Gelukkig zijn er nog mijn reisverslagen van Bretagne om even bij weg te dromen. Ik kijk alvast met ongeduld uit naar het moment waarop het weer veilig zal zijn om internationale reizen te maken.
Van Rouen naar Leuven – 13 augustus 2020
Op tijd opgestaan, want vandaag hebben we onze laatste autorit voor de boeg. Deze vakantie is echt voorbij gevlogen.
Het ontbijtbuffet van het Mercure hotel heeft helaas geen scrambled eggs in de aanbieding, maar maakt dat goed met twee verschillende soorten pannenkoeken (crêpes en American pancakes). Alle gasten krijgen een eigen grijpertje en het is de bedoeling dat je daarmee jezelf bedient. Op de grond staat de circulatie aangeven zodat je geen andere gasten moet kruisen aan het buffet. Helaas houden niet alle gasten van het hotel zich hieraan.
De laatste minuten op Franse boden brengen we door in de prachtige kathedraal van Rouen, want gisteren hadden we niet voldoende tijd om deze grondig te bekijken. We lezen de infoborden met de tragische geschiedenis van Jeanne d’Arc, maar mij fascineert vooral de bijna vernietiging van dit fantastische bouwwerk tijdens WOII en de daarop volgende jarenlang durende heropbouw. Als het deze kathedraal gelukt is om uit het puin te herrijzen, dan moet dat voor de Notre Dame in Parijs toch ook mogelijk zijn. Ik sympathiseer met alle door oorlog en brand geteisterde Franse kathedralen!
We ronden ons bezoek af en keren terug naar het hotel om onze spullen bijeen te pakken. Rond 11u zitten we in de wagen en verlaten we de smalle parking zonder blutsen of krassen. Het eerste gedeelte van de rit worden we geteisterd door stevige regenbuien. Eens die achter de rug zijn, merken we dat het kwik begint te stijgen. Naarmate we België naderen wordt het steeds warmer. Door het slechte weer zijn we ietwat laat beginnen aan de zoektocht voor een lunchplek. We passeren een wegresto en een bakker, die ons beide niet echt weten te bekoren met hun aanbod. Uiteindelijk komen we in een grote baanwinkel met een bakker terecht, waar we snel een koffiekoek eten. Er staan tafels en stoelen om aan te eten en de koffiekoek is best ok. Na deze bijzonder korte lunch rijden we in één ruk verder naar Leuven.
Mijn vriend zet mij en al onze bagage af in Leuven en rijdt vervolgens verder naar Mechelen om daar de Cambio af te zetten. Bespaart ons een vervelende terugtocht met onze valiezen op de trein. Bij het ontgrendelen van onze voordeur vraag ik me zenuwachtig af hoeveel planten de voorbije hittegolf zullen overleefd hebben. Tot mijn grote opluchting blijken al onze planten behalve eentje het overleefd te hebben. Dat druppelsysteem heeft zijn werk goed gedaan! En o ironie: de plant die sneuvelde, kreeg gewoonweg te véél water.
Om de vakantie in schoonheid te eindigen trakteren we onszelf op een lekkere sushischotel van Kintsugi. Dat smaakt!
Mistig Leuven
Bizar weertje vandaag. In de late namiddag konden we zelfs de appartementsblokken aan de overkant van ons gebouw amper zien. Maar het leverde wel bijzondere foto’s op.
Traktatie van de dag: taiyaki met azuki van Whisk Eight.
Bij zo’n guur winterweertje smaakte de heerlijke bolognaisesaus van Convento Food dubbel zo lekker!
Laatste dag van de eerste werkweek van 2021
Amai, die eerste werkweek is voorbij gevlogen. Toegegeven, het was een werkweek van maar vier dagen, maar amai, over een vliegende start gesproken…
Om dat te vieren bestelden mijn vriend en ik sushi bij ons favoriete sushi-restaurant Kintsugi en keken we samen op Netflix naar onze huidige favoriete reeks The Fall.
En kijk eens wat er vandaag geleverd werd!
De Foodbag oogst van de week!
Een nieuw jaar, een nieuwe Foodbag bestelling!
Kip met spruitjes, appel en rijst – meteen het hoogtepunt van onze Foodbag-week, kwestie van de eerste dag van de werkweek in schoonheid af te sluiten:
Gevulde portobello met zachte raapjes en quinoa – lekker, maar de verhoudingen zaten niet helemaal goed bij dit gerecht, twee portobello’s per persoon was beter geweest:
Pasta met gerookte zalm, schorseneren en boerenkoolpesto – noot aan onszelf: schorseneren schoonmaken suckt, nooit meer een gerecht met schorseneren bestellen:
This is America
Tijd om deze nog eens vanonder het stof te halen, denk ik.
En het allerergste is dat deze bestorming van Capitol Hill voor niemand als een verrassing komt. Dit is gewoon de trieste cumulatie van jaren van leugens, verspreid door de rechtse media en de GOP zelf. Een perfecte illustratie van de diepe verdeeldheid die momenteel heerst in de USA, zogenaamd het lichtende democratische voorbeeld voor de rest van de wereld. Iedereen die hieraan medeplichtig is, de huidige president van de USA als eerste, zou ter verantwoording geroepen moeten worden. Maar de realist in mij vreest dat dit trieste dieptepunt in de democratische geschiedenis van de USA niet zal leiden tot de diepgaande veranderingen die dit land zo hard nodig heeft. En dat QAnon-aanhangers en white supremacists hun giftige gedachtengoed zullen blijven verspreiden.
Tip van de dag: 1619, een podcast die vertelt hoe de USA rijk werd op de kapotgeslagen ruggen van zwarte slaven.
First day on the new job
Het blijft vreemd, een nieuw jaar starten zonder mijn collega’s persoonlijk gelukkig nieuwjaar te kunnen wensen en zeker nu ik officieel gestart ben in mijn nieuwe functie als afdelingshoofd. Maar goed, in de plaats daarvan sleepte ik me van mijn bed naar mijn bureau en zette de laptop op voor een dagje Microsoft Teams vergaderingen. Te starten met een behoorlijk vervelende vergadering om 9 uur ‘s ochtends. Kwestie van het nieuwe jaar meteen goed te beginnen.
En eerlijk, het voelde alsof ik nooit iets anders had gedaan. Ongetwijfeld hebben die twee maanden inlooptijd mij goed voorbereid voor de job. De vele berichtjes om mij succes te wensen, waren natuurlijk ook een stevig hart onder de riem. Ik ben echt blij dat iedereen zo positief reageert en hoop dat ik vanuit mijn nieuwe functie een steentje kan bijdragen aan het welbevinden van mijn collega’s en het behalen van de doelstellingen van onze afdeling. De uitdagingen voor 2021 zijn alvast niet min. Dus vervelen zal ik me zeker niet.
De eerste handgeschreven nieuwjaarsbrief
Zondag hadden mijn vriend en ik afgesproken met mijn petekindje en zijn gezin om (jullie raden het nooit!) een wandeling te maken. Momenteel lijkt 2021 nog verrassend veel op 2020… Laat ons hopen dat daar de komende weken (maanden?) snel verandering in komt.
Het was de bedoeling dat we samen de kleine Horst wandeling zouden doen, maar het pad langs de vijver van het kasteel was afgezet, waardoor we noodgedwongen moesten improviseren en een andere route kiezen. Onderweg stopten we aan een bankje om samen een glaasje te drinken op het nieuwe jaar. De ouders van mijn petekindje hadden aan alles gedacht: flesje cava, glazen, en de hapjes coronaveilig apart verpakt. Top!
En dan volgde het moment suprême: mijn petekindje las zijn eerste helemaal zelf geschreven nieuwjaarsbrief voor! Hij las zo stil dat ik eigenlijk niet kon verstaan wat hij zei, maar voorgelezen, is voorgelezen, he! En het was best wel een lange brief voor een kindje in het eerste studiejaar. Dat verdiende een mooie cent voor zijn spaarvarken!
Zelf kreeg ik een heel origineel cadeautje van mijn petekindje: kunstsokken! Die zal ik ‘s avonds alvast met veel liefde dragen!
De rest van de wandeling bracht ons heel veel diepe plassen, waarin de jongens maar al te graag met hun laarzen rondsprongen. Op het eind van de wandeling waren hun sokken en broekspijpen dan ook helemaal doorweekt en hingen hun gezichten vol met modder. Dat noem ik een succesvolle tocht!
Een cambioritje van twintig minuten later, schoven mijn vriend en ik de kreeft die we nog over hadden van nieuwjaar in de oven en sloten daarmee officieel de feestelijkheden tijdens het eerste weekend van 2021 af.
Bergbroekwandeling en aperitieven bij de vuurkorf
Jaja, ook in 2021 zetten we de traditie van de coronawandelingen verder! Deze zaterdag hadden we afgesproken met onze vrienden uit Wijgmaal en hun twee zonen om samen de Bergbroekwandeling in Holsbeek te doen. We vertrokken opnieuw aan de Sint-Mauruskerk voor een wandeling van zo’n elf kilometer. Kwestie van het nieuwe jaar meteen sportief in te zetten (en na de wandeling samen iets te kunnen drinken in de tuin van onze vrienden), haalden mijn vriend en ik onze Blue-bikes van stal om naar Holsbeek te fietsen.
Een fietstocht van ongeveer twintig minuten laten, parkeerden we onze fiets op het ondertussen vertrouwde pleintje bij de kerk. Een paar minuten later arriveerden onze vrienden met de wagen. We lieten de champagne die we meegenomen achter in de wagen van onze vrienden en vertrokken.
Wijzer geworden na de vorige wandeling in de Mosselgoren, trok ik mijn dikke sneeuwlaarzen aan. Als het helpt tegen de sneeuw, dan ongetwijfeld ook tegen de modder! En dat bleek een verstandige beslissing te zijn. Amai, zoveel modder! Aan de moddersporen te zien, was het duidelijk dat er veel volk ons was voorgegaan. Ongetwijfeld te danken aan de nominatie voor Wandelknooppunt Route van het jaar 2020. Op sommige stukken van de wandeling, zakten mijn laarzen tot aan mijn enkels weg in de modder. Laat ons hopen dat we die plakkerige modder er nog af zullen krijgen…
Na in het begin van de wandeling wat tegengesputterd te hebben, steeg het enthousiasmeniveau van de jongens toen we op onze eerste modderige hindernis stootten. Voor mij mocht het eerlijk gezegd een tikkeltje droger geweest zijn. Al denk ik dat ik nog eens ga terugkomen om deze wandeling in de zomer te doen, de route moet dan echt prachtig zijn.
Na slechts één slippertje in de modder van de kleinste van ons gezelschap, keerden we na de wandeling terug naar onze fietsen. Volgende halte: het huis van onze vrienden in Wijgmaal. Geheel coronaproof liepen we via de aan hun tuin grenzende weide van de boer naar hun lounge achteraan in de tuin. Onze vriend stak een gezellig vuurtje aan en wij kraakten samen een paar flesje champagnes om te toasten op een gezond en voorspoedig 2021. Oorspronkelijk was het de bedoeling om enkel samen te aperitieven, maar het was lekker warm bij het vuur en we bleven plakken. Onze vrienden toverden wat bitterballen en frietjes op tafel en daarmee hadden we een avondmaal. Smaakt ideaal bij een glaasje champagne! Dat ik door al die champagne een plasje moest gaan doen in de weide van de boer, zal deze me ongetwijfeld vergeven. 😉
Uiteindelijk waren we pas rond 23u terug in Leuven. Spontane feestjes, zijn de beste feestjes!
PS: Wel jammer van de dikke blaar op mijn hiel die ik overhield aan deze wandeling met sneeuwlaarzen.
Het eerste diner van 2021 by Barba
Niet veel bijzonders gedaan op de eerste dag van het jaar 2021, buiten opgestaan om onze take-away maaltijd bij Barba te gaan ophalen en (alweer) een wandeling naar de Abdij van Park. Ik kan zelfs geen originele invalshoeken meer bedenken om foto’s te nemen van deze nochtans prachtige plek… Dus jullie zullen het zonder moeten stellen.
Op culinair vlak zetten we 2021 meteen goed in, met een zeer copieus diner van Barba. Het eerste hapje was niet helemaal ons ding, maar daarna ging het enkel in stijgende lijn. Om onze magen niet al meteen de eerste dag van het jaar te overbelasten, hielden we de kreeft die als hoofdgerecht bedoeld was, bewust achter voor één van de volgende dagen.
Kroket met sushi:
Oester met zeewiersalade:
Bisque van kreeft:
Cannelloni:
Fazant met wintergroentjes:
Dessert:
We ontdekten trouwens een nieuwe serie op Netflix die dik de moeite is: The Fall, met de fantastische Gillian Anderson.