Een gevarieerde vrijdag

Je hebt zo van die dagen dat je het gevoel hebt dat het universum samenspant om zoveel mogelijk activiteiten op dezelfde dag te plannen. Deze vrijdag was er zo eentje. Vrijdagnamiddag organiseerde mijn team een evenement bij Vanhaerents Art Collection in Brussel. Dus at ik na een drukke voormiddag vol met vergaderingen snel een slaatje om in marcheertempo te voet naar Vanhaerents Art Collection te stappen.

Stipt om 14u kwam ik daar aan. Net op tijd voor de openingsspeech. Tijdens de speech druppelden nog heel wat mensen binnen waardoor ik mijn plaats aan de hoofdtafel noodgedwongen moest afstaan. Geen erg, zo had ik meer flexibiliteit om de bijzondere locatie in me op te nemen. Het was immers mijn eerste bezoek aan de Vanhaerents Art Collection en ik was danig onder de indruk van de combinatie van de tentoongestelde werken en het prachtig opgeknapte voormalige pakhuis. De werken waren stuk voor stuk enorm groot en kwamen prachtig tot hun recht in deze omgeving.

Na de openingsspeech wandelde ik terug naar ons kantoor, want ik had nog enkele dossiers af te werken en ik wilde nog even gedag zeggen op het pensioneringsfeest van een collega die sinds zijn zeventiende bij ons gewerkt had. Helaas, vooraleer dat ik klaar was met mijn werk, was het feest al gedaan en het feestvarken reeds naar huis vertrokken. Dus sloot ik me aan bij de after party, at ik een stukje taart en dronk ik een glaasje schuimwijn. Dit alles op de gezondheid van onze vijfenzestigjarige, natuurlijk!

Daarna wandelde ik opnieuw naar de Vanhaerents Art Collection (zo’n twintig minuten stappen van mijn werkplek) om de afsluitende samenvatting van de brainstorms mee te pikken en op de receptie te klinken op alweer een succesvol evenement. De hapjes op de receptie waren trouwens ook kunstwerken. Prachtig en zo lekker dat ik helemaal vergeten ben er een foto van te maken. 😉 Uiteraard bleef ik te lang plakken op de receptie en moest ik me reppen om nog op tijd een trein naar Leuven te pakken. Om 20u werden mijn vriend en ik namelijk bij vrienden verwacht voor een diner en een rondleiding in hun nieuwe woonst.

Toevallig moest één van de aanwezigen op de receptie ook richting Leuven, dus stapten we gezamenlijk in hoog tempo naar het trenstation. Onderweg monitorde ik de treinen, want door de brandstichting in de seininrichting tussen Gent en Brussel zat het treinverkeer helemaal in de knoop. De vertraging van de trein die mij normaal op tijd in Leuven zou moeten brengen, tikte onderweg verder aan, waardoor ik bijna mathematisch zeker was dat ik te laat zou zijn op het etentje van onze vrienden.

Eindelijk in Leuven aangekomen nam ik afscheid van mijn treingezelschap en spoedde ik me naar ons appartementje om mijn fiets op te pikken en in zeven haasten naar Heverlee te fietsen. De combinatie van enkele stevige hellingen en mijn crappy fiets maakte dat ik flink in het zweet stond bij onze aankomst. Maar goed, in totaal deden we er maar 19 minuten over. Met de auto zouden we misschien vijf minuten sneller geweest zijn. Lang leve de fiets!

Na een uitgebreide rondleiding in hun mooi gerenoveerde huis, serveerden onze vrienden ons een diner dat volledig in het teken stond van Griekenland, met heerlijke Griekse tapas, moussaka en een dessert met witte chocolade en passievruchtencoulis. Heerlijk!

Faculty Club Dinner!

Twee redenen om te vieren donderdagavond:

een laat cadeautje om onze vriend te feliciteren met de publicatie van zijn eerste dichtbundel
de examens zijn eindelijk achter de rug

Deze heerlijkheden verwenden onze smaakpapillen:

Appetizers:

‘Marbré’ van jong konijn: miso, gerookte eendenlever, gepekelde groentjes:

Wilde heilbot : bloemkool, romanesco, Comté kaas, wijngaardslakjes:

Zeebrasem: structuren van venkel, spitskool, jus met Pernod:

Lamsfilet: asperges, mozzarella, tomaat, kroketje van Grana Padano:

Belgische chocolade: yuzu, citrus, roomijs van witte chocolade:

Terwijl we genoten van deze culinaire heerlijkheden, hadden we diepgaande gesprekken over het leven en de liefde. Dat de avond veel te snel voorbij vloog, wordt treffend geïllustreerd door het feit dat het personeel vriendelijk aan ons kwam vragen of ze de rekening mochten maken terwijl wij met z’n drieën als allerlaatste klanten van de avond nog een afzakkertje zaten te drinken in het salon. Iemand moet de boel afsluiten, nietwaar? 😉

Het laatste examen

Allez, toch van deze reeks. Mondeling Koreaans. Piece of cake, echt waar. Mijn partner (een schitterend voorbeeld van deutsche Gründlichkeit, gehuwd met een Koreaanse schone) en ik mochten twee kaartjes uitkiezen en moesten daar wat zinnetjes over zeggen. Op tien minuten waren we buiten en van die tien minuten hebben we hoop en al vijf minuten Koreaans gebabbeld. De juffrouw had niets dan lof voor onze prestaties dit jaar. En eerlijk, ik ben zelf ook erg tevreden als ik terugblik op het voorbije jaar. Mijn resultaten liegen er dan ook niet om: 9/10 op de luistertest, 30/30 op de grammatica en 10/10 op de leestest. Alleen de schrijftest had de juffrouw nog niet verbeterd. Daar heb ik al zeker geen maximum op gescoord, want er is zeker al één woord dat ik fout geschreven heb. 😉

En dan te bedenken dat ik vorig jaar gestart ben met nul voorkennis in een klas waar meer dan de helft van de studenten al iets van voorkennis hadden. Super fier op mezelf. Ik kijk echt al uit naar het moment van de officiële ‘diploma’-uitreiking volgende week.

And again and again

And again.

Deprimerend.

Into the wild

Ok, de titel van deze blogpost is een dichterlijke overdrijving, maar toen mijn vriend en ik onderweg waren naar het tuinfeest van mijn collega en zijn vriend in Court-Saint-Etienne, voelden we ons bijna ontdekkingsreizigers. Het verschil tussen de prachtige Waalse natuur en de gebetonneerde lintbebouwing van Vlaanderen kon amper groter zijn.

Het tuinfeest vond plaats op een prachtig landgoed dat al een paar generaties in eigendom van de familie van de vriend van onze collega was. De majestueuze, statige bomen die stonden op het prachtig golvende terrein waren aangeplant door zijn overgrootvader. Hoe fantastisch moet het wel niet zijn om te wonen op een stuk grond met zoveel geschiedenis.

We parkeerden onze wagen in een weide die voor de gelegenheid dienst deed als parkeerplaats en werden vriendelijk verwelkomd met een glaasje cava. De zon scheen en het zag ernaar uit dat het (eindelijk) een prachtige dag zou worden. Eén voor één druppelden mijn andere collega’s binnen en maakten we kennis met de nieuwe baby van één van mijn collega’s en de familie van onze collega en zijn vriend. Helaas, net op het moment dat we ons bord vol met zelf gemaakte heerlijkheden hadden geschept, liet de zon ons in de steek. De regensluizen werden open gezet, maar we lieten het niet aan ons hart komen. De receptietafels werden verplaatst naar de tenten en we genoten verder van de namiddag.

Mijn vriend en ik waagden ons aan een wandeling door de bossen op het terrein tussen de regendruppels door. We verkenden de schitterende woonwagen die dienst deed als logeerkamer en liepen verder het bos in totdat we zeker waren dat we niet konden betrapt worden. Als de gelegenheid zich voordoet voor openluchtseks mag je die niet laten liggen. 😉

Een weerkundig wisselvallige, maar fantastische namiddag.

Sushi dinner

De eenvoudigste ideeën zijn vaak de beste. Toen Goofball nog zwanger was, spraken we af om na de bevalling samen sushi te gaan eten ter compensatie van negen maanden sushiloos door het leven te moeten gaan. Zo gezegd zo gedaan: donderdagavond de sushi besteld, vrijdagavond afgehaald bij de Wabi Sabi en vervolgens de minst heuvelachtige route gekozen om naar Goofball en familie te fietsen met twee boodschappentassen vol met sushi.

Alvorens aan het avondmaal te beginnen, moesten we natuurlijk het onfortuinlijke verhaal van de Val van kabouter horen. Het arme ventje zijn wonde was zelfs aan het ontsteken. En toch bleef hij zijn goedgemutste zelve. Wat een stoere kerel! Uiteraard moesten we ook beertje met de mooie blauwe ogen knuffelen. Goofball en haar man hebben twee prachtige zonen op de wereld gezet!

De sushi smaakte heerlijk. Een ideale manier om bij te praten, zonder de stress van zelf te moeten koken (ideaal, want Goofball en haar gezin vertrokken de dag nadien op vakantie). Chapeau trouwens voor Jan, die rechtstreeks vanuit San Franciso, met jetlag en al aan tafel plaats nam. Ik weet niet of ik er nog zo fris zou uitzien na zo’n lange vlucht. 😉

A first for everything

Ergens vlak voor het station van Leuven deed ik, door vermoeidheid overmand, een paar seconden mijn ogen dicht, om een dik kwartier later opeens wakker te schieten en mij te realiseren dat ik het station van Leuven gewoon gemist had. Is mij in heel mijn leven werkelijk nog nooit overkomen. Bijgevolg belandde ik vanavond dik tegen mijn goesting in het station van Luik-Guillemins. Alwaar ik, voorzien van het nodige leesvoer dan maar een theetje ging drinken om de verveling te verdrijven.

En het straffe is: deze middag vertelde mijn collega mij over die keer dat híj het station van Leuven al slapend voorbij gereden was. Mijn onderbewustzijn moet hierin zeker een subliminale boodschap herkend hebben.

GoPro impressie van een geweldig nat weekend!

Geef een kind een GoPro in de hand en er komen vaak verrassend artistieke resultaten uit (ok, toegegeven, daarvoor moest ik wel strenge selectiecriteria hanteren bij het doorploeteren van de 940 gemaakte foto’s).

Yep, ook dit weekend deden we niet veel meer dan in het zwembad en de jacuzzi rondhangen. De veertiende keer op rij al en de vijfde keer in onze favoriete vakantiewoning in Libin. Dit jaar was het aantal inschrijvingen zo hoog (24 volwassenen en 25 kinderen, de jeugd heeft nu definitief het voortouw genomen) dat ik mij genoodzaakt zag om een tweede huisje te huren. Het was beslist een uitdaging om tot een goede kamerverdeling te komen, maar het was het meer dan waard. Mij echt geweldig geamuseerd.

Brainstorm

Toegegeven, na een lange en zware werkdag volgend op een toch wel emotionele dag fietste ik gisterenavond met lichte tegenzin naar de brainstormsessie die al maanden geleden vastgelegd was. Mijn initiële enthousiasme voor het project waarvoor ik me engageerde was ondertussen tanende en ik had niet het gevoel veel nuttigs te kunnen bijdragen aan de brainstorm. Maar hey, het kan verkeren. De dame die de brainstorm begeleidde bleek erg goed te zijn, de brainstorm was tot in de puntjes voorbereid en leverde zowaar interessante inzichten en goeie resultaten op. Ik deed de waarheid beslist geen geweld aan toen ik bij het afsluitend rondje zei dat ik het een inspirerende avond gevonden had.

Soms moet je gewoon de steile berg beklimmen om te genieten van het mooie uitzicht aan de top.

Terugblik op een afscheid

Het was best wel een emotionele dag, woensdag. Ik had van mezelf niet verwacht dat de afscheidsviering van mijn bomma me zo zou aangrijpen. Per slot van rekening was ze heel oud en had ik er vrede mee dat ze gestorven was. Ik denk dat het vooral de terugblik op haar en tegelijkertijd mijn leven was, die me van mijn stuk bracht. Een belangrijke persoon uit mijn kindertijd die nu voorgoed uit mijn leven verdwenen is. Mijn kindertijd definitief een afsloten hoofdstuk.

Tegelijkertijd kijk ik met een blij gevoel terug op deze dag. De viering was prachtig. In intieme kring namen we afscheid, vijf van de zes kleinkinderen en haar zoon blikten terug op hun herinneringen aan bomma of lazen iets voor. Langs haar bleke eikenhouten kist lagen twee bloemstukken met witte orchideeën. Tijdens de zorgvuldig gekozen muzikale intermezzo’s werd een slideshow met foto’s getoond van de mooie momenten die we samen met haar beleefd hebben. Ik kreeg meermaals de krop in de keel, maar slaagde er gelukkig in mijn tekst vlot af te lezen.

Na de viering trokken we met het ganse gezelschap naar het kerkhof. Voor een allerlaatste groet. Daarna was het tijd om de inwendige mens te sterken. In het Wendelenhof praatten we na en genoten we van een fijne maaltijd met aspergeroomsoep, zeebaars of entrecôte. Natuurlijk werd de maaltijd afgesloten met Limburgse vlaai. Ons bomma zou het niet anders gewild hebben.

Een mooier afscheid had ik voor haar niet kunnen wensen.

Yet Another Blog

Life on my side