. Met zijn meer dan 6850 jaar op de teller is de Cairn de Barnenez ruim tweeduizend jaar ouder dan de oudste piramide in Egypte. Jawadde! En dan te bedenken dat dit ongelooflijke mausoleum bijna verdwenen was, omdat het de vorige eeuw als steengroeve werd gebruikt…

Helaas, helaas, helaas, ook hier zijn we het slachtoffer van mijn slechte planning. De Cairn de Barnenez is gesloten voor bezoekers op maandag. Frustratie alom! We kunnen het bouwwerk zelfs niet eens zien liggen vanaf de parking (die, het moet gezegd, vrij minuscuul is, veel bezoekers komen hier duidelijk niet). We laten ons echter niet ontmoedigen en maken een omtrekkende beweging in de hoop vanaf een andere plek toch een glimp van het bouwsel te kunnen opvangen. En jawel, we hebben geluk, we lopen een veld in en zien een paar stenen uitsteken boven de omheining die uit prikkeldraad en een hoge haag bestaat. We zien dat er eerdere gefrustreerde bezoekers zijn gepasseerd, want de haag is een stukje lager op een bepaalde plek en de prikkeldraad is er omgebogen. En zo kunnen we toch nog dit bouwwerk bewonderen.

IMG_8409

IMG_8414

IMG_8417

De omgeving van de baai van Morlaix is prachtig, dus maken we van de gelegenheid gebruik om een wandeling te maken. De blauwe lucht, de mooie stranden en het helderblauwe water zijn zo uit een vakantiefolder weggelopen. Prachtig! Is ons bezoek aan Barnenez toch niet voor niets geweest.

IMG_8427

IMG_8429

IMG_8432

IMG_8445

IMG_8449

IMG_8450

Op de terugweg naar Brest boek ik via La Fourchette (The Fork) een tafel bij restaurant Aux Tours du Château in Brest. Net als gisteren kost het ons redelijk wat moeite om een restaurant te vinden. Zondag en maandag zijn duidelijk sluitingsdagen in Bretagne.

We parkeren onze auto in dezelfde straat als gisteren en wandelen doorheen het zonovergoten Brest. De avondzon zet de restanten van de verdedigingswerken van Vauban en het indrukwekkende Chateau in de verf. Jammer genoeg is Brest om wille van zijn haven en strategische ligging bijna volledig plat gebombardeerd in de tweede wereldoorlog, waardoor er van de oorspronkelijk historische stad nog weinig overblijft. In tegenstelling tot bij andere verwoeste steden koos men hier voor een snelle heropbouw. Dat maakt dat Brest verre van de mooiste Franse stad is, maar wel eentje met een zeer boeiende geschiedenis. We bewonderen de Pont de Recouvrance en omgeving en wandelen vervolgens naar restaurant Aux Tours du Château.

IMG_8451

IMG_8453

IMG_8455

IMG_8457

IMG_8459

IMG_8462

IMG_8463

IMG_8465

IMG_8466

IMG_8469

IMG_8471

IMG_8474

IMG_8479

IMG_8480

IMG_8485

IMG_8486

IMG_8488

IMG_8491

IMG_8495

Ondanks de stralende avondzon, vinden we het toch een beetje te koud om buiten te zitten. We krijgen een fijne tafel aangeboden en genieten van een bijzonder copieuze maaltijd, met zeevruchten als voorgerecht en Sint-Jacobsvruchten als hoofdgerecht. De porties zijn groot, wat maakt dat er geen ruimte meer is voor een dessert.

IMG_2112

IMG_2124

Bij terugkeer in onze kamer willen we nog snel een douche nemen om ons op te frissen voor het slapen gaan. Ook in dit hotel blijkt de policy te zijn dat de kamers niet opgemaakt worden en de handdoeken niet vervangen om wille van het coronavirus. Alleen zijn ze ons dat vergeten mee te delen bij het inchecken. Geen erg, we dalen snel de monumentale art-deco trap af om aan de receptie propere handdoeken te vragen. En kunnen alsnog het zweet van de dag van ons afspoelen.

Île-de-Batz en Brest – 2 augustus 2020

Ondanks dat ik het gevoel heb dat mijn maag en darmen nog niet volledig in orde zijn, toch genoten van een lekker ontbijtje met een fantastische brownie en lekkere pannenkoeken. Suiker helpt altijd. 😉

IMG_2002

IMG_2003

IMG_2006

IMG_2007

We checken uit en vragen bij het onthaal waar we onze valiezen kunnen achterlaten. Dit blijkt een zeer bizarre vraag te zijn, want de receptioniste weet even niet wat te doen. Dit hotel heeft duidelijk geen aparte plek om de valiezen van hun gasten te bewaren. Na even twijfelen mogen we de koffers achterlaten achter de onthaalbalie, serieus de beweegruimte van de receptioniste beperkend.

Onze laatste dag in Roscoff nemen we de ferry van 10.30u naar Île-de-Batz. De plek waar we de ferry verwachten, blijkt echter drooggevallen. Aja, want het is eb! Blijkbaar moeten we helemaal op het einde van die lange pier zijn die we de voorbije dagen al twee keer hebben afgelopen en waarvan het nut ons een beetje ontging. Mysterie bij deze opgelost. We zetten er stevig de pas in, want we hebben slechts vijf minuten speling om de ferry te halen. We hebben er niet op gerekend dat we nog heel die pier moesten aflopen… Gelukkig halen we de ferry zonder problemen. Just in time, heet dat dan. Op de ferry is het dragen van een mondmasker verplicht, maar mij stoort dat niet. Ik heb me de laatste maanden echt op de mondmaskermode gestort en heb me een paar leuke exemplaren in mooie kleurtjes aangeschaft. Na nog geen kwartiertje varen (ik had het gevoel dat ik deze afstand ook zwemmend kon overbruggen), bereiken we Île-de-Batz waar alle boten op het droge liggen. De getijdenwerking hier blijft fascineren.

IMG_8138

IMG_8141

IMG_8142

IMG_8147

IMG_8149

IMG_8152

IMG_8153

IMG_8156

IMG_8161

Bij aankomst op Île-de-Batz huren we meteen twee blauwe fietsen om het ganse eiland te verkennen. De fietsen zijn van goeie kwaliteit, alleszins beter dan onze fietsen thuis. De eerste kleine stop op onze tocht is het kerkje. We stappen even binnen, maar aangezien er een dienst aan de gang is staan we even snel weer buiten. We fietsen helemaal naar de andere kant van het eiland om de vuurtoren te beklimmen. Bij een bezoek aan de vuurtoren is een masker dragen verplicht en om het half uur mag een groep van een tiental personen binnen. Helemaal coronaproof lijkt deze aanpak ons niet: stel je een rij in hun mondmasker hijgende mensen voor die een steile draaitrap beklimt in een smalle toren waar alle raampjes dicht zijn. Laat ons hopen dat die maskers hun werk doen.

IMG_8167

Het uitzicht vanaf de vuurtoren is uiteraard indrukwekkend. We zien het grijze wolkendek beetje bij beetje open breken en plaatsmaken voor blauwe lucht. Het befaamde wisselvallige weer in Bretagne is ons tot nu toe al redelijk goed gezind geweest. In de vuurtorenkamer is een tentoonstelling over de geschiedenis van het eiland. Ik leer dat de Vikingen en Napoleon die eiland bezochten, dat de vrouwen van Île-de-Batz het Engelse leger met een list op de vlucht deden slaan, dat het eiland bekend is omwille van de zeewieroogst (goémon) en dat het een microklimaat (het vriest bijna nooit) heeft waardoor exotische planten er goed gedijen. En oja, Vauban heeft hier wat bouwsels achtergelaten. Zeer boeiend!

IMG_8168

IMG_8175

IMG_8178

IMG_8180

IMG_2014

IMG_2017

Tegen de middag is de zon tot onze vreugd helemaal doorgebroken. Tijd voor een lekker middagmaal met een galette la boudinière (een hartige tarwepannenkoek met bloedworst en appeltjes) op het drukke terras van La Cassonade. Als dessert delen we een kouign amann, het typische dessert van Bretagne. We zijn niet echt onder de indruk: te veel vet en te veel suiker verwerkt tot een redelijk smakeloos geheel. Niet echt ons ding.

IMG_8191

IMG_8196

IMG_8199

IMG_2023

IMG_2024

IMG_2039

We fietsen verder naar de volgende bezienswaardigheid: de ruïne van de Sint-Anna kapel. Bijzonder fotogeniek. We bewonderen de vlakbij gelegen witte zandstranden waarop amper een mens te bespeuren valt. Onze laatste stop van de dag is, hoe kan het ook anders, de befaamde botanische tuin van het eiland. Een mooi aangelegde tuin met een weelde aan exotische planten en een prachtig uitzicht op Roscoff. Zeer gezellig wandelen.

IMG_8221

IMG_8223

IMG_8225

IMG_8226

IMG_8229

IMG_8232

IMG_8233

IMG_8234

IMG_8249

IMG_8265

IMG_8266

IMG_8272

IMG_8273

IMG_8275

IMG_8282

IMG_8283

IMG_8289

We leveren onze fietsen opnieuw in en zijn perfect op tijd om, inclusief mondmasker, meteen op de ferry naar Roscoff te springen. Nu komt de ferry wel aan op de plek die we verwachten. Aja, het is vloed! 😉 Van daaruit wandelen we naar de parking bij het station om onze auto op het halen en rijden tot vlakbij het hotel om onze valiezen in te laden.

Op naar Brest! Tijdens de rit naar ginder valt er wat motregen op de ruit van onze Cambio, maar in Brest zelf is het droog. We parkeren onze auto vlakbij het hotel en checken in in de mooie art-deco lobby van Hotel Le Continental. We laten onze valiezen achter in de kamer en verplaatsen de wagen op aanraden van de receptioniste naar een straat waar het gratis parkeren is. Vervolgens gaan we op zoek naar een geschikt restaurant voor het avondmaal. Het is echter zondagavond en veel restaurants blijken gesloten te zijn.

We belanden op het met een plastic tent afgeschermde terras van La Maison de l’Océan vlakbij de industriële haven van Brest. Het is best gezellig zitten aan onze tafel en bestellen opnieuw een driegangenmenu voor echt geen geld. Mijn zeevruchtenschotel die ik als voorgerecht bestelde, kan bijna dienst doen als hoofdgerecht. Ik pruts het allerlaatste beetje vlees uit mijn krab en ben al ongeveer voldaan. Het hoofdgerecht daarentegen, drie verschillende soorten vis, is eerder gewoontjes. En de crème brûlée was ook maar middelmatig. Maar voor dat geld (39 euro voor drie gangen) kan een mens echt niet klagen. Al denk ik dat ik me bij een volgend bezoek gewoon zou beperken tot de zeevruchten.

IMG_2047

IMG_2050

IMG_2055

IMG_2056

Bij het verlaten van La Maison de L’Océan, merken we een regenboog op. Als dat geen goed voorteken is!

IMG_8301

Roscoff – 1 augustus 2020

Het eerste wat ik lees na het wakker worden deze eerste dag van de maand augustus is de coronaberichtgeving uit België. De cijfers blijven stijgen, dus dat is weinig hoopgevend. Het ziet ernaar uit dat die tweede golf zich vroeger voordoet dan verwacht. Al ben ik nog steeds erg blij dat mijn vriend en ik erin geslaagd zijn op vakantie te vertrekken deze zomer. Niet meteen de bestemming die we oorspronkelijk voor ogen hadden, maar ik moet toegeven dat Bretagne echt de moeite is.

In ons hotel Chez Janie nemen ze de coronamaatregelen trouwens heel serieus. De kamers worden niet schoongemaakt als je er minder dan drie nachten verblijft en je moet zelf aangeven aan de receptie of je propere handdoeken of toiletpapier nodig hebt. Bij het ontbijtbuffet zijn alle etenswaren afgeschermd en moet je aanwijzen wat je wil. Een vriendelijke dame legt vervolgens alles op jouw bord.

Mijn maag en darmen lijken vandaag aan de beterhand, maar aangezien ik nog steeds geen hongergevoel heb, besluit ik het bij een infusie te houden en verder niets te eten. Mijn vriend en ik maken een wandeling door het lieflijke Roscoff. Vooral de mooie kerk met de prachtige klokkentoren en de vele verwijzingen naar de zee spreekt me aan. Via een smal steegje komen we terecht aan de waterkant. Het is eb en het water is meters ver terug getrokken. Echt indrukwekkend om te zien. We lopen opnieuw over de pier, maar de koude wind maakt dat we snel rechtsomkeert maken. Gelukkig zien we tussen de grijze wolken hier en daar een streepje blauw. Hopelijk slaagt de zon er deze namiddag in het wolkendek te doorbreken.

IMG_7939

IMG_7941

IMG_7942

IMG_7944

IMG_7949

IMG_7951

IMG_7955

IMG_7959

IMG_7963

IMG_7965

IMG_7967

IMG_7968

IMG_7970

IMG_7971

IMG_7980

IMG_7982

IMG_7983

IMG_7986

IMG_7989

‘s Middags waag ik mij aan een Bretoense pannenkoek met caramel en appeltjes. Ik heb nog steeds geen hongergevoel, maar deze suikeroverdaad smaakt me echt. Dat is alvast een goed teken!

IMG_1943

De zon is ondertussen, zoals gehoopt, weer volop van de partij. We hebben de smaak van het wandelen te pakken en maken vanuit Roscoff een lange wandeling langs een prachtige baai. Ik maak wat foto’s van een zilverreiger die zo vriendelijk is net een visje te vangen wanneer ik afdruk. We genieten van de mooie stranden en het spel van eb en vloed.

IMG_7991

IMG_7994

IMG_7998

IMG_8003

IMG_8004

IMG_8014

IMG_8015

IMG_8030

IMG_8032

IMG_8051

IMG_8078

IMG_8080

IMG_8081

De namiddag sluiten we af in Le Jardin Exotique et Botanique de Roscoff, een prachtige botanische tuin met een schitterend uitzicht op de zee. Dikke aanrader voor plantenliefhebbers.

IMG_8089

IMG_8091

IMG_8092

IMG_8094

IMG_8095

IMG_8097

IMG_8098

IMG_8100

IMG_8104

IMG_8106

IMG_8109

IMG_8112

IMG_8116

IMG_8118

IMG_8120

IMG_8125

IMG_8126

IMG_8127

We komen ook langs een groot veld vol ajuinen. Wisten jullie dat roze ajuinen de specialiteit zijn van Roscoff? Je kan in elke souvenirwinkel bussels uien kopen. Beetje bizar, toch wel.

IMG_8087

IMG_1964

Mijn pannenkoek lijkt goed verteerd te zijn, dus boeken we voor het avondmaal een tafeltje voor twee in de Bistrot de la Mer, een restaurant dat er vanaf de buitenkant niet al te geweldig uit ziet, maar een erg gezellig interieur heeft mét een grote bak vol levende kreeften. Ik geniet van een voorgerechtje met Sint-Jacobsvruchten en zeewier en witte koolvis (lieu jaune) als hoofdgerecht. Ik durf het zelfs aan om twee bolletjes sorbet als dessert te eten. Mijn vriend bestelt een calvados om de maaltijd af te sluiten, maar moet zijn verzoek maar liefst drie keer herhalen voordat de sympathieke jongedame die ons bedient door heeft waarover hij het heeft. De heer die alleen zit te dineren aan het dichtstbijzijnde tafeltje haalt zijn schouders op, hij had het duidelijk wel begrepen.

IMG_1966

IMG_1972

IMG_1978

IMG_1980

Fijne dag!

Een zondagse wandeling door de Landes van Kortrijk

Onze Kortrijkse zondag goed begonnen met een heerlijk ontbijtje. Pluspuntje voor het perfect gekookte zachte eitje en de warme (!) honing met dille. Tijdens het ontbijt hadden we een gesprek met de uitbater van B&B OYO. Hij wist ons te vertellen dat tot nu toe de B&B’s in Kortrijk het nog redelijk ok deden, maar dat vooral de resultaten voor de hotels desastreus waren, met bezettingsgraden van rond de twintig procent. Hij was blij dat voor hem tot nu toe de schade beperkt was gebleven, maar vreesde voor het najaar. Door de mooie zomer zijn veel Belgen in eigen land op reis geweest en die kozen duidelijk voor kleinere B&B’s en verblijven in het groen. Van zodra het weer slechter wordt, zal dat binnenlands toerisme echter wegvallen en moet zijn B&B het vooral hebben van zakenlui die naar congressen, beurzen een evenementen in Kortrijk Xpo komen. En we weten allemaal dat er dit najaar niet veel georganiseerd zal worden…

IMG_3432

IMG_3434

IMG_3435

Na het ontbijt pakten we onze koffer en lieten we deze achter in de lockers van Kortrijk Station. Aangezien ik mijn vriend een overdosis cultuur wilde besparen, kozen we vandaag voor een wandeling van 11 km door Aalbeke en Rollegem, in de groene rand van Kortrijk. Een fijn ritje van de blue-bike bracht ons naar het startpunt van de wandeling: de Sint-Corneliuskerk in Aalbeke.

IMG_3444

De wandeling bracht ons langs de Hoogmolen, met zijn 300 jaar de oudste molen in West-Vlaanderen, en prachtige rurale landschappen. Mijn vriend en ik kwamen op onze wandeling amper mensen tegen.

IMG_3448

IMG_3449

IMG_3450

IMG_3451

IMG_3452

IMG_3453

IMG_3454

IMG_3455

IMG_3456

We weken een klein beetje van onze route af om een blik te werpen op de mooie Sint-Antonius Abt Kerk in Rollegem.

IMG_3463

IMG_3464

IMG_3466

IMG_3468

En ontdekten nog een paar andere religieuze symbolen in het landschap:

IMG_3472

IMG_3473

IMG_3474

IMG_3475

Het meest bijzondere op onze tocht was echter de site van Houtimport Vandecasteele, een prachtig voorbeeld van een bedrijf dat op een positieve manier zijn stempel op de omgeving drukt. Erg onder de indruk van de prachtige architectuur van de loodsen én van de gigantische boomstammen die nog verwerkt moesten worden.

IMG_3476

IMG_3477

IMG_3478

IMG_3479

IMG_3481

IMG_3482

IMG_3483

IMG_3484

IMG_3485

Terug bij het startpunt van onze wandeling, aten we een late lunch bij de Labberleute. En ja, ik bestelde opnieuw garnaalkroketten. Sue me!

IMG_3486

IMG_3489

De terugweg naar Kortrijk was bergaf, dus we konden goed vaart maken op onze bleu-bikes. We trapten flink door in de hoop om de trein van 15.58u nog te halen. Ik zetten de blue-bikes weg terwijl mijn vriend spurtte naar de lockers. Het zou echt erop of eronder worden. Helaas, het werd eronder. Terwijl ik stond te wachten op het perron op mijn vriend, kreeg ik een bericht dat de lockers niet open gingen. En daarmee vervloog de kans om de trein van 15.58u te halen.

Ik vervoegde mijn vriend bij de lockers, die blijkbaar niet open te krijgen waren, ook niet met de speciale code van de loketbediende. En de technieker kon pas om 10u maandagochtend langs komen op het probleem te fixen. Sorry, maar dat was gewoon niet acceptabel. De koffer bevatten ons beider laptops, mijn bril en lenzenproducten een hoop toiletspullen. De loketbediende bood ons geen enkel alternatief aan. We zagen twee opties:

  • optie één: zondag naar Leuven sporen (godzijdank zat de sleutel van ons appartement in de rugzak die we hadden meegenomen) en maandagochtend heen en weer sporen naar Kortrijk om de koffer op te halen,
  • ofwel optie twee: een bijkomende nacht in Kortrijk verblijven om de dag nadien onze spullen op te halen.

Na wat overleggen bleek dat optie twee (een nacht langer in Kortrijk blijven) geen optie was. We hadden geen reservekleren (en we stonden flink in het zweet na deze wandel- en fietstocht), geen lenzenproducten en natuurlijk had ik net dit weekend mijn maandstonden. Ik zou dan direct naar een apotheker en een winkel moeten gaan om ons van het nodige te voorzien. Bovendien nam mijn vriend maandag deel aan een online cursus die al om 9u startte. Vrij lastig, zonder laptop…

Optie één leek me ook niet echt aanlokkelijk, want dan zou ik maandag een ganse voormiddag verliezen aan het heen en weer sporen. Dus opnieuw de loketbediende wat onder druk gezet. Was er geen mogelijkheid dat de koffer maandagochtend zou nagestuurd worden naar Brussel zodat ik niet de ganse tocht heen en weer zou moeten maken? Neen, dat was onmogelijk: er mochten geen items van klanten meer met de interne post meegestuurd worden. Zelfs niet als deze items opgesloten zaten in de lockers van de NMBS zelf. Echt, klantvriendelijkheid, de NMBS heeft dat duidelijk uit haar woordenboek geschrapt. En ik besef maar al te goed dat de loketbediende daar ook niets aan kon doen, hij kon ons alleen maar de regels meedelen.

Mijn vriend en ik gaven echter niet op en uiteindelijk belde de loketbediende zijn baas, want die had blijkbaar nog een andere manier om die lockers te openen. Serieus! Enfin, we bedankten de loketbediende voor de moeite en besloten even het station te ontvluchten voor een drankje terwijl we wachtten op de aankomst van de baas van de loketbediende. De witte sangria op het terras van oude bekende Souffleur was net wat we nodig hadden om de stress weg te drinken.

IMG_3491

En kijk, toen we terug keerden naar het station was onze koffer bevrijd uit de locker! We ondertekenden snel een bewijs dat we de koffer in ontvangst hadden genomen en namen vervolgens de trein naar Leuven van 17.58u, twee uur later dan gepland. Laten we eerlijk zijn, ik heb met de NMBS al ergere situaties meegemaakt en was al lang blij dat ik maandag geen ganse voormiddag op de trein naar Kortrijk en terug zou moeten zitten.

De Foodbag oogst van de week

Gerangschikt van meest tot minst lekker.

Curry met kalkoen, broccoli en groene linzen (waaraan mijn vriend iets te veel kurkuma heeft toegevoegd, vandaar de ietwat gele kleur:

IMG_3536

IMG_3539

Salade niçoise à la Sana met krielaardappel en gerookte makreel:

IMG_3512

Tegenvaller van de week: de spaghetti met scampi’s, gegrilde tomaat en spinaziepesto. Geef mij maar echte pesto en knolselder moet echt wel mijn minst favoriete groente zijn.

IMG_3547

IMG_3548

En als uitsmijter nog wat avondlijke foto’s van Leuven. Hoog tijd dat we onze wandelfrequentie weer wat opvoeren.

IMG_3540

IMG_3541

IMG_3543

Ceviche op het terras van de Visbar

Gisteren brachten mijn vriend en ik samen met Goofball en haar gezin op anderhalve meter afstand (kinderen zijn een handige buffer) een heerlijke avond door op het terras van de Visbar, een nieuwkomer aan het Leuvense horeca-firmament. De Visbar opende in volle coronacrisis, maar het fijne terras aan de verkeersvrije Tiensestraat en het goeie weer lokten de klanten uit hun kot. Bij mij waren het vooral de smakelijke foto’s op hun instagramaccount die me over de streep trokken.

En het was een heel bijzondere gelegenheid, want Goofball had de succesvolle ingebruikname van een nieuw softwarepakket op haar werk te vieren. Daar hoorde uiteraard een flesje champagne bij! We startten onze avond met schattige viskroketjes (heerlijk!) om vervolgens te genieten van een heerlijke portie ceviche. Goofball’s vrolijke zonen deelden een portie fish and chips, want ja, frietjes!

IMG_3518

IMG_3524

IMG_3525

IMG_3529

IMG_3531

We sloten de avond af met een glaasje witte wijn in het gezellige stadstuintje van Goofball. Zo zalig dat ons nog een mooie nazomer gegund is.

Frank. Again

Gisteren hadden we een spreker te gast op ons teamoverleg die een presentatie kwam geven over zijn thesis. Speciaal voor deze gelegenheid waren er wat meer collega’s dan gewoonlijk naar Brussel afgezakt. We hadden de grootste vergaderzaal van het gebouw gereserveerd om voldoende afstand van mekaar te kunnen houden en een camera voor de collega’s die van thuis uit zouden mee volgen.

Omdat het zo’n mooi weer was, besloten we ‘s middags een terrasje te doen met de aanwezige collega’s. En ja, na de fijne voorgaande ervaringen kwamen we opnieuw bij Frank. terecht. Spijtig genoeg viel de veggie bowl me deze keer tegen. De croutons waren gigantisch en zo krokant dat ik op anderhalve meter afstand van mijn collega’s niet eens kon verstaan wat ze zeiden door het gekraak in mijn hoofd. En ook de groenten zelf vond ik niet zo lekker. Veel te veel ajuin en te weinig smaak. Erg jaloers op de savoury pancakes die op het bord van mijn collega’s lagen!

IMG_3508

IMG_3509

Culinaire hoogstandjes bij Taste and Colours in Kortrijk

Normaal zou ik onze belevenissen op zaterdagavond geïntegreerd hebben in de blogpost over ons bezoek aan het Lijsternest en het Roger Raveelmuseum, maar omdat ik zo genoten heb van de culinaire hoogstandjes bij Taste and Colours, vond ik dat dit restaurantbezoek en de wandeling daarheen een eigen blogpost verdiende.

Kortrijk zelf bezochten we ondertussen al een paar keer, maar het blijft een fijne en aangename stad om in rond te slenteren, zeker nu het er rustiger dan normaal was door de coronacrisis. Al besef ik goed genoeg dat dit voor de middenstand een serieuze tegenvaller is. Wel jammer dat het charmante begijnhof grotendeels was opgebroken.

IMG_3387

IMG_3389

IMG_3390

IMG_3393

IMG_3399

IMG_3400

IMG_3403

IMG_3404

IMG_3408

Op basis van tripadvisor reviews reserveerde ik een tafel bij Taste and Colours en waw, wat een topavond! Taste and Colours is een restaurant waar alles af is: van het sobere interieur met daarin geïntegreerd het indrukwekkende kookeiland waar je live kan volgen hoe Chef Dirkjan Decock je gerechten bereidt, over de bijzonder verfijnde gerechten, de zalig lekkere biodynamische en natuurwijnen tot het stijlvolle logo. Chef Dirkjan Decock heeft oog voor detail, zoveel moge duidelijk zijn. Wat me ook zeer aansprak was de originele manier waarop hij groenten in zijn gerechten verwerkte, zelfs in het dessert! Bijzonder origineel!

Omdat we de avond voordien al meer dan genoeg wijn verzet hadden, hielden we het deze keer bij een aperitief en twee aangepaste wijntjes. Het concept van Taste and Colours laat toe om bij elke gang apart te beslissen of je al dan niet een glaasje wijn wilt drinken. Eigenlijk een beter concept dan een all-in prijs voor aangepaste wijnen, wat er vaak toe leidt dat je te veel drinkt op een avond. Bijzondere vermelding voor de fenomenaal lekkere saké met yuzu bij het dessert.

Maar oordeel gerust zelf:

Het kookeiland waar we vlakbij zaten:
IMG_3410

IMG_3413

Aperitief met appetizers:
IMG_3414

IMG_3418

Gele biet, pruim, koolrabi:
IMG_3420

Rog, knolselder, courgette, eidooier:
IMG_3422

schelvis, aubergine, wortel, girolle:
IMG_3425

lamsbout, cocos tarbais, oogst van de dag:
IMG_3427

Zuring, appel, citroentomaat:
IMG_3428

IMG_3429

Fe-no-me-naal!