Zondagsrust

Superlang uitgeslapen vandaag na ons Bokrijk-uitstapje en verder niet veel productiefs gedaan voor de rest van de dag, buiten enorm genoten van de heerlijke mosselen van L’Etoile d’Or!

Tijdreizen in Bokrijk

Zaterdag veel te vroeg uit mijn bed gekropen. Wat in combinatie met een lichte kater zorgde voor een stevig ochtendhumeur. Gelukkig kon ik wat doezelen tijdens de rit naar Bokrijk en krikten de schattige nichtjes van mijn vriend mijn humeur weer op naar een normaal niveau. Zo’n lieve meisjes! Echt fijn om me te laten meedrijven op hun enthousiasme.

Bokrijk zelf was een pak hipper dan ik mij herinnerde, met moderne schermen en veel interactiemogelijkheden. Al moet ik zeggen dat de mensen die de oude ambachten toonden, nog altijd het meeste indruk maakten. Chapeau voor de weefster, de mandenvlechtster, de imker en vele anderen die met veel zorg en toewijding hun ambacht toelichtten aan de kinderen. Niet elke opstelling was even geslaagd: zo was het niet meteen duidelijk dat de containers die kunstig op elkaar gestapeld waren in de grote schuur eigenlijk de lange weg onder de aandacht moesten brengen die onze consumptiegoederen vandaag de dag afleggen. Ik begrijp dat men het contrast wilde maken met vroeger, toen de consumptieketen veel korter was, maar daarvoor moest je eerst een spel ontdekken dat wat verstopt achteraan stond. Wel zeer geslaagd: het kunstwerk dat vijf bekende landschappen van Bruegel aanvulde met een zesde vond ik echt prachtig.

Terwijl de kinderen broodjes bakten, veroverden de volwassenen een picknicktafel in Herberg Sint-Gummarus. We bestelden een soepje als middagmaal dat toch ietwat groter uitviel dan verwacht. Limburgse porties, zeker. 😉 Na de bakworkshop vervoegden de kinderen ons en jawel, net toen ze zich aan het installeren waren aan een aparte tafel niet ver van ons, barstte een regenbui los. Hun tafel had geen parasol, dus maakten we plaats op onze zitbanken en schoven we gezellig dicht tegen mekaar om samen onder de parasol te schuilen tegen de regen. Gelukkig was de bui vijf minuten later alweer gedaan en bleven we de rest van de dag gespaard van regen.

Ons wandeltempo lag niet erg hoog, want er was altijd wel iemand waarop we moesten wachten, maar mij persoonlijk stoorde dat niet. Uiteindelijk was het het samenzijn dat telde. We slaagden er zelfs niet in de wandeling doorheen het domein volledig af te maken en ook de speeltuin moesten we links laten liggen. Geen erg, hebben we nog een reden om eens terug te komen.

Na ons bezoek reed ik met de zus van mijn vriend mee naar hun ouderlijk huis, terwijl mijn vriend en zijn schoonbroer de barbecue gingen ophalen bij Atelier Eik. Mijn vriend en ik waren zo onder de indruk van de barbecue bij mijn broer en zijn vriendin, dat we de familie van mijn vriend graag wilden trakteren op deze heerlijkheden. Terwijl we wachtten op de terugkeer van de mannen, genoten we met de rest van de familie van een aperitiefje bij het verwarmde zwembad. Al moesten we wel opletten dat onze cava niet aangelengd werd met zwembadwater door het gespetter van een bende enthousiaste kinderen. 😉

De familiebarbecue viel bij jong en oud in de smaak en het was fijn om iedereen te zien smikkelen en smullen. De jongste van de hoop is maar liefst vier (4!) keer pastasalade gaan bijhalen. Dat noem ik een succes. En de flessen porto die we als cadeautje van onze Portugaltrip hadden meegenomen waren ook een schot in de roos.

Na een ietwat moeizame start, een succesvolle dag!

Sushi in Wijgmaal

Vrijdagavond bestelden mijn vriend en ik sushi bij Kintsugi om vervolgens met sushischotels en al de taxi te nemen naar het huis van onze vrienden in Wijgmaal. Hun oudste zoon is immers een grote sushiliefhebber en in Wijgmaal is er spijtig genoeg geen sushirestaurant. Uiteraard speelden mijn vriend en ik graag sushileverancier aan huis. Vooral omdat onze vrienden weer voor een uitstekend aperitiefje hadden gezorgd: heerlijke rosé schuimwijn uit Italië. Een lekker souvenir van hun vakantie. De aperitiefhapjes smaakten ook, maar wellicht hadden we die beter voor een ander moment bewaard, want we slaagden er met zijn vijven (de jongste zoon paste voor de sushi) niet in om de sushi-overdaad op te krijgen. Oh well, de dag nadien is sushi ook nog lekker, nietwaar?

We bleven naar goeie gewoonte weer veel te lang plakken en ik geef toe, dat laatste (veel te volle) glas wijn was er wellicht te veel aan… Zeker omdat we op zaterdagochtend vroeg uit de veren moesten om op tijd in Bokrijk te zijn voor de familiebijeenkomst van mijn vriend. Maar hey, het was dikke fun!

Lunch met mijn lieve collega

Ja, ik neem het opkrikken van mijn sociaal leven erg serieus! En deze afspraak stond al van vóór mijn vakantie in mijn agenda. Gewoon gezellig bijbabbelen en vakantieverhalen uitwisselen terwijl we genoten van een gezond slaatje met halloumi van Victor Bozar Café.

Vrolijke vrienden in het wereldcafé en bij Nirvana Kitchen

Woensdag was zowel voor mezelf als mijn vriend onze eerste werkdag na onze vakantie. We waren sowieso niet van plan al meteen vanaf de eerste dag lange uren te kloppen, maar doen zondagavond onze vrienden uit de Pinte lieten weten dat ze woensdag met hun twee dochters een dagje Leuven gepland hadden, hadden we meteen een goeie reden om op tijd te stoppen met werken, want het was al van januari 2020 (damn you, corona!) geleden dat we elkaar nog eens gezien hadden. Hun twee dochters herinnerden ons zelfs niet meer…

We spraken af rond 17u en wandelden samen van het Martelarenplein naar het Wereldcafé op het Helleputteplein. Amai, zo flink dat die jongedames (vier en zeven jaar) waren. Ze stapten na een hele namiddag wandelen doorheen leven, zonder zagen opnieuw gans de Bondgenotenlaan af. Ze waren blijkbaar goed getraind tijdens hun voorbije vakantie in Oostenrijk, waar ze samen de bergen in trokken. Maar ik ken toch veel kinderen die een zaag zouden spannen in dezelfde omstandigheden.

Omdat mijn vriend en ik die avond al een afspraak hadden om te dineren met onze kameraad met wie we in een ver verleden tijd doorbrachten in Singapore, hielden we het bij een drankje op het gezellige terras. De bediening verliep iet of wat chaotisch, maar de vrijwilligers van het Wereldcafé maakten dat dubbel en dik goed door hun vriendelijkheid en spontaneïteit. De eetkaart was beperkter dan ik mij herinnerde, maar de spaghetti viel gelukkig enorm in de smaak bij onze twee jongedames. Zo fijn dat het lukte om twee uurtjes samen met onze vrienden door te brengen.

Na dit aperitiefje namen mijn vriend en ik afscheid van onze vrienden en wandelden we naar Nirvana Kitchen op het Ladeuzeplein voor de afspraak met onze kameraad. Geheel onverwacht kwamen we in de Muntstraat mijn vriendin en haar gezin tegen, die ook van een terrasje aan het genieten waren. Zo tof om haar man en kinderen nog eens in ‘t echt te zien! We konden helaas niet lang blijven praten, maar het is altijd leuk om zo onverwacht bekenden tegen het lijf te lopen.

Mijn vriend en ik waren een paar minuten vóór onze vriend in het restaurant. En… Amai, wat een transformatie! Hij had ons al via whatsapp laten weten dat hij om wille van gezondheidsredenen (zeer hoog risico op diabetes) 40 (veertig!) kilo was kwijtgespeeld tijdens de coronacrisis. Maar een goed beeld van zijn nieuwe look kon ik me op voorhand niet echt vormen. Waw, hij zag er fantastisch uit! Ben blij voor hem dat hij nu wat gezonder door het leven gaat en dat het risico om diabeet te worden voorlopig onder controle is. Heel knap!

Dus om dat te vieren, kozen we een restaurant uit met gezonde vegetarische gerechten op de kaart. We zondigden wel een beetje met het aperitief en het flesje wijn, maar dat mocht wel voor één keer. Uiteindelijk hadden we elkaar al veel te lang niet meer gezien. Heel erg tevreden met mijn restaurantkeuze, trouwens. Amai, wat een contrast met de andere Indische restaurants in Leuven. Alle gerechten waren tot in de puntjes afgewerkt en bijzonder smakelijk. Oprecht genoten van mijn vegetarische thali.

Samosa & dahi vada:

Dal makhni, baingan bharta, palak paneer, rauwe banaan en zoete aardappelen kofta curry, peas pulao, butter naan en papadum:

Mishti Doi (een traditioneel Bengalees dessert bestaande uit caramel yoghurt met pistachenootjes):

Na de maaltijd zakten we voor een laatste drankje af naar de bar van Pentahotel, waar onze kameraad een kamer geboekt had. Ik was meer vermoeid dat verwacht na deze eerste werkdag, dus erg laat maakten we het neit.

Zo fijn om ons sociaal leven weer te kunnen aanzwengelen!

Superdag in zonnig Leuven

Mijn vriend en ik prikten deze datum tijdens ons vorige uitstapje met onze vrienden in Zichem. Een beetje ervan uitgaande dat we het ergste van de Belgische zomer van 2021 ondertussen al achter de rug hadden. Wisten wij veel dat de Demer, die op het moment van onze wandeling al extreem hoog stond, een paar dagen later effectief buiten haar oevers zou treden tijdens de ergste overstromingen in decennia. En ook de rest van de zomer van 2021 bleef het onstabiel kwakkelweer, waaraan mijn vriend en ik grotendeels ontsnapten door naar de Algarve te reizen.

Maar kijk, wonder boven wonder: dinsdag 24 augustus werden mijn vriend en ik wakker met een stralend zonnetje! Wat een contrast met het grauwe weer van de voorbije dagen. Het was zelfs warm genoeg om met onze vrienden en hun zoon en dochter te genieten van het terras van Bar Leuv, waar we elkaar troffen rond 11 uur voor een gezamenlijke brunch. Echt genoten van mijn wafel met spek en eieren. En gelukkig vond ik mijn vriend bereid om de werkelijk uitstekende cheese cake met mij te delen. Want, zelfs al is er altijd plek voor een dessertje, soms is dat plekje niet zo groot. 😉

Van daaruit wandelden we met ons zessen op het gemak naar de Abdij van Park. Ik had immers tickets voor een bezoek om 13.40u. En ja, mijn vriend en ik waren nog maar pas in de abdij, maar die plek is gewoon zo prachtig dat we beiden geen bezwaar hadden tegen een nieuw bezoek. We genoten ervan onze vrienden deze prachtige abdij te leren kennen.

Na ons bezoek, gingen we iets drinken in brasserie De Abdijmolen. Het lukte helaas niet om een plekje op het terras te veroveren en er was duidelijk te weinig personeel om het extra terras op het gras te openen. Gelukkig vonden we binnen een plekje vlakbij de molen. Iets minder leuk dat buiten zitten, maar we hadden allemaal zin in een drankje.

Vervolgens liepen we langs Park Belle-Vue terug naar hartje Leuven waar we samen voor het eerst het nieuwe Korean barbecue restaurant XL bbq in de Tiensestraat uitprobeerden. De dochter van onze vrienden is immers een gigantische BTS fan en geïnteresseerd in alles wat met Zuid-Korea te maken heeft. Ik wist niet goed wat ik van deze ervaring moest verwachten, maar na het persoonlijk uitgetest te hebben, kan ik alleen maar zeggen dat XL bbq verrassend dicht bij de authentieke Koreaans barbecue-ervaring komt. Inclusief de gigantische hoeveelheden. 😉 Het smaakte ons allemaal enorm goed en we waren blij dat we er nog net in geslaagd waren de allerlaatste tafel te bemachtigen (reserveren was niet mogelijk). Oja, de japchae was ook uitstekend.

We sloten de avond af met een ijsje van Decadenza, die helaas eind september de deuren sluiten. Spijtig.

Ontzettend genoten van onze dag in Leuven. Met dank aan onze special guest: de zon!

Reünie bij het Moorinneken

Zondagavond afgesproken met onze vrienden die eind vorig jaar in het huwelijksbootje gestapt zijn. De eerste keer dat mijn vriend en ik de (toen nog) vriendin van onze kameraad ontmoetten, waren ze een pas verliefd stel en nu droegen ze vol trots hun huwelijksring. Ja, het kan snel gaan in het leven. Nu zij afgestudeerd is als sportpsychologe (een zeer actuele job dankzij de huidige (terechte) aandacht voor de mentale gezondheid van sporters), begrijp ik uiteraard dat het praktischer is om haar verblijfsvergunning te regelen wanneer ze getrouwd zijn. Wat niet wegneemt dat er een hoop paparassenwerk komt kijken bij zo’n internationaal huwelijk (zij komt van Trinidad). Amai, ze hebben ons kort verteld welke voorbereidingen ze allemaal moesten treffen voor hun huwelijk. Om dan uiteindelijk enkel te kunnen trouwen in aanwezigheid van twee getuigen door de coronacrisis…

De klik die ik bij onze eerste kennismaking met de vrouw van onze kameraad voelde, zette zich deze avond door. Wat een fijne, toffe en intelligente dame! En nog knap ook (die prachtige chocoladekleurige huid!). Onze vriend heeft daar echt een hoofdvogel afgeschoten. Omdat we elkaar al zolang niet meer gezien hadden, was er natuurlijk stof genoeg om over te praten. Onze vrienden waren, net als wij, zaterdag teruggekeerd van hun vakantie op het Griekse eiland Kos. Konden we meteen vakantieverhalen uitwisselen. Al was hun vakantie net een tikkeltje minder actief geweest dan die van mij en mijn vriend. Mijn vriend wordt al ongedurig als hij twee uur op een strand moet liggen. 😉

En oja, het eten bij het Moorinneken was, zoals altijd, weer erg lekker.

Carpaccio van zeeduivel met lichte pickels van groenten:

Sint-Jacobsvruchten met truffelpuree, gestoofde bladgroenten en peultjes:

Een nat ‘welkom terug’

Amai, wat is dat hier in België, zeg? Tot zover mijn hoop om wat te kunnen pronken met mijn lichtbruin kleurtje opgedaan in de Algarve. Ik krijg er spontaan goesting van om opnieuw te vertrekken.

Last dinner in Belgium: Taste Leuven

Alvorens de deur van ons appartement tijdelijk achter ons dicht te trekken en andere oorden op te zoeken, wilden mijn vriend en ik als startschot van de vakantie nog één keer de Leuvense horeca een hart onder de riem steken. We reserveerden een tafeltje bij Taste en amai, wat een zaligheden passeerden er daar op ons bord. Een culinair hoogtepunt om de vakantie goed in te zetten.

We startten de maaltijd met een huisgemaakte aperitief op basis van rosé, calvados en cointreau, gevolgd door de ene lekkernij na de andere. Uiteraard met een aangepast wijntje daarbij. Geniet met ons mee:

Appetizers: