Nog maar eens een reisstokje

Omdat reizen nu eenmaal mijn grote passie is. Gepikt bij Tita.

  1. Ga je het liefst naar het buitenland of blijf je liever in ons belgenlandje om vakantie te houden?
    Buitenland, al valt er in ons eigen land natuurlijk ook vanalles te beleven. Om er echt tussenuit te zijn, vind ik het toch belangrijk dat er wat afstand zit tussen mij en mijn thuisbasis.
  2. Reis je het liefst met eigen wagen of liever met het vliegtuig?
    Goh, maakt mij niet zoveel uit. Ook al veel reizen gedaan die een combinatie waren van vliegtuig en huurwagen. Mijn vriend en ik hebben daarnaast al superleuke roadtrips gedaan met onze eigen wagen, maar het vliegtuig is natuurlijk onontbeerlijk om verre en exotische bestemmingen te bereiken.
  3. Hou je ook korte tussendoorvakanties buiten de grote verlofperiode?
    Aangezien mijn vriend en ik geen kinderen hebben, zijn we ook niet gebonden aan de klassieke verlofperiodes. Wij gaan dus op reis wanneer en waar we dat willen. Naast één grote reis per jaar knijpen we er vaak doorheen het jaar even tussen uit voor een verlengd weekend.
  4. Waar geef je het liefst geld aan uit: aan een mooie reis of een nieuw salon?
    Geen salon te bekennen in ons appartement, dus het antwoord op deze vraag ligt voor de hand: aan een mooie reis, natuurlijk!
  5. Stel: je wint een prijs en je mag je droombestemming kiezen. Waar trek je naartoe?
    Australië en Nieuw-Zeeland.
  6. All inn-vakanties of kamer met ontbijt?
    Kamer met ontbijt! Ik ben een grote fan van ontbijten op vakantie, trouwens. Doorheen het jaar maak ik veel te weinig tijd om te ontbijten, dus als ik op vakantie ben, kan ik erg genieten van een uitgebreid ontbijt met alles erop en eraan. Ben een grote fan van Scottish breakfast om die reden.
    Al durf ik na een zware werkweek wel eens tegen mijn vriend zuchten dat we eens een week zouden moeten gaan luieren aan de rand van het zwembad in zo’n all inn-resort. Maar ik weet van mezelf dat ik dan toch allerlei uitstapjes zou plannen, omdat luieren nu eenmaal niet aan mij besteed is.
  7. Hou je van sportieve vakanties of van luie vakanties?
    Wel, zoals het antwoord op vorige vraag reeds aangeeft, heb ik een broertje dood aan luieren. Maar echt sportief zou ik mijn vakanties nu ook weer niet noemen. ‘t Is ondertussen alweer jaren geleden dat ik nog eens een keertje op de skilatten stond. Doe mij maar een mix van stevige wandelingen zoals in Schotland en prachtige fietstochten zoals in Japan, overgoten met een stevige geut cultuur.
  8. Ga je ook plaatselijke dingen proeven op de plaatselijke markt?
    Absoluut! Ik proef alles. Echt waar. Op voorwaarde dat de bereiding hygiënisch is. In sommige landen moet je bijvoorbeeld geen softijs eten, water van de kraan drinken of iets kopen dat klaargemaakt is aan een kraampje op straat. Niemand brengt graag de rest van zijn vakantie op het toilet door.
  9. Verkies je eerder luxe of mag het een vakantie met de rugzak zijn in goedkope hostelletjes of jeugdhostels?
    Tja, ik zal er maar eerlijk voor uit komen. Ik ben een luxebeest. Een goed hostel met douche en sanitair op de kamer daar heb ik an sich geen problemen mee, maar als ik kan kiezen, ga ik voor de chique kamer met het fantastische uitzicht, het geweldige ontbijt en de infinity pool. 
  10. Naar welk land zullen ze je met geen stok naartoe krijgen?
    Oorlogslanden en landen waar dodelijke epidemieën heersen.
  11. Als je niet op vakantie gaat, hoe breng je dan je verlof door?
    Euh, is verlof niet synoniem met op vakantie gaan?
  12. Ben je te vinden voor een kampeervakantie in een tent?
    Neen. Ik heb een toilet op de kamer nodig voor mijn nachtelijke plasbeurt. :-)
  13. Wil je een mobilhome voor als je op pensioen bent en veel tijd hebt om rond te trekken?
    Never!
  14. Als je op reis bent, blijf je dan rond het hotel hangen of meng je je liever onder de plaatselijke bevolking?
    Lijkt me een no-brainer. Als je in je hotel blijft rondhangen, had je even goed thuis kunnen blijven. Uiteraard wil ik erop uit trekken en zien hoe de plaatselijke bevolking leeft.
  15. Voel je je altijd meer romantisch als je op reis bent?
    Ik ben niet zo romantisch ingesteld, maar ik moet wel toegeven dat er meer tijd is om te sexen wanneer we op reis zijn. 😉
  16. Geef de top 10 van waar je nog het liefste naartoe zou gaan?
    10 landen die ik nog graag zou bezoeken en waar ik nog niet geweest ben, in willekeurige volgorde: Argentinië, Costa Rica, Cuba, Vietnam, Rusland, Zuid-Afrika, Nieuw-Zeeland, Zuid-Korea, Cambodja, Kroatië.
  17. Welke waren je mooiste reizen tot nu toe?
    Australië 2008, Europareis 2010, Japan 2012, Schotland 2013

Een vorig reisstokje en nog eentje.

Het laatste weekend van november

Niet te geloven dat november er alweer op zit. Nu is de race naar het einde van 2014 definitief ingezet, met drukke dagen op het werk en een eindejaarsperiode die mijn vriend en ik bewust rustig gehouden hebben. Kwestie van wat op adem te komen na best een druk jaar.

De laatste zaterdag van november begon naar goede gewoonte met een paar uurtjes Spaans. Ik heb het gevoel dat ik een tandje bij moet steken dit jaar. Meer tijd maken om naar Spaanse films te kijken en al de grammatica nog eens grondig herhalen. Alleen, wanneer doet een mens dat? Ik ben nu al begonnen met een Spaanstalige Youtuber te volgen, kwestie van toch meer dan één keer per week met de Spaanse taal geconfronteerd te worden. Vooral het spreken gaat nog niet zo vlot als ik het zou willen. Ik moet nog te vaak naar woorden zoeken en de verschillende tijden van het werkwoord zitten er nog niet goed genoeg in. Vooral de subjuntivo blijft lastig. En Spanjaarden zijn een grote fan van hun subjuntivo, die in tegenstelling tot Fransen die deze tijd steeds minder en minder gebruiken.

Na de Spaanse les at ik snel een boterhammetje om samen met mijn vriend Sinterklaascadeautjes te gaan kopen voor onze drie petekindjes. Ze zijn dit jaar naar goed gewoonte weer allemaal superbraaf geweest, dus de Sint kan trots op hen zijn. Voor het petekindje van mijn vriend kochten we een knalgeel fototoestel (een Nikon dan nog wel, shame on me) dat ook onder water foto’s kan maken. Ben erg benieuwd om de eerste foto’s te kunnen aanschouwen!

‘s Avonds werden we samen met Peter en Lynn in Zottegem verwacht bij Joke en Vincent. Vincent volgt al een tijdje een opleiding tot hulpkok en dat is eraan te merken. Heerlijke hapjes om mee te starten en daarna huisgemaakt stoofvlees met appelmoes en zelfgemaakte frietjes. Daar kan een mens alleen maar gelukkig van worden! Na het dessert werden de strijkparels en een jaren negentig versie van Trivial Pursuit boven gehaald. Dat blijkt een geweldige combinatie te zijn, want niet alleen maakten we enkele leuke strijkparelsfiguren, we sorteerden gezamenlijk ook alle strijkparels op kleur. En oja, mijn vriend en ikzelf kwamen als overwinnaars uit de Trivial Pursuit strijd. 😉

IMG_5987

IMG_5986

IMG_5984

We hadden ons voorgenomen het niet al te laat te maken, maar je weet hoe dat gaat, als het plezant is, dan vliegt de tijd. Dus lagen we pas rond een uur of half drie in bed. Veel te laat als je de dag nadien (op een zondag, blasfemie!) alweer om negen uur eruit moet. Mensen die ontbijtfeestjes geven voor verjaardagen, ze zouden dat moeten verbieden!

Enfin ja, het ontbijtfeestje was eigenlijk best wel plezant. Ik ben een fan van uitgebreid ontbijten en het is altijd leuk om met de nichtjes en neefjes te spelen. De jarige (twee jaar al, nu officieel geen baby meer) had het concept van kaarsjes uitblazen nog niet helemaal door, maar er waren genoeg bereidwilligen om haar daarbij te helpen.

Al waren we toch blij dat we ‘s avonds rustig achter onze pc konden kruipen. Veel energie, dat jonge grut.

Ik heb altijd gezegd…

Dat ik, na de teleurstelling van de verschrikkelijk slechte prequels, nooit in mijn leven meer naar een Star Wars sequel zou gaan kijken. De originele films kunnen toch niet meer geëvenaard worden. Maar mijn vaste overtuiging wankelt. Want de Star Trek reboot van J.J. Abrams heeft me echt wel weggeblazen, dus razend benieuwd wat de man met Star Wars zal doen. Deze teaser heeft mijn nieuwsgierigheid alvast geprikkeld… Principes zijn toch niet meer van deze tijd, nietwaar?

Een goed gevulde week

Maandag 24 november
Salsa! Het begint nu echt wel redelijk goed te gaan. Maar goed ook, want ik moet binnenkort een mini-spreekbeurt over salsa geven in de Spaanse les en ik wil daarbij aansluitend een kleine demonstratie geven. Nu alleen nog mijn vriend overtuigen om mijn demonstratiepartner te zijn. 😉

Dinsdag 25 november
Met vijf collega’s in één auto richting Opwijk om een collega te bezoeken die wegens een operatie een tijdje met ziekteverlof is. Verschrikkelijk veel file in Brussel. Onbegrijpelijk dat er mensen zijn die elke dag bumper aan bumper willen staan aanschuiven. Dan toch liever op een trein met vertraging zitten! Het bezoek was superleuk. Onze collega herstelde goed en de wonden van de operatie waren mooi aan het genezen. We kregen een rondleiding in haar splinternieuwe huis en werden volgestopt met champagne, witte wijn en heerlijke hapjes door de man van de collega bereid. Jaja, daar kan mijn vriend nog wat van leren. 😉 Ik was een beetje tipsy op de treinrit naar Leuven die verder vlekkeloos verliep. (De collega die zo vriendelijk was ons een lift naar Opwijk te geven, had ons naar het dichtstbijzijnde station gebracht, omdat iedereen natuurlijk een andere richting uit moest om thuis te geraken.

IMG_5956 IMG_5957

IMG_5958 IMG_5959 

IMG_5960

Woensdag 26 november
‘s Middags met de collega’s gaan lunchen in Au bon bol, het restaurant met de heerlijke, huisgemaakte noedels en de meest onvriendelijk serveerster op de planeet. Je gaat er voor het lekkere eten, niet voor de gezellige sfeer. 😉

‘s Avonds bezoek van een oud-studiegenootje. Reden om de whikyflessen nog eens boven te halen, want hij is een liefhebber. Al mocht hij na zijn ongeval eigenlijk geen alcohol drinken.

IMG_5961 IMG_5963

Donderdag 27 november
Naar het openingsfeest van een nieuw hotel in Leuven, inclusief rode loper. Naar ‘t schijnt zijn er die avond veel BV’s komen opdagen en trad er zelfs een heel bekende boyband op (waarvan ik nog nooit gehoord had). Dit alles is echter volledig aan mij voorbij gegaan, want ik moest mij concentreren op het verrukkelijke eten en de cocktailshowtjes van de geïmporteerde Britse barmannen aan de smeltende ijsbar. Een mens moet zijn prioriteiten stellen in het leven. Er is trouwens niks mis met eerst een ijsje van Häagen Dazs eten en vervolgens nog een stukje ongelooflijk mals rundsvlees een perfecte rosé tonijn verorberen. Wie heeft er ooit beslist dat het dessert de maaltijd afsluit?

IMG_5967 IMG_5966

Vrijdag 28 november
Deze niet onaardige week werd in stijl afgesloten op de openingsavond van het Kortfilmfestival. Mijn vriend zag het niet zitten om mij te vergezellen (stiekem denk ik dat hij niet zo’n kortfilmfan is), gelukkig kon ik beroep doen op de vriendin die mij eerder op de Vermist-screening vergezeld had. Facebook, het ideale instrument om een date te vinden! Het werd een fijne avond met een zeer gevarieerd aanbod aan kortfilms en een leuke afsluitende babbel op de receptie. <3

IMG_5969

Knockout game

Toen ik het sms’je kreeg dat mijn kameraad in Providence het slachtoffer geworden was van een knockout game, moest ik eerst opzoeken wat het betekende. Ik had geen flauw idee wat ik me bij de term moest voorstellen, maar toen ik de beschrijving las op wikipedia ging het haar op mijn armen recht overeind staan. Mijn kameraad en oud-studiegenootje was in het midden van de dag vlak voor een drukke mall met politieagenten op nog geen honderd meter afstand, buiten Westen geklopt door een groep van een twintigtal minderjarigen. Kinderen die het plezant vonden om een willekeurige vreemdeling bewusteloos te kloppen. Just for the fun of it.

Mijn vriend is deze avond langs geweest om het hele verhaal in geuren en kleuren te vertellen. Anderhalf uur heeft de politie hem laten wachten, vlak voor de mall waar hij buiten westen was geraakt, zonder dat iemand op het idee kwam om hem naar een ziekenhuis te brengen. Eerst dacht hij dat de schade nog meeviel, maar zoals dat vaak gaat wanneer mensen in shock zijn, werd de omvang van de schade pas later merkbaar. Pas de dag na de aanval is hij naar de ER geweest om zich te laten onderzoeken. Vervolgens heeft hij twee weken bijna niets meer kunnen doen door de stekende hoofdpijn. Na een zoveelste bezoek aan de ER wilden ze hem daar niet doorverwijzen naar een specialist, omdat hij in de US geen primary care fysician had. Hallucinant.

En zo werd wat een productief werkbezoek moest zijn aan de Brown University een nachtmerrie. Gelukkig kon hij beroep doen op behulpzame collega’s ginder, maar toch, zoiets traumatiserend doormaken ver van je familie en vrienden, ik mag er niet aan denken. Gelukkig is hij nu terug in België, maar hij sukkelt nog steeds met de gevolgen van de aanval. Hij kan zich niet concentreren, heeft geheugenproblemen, last van hoofdpijn en wellicht ook post-traumatische stress. En dat voor iemand die zijn geld moet verdienen met zijn hersenen. :-(

De daders hebben ze niet te pakken gekregen. Er zijn, in tegenstelling tot wat je zou denken, geen camerabeelden van het voorval. En zelfs al zouden ze de schuldigen te pakken krijgen, een minderjarige kan je niet lang opgesloten houden…

En dan denk ik terug aan mijn eigen tienerjaren waarin ik tijdens de middagpauze op school brieven voor Amnesty International zat te schrijven en kalligrafie leerde. Gelukkig zijn dit soort voorvallen de uitzondering, maar toch, wat bezielt een groep tieners om zoiets te doen?

Het Blogboek

Een eeuwigheid geleden kondigde ik aan dat ik het Blogboek van Kelly Deriemaeker besteld had, een gesigneerd exemplaar nog wel. Het boek belandde niet veel later in mijn brievenbus en ik las het in een wip uit.

Helaas werd tijdens het lezen van dit zeer knap vormgegeven en vlot geschreven blogboek mij langzamerhand duidelijk dat ik niet tot de doelgroep behoorde. Ik heb een hekel aan die kunstmatige vraagjes onderaan schrijfsels (“En jij, wat vind jij?”), zie het nut niet in van bucket lists, heb geen enkele affiniteit met lijstjes (of het moesten todo-lijstjes zijn en die werk ik liefst zo snel mogelijk af), krijg de kriebels van buzzfeed-achtige artikels die beginnen met “17 tips om…”), blog tot nader order nog steeds anoniem, wat mij erg beperkt in het schrijven van coole-outfit-blogposts, heb geen handtas waarvan ik de inhoud met jullie kan delen en ben ervan overtuigd dat niemand hier op kooktips van mij zit te wachten, aangezien mijn kookkunsten zowat onbestaande zijn. Hetzelfde geldt trouwens voor mijn brei-, haak- en naaikunsten. Al de tips over vormgeving en fotografie waren zeer waardevol, maar het ontbreekt mij gewoon aan de tijd om deze in de praktijk om te zetten. En ik vrees dat het aantal meerwaardeposts op deze blog op één hand te tellen valt.

Dit alles wil echter niet zeggen dat ik het boek met tegenzin gelezen heb, de tips zijn wel degelijk goed en de fijne persoonlijkheid van Kelly spat van de bladzijden. Ik denk dat dit boek veel mensen zal helpen hun blog naar een hoger niveau te tillen.

Eén ding heeft het boek mij alleszins wel opgeleverd en dat op zich maakte het lezen al de moeite waard. Ik weet nu met honderd procent zekerheid voor wie ik deze blog wil schrijven. Voor me, myself and I. Zodat ik tien jaar later kan herlezen wat mij op dat moment bezig hield.

Dus: welkom yab, neem een stukje chocolade en zet u aan het lezen!

What a weekend!

Bestaat er een betere manier om het weekend te beginnen dat met een reusachtige portie sushi? I think not! Als deze sushi dan ook nog eens genuttigd wordt in goed gezelschap en met een glas witte wijn erbij, dan mag een mens niet klagen. Al heeft mijn broertje zich nog altijd niet over zijn sushi-aversie weten te zetten. Voor hem dus een wokgerecht, terwijl de serieuze mensen van de Sakura-sushi smulden. Na het eten bekeken we de bouwplannen van mijn broertje en zijn vriendin. Heel boeiend om te zien hoe hun droomhuis langzaam vorm krijgt. Kan haast niet wachten om het eindresultaat te aanschouwen! En oja, natuurlijk moest de avond afgesloten worden met een glaasje Yamazaki 18, cadeautje van onze Japanse vriendin.

IMG_5926 IMG_5927

Zaterdagochtend was het lastig om uit bed te geraken, maar hey, voor de Spaanse les wil een mens al eens moeite doen. Zeker nu de Danone-oorlog in volle hevigheid is losgebarsten. Dat ik dat nog mag meemaken na al die jaren campagne voeren voor een werkende automaat. Blijkbaar helpt het als je er wat scheldwoorden tegenaan smijt.

IMG_5934

Het was trouwens een superkorte les, want om half elf mochten we verkassen om naar de Spaanse film Elsa y Fred te kijken. De film was mij volstrekt onbekend, maar ik heb er wel enorm van genoten. Een ontroerende film over ouder worden met gebreken en hoe daarmee om te gaan. De scène in de Trevifontein maakte dat ik stiekem een traantje moest wegpinken. De dame die de hoofdrol speelde, deed me ontzettend hard denken aan de oma van mijn vriend, die ook nooit haar optimisme verloor en dat ondanks haar driewekelijkse dialyse-lijdensweg . Ontroerend mooi.

Snel een boterhammetje gegeten en een douche genomen en dan op weg naar De Pinte om een kersverse baby te bewonderen. De baby poseerde samen met haar ouders flink voor de foto om vervolgens een beetje te zeuren, maar niets wat niet met wat ronddragen en sussen  opgelost kon worden. Na de rondleiding in hun nieuwe huis kregen we een stukje fruittaart aangeboden. Helaas was het toen al bijna tijd om afscheid te nemen, want we werden voor het avondmaal in Rumbeke verwacht en we moesten nog eerst gaan inchecken in Hostellerie Vijfwegen Bis. (De avond is des te plezanter als je zonder zorgen een glaasje wijn kan drinken en niet ‘s nachts nog een hele rit door het donker moet maken.) Na een kamerinspectie van nog geen minuut stonden we alweer buiten.

IMG_5945

Onze vrienden zorgden voor een ontspannen avond met gourmet en raclette. Mijn vriend bouwde een reusachtige toren van duploblokken met de twee kinderen en we babbelden tot een gat in de nacht. Al blijf ik erbij dat de spelregels van stapelwoord mij niet goed uitgelegd werden, waardoor ik niet met gelijke wapens aan de strijd kon verschijnen en ik dus verloor. Volgende keer revanche!

We werden in ons hotel pas om tien uur ‘s ochtends aan het ontbijt verwacht (we waren de enigen die op dat uur nog aan het ontbijt aanschoven), dus konden we toch een beetje uitslapen op zondag. Het ontbijt was trouwens voortreffelijk! <3 Scrambled eggs! De rest van de dag hadden we niet veel eten meer nodig en beperkten we ons tot wat boterhammetjes terwijl we onze administratieve achterstand probeerden weg te werken.

IMG_5948

Alweer een weekend om tevreden op terug te blikken.

Een goed gevulde zondag

‘t Was alweer veel te lang geleden dat we de opa van mijn vriend nog eens bezocht hadden. Sinds het overlijden van zijn vrouw woont hij helemaal alleen in dat grote lege huis met al die herinneringen. Het spreekwoord indachtig is hij één van die oude bomen die je best niet meer verplant, maar toch vind ik het een beetje zielig. Komt daar nog eens bij dat hij bijna niet meer hoort, wat een conversatie echt wel moeilijk maakt en grappige woordspelingen al bij voorbaat uitsluit. Maar goed, denk dat hij wel blij was om ons te zien. We waren zelfs niet de enigen die langs kwamen die zondag, want zijn dochter, kleindochter en jongste achterkleindochter losten ons af. De jongste van de hoop voelde zich zo op haar gemak bij mijn vriend op de arm dat ze zonder gêne haar pamper vulde, hem in een heerlijk aroma hullend. 😉

Na het bezoekje aan opa was het tijd voor de volgende etappe in dit familieweekend. We werden voor het avondmaal verwacht bij de ouders van mijn vriend. Daar aangekomen werd ik overspoeld door enthousiaste blonde meisjes die niets liever wilden dan op mijn iphone spelen. Een iphone, het ideale instrument om je geliefd te maken bij kinderen. 😉 Ik wist de schermgekke meisjes even af te leiden door samen te kleuren, maar lang duurde dat toch niet. Jaja, die digital natives, het is me wat.

We aten samen balletjes met krieken en namen op een deftig tijdstip afscheid, zodat we nog net op tijd in Leuven waren om een filmpje mee te pikken.

Sint-Truiden by Lights

Zaterdag was ik bij vrienden te gast. Echt een verwennamiddag/avond. We werden onthaald met lekkere taart (kaastaart, jay!) en reden vervolgens naar Sint-Truiden om een wandeling te maken langs 12 verlichte sites en architecturale bakens. Het was een prachtige, niet te koude herfstavond, ideaal om te genieten van de sfeervolle verlichting. Misschien had ik me er, de foto’s van het Lichtfestival in Gent indachtig, net iets spectaculairder bij voorgesteld, maar het was een bijzonder aangename wandeling die iets intiems had door de manier waarop de lichtkunstwerken door de stad verspreid waren. De kinderen waren trouwens dol op de veelkleurige schaduwen waarmee ze door deze te laten overlappen alle kleuren van de regenboog tevoorschijn konden toveren.

IMG_4377

IMG_4389

IMG_4397

IMG_4405

IMG_4411

IMG_4419

IMG_4428

We waren een beetje later dan gepland terug van de wandeling, waardoor de tweeling eigenlijk al wat te moe was om nog goed te eten. Voor de jongen was compleet uitgeteld. Jammer, want de maaltijd die mijn vriendin op tafel toverde was heerlijk. Hertensteak met zelfgemaakte portosaus en zelfgemaakte knolselderpurée!

Ik neem mij al een hele tijd voor om mijn vrijwel onbestaande cooking skills eens wat op te krikken, maar het komt er maar niet van. Mijn luiheid haalt steeds de bovenhand. Wanneer ik dan bij vrienden te gast ben die een fijne, zelfgemaakte maaltijd op tafel weten te toveren, ben ik altijd een beetje jaloers.

IMG_5901[1]

Quote van de dag, uit de mond van de zevenjarige met wie ik hand in hand liep: “Jouw schaduw lijkt wel een papa!” :-)