leuven

Eindbalans van een namiddagje winkelen

– Twee muismatjes met een gelkussen om de pols te ondersteunen (onder het motto: beter voorkomen dan genezen);
– Twee boekjes om al die visitekaartjes in bij te houden die nu op willekeurige plaatsen in ons appartement liggen rond te slingeren;
– Magneetjes;
– Een tweede ijzeren draad om kaartjes aan te hangen;
– Schoenen voor mijn vriendje;
– Acht nieuwe grote borden, kwestie van eens werk te maken van een mooie bordschikking;
– Een groot zwart blad papier van 100x70cm;
– Twee identieke lampen voor in de slaapkamers:
– Een lamp voor in de badkamer;
– Een lamp voor in het toilet.

Ik moet er wel aan toevoegen dat ik de moed in mijn schoenen voelde zakken toen we de Massive binnenstapten. Zóveel lampen, argl. Gelukkig konden we meteen het ganse bovenverdiep elimineren. De schitterende collectie lusters met bergkristal en aanverwante versierselen zou niet echt in ons interieur gepast hebben. 😉 We hebben zowat de simpelste en eenvoudigste modellen gekozen die ze hadden. Blijkt dat noch mijn vriend, noch ik een uitgesproken smaak hebben op het gebied van verlichting. Zolang we maar zien waar we lopen. 😉

Na al ons gewinkel hebben we even de tijd genomen om te bekomen. Overheerlijke zwaardvis gegeten in de Earth Shake en wat bijgebabbeld met T en haar vriend die ook toevallig in de Earth Shake zaten. Daarna zijn we nog even naar de kermis geweest. Natuurlijk kon ik het niet laten op die machientjes met vallende centjes te spelen. Een jeugdzonde. In vroeger tijden kon je mij uren in lunaparken terugvinden en maar zagen bij de ouders of ik niet nog één bakje centjes mocht kopen, want ja, die centjes gingen echt echt echt wel bijna vallen en kijk daar lagen punten bijna voor het grijpen. Jammer genoeg ging het ons vandaag niet zo goed af. Er vielen niet veel centjes en nog minder punten. De buit was erg mager: één Bumbasleutelhanger. Nuja, we zullen daar binnenkort wel een kindje gelukkig mee kunnen maken.

En nu gaan we straks gezellig met z’n tweetjes in bad. Wat kaarsjes, glaasje wijn erbij, megaveel schuim. Relaxen!

Nog wat reclame voor de Leuvense horeca

Vanavond hebben mijn vriendje en ik ons aan nieuwe culinaire ontdekkingen gewaagd. Nuja, ontdekkingen is misschien iets te spectaculair voorgesteld, we hadden gewoon zin om een restaurant dat we nog niet kenden, te bezoeken. Het werd restaurant De Klimop op het Martelarenplein. Een restaurant dat we tot nu toe om weet ik veel welke reden links hadden laten liggen.

Ik ging voor de tomaat garnaal en mijn vriendje wilde de vol-au-vent wel eens proberen. Jaja, ken uw klassiekers. En ‘k moet zeggen, het heeft gesmaakt. Ik kreeg een groot bord met een enorme berg garnalen gepresenteerd. De tomaatjes onder mijn garnalen waren (zoals het éigenlijk hoort, maar de restaurants waar ze dat nog doen zijn niet zo talrijk) van hun pel ontdaan. Op het slaatje bij de tomaat garnaal zat een heel lekkere dressing en de groentjes waren heerlijk vers. De frietjes waren handgesneden en de mayonaise was huisgemaakt. Zelf ben ik geen mayonaise-liefhebber, maar mijn vriendje was er ten zeerste over te spreken. Over zijn vol-au-vent ook, trouwens.

De menukaart van de Klimop bestaat uit klassieke, maar degelijke gerechten. De bediening was heel vriendelijk (ze zijn ons zeker drie keer komen vragen of het lekker was) en snel. En ‘t is niet dat we alleen in het restaurant zaten. ‘t Is Leuven kermis, dus het was er behoorlijk druk. Het publiek van de Klimop is niet echt hip te noemen, tenzij jullie grijze haren hip vinden. Nu, dat zal mij en mijn vriend zeker niet tegenhouden om er vaker te gaan eten. Een aanrader.

Food and shopping

Deze middag heb ik het allerlekkerste slaatje met geitenkaas ooit gegeten. Op het terras van de La Royale. Echt zalig. Met gebakken appeltjes en honing en heel veel groentjes. ‘t Was eigenlijk een beetje te veel voor mij, maar omdat het zo lekker was heb ik toch alles opgegeten. Liefhebbers van geitenkaas weten waarheen.

Na het eten zijn we nog even de stad in gegaan. ‘t Was braderie in de Diestestraat. Best wel gezellig met al die kleine kraampjes. Zelfs het zonnetje was, zij het aarzelend, van de partij. Onze belangrijkste stop was de Casa, waar we tot grote vreugde van mijn vriendje een schoenenkast op de kop getikt hebben. En ook nog wat fotokaders en een fleece dekentje.

Nu nog werk maken van de verlichting in ons appartement en dan is het inrichtingswerk zowat achter de rug.

Adrenaline

Je zou denken dat ik met mijn behoorlijk lange studiecarrière ondertussen al wel alle aula’s in Leuven gezien zou hebben. Niet dus. Ik was vanochtend een tikkeltje te laat vertrokken voor het examen met als gevolg dat ik niet gewoon de groep kon volgen. En daar stond ik dan. In de gebouwenwirwar van het MTC-college. Op zoek naar lokaal 00.03 (link alleen voor de mensen met een KUL-login). Een lokaal dat na wat zoeken onvindbaar leek. Al hier en daar mensen aangeklampt, maar zelfs het kuispersoneel wist me niet verder te helpen. “Ja, d’r zijn hier nog al wat mensen gepasseerd die dat lokaal zochten. Neen, we weten niet waar dat is. Staat dat niet aangegeven?” Neen, dat stond dus niet aangegeven.

Lichte paniek. Ik was verdorie rond met de cursus, ik wilde dat examen afleggen! Dan maar een hulplijn ingeschakeld: mijn vriendje. Hij heeft nog eens nagekeken of ik mij niet vergist had van lokaal, maar dat bleek niet het geval te zijn. Ondertussen liep ik al meer dan een kwartier te zoeken, was ik op goed geluk al enkele aula’s binnengestapt, maar de juiste zat er niet tussen. De moed begon me in de schoenen te zakken. Op datzelfde moment kwam ik een lotgenootje tegen. Ook iemand die op zoek was naar hetzelfde lokaal en al ettelijke minuten liep rond te dwalen in de historische gebouwen van de KUL. Gedeelde smart is halve smart, ik voelde mij al een beetje beter.

En toen kwam het verlossende telefoontje van mijn vriendje. Hij had ergens op een forum van Crimen gevonden waar het lokaal was. Recht tegenover de grote aula van het MTC, helemaal niet goed aangeduid. Een dikke grote 1 op de deur en langs de deur een minuscuul plakkaatje met 00.03 op. Onzichtbaar voor mensen met slechte ogen als ikzelf. Enfin, eind goed al goed. Een klein half uur later dan gepland toch aan het examen kunnen beginnen. En gelukkig viel dat examen goed mee en heb ik geen nadeel ondervonden van het feit dat ik een half uur minder tijd had dan de rest van de studenten. Ik had zelfs nog tijd over om mijn antwoorden na te kijken.

Moraal van het verhaal: volgende keer toch maar op tijd vertrekken naar het examen. 😉

Afscheidsfeestje

B, de vriendin van mijn broertje vertrekt op 1 september voor een half jaar op Erasmus naar Utrecht. Nu is Utrecht helemaal niet ver (ocharme twee uurtjes rijden), maar voordat we haar aan de Hollanders overleveren, wilden we nog een avond uitgebreid van haar gezelschap genieten.

Ik reserveerde een tafeltje in de Tr3s, een nieuw restaurantje in Leuven, ons aangeraden door vrienden F en K. Helaas bleek de menukaart in het restaurant iets minder uitgebreid dan op de site. Allemaal de schuld van Marktrock! Achja, een goeie reden om later nog eens terug te gaan om het degustatiemenu uit te proberen. Het eten (gegrilde tonijn met gewokte groenten en een kokossoepje) was erg lekker. Alleen vrees ik dat mensen met grote honger er niet genoeg mee zouden hebben.

Een dessertje hebben we niet genomen in het restaurant, want er zat een grote groep buitenlanders en mijn vriend vond het net iets te lawaaierig. Naar Rodins op de Oude Markt dan maar. Onder het genot van een paar lekkere cocktails hebben we dan maar meteen een weekendje vastgelegd om B te gaan bezoeken. Ja, Nederland, ik krijg er maar geen genoeg van. 😉

Marktrock

Naar ‘t schijnt gaat vanavond het volledig vernieuwde Marktrock festival van start. Het zal mij eerlijk gezegd worst wezen. Ik ging de vorige edities vooral naar Marktrock om de sfeer rond de gratis podia op te snuiven en gezellig een terrasje te doen met vrienden (zie ook Beleuvenissen). In de huidige editie werden alle gratis podia helaas genadeloos afgeschaft. Ach ja, ik kan nog altijd met de anarchisten gaan meefeesten. 😉

Toch een pluspuntje: ze hebben de datum eindelijk vervroegd zodat blokkende studentjes met tweede zit niet meer knarsentandend op hun kamertje naar veel te luide muziek moeten luisteren.

Hapje Tapje

Deze zondag was het Hapje-Tapje in Leuven. Hapje-Tapje is een jaarlijks gebeuren waarbij de klemtoon ligt op het verwennen van de smaakpapillen. De straatjes van het centrum staan vol met eet- en drankkraampjes en de grootste uitdaging bestaat erin een keuze te maken uit het massale aanbod.

Wegens te veel werk dat ik al te lang had uitgesteld, was ik dit jaar niet van plan om te gaan, maar ik heb een zwak karakter en heb mij (veel te gemakkelijk) laten overtuigen om “voor een uurtje” te gaan. Kon ik meteen het optreden van Fester Fester op de Oude Markt meepikken. Niet dat ik een fan ben, daarvoor ligt hun muziekstijl een beetje te ver van mijn smaak af, maar ik ken een paar mensen die in dat groepje meespelen en hun Charming Frieda-actie wist zowaar een glimlach op mijn gezicht te toveren.

En ach, hoe gaat dat? Je komt wat bekend volk tegen. Het oorsponkelijke vriendengroepje groeit gestaag aan. Je begint je, ondanks een mindere dag, goed te amuseren. De cocktails zijn verleidelijk, de hapjes ook. Het is een zwoele zomeravond zoals we er dit jaar nog veel te weinig gehad hebben. En dan blijft er van de oorspronkelijke voornemens niet veel meer over. Maar gezellig was het wel.

Leuven – Amsterdam – LeuvenI

Gisteren in totaal zes uur gereisd voor ocharme tweeëneenhalf uur vergaderen. Niet mijn meest efficiënt bestede dag, met andere woorden. Opvallend: het verschil in stijl tussen Nederlanders en Belgen. Je wordt er behoorlijk joviaal onthaald, soms zelfs iets té joviaal naar mijn smaak. Het blijft een business gesprek, ik ben geen goeie vriend die je bij wijze van spreken een jaar niet meer gezien hebt. Moment van de dag: mijn collega die vertelde hoeveel dagen verlof ze per jaar had en de daarop volgende reactie van de sales verantwoordelijke (!): “Trut!” Die Hollanders toch. 😉

Na zoveel uur op de trein had ik geen zin meer om ‘s avonds nog productief te zijn, dus sms’te ik ergens net buiten het station van Amsterdam of mijn vriendje geen zin had om met mij de Simpsons te gaan zien. En ik had geluk: hij zag dat wel zitten. 😉 Na mijn thuiskomst een lekker slaatje gaan eten op het terras van La Royale (dat van de Kosmopol was volzet). Genoten van de eerste echt zomerse avond en daarna naar de Kinepolis. Ik heb smakelijk gelachen met de dolle fratsen van Homer&co. Of zou dat glas cava en die werkelijk gigantische sangria die ik vlak voor de film gedronken heb, daar voor iets tussen zitten? 😉

Het was alleszins een geslaagde avond na een vermoeiende dag.