culinair

De Foodbag oogst van de week

De monotonie van ons huidige bestaan begint meer en meer tegen te steken. De dagen zijn allemaal hetzelfde: opstaan, douchen, eten, werken, eten, werken, eten, werken, slapen gaan. Tussendoor wat puzzelen en af een toe een Netflix-serie kijken. En een glas wijn (of twee) als troost. Ik kan niet wachten tot dat vaccin mij weer de vrijheid schenkt waarnaar ik zo hard snak.

Maar goed, ondertussen documenteren we verder onze Foodbag-avonturen, zodat ik twintig jaar na deze pandemie nog weet wat ik tijdens de befaamde lockdown van 2020 en 2021 gegeten heb!

Wok met gemarineerd rundvlees, paksoi, broccoli en sojascheuten (lekker! alleen had mijn vriend het vlees iets te lang in de wok laten liggen waardoor het niet meer rosé was):
IMG_5711

Zoete aardappeltoast met boerenkool, champignons en spiegelei (verrassende combinatie, komt hier zeker nog eens op het menu, winnaar van de week):
IMG_5723

Witvis in tomaten-kokossaus met boerenkool (verliezer van de week, smaakte naar tomatensoep met een streepje vis):
IMG_5725

Van Rouen naar Leuven – 13 augustus 2020

Op tijd opgestaan, want vandaag hebben we onze laatste autorit voor de boeg. Deze vakantie is echt voorbij gevlogen.

Het ontbijtbuffet van het Mercure hotel heeft helaas geen scrambled eggs in de aanbieding, maar maakt dat goed met twee verschillende soorten pannenkoeken (crêpes en American pancakes). Alle gasten krijgen een eigen grijpertje en het is de bedoeling dat je daarmee jezelf bedient. Op de grond staat de circulatie aangeven zodat je geen andere gasten moet kruisen aan het buffet. Helaas houden niet alle gasten van het hotel zich hieraan.

IMG_2713

IMG_2715

De laatste minuten op Franse boden brengen we door in de prachtige kathedraal van Rouen, want gisteren hadden we niet voldoende tijd om deze grondig te bekijken. We lezen de infoborden met de tragische geschiedenis van Jeanne d’Arc, maar mij fascineert vooral de bijna vernietiging van dit fantastische bouwwerk tijdens WOII en de daarop volgende jarenlang durende heropbouw. Als het deze kathedraal gelukt is om uit het puin te herrijzen, dan moet dat voor de Notre Dame in Parijs toch ook mogelijk zijn. Ik sympathiseer met alle door oorlog en brand geteisterde Franse kathedralen!

IMG_9581

IMG_9582

IMG_9584

IMG_9586

IMG_9589

IMG_9591

IMG_9595

IMG_9596

We ronden ons bezoek af en keren terug naar het hotel om onze spullen bijeen te pakken. Rond 11u zitten we in de wagen en verlaten we de smalle parking zonder blutsen of krassen. Het eerste gedeelte van de rit worden we geteisterd door stevige regenbuien. Eens die achter de rug zijn, merken we dat het kwik begint te stijgen. Naarmate we België naderen wordt het steeds warmer. Door het slechte weer zijn we ietwat laat beginnen aan de zoektocht voor een lunchplek. We passeren een wegresto en een bakker, die ons beide niet echt weten te bekoren met hun aanbod. Uiteindelijk komen we in een grote baanwinkel met een bakker terecht, waar we snel een koffiekoek eten. Er staan tafels en stoelen om aan te eten en de koffiekoek is best ok. Na deze bijzonder korte lunch rijden we in één ruk verder naar Leuven.

Mijn vriend zet mij en al onze bagage af in Leuven en rijdt vervolgens verder naar Mechelen om daar de Cambio af te zetten. Bespaart ons een vervelende terugtocht met onze valiezen op de trein. Bij het ontgrendelen van onze voordeur vraag ik me zenuwachtig af hoeveel planten de voorbije hittegolf zullen overleefd hebben. Tot mijn grote opluchting blijken al onze planten behalve eentje het overleefd te hebben. Dat druppelsysteem heeft zijn werk goed gedaan! En o ironie: de plant die sneuvelde, kreeg gewoonweg te véél water.

Om de vakantie in schoonheid te eindigen trakteren we onszelf op een lekkere sushischotel van Kintsugi. Dat smaakt!

IMG_2729

De Foodbag oogst van de week!

Een nieuw jaar, een nieuwe Foodbag bestelling!

Kip met spruitjes, appel en rijst – meteen het hoogtepunt van onze Foodbag-week, kwestie van de eerste dag van de werkweek in schoonheid af te sluiten:

IMG_5683

Gevulde portobello met zachte raapjes en quinoa – lekker, maar de verhoudingen zaten niet helemaal goed bij dit gerecht, twee portobello’s per persoon was beter geweest:

IMG_5687

Pasta met gerookte zalm, schorseneren en boerenkoolpesto – noot aan onszelf: schorseneren schoonmaken suckt, nooit meer een gerecht met schorseneren bestellen:

IMG_5688

De eerste handgeschreven nieuwjaarsbrief

Zondag hadden mijn vriend en ik afgesproken met mijn petekindje en zijn gezin om (jullie raden het nooit!) een wandeling te maken. Momenteel lijkt 2021 nog verrassend veel op 2020… Laat ons hopen dat daar de komende weken (maanden?) snel verandering in komt.

Het was de bedoeling dat we samen de kleine Horst wandeling zouden doen, maar het pad langs de vijver van het kasteel was afgezet, waardoor we noodgedwongen moesten improviseren en een andere route kiezen. Onderweg stopten we aan een bankje om samen een glaasje te drinken op het nieuwe jaar. De ouders van mijn petekindje hadden aan alles gedacht: flesje cava, glazen, en de hapjes coronaveilig apart verpakt. Top!

IMG_5656

IMG_5663

En dan volgde het moment suprême: mijn petekindje las zijn eerste helemaal zelf geschreven nieuwjaarsbrief voor! Hij las zo stil dat ik eigenlijk niet kon verstaan wat hij zei, maar voorgelezen, is voorgelezen, he! En het was best wel een lange brief voor een kindje in het eerste studiejaar. Dat verdiende een mooie cent voor zijn spaarvarken!

IMG_5682-2

Zelf kreeg ik een heel origineel cadeautje van mijn petekindje: kunstsokken! Die zal ik ‘s avonds alvast met veel liefde dragen!

IMG_5673

IMG_5676

De rest van de wandeling bracht ons heel veel diepe plassen, waarin de jongens maar al te graag met hun laarzen rondsprongen. Op het eind van de wandeling waren hun sokken en broekspijpen dan ook helemaal doorweekt en hingen hun gezichten vol met modder. Dat noem ik een succesvolle tocht!

IMG_5653

IMG_5665

Een cambioritje van twintig minuten later, schoven mijn vriend en ik de kreeft die we nog over hadden van nieuwjaar in de oven en sloten daarmee officieel de feestelijkheden tijdens het eerste weekend van 2021 af.

IMG_5667

Bergbroekwandeling en aperitieven bij de vuurkorf

Jaja, ook in 2021 zetten we de traditie van de coronawandelingen verder! Deze zaterdag hadden we afgesproken met onze vrienden uit Wijgmaal en hun twee zonen om samen de Bergbroekwandeling in Holsbeek te doen. We vertrokken opnieuw aan de Sint-Mauruskerk voor een wandeling van zo’n elf kilometer. Kwestie van het nieuwe jaar meteen sportief in te zetten (en na de wandeling samen iets te kunnen drinken in de tuin van onze vrienden), haalden mijn vriend en ik onze Blue-bikes van stal om naar Holsbeek te fietsen.

Een fietstocht van ongeveer twintig minuten laten, parkeerden we onze fiets op het ondertussen vertrouwde pleintje bij de kerk. Een paar minuten later arriveerden onze vrienden met de wagen. We lieten de champagne die we meegenomen achter in de wagen van onze vrienden en vertrokken.

Wijzer geworden na de vorige wandeling in de Mosselgoren, trok ik mijn dikke sneeuwlaarzen aan. Als het helpt tegen de sneeuw, dan ongetwijfeld ook tegen de modder! En dat bleek een verstandige beslissing te zijn. Amai, zoveel modder! Aan de moddersporen te zien, was het duidelijk dat er veel volk ons was voorgegaan. Ongetwijfeld te danken aan de nominatie voor Wandelknooppunt Route van het jaar 2020. Op sommige stukken van de wandeling, zakten mijn laarzen tot aan mijn enkels weg in de modder. Laat ons hopen dat we die plakkerige modder er nog af zullen krijgen…

Na in het begin van de wandeling wat tegengesputterd te hebben, steeg het enthousiasmeniveau van de jongens toen we op onze eerste modderige hindernis stootten. Voor mij mocht het eerlijk gezegd een tikkeltje droger geweest zijn. Al denk ik dat ik nog eens ga terugkomen om deze wandeling in de zomer te doen, de route moet dan echt prachtig zijn.

IMG_5617

IMG_5620

IMG_5622

IMG_5624

IMG_5625

IMG_5627

IMG_5635

IMG_5636

Na slechts één slippertje in de modder van de kleinste van ons gezelschap, keerden we na de wandeling terug naar onze fietsen. Volgende halte: het huis van onze vrienden in Wijgmaal. Geheel coronaproof liepen we via de aan hun tuin grenzende weide van de boer naar hun lounge achteraan in de tuin. Onze vriend stak een gezellig vuurtje aan en wij kraakten samen een paar flesje champagnes om te toasten op een gezond en voorspoedig 2021. Oorspronkelijk was het de bedoeling om enkel samen te aperitieven, maar het was lekker warm bij het vuur en we bleven plakken. Onze vrienden toverden wat bitterballen en frietjes op tafel en daarmee hadden we een avondmaal. Smaakt ideaal bij een glaasje champagne! Dat ik door al die champagne een plasje moest gaan doen in de weide van de boer, zal deze me ongetwijfeld vergeven. 😉

IMG_5647

IMG_5650

Uiteindelijk waren we pas rond 23u terug in Leuven. Spontane feestjes, zijn de beste feestjes!

PS: Wel jammer van de dikke blaar op mijn hiel die ik overhield aan deze wandeling met sneeuwlaarzen.

Het eerste diner van 2021 by Barba

Niet veel bijzonders gedaan op de eerste dag van het jaar 2021, buiten opgestaan om onze take-away maaltijd bij Barba te gaan ophalen en (alweer) een wandeling naar de Abdij van Park. Ik kan zelfs geen originele invalshoeken meer bedenken om foto’s te nemen van deze nochtans prachtige plek… Dus jullie zullen het zonder moeten stellen.

Op culinair vlak zetten we 2021 meteen goed in, met een zeer copieus diner van Barba. Het eerste hapje was niet helemaal ons ding, maar daarna ging het enkel in stijgende lijn. Om onze magen niet al meteen de eerste dag van het jaar te overbelasten, hielden we de kreeft die als hoofdgerecht bedoeld was, bewust achter voor één van de volgende dagen.

Kroket met sushi:
IMG_5597

Oester met zeewiersalade:
IMG_5600

Bisque van kreeft:
IMG_5602

Cannelloni:
IMG_5603

IMG_5605

Fazant met wintergroentjes:
IMG_5607

Dessert:
IMG_5609

We ontdekten trouwens een nieuwe serie op Netflix die dik de moeite is: The Fall, met de fantastische Gillian Anderson.

Oudjaar diner by Cum Laude

Net als vorig jaar vierden mijn vriend en ik dit jaar Oudjaar onder ons tweetjes. Al had de reden niet meer verschillend kunnen zijn: vorig jaar kozen we voor een gezellige avond onder ons tweetjes om een rustpauze in te lassen in een drukke vakantie, dit jaar… Wel ja, ik hoef er geen tekening bij te maken waarom we dit jaar Oudjaar met z’n tweetjes vierden, zeker?

Volgens ondertussen vertrouwd recept, gingen we voor take-away. We kozen voor Cum Laude, omdat de gerechten van chefkok Marius Bosmans altijd zeer feestelijk en verfijnd zijn. En dat was nu nog meer dan anders het geval. Al bezorgde het hoofdgerecht ons een beetje stress omdat we én de zeebaars, én de mousseline, én de aardpeerzalf én de saus allemaal tegelijkertijd klaar moesten krijgen. Maar hey, het resultaat mocht er zijn. We beleefden een ware culinaire topavond, die we aftrapten met een lekker flesje champagne van Alain Suisse en verder zetten met een flesje heerlijke Chablis.

Gillardeau oesters (2 bereidingen):
IMG_5564

Krokante aardappel, plankton mayonaise en buikspek:
IMG_5559

IMG_5561

IMG_5565

Toast van brioche brood, wildpaté, uiencompote en mosterd:
IMG_5556

Rillette van gerookte wijting, appel, mierikswortel, nori en dillemayonaise (een bijzonder fotogeniek gerecht):
IMG_5567

IMG_5571

IMG_5572

Kreeft, boter met Avruga kaviaar, salade van witloof, verveine, walnoten en spelt:
IMG_5577

IMG_5579

Zeebaars en coquille, bospaddestoelen, aardpeerstructuren en aardappel mousseline:
IMG_5583

IMG_5585

Gekarameliseerde appel, Cumbava cake, parfait van koffie en sesam:
IMG_5590

Een mooie afsluiter van het jaar 2020, dat voor veel mensen kommer en kwel bracht, maar voor mij persoonlijk best wel goed uitdraaide: met een promotie en mijn vriend die sinds maart bijna full time in Leuven is.