appartement

Stressmoment

Laat me deze post beginnen met toe te geven dat ik gisterenavond te laat ben gaan slapen, wat, in combinatie met de geconsumeerde alcohol, ervoor zorgde dat ik me deze ochtend niet zo fris voelde. Ik momenteel ook erg uit naar een moment dat ik wat kan bekomen van de stresserende laatste weken op het werk. Helaas is een cursus Frans volgen in combinatie met de afhandeling van een hele hoop praktische zaken voor de verhuis naar Genève wellicht niet de beste remedie. Zeker niet als je weet dat ik al twee middagpauzes na mekaar in een rotvaart terug gefietst ben naar ons appartement. Gisteren om de fotograaf van de makelaar binnen te laten die ons appartement op een zo aantrekkelijk mogelijke manier in beeld heeft gebracht en vandaag omdat ik met enkele mensen van GIFT Leuven had afgesproken om wat spullen te komen ophalen.

‘k Was dus al niet helemaal in mijn goeie doen en toen ik in de les om 11.50u een berichtje kreeg dat er al iemand voor de deur van ons appartement stond, was ik daar niet zo blij mee. De persoon in kwestie had gezegd dat ze om 12.30u zou langskomen en ik had aangegeven dat ik ‘s middags maar beperkt thuis zou zijn. Ik laat dus via facebook messenger weten dat ik pas ten vroegste rond 12.15u op het appartement kan zijn en spring na de les in zeven haasten op mijn fiets. Gelukkig was het geen probleem voor die dame om nog eens een twee keer langs te komen.

Natuurlijk zat ik nog op het toilet toen de bel ging. Snel mijn kledij gefatsoeneerd en geïnformeerd wat de persoon in kwestie kwam ophalen (kwestie van zeker te zijn dat ik het juiste mee zou geven). Blij dat ik van mijn collectie glazen pottekes vanaf geraakt was, griste ik de sleutel van de tafel en liep de trap naar beneden om mijn rinkelend cadeau te overhandigen.

Helaas, op terugweg naar boven stelde ik vast dat ik in mijn haast de sleutel van mijn fiets van de tafel had gegrist en niet die van de deur van het appartement. Nu moeten jullie weten dat er een veiligheidsdeur in ons appartement staat. Heel goed om je te beschermen tegen inbrekers, maar een merde als je jezelf hebt buiten gesloten. In mijn hoofd begon ik al allerlei scenario’s te overlopen om binnen te geraken. Ik zag me in een flits via het balkon achteraan het terras op klimmen. Maar wat dan verder? Enkel het kleine raampje stond open en dat is vanaf het terras niet bepaald makkelijk te bereiken. Met alleen een fietssleutel in de hand springt een mens helaas niet ver. Al de rest van mijn spullen (iphone, portemonnée) lagen nog op het appartement. En eigenlijk werd ik over een dik uur alweer op het CLT verwacht. Het meest voor de hand liggende scenario was naar de makelaar in Heverlee fietsen die de voorbije zaterdag een reservesleutel van ons ontving.

Maar kijk, het geluk was aan mijn kant: in mijn haast had ik de deur van ons appartement niet achter me dicht getrokken en kon ik dus gewoon via de openstaande deur binnen wandelen. Ik moet jullie niet vertellen dat ik een gigantische zucht van verlichting geslaakt heb, zeker?

Nochtans ben ik sinds mijn vriend naar Genève vertrokken is extra voorzichtig als ik de deur van ons appartement achter me dichttrek. Buiten gesloten worden, is nu zowat mijn grootste angst. En even zag ik die angst bewaarheid worden. Wat zeggen ze ook alweer? Haast en spoed is zelden goed?

Het Grote Afscheidsfeest

Zaterdag 15 juli stond al een tijdje aangestipt in onze agenda. Die dag organiseerden mijn vriend en ik het Grote Afscheidsfeest voor onze vrienden op ons appartementje in Leuven. Of de traditie van de jaarlijkse zomerse feestjes ook in de toekomst zal voortgezet worden, dat houden we voorlopig nog onder beraad. Logistiek voorzie ik alvast enkele problemen. 😉

In de aanloop naar ons feestje, tekenden we rond een uur of half zes het contract met de makelaar. Binnenkort komt ons appartement officieel te huur te staan en hopelijk vindt onze makelaar snel een huurder die zorg zal dragen voor de plek waar we meer dan tien jaar gewoond hebben. Na de ondertekening fietsten we in een rotvaart terug naar ons appartement omdat we afgesproken hadden met een vriendin om vóór de start van het feestje samen afhaalfood te eten. Onze vriendin gaat momenteel door een wat moeilijke periode en het leek me belangrijk om even onder mekaar te kunnen spreken.

Helaas viel dat voornemen een beetje in duigen doordat één bevriend koppel anderhalf uur te vroeg kwam opdagen. Ze hadden per ongeluk 18u ipv 20u in hun agenda gezet. Normaal gezien zou ik daar geen probleem van maken, maar nu kwam hun te vroege komst op een bijzonder ongelegen moment, net toen onze vriendin haar hart aan het uitstorten was. Enfin ja, het was een beetje awkward en ik ben er zeker van dat onze vrienden dat gemerkt hebben, maar niet veel aan te doen. Ik kon onze vrienden toch moeilijk terug naar Mechelen sturen?

Ondanks het ietwat ongemakkelijke begin was het feestje zelf een groot succes. En zelfs al hadden mijn vriend en ik geen druppel alcohol extra gekocht, zijn onze gasten er niet in geslaagd zelfs maar de helft van de drank op te krijgen. Ik zal nog wat after-parties moeten organiseren. 😉 De give-away van onze overbodige spullen was daarentegen wel geslaagd, we zijn zelfs van onze twee zakken potgrond afgeraakt!

Ik vond het wel jammer dat veel van onze vrienden er niet bij konden zijn, maar dat viel te verwachten: iedereen heeft kinderen en moet dus noodgedwongen tijdens de zomervakantie op reis. Laat ons hopen dat de gelegenheid zich voordoet om ons te komen bezoeken in Genève. We hebben nog wat drank over. 😉

IMG_4837

Schouderklop voor mezelf

Optimaal van mijn vrije dag gebruik gemaakt! Stonden op het programma:

  • Naar de Gamma fietsen om een nieuw halogeenlampje te kopen, zodat ik niet langer in het donker naar het toilet moet gaan.
  • Pedicure om mijn voeten zomerklaar te maken (rijkelijk laat, ik weet het, maar het was er nog niet eerder van gekomen)
  • Afspraak met de makelaar om te bekijken hoe best ons appartement te verhuren.
  • Afspraak met de schilder zodat hij een offerte voor het herschilderen van ons appartement kan opmaken.
  • Goed gebruik gemaakt van de GIFT facebookgroep om wat in onbruik geraakte spullen kwijt te geraken.

Het doet deugd om alles stap voor stap op orde te krijgen.

IMG_4822[1]

Commissaris van de rekeningen

Toegegeven, het was niet met volle enthousiasme dat ik me vorig jaar op de Algemene Vergadering van ons appartementsgebouw kandidaat stelde om onze toenmalige commissaris van de rekeningen op te volgen. Onze buurman heeft deze taak met de nodige sérieux opgenomen sinds de allereerste algemene vergadering. De mens is immers reeds geruime tijd gepensioneerd en wordt er ook niet jonger op. Groot gelijk dat hij een opvolger zocht.

Dus nam ik vandaag een dagje verlof om helemaal naar Bierbeek te fietsen (amai, dat vals plat is niet om mee te lachen als je een fiets hebt waarvan nog maar vijftig procent van de versnellingen werkt) om in het kantoor van onze syndicus de facturen en de afrekening uit te pluizen. Niet echt mijn favoriete bezigheid, maar de boekhouder was erg behulpzaam en gaf mij de nodige toelichting om de cijfers te kunnen interpreteren. Op een paar kleine details na, zag alles er goed uit.

Ik kon dus met een gerust gemoed terug naar Leuven fietsen, wetende dat dit de eerste en tegelijkertijd ook laatste keer was dat ik deze taak op mij zou nemen.

Lang leve de klassiekers!

Gisteren hadden we (was precies lang geleden) nog eens volk over de vloer. Een afvaardiging uit Gent en eentje uit Zottegem. Een gezellige drukte, in ons kleine appartementje, met zes volwassenen en drie kinderen. De eerste verlegenheid van de kinderen was snel voorbij en het duurde niet lang voordat ze alle hoeken van ons appartement onveilig maakten. Tussen de kinderdrukte door, vertelden mijn vriend en ik over onze toekomstplannen. Ik moet zeggen dat we de voorbije weken al veel mensen hun mond hebben zien open vallen. Blijkbaar komen mijn vriend en ikzelf niet over als avontuurlijke types. 😉

Het eten dat we onze gasten serveerden, was een voltreffer van formaat. En ik mag daarmee opscheppen, want ik kookte (uiteraard) niet zelf, maar bestelde dé Vlaamse klassieker aller tijden, koninginnenhapje, bij onze favoriete traiteur Convento Food. Zonder overdrijven het beste koninginnenhapje dat ik in gans mijn leven heb gegeten: heerlijk romige saus, grote stukken malse kip, heerlijke balletjes en goed veel paddenstoelen. Vergezeld van overheerlijke appelmoes met lekker veel kaneel (wat bij de dochter van Joke en Vincent minder in de smaak viel) werd gesmikkeld ende gesmuld.

We moesten een beetje geduld opbrengen, maar toen de twee oudste dames eindelijk tot rust gekomen waren in het stapelbed in onze logeerkamer, konden de volwassenen opgelucht adem halen en nog een extra glaasje wijn/bier/gin tonic drinken en de gesprekken voort zetten zonder voortdurend onderbroken te worden. ‘t Is waar dat kinderen het schattigste zijn als ze slapen. 😉

Het verbaast me trouwens telkens weer wat een smospartijtje jonge kinderen kunnen veroorzaken. Er zat niets anders op dan een deeltje van onze zondag al kuisend door te brengen. Maar dat hebben we er graag voor over!

Mijn favoriete decoratie

Wat is je favoriete decoratiestuk in je huis en waarom?

Moeilijke vraag, want ik ben over het algemeen niet zo gehecht aan materiële dingen en de decoratie op ons appartementje is de laatste jaren niet echt veel meer veranderd.

In eerste instantie wou ik mijn planten nomineren: ik heb ondertussen een fijne collectie orchideeën bij mekaar, die mij toch een paar keer per jaar verblijden met hun bloemen en ook de andere planten (inclusief cactussen) in ons appartement doen het uitstekend. Met een bijzondere vermelding voor de twee planten (een spathiphyllum en een hybiscus) die mijn vriend en ik cadeau kregen op ons “tien jaar samen” feest. Beide planten werden al een keer of drie verpot en zorgen met z’n tweetjes voor een beetje een jungle-gevoel in ons appartement. Maar toen bedacht ik me dat het misschien een beetje oneerbiedig is om levende organismen als ‘decoratiestuk’ te omschrijven.

Dus misschien moet ik de twee kunstwerken die onze woonst sieren, afvaardigen. Die grappige Tobouter. Of die gouden engel van Ottmar Hörl die ik kocht in de tijd dat de stad Leuven het door mij zo geliefde Leuven in Scène nog niet afgeschaft had.

Ottmar Hörl

Of hou ik het toch maar bij mijn eigen foto’s afgedrukt op canvas op een formaat van twee bij drie meter. Herinneringen aan prachtige vakanties in verre landen.

Geen gemakkelijke vraag, voorwaar.

Mijn meest gebruikte keukengadget

Wat is de keukengadget die je het vaakst gebruikt en waar je zelfs niet meer zonder zou kunnen leven?

Euh, wel, dat zal ongetwijfeld onze kurkentrekker zijn. Waarvan we noodgedwongen een aantal exemplaren in huis hebben omdat we die van ons al een paar keer in Libin vergeten zijn, om hem het jaar nadien daar ongeschonden terug uit de lade te vissen.

Al ben ik, afgaand op onderstaand filmpje, niet helemaal overtuigd dat ik er écht niet zonder zou kunnen leven.

Spelletjes spelen

Het idee ontstond op ons jaarlijkse vriendenweekend in Libin: waarom organiseren we niet eens een spelletjesnamiddag om ons geheel ende volledig te wijden aan het elkaars legers vernietigen op het Risk-spelbord? Zo gezegd, zo gedaan. Ik prikte 27 november in mijn agenda en verzamelde elf spelletjesliefhebbers om er een gezellige namiddag van te maken. Zelfs onze vrienden uit Milaan waren van de partij!

Omdat het Risk-spel nog niet gearriveerd was, startten we met een spelletje Jenga. Altijd leuk! In parallel werd er aan de andere kant van de tafel chapeau gespeeld. We slaagde erin een prachtig bouwwerk te fabriceren totdat het onevenwicht niet meer te vermijden was en de blokjes tegen de vlakte gingen.

jenga

Daarna was het tijd voor het serieuze werk: Risk! Met een gloednieuw Risk-spel! De eerste keer in mijn leven dat ik zelf eigenaar ben van een Risk-Spel!

De spelregels waren wel grondig veranderd ten opzichte van de tijd dat ik nog een frequente speler was, wat maakte dat ik het spel tactisch niet altijd even goed speelde. Vooral de nieuwe regels voor de aanval met maximaal drie legers en het inwisselen van de kaarten creëerden een heel nieuwe dynamiek. Het feit dat ik verloor is dan ook geheel en al aan de combinatie vernieuwde spelregels met domme opdracht (ik moest 24 landen veroveren, omdat ik toch moeilijk mezelf kon uitroeien) te wijten. Maar nu ik de spelregels onder de knie heb, zal niets of niemand mij van een toekomstige overwinning kunnen afhouden! Ha!

risk

Cocktailparty, Episode V

Naar wat ondertussen een stevige jaarlijkse traditie is geworden, organiseerden mijn vriend en ik een cocktailparty voor de collega’s van mijn werk. Alvorens in de drank te vliegen, gingen we met een tiental personen eten in de Himalaya. Er zijn slechtere manieren om de avond in te zetten dan met een heerlijke portie Indian Food.

Bij het eten werden voornamelijk non-alcoholische dranken gedronken, kwestie van ons wat te sparen voor de cocktails nadien. En jawel, mijn collega’s hebben zich weer van hun beste kant laten zien. Een paar flessen sterke drank zijn zelfs helemaal leeg geraakt. En de splinternieuwe fles gin die ik had gekocht, is gewoon bijna leeg. In totaal waren we met meer dan twintig personen, een feestelijk groepje!

Gelukkig was er ditmaal niemand ziek en bleven mij nachtelijke schrobpartijen bespaard, maar ik ben er vrij zeker van dat de nieuwe vriendin van mijn collega zich vandaag iets minder goed zal voelen. Kwestie van meteen een goeie indruk na te laten bij de collega’s van haar vriend. 😉 Deze editie zal ongetwijfeld de geschiedenis ingaan als de eerste cocktailparty waar er traantjes vloeiden. Mijn iets boven haar theewater zijnde collega had het moeilijk met de dood van Leonard Cohen, in combinatie met de verkiezing van Donald Trump. Een paar dikke knuffels later ging het al wat beter.

De party werd afgesloten om vijf uur ‘s nachts, nadat we rond half vijf een tevergeefse poging gedaan hadden een taxi te pakken te krijgen voor mijn twee vrouwelijke collega’s. Uiteindelijk was het makkelijker om gewoon de allereerste trein te nemen.

Alweer een topeditie!

Slapstick situaties

Vandaag werkte ik een dagje thuis om onze gerechtsdeskundige 2.0 en iemand van de liftfirma binnen te laten voor een grondige inspectie van onze lift en dan meer in het bijzonder de liftkooi. Al snel kwamen beide mannen tot de conclusie dat in de huidige liftschacht nooit van ze leven een lift voor zes personen (zoals in de akte opgenomen) zou passen. Dat had ik ze ondertussen zelf ook al kunnen vertellen, maar goed, die experts moeten hun werk doen, he.

Door een ongelooflijk toeval was net op het moment van de inspectie ook onze kuisman aan het werk. Het allereerste wat de twee experts te zien kregen toen ze de deur openden waren twee emmers met zeepsop. De kuisman bevond zich ondertussen op een ander verdiep en moest noodgedwongen de trap afdalen om zijn kuisgerief te recupereren. In plaats van snel zijn emmers uit de lift te pakken, ging hij op zijn dooie gemak verder met het kuisen van de lift terwijl wij daar met z’n drieën op stonden te kijken.

Echt een surreëel moment. Een beetje humor deed wel deugd, want gerechtsdeskundige 1.0 doet onverwacht moeilijk. Het lijkt wel of onze rechtszaak tegen de bouwfirma een stam is waaraan steeds meer geschillen ontspruiten. En de enige die daar wel bij varen, zijn de advocaten…