Genoten van de nieuwjaarslunch in Van de Weyer na onze eerste managementvergadering van het jaar. Gelukkig was het een lichte vergadering zonder al te veel moeilijke agendapunten en konden we ons vervolgens snel wijden aan de fijne dingen des levens: een lekkere hertenfilet met winterse groentjes!
En dan nog wel op een doodgewone donderdagavond. Gewoon omdat mijn vriend en ik daar zin in hadden. En ja, het was heeeeeeeel lekker!
Vandaag, de (voorlopig) warmste dag van het jaar hadden mijn vriend en ik afgesproken met onze vrienden uit De Pinte en hun twee schattige dochters. We startten met een lunch op het terras van Van de Weyer. De twee jongedames (4 en 7) kregen meteen kleurbladen en kleurpotloden aangereikt door de ober. Initieel leek het terras een superleuke plek om iets te eten, maar naarmate het warmer en warmer werd, begonnen we wat last te krijgen van de hitte. Vooral omdat de parasols niet elk plekje aan tafel van voldoende schaduw konden voorzien. Al hield de warmte de oudste van de twee meisjes niet tegen wat acrobatische toeren uit te halen.
Een fris aspergeslaatje was wat mij betreft de perfecte lunch op deze warme dag:
Hamburgerliefhebber:
Voor mij liever iets gezonds:
Toekomstige circusacrobaat:
Na de lunch reden we samen met onze vrienden naar het provinciedomein van Kessel-Lo. Oorspronkelijk waren we van plan te voet te gaan (de meisjes zijn zeer goede stappers), maar met dit extreem warme weer leek dat toch niet zo’n goed idee. Zeker niet wanneer de vermoeidheid zou toeslaan na een lange namiddag en de dames het niet meer zouden zien zitten om een half uur terug te wandelen naar parking De Bond.
In het provinciedomein was het bijzonder druk. Vooral de nieuw aangelegde speeltuin waardoor een riviertje liep, was zeer populair. Begrijpelijk dat iedereen bij dit weer het water opzoekt om verkoeling te zoeken. Jammer dat er vlakbij de speeltuin nergens een schaduwrijke plek was van waaruit we de kinderen in het oog konden houden. Aangezien de jongste van de twee nog niet kon zwemmen, besloten we toch maar verder te wandelen op zoek naar een rustigere plek.
Niet meteen veel rustiger, maar wel aangenaam in de schaduw: de waterspeeltuin aan Ecocentrum. De jongedames haalden hun hart op en niemand van ons gezelschap vond het een probleem om zelf nat te worden. Het was er het weer voor. Vervolgens wandelden we naar de grote vijver en huurden we twee waterfietsen. Altijd leuk, maar nu was het er eigenlijk te warm voor. De zitplaatsen waren zo heet dat we ons zitvlak bijna verbrandden toen we op de fietsen plaats namen. En op het water zelf waren er natuurlijk geen schaduwrijke plekjes te bespeuren. Ik maakte me ook wat zorgen over de twee blonde meisjes zonder zonnebril, die hun ogen tot spleetjes moesten knijpen om het zonlicht te filteren. Gelukkig waren ze zeer goed ingesmeerd tegen het verbranden en duurde het tochtje maar een half uurtje.
Fijn, maar vijf graden frisser, zou beter geweest zijn.
Na al dat waterfietsen, hadden we wel iets lekkers verdiend en genoten we samen van een ijsje bij de Kiosk.
We sloten de namiddag af in de grote speeltuin. Het was nét een tikkeltje minder warm, zodat het voor ons minder een probleem was om in de vlakke zon op de kinderen te letten. Onze circusacrobaat amuseerde zich uitstekend door overal op en onder te klauteren. De jongste deed het iets rustiger aan en bleef braaf in de buurt van mama.
En amai, waren wij content dat we met de wagen naar het provinciedomein waren gereden, want na een goed gevulde namiddag waren onze twee blondjes bekaf. 😉
Een ideaal dagje om te recupereren van onze vierdaagse in Groningen. Na lekker lang uitgeslapen te hebben, trokken mijn vriend en ik in de namiddag Leuvense binnenstad in om te profiteren van het zalige lentezonnetje. Amai, het deed deugd om buiten te komen met blote armen en benen. Dat het maar snel zomer wordt!
We hadden niet echt een plan voor ogen, maar de verleiding van een zonnig terrasje op de Oude Markt met cocktails van Barvista konden we niet weerstaan. We waren duidelijk niet de enigen die daar zo over dachten, want het terras zat goed vol. Vlak voordat wij er aankwamen vertrok er een koppel en konden we dat tafeltje inpikken. Dat het druk was bleek ook uit de wachttijd voor onze cocktails. Gelukkig waren we niet gehaast: de zon scheen op ons gezicht, terwijl we naar de passanten op de Oude Markt keken. En ons wachten werd beloond met een heerlijke strawberry mojito en cosmopolitan. Ik blijf erbij, klassieke cocktails zijn nog altijd het beste.
Na genoten te hebben van onze cocktails zetten we onze wandeling verder. Een beetje willekeurig meanderend doorheen de Leuvense straten, kwamen we wat later langs Bar Berlin, die, jullie raden het nooit, ook een gezellig terras hadden en ook cocktails aanboden. Dus ja, het vervolg kunnen jullie al wel raden… Al moet ik eerlijk zeggen dat de cocktails bij Barvista beter waren.
We sloten de dag en onze mini-vakantie af met heerlijke asperges (hoera, het is weer asperge-seizoen!) en een hamburger bij Van de Weyer.
Mijn vriend en ik sloten een rustige kerstdag af met een diner bij Brasserie Van De Weyer. Na een uitgebreide online zoektocht kan ik alvast bevestigen dat veruit de meeste restaurants in Leuven op kerstdag gesloten zijn, uitgezonderd restaurants die door Aziaten uitgebaat worden. Logisch, want het merendeel van de Aziatische bevolking viert niet echt kerstmis, al heeft het fenomeen van de kerstmuzak en de overdadige kerstversiering ondertussen ook de meeste Aziatische landen bereikt.
Wij dus blij dat we bij Brasserie Van De Weyer terecht konden voor een klassiek kerstmenu. Niet dat we iets tegen sushi, Thais of Chinees op kerstdag hebben, maar een traditioneel kerstmenu heeft iets nostalgisch en vertrouwd in deze wereld waarin de waanzin het steeds vaker schijnt te halen van het gezond verstand en een onzichtbaar virus de onmacht van onze politieke leiders op een bijzonder pijnlijke manier bloot legt.
En amai, het was genieten, aan ons tafeltje voor twee in het gezellige, mooie versierde interieur van Brasserie Van De Weyer. Geniet met ons mee.
Bisque van kreeft:
Kreeft belle-vue, garnaal, gerookte zalm en cocktailsaus:
Duo van hertensteak en everzwijnfilet met wildjus, boschampignons, wintergroenten en groentenstoemp:
Gebakken zeeduivel met garnaal, warme groenten, witte wijnsaus en puree:
Sabayon met mango-ijs:
Deze zondag keerde mijn vriend terug uit Genève. Doordat zijn vlucht een beetje vertraging had, had hij nét de trein naar Leuven gemist en kwam hij pas om 20.15u aan in Leuven station. Ik had dus een stevig hongertje toen ik hem welkom heette in het station en ons oorspronkelijke plan om naar de Octobar of de Visbar te gaan, werd ingeruild voor een terrasje bij Van de Weyer. Daar ben je meestal snel bediend en hebben ze ook zeevruchten, zoals jullie kunnen vaststellen! 😉
En óf het smaakte!
Als uitsmijter de mooie zondagse zonsondergang:
Vrijdagavond had ik afgesproken met een goeie vriendin die ik al veel te lang niet meer gezien had. Het toeval wilde dat ze net deze vrijdag de sleutels van haar voormalige appartement ging afgeven bij haar huurbaas. Ze is immers sinds kort de trotse eigenares van een eigen woning in Aarschot. Jammer dat ze wegtrekt uit Leuven, maar goed Aarschot ligt maar op een paar minuten sporen van Leuven, zo kom ik daar ook nog eens!
Ik moet eerlijk zeggen dat ik de plannen om samen een terrasje te doen bijna had afgeblazen. Code Oranje leek me niet meteen ideaal terrasjesweer te zijn, maar hey, living on the edge, nietwaar. En als het echt te erg zo beginnen onweren, dan konden we nog altijd uitwijken naar mijn appartement en een zielige fietskoerier iets laten leveren.
We hadden afgesproken om 19u op het terras van Van de Weyer. Mijn vriend had laten weten dat ze een twintigtal minuten te laat zou zijn. Haar afspraak met de huurbaas had vertraging opgelopen. Geen erg! Ik bestelde me alvast een glaasje cava als aperitief. Ondanks de dreigende donderwolken zaten er best veel mensen op het terras en het stelde me ook gerust dat de uitbaters van de restaurant op het Martelarenplein hun parasols nog allemaal hadden opstaan. Meestal doen ze de terrassen dicht als het echt heel slecht weer dreigt te worden.
Net toen ik mijn vriendin in de verte zag aankomen, vroeg een vriendelijke heer mij of ik geen zin had om hem te vervoegen aan mijn tafeltje. Hij had blijkbaar in de mot dat ik al een tijdje alleen zat. Ik bedankte hem voor zijn vriendelijke aanbod, maar zei hem dat mijn date onderweg was. Ik denk wel niet dat hij zich aan een vrouwelijke date verwacht had. 
Uiteraard hadden mijn vriendin en ik veel bij te praten. Ik was zeer nieuwsgierig naar haar nieuwe woonst en ze toonde me een uitgebreide fotoreportage. Tussen al dat gebabbel door bestelden we garnaalballetjes als voorgerecht en asperges als hoofdgerecht, uiteraard met nog een glaasje cava erbij. Toen de dienster ons onze glazen bracht, zei ze dat de cava op kosten was van de heer die me aan het begin van de avond had aangesproken. Sympathiek! We klonken op zijn gezondheid en zetten ons gesprek verder.
En ja, op een gegeven moment viel er een stevige regenbui uit de lucht, maar we hadden een strategische plek onder een parasol uitgekozen die ons helemaal droog hield. Lang duurde de bui niet en het echte onweer leek Leuven links te laten liggen, dus lieten we ons nog verleiden tot een lekker dessert. Sabayon, amai dat was lang geleden!
We hielden aan de avond ook nog twee witte rozen over. Eveneens een geschenk van onze bewonderaar aan de andere tafel. Want ook bloemenverkopers hebben het moeilijk gehad tijdens de coronacrisis!
Ik hoop dat mijn vriendin heel gelukkig wordt in haar nieuwe woonst en kijk al uit naar mijn eerste bezoek.
Op zondagavond maakten we het onszelf gemakkelijk met een afhaalmaaltijd van Brasserie Van de Weyer. Ik ging voor een klassieker: canard à l’orange en amai, dat smaakte! Had ik meteen voldoende energie om na het diner nog wat werk-e-mails weg te werken!
Maandag spoorde ik opnieuw met de trein naar Brussel. Ondertussen al helemaal gewend aan het mondmaskerritueel. Het was vrij rustig op het werk, wat me de gelegenheid gaf om ‘s middags te gaan lunchen met een collega. Ons eerste Brusselse terrasje sinds de lockdown! Voor de gelegenheid kozen we het terras van het Muntpunt Grand Café uit. Ik ken de uitbater persoonlijk, dus wilde zijn zaak graag een hart onder de riem steken.
Het lunchaanbod was (begrijpelijk) beperkt. Mijn collega en ik konden kiezen uit een aantal verschillende quiches. Wat ik helemaal niet erg vond, want grote fan van quiches. Het deed echt deugd om samen te kunnen eten in het zonnetje met mijn zonnebril op mijn gezicht. Het is fijn dat ik zulke momenten nu extra weet te waarderen.
Voor het avondmaal bestelden mijn vriend en ik bij Van De Weyer, want om 19u moesten we alweer paraat staan voor de virtuele salsales. En mijn vriend mag dan wel een supergoeie kok zijn, hij is ook een bijzonder trage kok, die zijn tijd neemt voor elk gerecht. 😉 En ik wilde niet wachten tot na de salsales om te eten, want: honger! De lekkere aspergesalade met garnalen en gerookte zalm was alleszins de ideale energiebron voor een geslaagde salsales!
Gelukkig deze vrijdag een iets minder drukke agenda dan de voorbije dagen. Sinds de coronacrisis toesloeg, kom ik makkelijk aan meer dan tien werkuren per dag. Ik vrees zelfs dat elf meer de regel dan de uitzondering aan het worden is. En ja, ik besef maar al te goed dat de balans werk-privé momenteel niet de juiste richting uitgaat, maar het is zo verleidelijk om ‘s avonds na het eten en de avondwandeling opnieuw achter de pc te kruipen en nog snel wat mails te beantwoorden. Probleem is: ik ben niet de enige die er zo over denkt. Het is ontstellend hoe vaak ik ‘s avonds laat nog nieuwe mails binnen krijg of antwoorden op mails die ik net verstuurd heb. En voordat je het weet heb je er weer twee uur avondwerk op zitten.
Maar goed, vandaag mooi om 17u gestopt met werken voor een videochat met de zus en nichtjes van mijn vriend. Ze wilden ons graag het resultaat van hun doe-het-zelf chocoladebox tonen. Een cadeautje van mijn vriend en mezelf. Want ik mag er niet aan denken dat ik als ouder ganser dagen dingen zou moeten bedenken om mijn kinderen bezig te houden. Zelf chocolade truffels maken, leek me een geweldige manier om de jongedames bezig te houden. En ik was blij om horen dat ze alle drie heel enthousiast waren over het cadeautje.
We rondden het gesprek op tijd af omdat ik om 18u ons avondmaal bij Van De Weyer moest ophalen. De asperges met zeeduivel in roomsaus met witte wijn en garnaaltjes waren heerlijk! En de portie was behoorlijk riant. Qua prijs-kwaliteit dik in orde, en dat op een paar passen afstand van ons appartementje! Ook het koninginnenhapje met frietjes viel bij mijn vriend in goede aarde.
En ja, we hadden eigenlijk allebei genoeg gegeten, maar serieus, wie kan neen zeggen tegen die overheerlijke mojitosorbet van Decandenza? Opvallende toevoeging aan het straatbeeld: pijlen die de wandelrichting aangaven ter voorbereiding van de heropening van de winkels op 11 mei. Ik ben blij voor de winkeliers dat ze opnieuw hun waren aan de man/vrouw mogen brengen, maar ik vrees eerlijk gezegd dat veel mensen nog in hun kot zullen blijven. De gevolgen van deze crisis zullen we ongetwijfeld nog jaren met ons meedragen.
Puzzelvooruitgang:
