Ondanks de puzzelschaarste bij diverse online shops ben ik er toch in geslaagd via Amazon.nl aan twee nieuwe puzzels te geraken. Waarvan de eerste puzzel verrassend snel vordert. De puzzel beeldt dan ook één van mijn favoriete reisbestemmingen af. Een bestemming die mijn vriend en ik volgens onze plannen vorig jaar in de herfst voor de derde keer zouden bezoeken. Helaas, zelfs voor 2021 ziet het er niet al te goed uit…
Amai, die eerste werkweek is voorbij gevlogen. Toegegeven, het was een werkweek van maar vier dagen, maar amai, over een vliegende start gesproken…
Om dat te vieren bestelden mijn vriend en ik sushi bij ons favoriete sushi-restaurant Kintsugi en keken we samen op Netflix naar onze huidige favoriete reeks The Fall.
En kijk eens wat er vandaag geleverd werd!
Symbolisch voor het jaar 2020?
Koreaanse zalm met snelle kimchi en rijst (De ‘snelle kimchi’ was uiteraard helemaal geen kimchi, want helemaal niet gefermenteerd, maar het was wel lekker.):
Gekruide broccoli-rijstschotel met Berloumi (Voor dit gerecht moest ik nog even naar de winkel lopen terwijl mijn vriend al stond te koken: de radijsjes die in dit gerecht moesten, waren gedeeltelijk rot. Deze werden door mij vervangen door bloemkool en champignons, wat het gerecht volgens mij alleen maar lekkerder maakte.) (En die Berloumi was een echte ontdekking!):
Mexicaanse salade met zoete aardappel en Padrònpepers (Deze week is er toch echt vanalles misgegaan met onze Foodbag-bestelling, want de Padrònpepers, de hoofdreden waarom we dit gerecht hadden gekozen, ontbraken gewoon. Er was zelfs geen ingrediënt om de pepers te vervangen! Gelukkig vond mijn vriend in de winkel pepers die als vervanging konden dienen, helaas wel geen Padrònpepers.):
PS: Onze puzzelvooruitgang:
Again…
Vandaag moest ik op een ontiegelijk vroeg uur uit bed om op tijd in Brussel te zijn voor een vergadering om 8.30u. En ja, ik weet dat op dit tijdstip sommige mensen al een uur aan het werk zijn, maar ik lig dan gewoonlijk nog in bed… Dus het is een understatement om te zeggen dat het pijn deed, die ochtendlijke gemaskerde treinrit naar Brussel. De vergadering zelf hadden mijn twee collega’s en ik tot in de puntjes voorbereid, we waren dan ook erg teleurgesteld toen we merkten dat de stellingen die we zo zorgvuldig gewikt en gewogen hadden weinig discussie opwekten aan de andere kant van de tafel. Gelukkig kon de collega die dit project trekt de reacties kaderen en ebde de initiële teleurstelling snel weg. Als we slechts beperkte feedback van onze opdrachtgevers krijgen, drukken we zelf onze stempel op dit project.
Voor de lunch zakte ik met maar liefst vier collega’s van mijn team af naar de autovrije Anspachlaan voor een lunch bij Wagamama. Ja, mijn eerste ervaring was niet onverdeeld positief, maar we zochten een plek waar we buiten op een terras konden zitten en snel bediend zouden worden. Ik had immers om half twee alweer een vergadering. Het is raar, maar het voelde een beetje als een feestje, die lunch onder ons vijven. Zoveel deugd dat het deed om een normale conversatie te hebben die niet via een scherm verliep. Het weer was iets minder, maar de parasol beschermde ons tegen de regendruppels én het gerecht dat ik koos, de spicy tuna kokoro bowl, was deze keer wel een schot in de roos. Al kreeg ik bij terugkeer een boze blik van mijn vegetarische collega omdat ik tonijn had geconsumeerd. (Ik weet dat de visvangst op tonijn moeilijk ethisch te verantwoorden is, maar ik heb het extreem moeilijk om deze heerlijke vis af te zweren, zeker omdat ik zo’n grote sushiliefhebber ben.)
Op het werk was de paashaas trouwens, na veel omzwervingen, langs geweest. Jammer genoeg was de fair trade chocolade echt niet lekker. Sorry, paashaas, volgende keer toch maar op zoek naar een andere leverancier, maar het zakje was wel schattig!
Bij thuiskomst wachtte er trouwens nog een verrassing op mij. Overdag was er een pakje geleverd van een onbekende weldoener met daarin een escape puzzel. Echt geen idee aan wie we deze fijne verrassing te danken hebben. De onbekende weldoener in kwestie, mag mij altijd een seintje geven.
Niet veel noemenswaardig te vertellen vandaag, buiten het feit dat ik er eindelijk in geslaagd ben onze vijfde puzzel af te werken. Amai, dat was een moeilijke bevalling. De puzzel ging aan een vlot tempo vooruit tot we aan het laatste gedeelte blauwe lucht aanbeland waren. Geen wolkje te bekennen om ons iet of wat houvast te geven. En blijkt dat de puzzelstukjes van het merk Castorland soms zo gelijkaardig zijn dat meerdere puzzelstukjes op één en dezelfde plek lijken te passen. Waardoor ik op een gegeven moment op zoek moest gaan naar foutief geplaatste stukjes.
Mijn vriend was intussen al afgehaakt, die zorgde voor het Foodbag avondmaal: gemarineerd varkenshaasje met gebakken rijst en paprika. Een nogal flets gerecht dat geen tweede keer op ons menu zal komen te staan.
Of wat althans een brugdag had moeten zijn, want last minute besliste ik mijn geplande verlofdag terug in te trekken. Ik had gewoon een té grote achterstand opgelopen en vlak na het weekend waren er een paar belangrijke deadlines die gehaald moesten worden. Voor mijn eigen gemoedsrust was het beter om gewoon een dag door te werken. En eerlijk: dat was een supergoeie beslissing. En dag zonder vergaderingen en mails die slechts druppelsgewijs binnen kwamen, ipv met een zondvloed allemaal tegelijk.
En ik had ook iets om naar uit te kijken, ‘s avonds: de heerlijke cocktails en tapas van Baracca! We startten onze maaltijd met een Pepino (Bacardi Anejo Cuatro rum, komkommer en citroengras) en een Red Lips (Bacardi Anejo Cuatro rum, passievrucht, framboos en vanille). Baracce wint wat mij betreft trouwens de prijs van de meest hippe take-away, met hun geweldige DIY filmpjes. Toch net een beetje beter dan een geprinte handleiding volgen…
Geniet met ons mee:
Burrata met tomaat en basilicum:
Vitello Tonnato:
Pasta Broccolini (strozzapreti pasta, broccoli crème, Italiaanse worst, panko):
En een potje tiramiloos (tiramisu met speculoos) om te delen:
Puzzelvooruitgang:
En als uitsmijter een zonsondergang:
De dagen beginnen steeds harder op elkaar te lijken. Ganser dagen vergaderen via Microsoft Teams en bergen mails doorworstelen, terwijl buiten de zon schijnt. Avondwandelingen langs steeds weer dezelfde routes, die ik ondertussen met mijn ogen dicht kan vinden. Soms weet ik zelfs niet meer welke dag het is…
Gelukkig is er dan mijn vriend die een verrassend lekker avondmaal op tafel weet te toveren. Met dank aan Hello Fresh, uiteraard.
Salade met Duitse biefstuk, pestodressing, parelcouscous en gebakken portobello:
Puzzelvooruitgang:
Stiekem deze vrijdag weer een snipperdagje genomen. Deels omdat mijn vriend en ik nu eigenlijk in Slovenië van twee weken vakantie aan het genieten zouden moeten zijn, deels omdat ik nu al voorzie dat ik aan dit tempo nooit mijn verlofdagen voor 2020 opgesoupeerd krijg.
Wat doet een mens op een mooie zonnige dag in Leuven? Jezelf trakteren op een heerlijk ijsje van Decadenza, uiteraard! Daar schuiven we graag meer dan een kwartier voor aan op het Ladeuzeplein. Geduld is een schone deugd!
Verder deel ik graag met jullie een foto van mijn favoriete werf van het moment: het uitgraven van de nieuwe fietsenstalling op het Martelarenplein vlak voor het station van Leuven. Echt, ik kan er naar blijven kijken.
Gespot tijdens mijn wandeling: een jongedame op wandel met een wel héél bijzonder huisdier:
En één van mijn favoriete Leuvense kunstwerken: De ontvoering van Europa:
Voor het avondmaal bestelden mijn vriend en ik voor de eerste keer iets bij de Appel. Mijn slaatje was niet echt fotografisch interessant, de bijgevoegde appel (met paaseitjes) des te meer:
Puzzelvooruitgang:
