Ronduit heerlijk geslapen! Wat een luxe om te kunnen slapen op een plek waar zo’n stilte heerst. Als stadsmensen zijn we gewend geraakt aan een niet-aflatende stroom van lawaai, zonder dat we ons hiervan bewust zijn. Het ontbijt is evenzeer fabuleus. Wat een overdaad! Het traditionele Scottish breakfast dat onze gastvrouw voor ons bereid heeft, is op zich al fantastisch, maar aangevuld met heerlijke yoghurt en vers fruit zijn onze magen voldoende gevuld om er voor een tijd tegen te kunnen.

Het weer ziet er een beetje twijfelachtig uit vandaag, maar dat stoort niet, want we hebben twee bezoeken aan distilleries gepland. Bunnahabhain distillery is de eerste Islay distillery op ons lijstje. Minder bekend misschien, maar ik ben meteen gecharmeerd door de oude, karaktervolle gebouwen. De rondleiding vertrekt vanuit de piepkleine whiskyshop, enkel te bereiken na het beklimmen van een smalle en steile trap. Wat een contrast met de moderne en fancy shops van de grotere distilleries die we bezocht hebben.

De gids verzekert ons echter dat het bedrijf dat Bunnahabhain overgenomen heeft, van plan is flink te investeren in de distillery en de toeristische faciliteiten. Goed voor hen natuurlijk, maar nu is het vooral de ruwe charme die me aantrekt. Deze rondleiding is veruit de beste van de rondleidingen die we tot nu toe gehad hebben: de gids is duidelijk gepassioneerd door wat hij doet en zijn uitleg is erg duidelijk (én goed verstaanbaar). Hij dringt er trouwens bij al de aanwezigen op aan om wat meer sherry te drinken, want al die lekkere whisky’s kunnen natuurlijk niet op sherryvaten rijpen, als er daarvoor niet eerst sherry in gezeten heeft.

De gids vertelde ook dat er meer whisky uit de vaten weglekt dan vroeger. Dit is te wijten aan nieuwe regelgeving die bepaalt dat de vaten niet langer met kurken stoppen afgesloten mogen worden, maar wel met een houten afsluiting die op een bepaalde manier verzegeld wordt, zodat het minder makkelijk is om stiekem whisky af te tappen en zo minder belasting te betalen. Helaas heeft dit als gevolg dat er soms whisky verloren gaat.

Binnenkort opent er trouwens niet ver van Bunnahabhain een nieuwe distillery. De gids vertelt ons dat dit goed nieuws is voor heel Islay, aangezien het whiskytoerisme hierdoor enkel zal toenemen. Ik ben alleszins enorm gecharmeerd door de whisky’s van Bunnahabhain, één van de weinige whisky’s op Islay die niet peated zijn. Hoera! Want die rokerige smaak is minder aan mij besteed. Na de rondleiding laten we ons alleszins flink gaan in het piepkleine winkeltje. De whisky is onze smaak en we kopen zelfs een genummerde fles als investering: nummer 164 van 833.

Volgende distillery op ons programma: Jura. Jura is een eiland dat enkel bereikbaar is met de ferry vanuit Islay. De ferrytocht duurt maar een tien minuutjes, maar wij arriveren net als het middagpauze is voor de ferrybestuurders. Het is ondertussen hevig beginnen regenen, dus er zit niet veel anders op dan in de auto te wachten tot we de ferry kunnen nemen. Gelukkig valt de wachttijd mee en niet veel later komen we aan op Jura.

We parkeren onze auto in de buurt van de Jura distillery, maar gaan eerst op zoek naar een plek om snel iets te eten. We komen terecht in het charmante Antlers café, waar we snel lunchen (quiche met frieten, beetje vreemde combinatie) om vervolgens naar de distillery te wandelen. Helaas, omdat het goede vrijdag is, zijn er in de namiddag geen rondleidingen meer. De dame in de whiskyshop leest de teleurstelling van ons gezicht en stelt voor om ons voor een verminderde prijs een korte rondleiding te geven. Daar zeggen wij geen neen tegen! Die Schotten zijn toch geweldige mensen!

De short tour is toch nog vrij uitgebreid, alleen de opslagplaats krijgen we niet te zien, omdat de verantwoordelijke al naar huis is. Na de rondleiding krijgen we zelfs nog een vrij uitgebreide tasting aangeboden. Tijdens de rondleiding merkte ik dat er nog Vlamingen in onze groep zaten. En één van de deelnemers kwam me erg bekend voor, maar ik kon er niet meteen de vinger op leggen waarvan ik hem kende. Na de rondleiding spreekt hij ons echter aan en blijkt hij een oud-studiegenoot van mijn vriend te zijn. Toch ongelooflijk dat we elkaar jaren niet meer zien en elkaar dan tegen het lijf lopen op een onooglijk klein eiland in Schotland. What are the odds?

We kopen (uiteraard) wat whisky en besluiten het eiland Jura wat verder te verkennen. Helaas hebben we niet echt veel tijd om dit te doen, want de laatste ferry is al om 18.55u en bij voorkeur willen we een eerdere ferry nemen om niet het risico te lopen om op Jura vast te komen zitten als er niet genoeg plaats is op de piepkleine ferry. We rijden naar Loch Tarbert en genieten onderweg van de prachtige landschappen die Jura ons te bieden heeft. In de verte zien we een regenbui, maar wij houden het gelukkig droog. We stappen uit voor een miniwandeling doorheen een drassig grasland, maar erg ver durven we ons niet van de wagen te verwijderen, kwestie van niet te veel achter te geraken op schema.

Onderweg zien we hopen fazanten en reigers, maar het hoogte punt moet nog komen: we zien prachtige herten langs de kant van de weg die zich niet al te veel van ons schijnen aan te trekken. Op de terugweg (de avond begint te vallen, zien we om de heuvels rondom ons grote kudden herten. Schitterende rit door een fenomenaal natuurlandschap.

We slagen er zonder problemen in de ferry van 17.55u te halen. Hoera, we moeten niet in de wagen op Jura blijven overnachten!

Voor ons laatste avondmaal op Islay besluiten we terug te keren naar Yan’s Kitchen waar we de eerste avond zo heerlijk gegeten hebben. Ik bel onderweg om zeker te zijn dat we plaats hebben. We zouden de teleurstelling anders niet overleven. 😉 En jawel, ook ditmaal genieten we van overheerlijke vis en sint-jacobsvruchten. We sluiten onzen maaltijd, hoe kan het ook anders, af met een glaasje whisky. Islay is werkelijk één van de hoogtepunten van deze trip geweest. Jammer dat we morgen alweer afscheid moeten nemen.