regen

Doorweekt

Yep, aan alle mooie liedjes komt een einde, ook aan die eindeloos warme en zonnige zomer van 2018. Na een mislukte poging om de bus te nemen en min of meer droog in het station van Berchem te geraken, kwam ik om de één of ander onverklaarbare reden terug uit bij dezelfde halte als waar ik oorspronkelijk opgestapt was. Noodgedwongen moest ik dus alsnog met een velofiets door de regen naar het station van Berchem fietsen. De regenbui was zo heftig dat ik mijn kleren op de trein kon uitwringen. En dat ondanks het feit dat ik een regenjas aan had. Ik had trouwens geluk dat de trein vertraging had, want anders had ik hem zeker gemist.

De rest van de dag met natte voeten op het werk gezeten in laarzen die zo nat waren dat ze zwarte schoensmeersporen op mijn benen achterlieten.

Ik mis je nu al, zomer van 2018!

Tussen de plensbuien door

Gisteren had ik afgesproken met een oud-collega die in het Antwerpse woont om samen een terrasje te doen bij de Zomerfabriek. Helaas net op die ene dag dat de regen met bakken uit de hemel viel. Niet dat ik durf klagen, de natuur snakt overduidelijk naar water en die paar plensbuien zijn (letterlijk) een druppel op een hete plaat.

Maar goed, al dat hemelwater noodzaakte ons wel om onze plannen om te gooien. Mijn oud-collega stelde voor naar Café Stanny te gaan, vlakbij het station van Berchem. Helaas: bij aankomst daar bleek dat de uitbaters met vakantie waren. Onder een dreigende wolkenlucht besloten we dan maar richting de Drakenplaats te trekken. Uiteraard was ik zo slim geweest om mijn regenjas thuis te vergeten, dus ik smeekte inwendig dat de weergoden zouden wachten met het open zetten van de hemelsluizen tot ik mij in een droge omgeving bevond.

IMG_8927[1]

Tussen de druppels door laverend bereikten we min of meer droog het terras van de Gitanes op de Draakplaats. Net voordat de regenbui met volle kracht los brak. De parasols op het terras hielden ons gelukkig droog, maar ik had het beslist frisjes met al dat opspattende water rondom mij. Gelukkig bood mijn collega mij zijn jas aan. De locatie zelf bleek ook niet zo ideaal te zijn: op de Draakplaats was er een Gay Pride feestje aan de gang waarvan de feestmuziek nogal hard botste met het live bandje dat jazzmuziek speelde bij Gitanes. Niet ideaal om een rustig gesprek te voeren.

We maakten dan ook gebruik van een kort droog moment tussen twee regenbuien door om ons te verplaatsen naar Bar Salon op de Dageraadplaats. We vonden een plekje aan de toog. Veel makkelijker om mekaar te verstaan en Bar Salon bleek bovendien een erg leuk café te zijn. Mooi ingericht met een gezellige vibe.

IMG_8928[1]

Gelukkig was de regen rond een uur of kwart voor elf gestopt en geraakte ik wonder boven wonder zo goed als droog thuis. En dat zónder regenjas!

Stortregen en baby’s

Gisterenavond gingen we op babybezoek. Ik ben ondertussen een beetje de draad kwijtgeraakt van het aantal baby’s geboren in onze vriendenkring. Ik hou het op veel. 😉 Het was ons niet gelukt de pasgeborene in het ziekenhuis te gaan bezoeken, maar dat maakten we goed door een bezoekje bij hem thuis in Mechelen.

Terwijl wij ons ontdeden van natte jassen en rugzakken, was baby O net aan zijn huiluurtje begonnen. Bij nadere inspectie bleek baby O een flink uit de kluiten gewassen baby te zijn met een gezonde eetlust. Drie weken oud en hij was er al in geslaagd zich van zijn rug op zijn buik te rollen. Baby’s zijn mijn specialiteit niet, maar dit lijkt me toch heel vroeg, niet? Enfin, ‘k heb met wisselend succes gepoogd baby O te troosten: wat rondlopen, wat wrijven over het pijnlijke buikje en sussende woordjes spreken. Alleen de moederborst kon hem echt troosten.

De ouders van baby O waren erg vermoeid en lieten er geen twijfel over bestaan dat ze de impact van de komst van baby O een beetje onderschat hadden. Te weinig slaap en de vele krampjes en huilbuien maakten het redelijk zwaar. Vrienden Q en L bekloegen zich ook over het feit dat veel ouders een beetje lacherig doen over die zware eerste maanden. Veel meer dan een luisterend oor bieden, konden we niet. “Het zal wel beteren,” maar wanneer tja, dat weet je natuurlijk niet.

We zijn niet al te lang gebleven, want Q en L waren duidelijk afgemat. Helaas hadden we net het moment van de zondvloed uitgekozen om naar onze wagen terug te stappen. Drijfnat was ik. Zelfs mijn ondergoed kon ik uitwringen. Al een geluk dat het niet koud was en de rit Mechelen – Leuven heel vlot verliep. Terug in Leuven ontdeden we ons van de natte kleren en genoten we van de rust in ons babyloze appartementje. 😉

Het regent, het regent…

De meubels worden nat.  Momenteel regent het pijpenstelen in de gemeenschappelijke keuken op het werk. Ja, u leest het goed, het regent in de keuken. Het water sijpelt op verschillende plekken uit het plafond. Neen, ‘t is niet een klein lekje op één geconcentreerde plek, het komt gewoon met liters naar beneden, waardoor de ganse keuken in een zwembad is herschapen.

De huidige toestand zou het gevolg zijn van een verstopte afvoerbuis op een balkon op het derde verdiep. Wij bevinden ons op het eerste verdiep. Benieuwd hoe de ruimte vlak boven onze keuken eruit ziet. 😉

Wat een rotweer vandaag!

Helemaal doorweekt aangekomen in de Japanse les. Mijn jas, die helaas veel van zijn waterdichte pluimen heeft verloren, weerstond de aanhoudende slagregen niet. Met als gevolg dat ik nat was tot op mijn ondergoed. Wat mijn vriendje behoorlijk grappig vond. (Denk wit hemd, donkere bh.) Verder niks te klagen over deze les Japans. Ik was goed mee, omdat ik vandaag op de trein wat woordjes had zitten oefenen. Na anderhalf uur les hield de juffrouw het voor bekeken en gingen we met de ganse klas kijken naar The Twilight Samurai, een film die (helemaal gratis!) vertoond werd in de Studios in het kader van Japan week. Jaja, Japanse les, het is meer dan alleen maar woordjes en karakters blokken. 😉 Heel goeie film trouwens, ik heb er erg van genoten. Na de filmvoorstelling was mijn jas eindelijk helemaal opgedroogd. Helaas was deze droge toestand maar een kort leven beschoren… Grmbl.

Gelukkig kan ik nu in mijn warm bedje kruipen en mijn koude voeten warmen aan mijn hete vriendje. 😉

Wisselvallig

In een tijdspanne van één uur zijn er aan mijn raam de volgende weertypes gepasseerd: dikke natte regendruppels vallend uit een asgrijze lucht, blauwe lucht met witte schapenwolkjes, donkergrijze, bijna zwarte lucht met stortregen, blauwe lucht met jagende witte wolken. Benieuwd wat het volgende uur zal brengen.

Gentse Feesten

Straks gaan we naar de Gentse Feesten. Maar als ik hier nu uit het raam naar buiten kijk, heb ik er niet zoveel zin meer in. Nattigheid en koude, niet mijn favoriete element. Bovendien ben ik er gisteren in geslaagd mijn mooie rode fleece te vergeten op de trein en heb ik dus niks om mij vanavond warm te houden. :-( Stupid me.