Dikke Beukwandeling

Zondag onze wandelschoenen opnieuw boven gehaald (ongeveer de enige schoenen die ik tegenwoordig nog draag), een Cambio gehuurd en vertrokken richting Meerdaalwoud voor een wandeling van iets meer dan 13 kilometer tussen statige beuken en hoge dennen. We startten niet aan knooppunt 108, het officiële startpunt van de wandeling, maar wel aan knooppunt 111, omdat we dit knooppunt het eerst tegenkwamen op onze weg. We parkeerden de Cambio op een kleine parkeerplaats in het bos en zogen de gezonde herfstlucht in onze longen.

Het letterlijke hoogtepunt van deze wandeling was de Tomberg, gelegen op 102,5 m boven de zeespiegel. Bij opgravingen in deze oude grafheuvel vonden archeologen verschillende gebruiksvoorwerpen in silex (vuursteen). Ik was er mij tot op deze wandeling niet bewust van dat er archeologische opgravingen hadden plaatsgevonden in het Meerdaalwoud. Alweer iets bijgeleerd dankzij de coronacrisis.

We zetten er stevig de pas in, waardoor de wandeling sneller voorbij was dan gedacht. We hebben alleszins allebei erg genoten van deze wandeling in de frisse buitenlucht. Zeker toen in de latere namiddag de zon doorheen de wolken kwam piepen. Dikke aanrader.

Voor het avondmaal trakteerden we ons op lekkere Luikse balletjes van Convento Food. Simpel, maar smakelijk.

Dinner by Zappaz

Met wat aangestoken kaarsjes en een oven die onze leefruimte verwarmden, viel de temperatuur deze verwarmingsloze zaterdagavond eigenlijk heel goed mee. En alcohol geeft natuurlijk ook een vals gevoel van warmte. 😉

Zappaz zorgde deze avond voor de catering. Het leuke aan hun menu is dat deze bestaat uit een opeenvolging van tapas. De kleine gerechtjes kenmerken zich één voor één door verfijnde smaakcombinaties en toch heb je na al die gangen niet het gevoel te veel gegeten te hebben.

Coquille, carabinero, citrus ceviche:

Scheermes, venkel, kaviaar explosion:

Mossel, selder, Peruviaanse kruiden:

Gerookte paling ‘Wellington’, groene kruiden, paddenstoelen (daar hoorde een heerlijk groen sausje bij, dat zo lekker was dat ik helemaal vergat het te vereeuwigen):

Foie Gras, brioche, madeira, witloof:

Cheese cake, passievrucht, mango:

Drie stoere brandweermannen over de vloer

Inclusief mondmaskers, zuurstofflessen en gasmeters. Het is eens iets anders zo op een zaterdagmiddag in ons appartementje.

Hoe waren we in deze situatie terecht gekomen?

Vrijdagochtend hoorden we bij het opstaan een hoop geklop dat duidelijk afkomstig was uit de technische koker die doorheen gans het gebouw loopt. Na het geklop volgden geluiden van vallende brokstukken. Hmm, bizar, maar goed, ‘t is maar een technische koker, niemand die er wakker van ligt als daar wat rommel in valt.

Bij het opstarten van de verwarmingsketel ‘s ochtends roken mijn vriend en ik echter een vage gasgeur. Niet echt overweldigend, maar toch ook niet echt geruststellend. Het appartement goed gelucht en ketel afgezet. Toen ik ‘s middags een brood ging kopen, zag ik een hele hoop verweerde buizen voor de buitendeur van ons gebouw liggen. Duidelijk het resultaat van al het geklopt dat we gehoord hadden.

De rest van de dag stond de ketel af en merkten we niets, maar toen we hem ‘s avonds opnieuw opzetten, was de geur terug en sterker waarneembaar dan eerst. Mijn vriend is vervolgens bij de buren gaan informeren welke werken er uitgevoerd werden en of zij ook een gasgeur in hun appartement waarnamen. Een aantal buren waren niet thuis, maar, er zijn nog zekerheden in het leven: de buur van het zevende verdiep, die tevens lid is van de raad van mede-eigendom, wist ons te zeggen welke werken er uitgevoerd werden en wie de firma was die de werken had gedaan. Misschien was er vuiligheid in de afvoer van onze verwarmingsketel terecht gekomen bij de afbraak van die buizen. Voor de zekerheid zetten we de verwarmingsketel opnieuw af. Een gasontploffing is niet de ideale manier om het weekend in te zetten.

Zaterdagochtend zetten we de verwarmingsketel opnieuw aan en was de gasgeur nu heel sterk waarneembaar. Meteen terug afgezet en dan maar de brandweer gebeld, zodat ze effectief konden komen meten of er ergens gas ontsnapte. En zo kwam het dat er zaterdagmiddag drie stoere brandweerlieden ons appartement betraden met gasmeters in de aanslag. Zolang de verwarmingsketel af stond, was er niets waarneembaar, maar vanaf het moment dat hij even opstond, bleek dat er effectief gas ontsnapte. De brandweerluitenant raadde ons ten stelligste af het toestel nog op te zetten en zo snel mogelijk een firma te contacteren om de ketel te laten repareren.

Uiteraard bleek de firma die normaal het onderhoud van onze ketel doet failliet en moesten we een andere firma contacteren die de klanten van de failliete firma had overgenomen. Die nieuwe firma nam op zaterdag geen afspraken aan van klanten zonder servicecontract. En of we maandag eens konden terugbellen aub.

Dus zitten we een paar dagen zonder verwarming en zonder warm water. Laat ons hopen dat die herstelling snel kan gebeuren, want met koud water douchen, is niet bepaald bevorderlijk voor mijn moraal.

Dinner by Het Land aan de Overkant

Jawel, er zijn nog zekerheden in het leven: de take-away van het Land aan de Overkant staat onveranderlijk garant voor kwaliteit én is op de koop toe gemakkelijk te bereiden. Het is ondertussen de derde keer dat wij take-away bij Het Land aan de Overkant bestellen, dat daarmee dus de koploper van 2020 wordt. Wat ik ook apprecieer: het Land aan de Overkant voorziet steeds een flinke portie groenten! Je merkt ook dat steeds meer restaurants het concept afhaalgerechten bereiden onder de knie beginnen te krijgen. Het Land aan de Overkant identificeert de gerechten nu met verschillende kleurcodes, superhandig!

Oja, als aperitief dronken we de geweldig lekker margarita van El Sombero. Kwestie van meteen al in de juiste stemming te zijn.

Pastrami, Waldorfsalade en hoeve-ei:

Ibericovarken Blackwell, gelakt witloof, shiitake zoet-zuur, stoemp van aardappel en knolselder en bloemkoolcouscous:

Dessert met peer, yoghurt en zuurdesem crumble:

Bij onze gerechten dronken we een speels flesje rode wijn, afkomstig van het Land aan de Overkant zelf.

De Foodbag oogst van de week

Deze week was de rode draad in onze Foodbag-gerechten: pompoen, héél véél pompoen en een aantal interessante combinaties die niet altijd even succesvol waren. Ok, de eerlijkheid gebiedt me wel te zeggen dat we de verhoudingen in de gerechten niet helemaal gerespecteerd hebben. Maar wat moesten we anders doen met al die pompoen?

Gemarineerde kip met noedels, wokgroentjes en lente-ui:

Boereomelet met pompoen, spruites en rozemarijn (te weinig spruitjes, te veel pompoen):

Stoofpotje van pompoen, appel en kalkoen (een onverwachte meevaller):

Île-aux-Moines en Vannes – 10 augustus 2020

Vandaag om 7.30u opgestaan, daar slaag ik zelfs op de meeste gewone werkdagen niet eens in. Vreemd genoeg hebben zowel mijn vriend als ikzelf niet zo geweldig goed geslapen. Gelukkig geeft het ontbijtbuffet ons een energieboost.

Tot onze grote verbazing regent het, dat hadden we totaal niet zien aankomen. De weersvoorspelling gaven immers mooi weer. We vragen ons af of we onze plannen moeten omgooien, maar besluiten toch door te zetten en naar Île-aux-Moines te rijden. Hopelijk trekt die regenbui snel over en indien niet, dan zullen onze regenjasjes deze reis toch één keer dienst gedaan hebben.

We rijden met de wagen naar Port Blanc, van waaruit verschillende boten en ferry’s vertrekken. We parkeren op een gigantische parking die al goed vol staat en zien massaal veel mensen richting het haventje wandelen. Het is even zoeken waar we aan een ticket voor de ferry naar Île-aux-Moines kunnen geraken, maar daarna verloopt de overtocht vlotjes. Een tochtje van vijf minuten met mondmasker op. Voorbij voordat we er erg in hebben. En goed nieuws: het is ondertussen gestopt met regenen en het ziet er zelfs naar uit dat de grijze wolkenlucht langzaam begint open te trekken.

Net als bij ons vorige eilandbezoek huren we een fiets, de ideale manier om een klein eiland te verkennen. En jawel, ook dit eiland heeft heel wat mysterieuze dolmen en menhirs waarvan niemand de bestaansreden kent. We fietsen meteen helemaal naar het uiterste punt van het eiland en maken van daaruit een wandeling langs de kustlijn. De wandeling brengt ons langs mooie stranden en prachtige, dikke dennenbomen. We zijn alleszins blij met de schaduw die deze oude bomen bieden, want met het wegtrekken van de wolken, begint de zon steeds harder te branden. Yep, die regenjassen hebben we duidelijk voor niets meegesleurd.

Na deze prachtige wandeling springen we opnieuw op de fiets om een plek te zoeken om te lunchen. Het is bijzonder druk in het centrum van het eiland waar de meeste restaurants zich bevinden. En het is echt zoeken naar een plaatsje. Op goed geluk komen we bij Les Embruns terecht. Helaas lukt het ons niet een plekje op het terras vast te krijgen, daarvoor is het gewoon té druk, maar we zitten binnen wel vlak aan een open raam.

Ik bestel mij een groot bord fruits de mer met een glaasje champagne daarbij. De champagne smaakt zo goed dat ik niet anders kan dan nog een tweede coupe bestellen. De dame die ons bedient, komt de vraag net op het juiste moment stellen en ik kan echt geen neen zeggen… Een goeie verkoopster!

Na de lunch is de zon echt op volle kracht gekomen. Tijd om wat af te koelen in het zeewater. Mijn vriend en ik fietsen naar een strandje waar we onze handdoeken uitspreiden en onszelf en onze rugzakken neervlijen. We durven het niet goed aan om samen te zwemmen. Er moest maar eens iemand met mijn fototoestelrugzak aan de haal gaan… Dus wisselen we af. Om te gaan zwemmen moeten we eerst bijna vijfhonderd meter te voet het water in waden om de ondiepte achter ons te laten. Het water is vrij koud, wat het heerlijk verfrissend maakt. Onze eerste (en wellicht ook laatste) namiddag op het strand.

We zijn net op tijd om onze fiets binnen te doen en kunnen rechtstreeks aan boord gaan bij de ferry van 17u. Perfecte timing!

Na even zoeken vinden we onze Cambio terug op de gigantische parking. We hebben nog geen zin om terug naar Vannes te gaan en maken een klein omweg naar de mooie haven van Arradon. We drinken iets bij L’Abri-Cotier dat een prachtig terras heeft met uitzicht op de boten. Het prachtige terras compenseert de bijzonder chaotische bediening, die er maar liefst twee keer in slaagt te vergeten dan mijn vriend een biertje besteld heeft. Gelukkig is mijn mojito royal top en genieten we van de mooie plek.

Terug in Vannes gaan we op zoek naar een plek voor het avondmaal. Bibovino heeft een gezellig terras en op het eerste gezicht een leuk aanbod. Ik bestel een plank met verschillende rilettes van vis. En amai, dat is werkelijk uitstekend, maar ook: veel te veel. Ik moet echt wringen om al dat lekkers binnen te krijgen. En jawel, ook hier serveren ze uitstekende champagne. When in France…

We zijn moe na deze goed gevulde dag en kruipen na het avondmaal vroeg in bed.

Dinner by EssenCiel

Ongetwijfeld het meest fancy avondmaal van deze tweede lockdown. Heel veel potjes, sausjes en kruiden om de gerechten af te werken. Maar amai, het smaakte. Dikke aanrader als je iets te vieren hebt of gewoon houdt van lekker eten, natuurlijk.

Salade van Noordzee krab, gele biet, vinaigrette met karnemelk:

Heilbot, bouillabaisse, venkel:

Gekonfijte varkenswang, schorseneer, raapjes en knolselder:

Alleen het dessert had voor mij nét iets specialer mogen zijn:

Roeselbergwandeling

Deze zaterdag hadden we afgesproken om coronaveilig te gaan wandelen met onze vrienden uit Wijgmaal en hun twee zonen. Niet helemaal hetzelfde als een lang weekend in Lontzen, maar hey, wie het kleine niet eert… We zijn tegenwoordig al blij wanneer we nog eens gesprek kunnen voeren dat niet via het computerscherm verloopt.

We kozen voor één van de herfstwandelingen op de site van Toerisme Vlaams-Brabant: de Roeselbergwandeling. Onvoorstelbaar dat we ondertussen al bijna alle wandelingen op die site gedaan hebben. Dat had je mij een jaar geleden nooit kunnen wijsmaken…

Mijn vriend en ik hadden voor de verplaatsing van Leuven naar de Kapel van Roeselberg een Cambio voorzien, want de fietsafstand was ons net iets té ver. We hadden om 13.30u afgesproken met onze vrienden, maar vertrokken een beetje vroeger, want om 13u trouwde onze kameraad met zijn slimme vriendin uit Trinidad. Gezien de omstandigheden konden we enkel virtueel aanwezig zijn, maar de bruidegom zorgde voor live streaming via Zoom, zodat we toch een beetje konden delen in de vreugde. En zo zaten mijn vriend en ik op de parking bij de Kapel van Roeselberg in een Cambio te supporteren voor onze vrienden die elkaar het jawoord gaven in het stadhuis van Kampenhout. Veel gekker dan dat moet 2020 toch niet worden…

Doordat onze vrienden uit Wijgmaal een tiental minuten te laat waren, konden we gans de ceremonie meemaken. Wij wensen onze kersvers getrouwde vrienden alvast alle geluk van de wereld en dat feest houden we nog wel te goed.

De Roeselberg wandeling deed ons eens te meer beseffen dat je niet ver moet reizen om mooie plekken te ontdekken. En wat is er fijner dan zo’n ervaring delen met andere mensen? We hadden uiteraard heel veel om over bij te praten met onze vrienden terwijl we genoten van de frisse buitenlucht. Bepaalde stukken van de wandeling waren bijzonder modderig, maar we wisten ons behendig te manoeuvreren rond de plassen heen. Op een bepaald moment passeerde we langs de Winge Golf & Country Club. Golf lijkt me de ideale hobby in tijden van corona. Altijd in de buitenlucht en anderhalve meter afstand houden is op zo’n golfterrein een fluitje van een cent. Deed me terugdenken aan die tijd dat ik in diezelfde club een golfinitiatie volgde.

Aangezien we de wandeling iets té kort vonden, breiden we er nog een korte lus aan bij. Op het einde volgden we een pijl die ons bij Het Mooi Alternatief bracht, alwaar we allemaal een warme chocomelk bestelden (ik eentje met vitamine D want dat schijnt te beschermen tegen COVID-19). Natuurlijk verbrandde de jongste onder ons meteen zijn mond aan de gloeiend hete chocomelk. En daarnaast hadden we wel wat tijd verloren met dit kleine zijsprongetje. Geen onverdeeld succes dus.

Terug in Leuven waren mijn vriend en ik net op tijd om ons avondmaal bij EssenCiel te gaan oppikken. Zeer fijne uitstap die zeker voor herhaling vatbaar is, minus de chocomelk dan.

Dinner by Taste Leuven

Surprise, surprise: ook deze vrijdagavond trakteerden mijn vriend en ik onszelf op een take-away maaltijd van één van onze favoriete Leuvense restaurants: Taste Leuven. Tijdens de eerste lockdown bood Taste geen take-away gerechten aan, dus we waren erg benieuwd om hun gerechten te proeven. En jawel, we werden niet teleurgesteld! Ik laat jullie graag meegenieten.

Carpaccio van Sint Jacobsvruchten, komkommer en Hijiki:

Eendenborst met samosa en zoete mais:

“Belle Hélène” Peer:

En een lekker petit-beurretaartje om de avond af te sluiten:

Eating The Donald

En het was nog lekker ook! Met dank aan The Chocolate Line voor deze geweldig originele praline (een ganache van goudsbloem, duindoornbes en honing). Hun ballotin mocht er anders ook zijn!

Uitsmijter:

De laatste herfstkleuren van het jaar, gespot op mijn middagwandeling van en naar de kledingcontainer, meer dan een half jaar later dan gepland. Ook gespot: een Goofball in het wild! Superfijne toevallig ontmoeting, waarbij we vooral veel geklaagd hebben over de hoge werkdruk momenteel. Maar hey, gedeelte smart…

Yet Another Blog

Life on my side