Gisterenmiddag ging ik lunchen met een vriendin. Wat de aanleiding was, weet ik niet, maar opeens kwam het gesprek op huishoudelijk werk, strijken meer bepaald. Mijn vriendin vertrouwde me toe dat haar schoonzus al kloeg als ze één uur moest strijken, terwijl mijn vriendin elke week zeven uur aan de strijk stond. Zeven uur! Dat is even lang als een les Russisch en Japans samen. Mij een beetje ongemakkelijk voelend, zei ik haar dat ik gemiddeld zo’n zes keer per jaar tien minuten achter een strijkplank sta. Mijn vriend en ik mogen er dan wel een beetje verfromfraaid bij lopen, al de tijd die we uitsparen door niet te strijken, wordt aan fijnere dingen besteed. En er is nog nooit iemand dood gegaan van een paar kreukels, nietwaar?
Author: yab
Een geweldig aperitief
Dit is het aperitief dat we op oudejaarsavond schonken: Green cava.
Ingrediënten voor 6 personen (ik heb alles verdubbeld):
- 1/2 Galiameloen
- 1 fles gekoelde cava brut, geen te dure
- 2 à 4 eetlepels rietsuikersiroop
- 1 limoen
- verse munt
Bereiding:
- Schil de halve meloen en snij het vruchtvlees in blokjes.
- Doe ze in een grote karaf, voeg het limoensap toe en de rietsuikersiroop (ik gebruikte gewone rietsuiker). Mix tot een gladde puree. Dek af en bewaar in de koelkast.
- Voeg, net voor het serveren, geleidelijk aan de goed gekoelde cava toe en meng. Dien meteen op in champagneglazen. Versier eventueel met een stukje meloen en doe er enkele muntblaadjes.
Goed voor een vermelding in de nieuwjaarsspeech van de big boss
Onze collega die in het water van Sharm el-Sheikh lag te dobberen op hetzelfde moment dat een beetje verderop een Duitse toeriste door een haai werd aangevallen. Een straf verhaal dat nog wel enkele jaren zal meegaan.
Een valse start
De eerste echte werkdag van het jaar (dat schrans- en drinkfeestje van gisteren durf ik echt niet met het woord werkdag aanduiden) met tegenzin uit bed gerold. En het is er de rest van de dag niet op verbeterd. Moe, hoofdpijn en het gevoel totaal niet gerecupereerd te zijn tijdens dat weekje vakantie. Ben dan maar vroeger dan gewoonlijk naar huis gegaan. Kwestie van mezelf al niet direct te forceren, de eerste werkdag van het jaar. 😉
A little bit too much
Oudjaar op ons appartement, nieuwjaar bij mijn familie, de dag na nieuwjaar bij de familie van mijn vriend en morgen receptie op het werk. Een beetje te veel van het goede, als je het mij vraagt.
Oudjaar
Het was een succes. Ons bescheiden feestje onder vrienden. We waren met zes volwassenen en twee kinderen. Met veel liefde werden de verschillende gangen bereid. Al gebied de eerlijkheid me te zeggen dat mijn vriend en ik er ons dit jaar een beetje gemakkelijk vanaf gemaakt hadden met een kant en klare wildschotel van de traiteur. Hey, we waren de gastheer en gastvrouw, dan kan je je dat permitteren. Het wild was trouwens fabuleus en het is wel zo gemakkelijk als je jouw schotel gewoon in de oven kan schuiven.
De twee jongedames van twee en vier gedroegen zich als engeltjes en de oudste bleef zelfs mee op tot het nieuwe jaar aanbrak. We keken samen naar het vuurwerk boven Leuven en toostten op een geslaagd 2011. Waarna we ons geluk beproefden met een spelletje poker vergezeld van een paar glaasje wodka. (In mijn geval een paar glaasjes te veel, want echt fris heb ik me niet gevoeld, de eerste dag van het jaar achter het gourmetstel bij mijn familie.)
Goodbye 2010
2010 is als een op hol geslagen hogesnelheidstrein voorbijgeraasd. Ik heb het gevoel dat ik twee keer met mijn ogen geknipperd heb en zoef dat was 2010. In 2011 hoop ik iets meer rustmomenten te kunnen inbouwen. Al belooft mijn nu al tot in de helft van 2011 volgeboekte agenda op dat vlak niet veel goeds. En uiteraard ligt dat volledig aan mezelf. Dus ik wens mezelf het karakter toe om meer rustmomenten in te bouwen.
Een niet zo prettig Nieuwjaar
Terwijl wij hier druk bezig zijn met de voorbereidingen voor de feestelijkheden vanavond, begint het nieuwe jaar een pak minder feestelijk voor de inwoners van Queensland, Australië die getroffen zijn door de ergste overstromingen in jaren. Niet bepaald een fijne start van 2011. Hopelijk normaliseert de toestand ginder snel en kan men spoedig beginnen met de opkuis.
Te geef!
Wegens dubbel: Inspirerend coachen van Jef Clement. Nog volledig onaangeroerd en in plastic verpakt. De eerste persoon die mij een mailtje stuurt, is de gelukkige.
Een laatste keer Japans in 2010
Woensdagmiddag hadden we een lunchdate in Brussel met een medestudent uit de Japanse les die in september op vakantie geweest is in Japan. Ideaal dus om wat tips te krijgen voor onze eigen reis die opeens helemaal niet meer zo veraf is en ons reisschema staat nog niet eens vast (paniek!). Het was de bedoeling om shabushabu te eten in restaurant Kabuki, maar helaas bleek dat je daar op voorhand voor moest reserveren. Doodjammer, want deze vorm van de Japanse keuken had ik nog niet geproefd. Het werd dan maar een gewone Bentolunch, die minder goed smaakte dan de vorige keren dat we er waren.
Na de lunch gingen mijn vriend en kameraad K terug aan het werk en liep ik nog even over de Brusselse kerstmarkt op zoek naar enkele last minute cadeaus. Ik zag veel rommel en prulletjes die ik zelf nooit zou willen krijgen, dus hield ik het bij chocolade en chocoladejenever. Iets lekkers, dat krijgt iedereen graag.