De Henry van de Velde Awards 2024

Gisteren was ik aanwezig op de uitreiking van de Henry van de Velde Awards 2024 in Bozar. En eerlijk, de uitreiking lijkt elk jaar een beetje minder te schitteren. De fantastische receptie van vele jaren geleden is verveld tot het aanbieden van een glaasje schuimwijn en een stukje taart (die er helemaal niet lekker uitzag en ik dus aan mijn liet passeren) om de dertigste editie te vieren. Je zou denken dat het voor zo’n memorabele verjaardag toch ietsje meer mocht zijn. Wilde je een glas wijn, een biertje of frisdank, dan moest je daarvoor gaan aanschuiven in ellenlange rijen en op de koop toch nog eens betalen ook. Maar goed, het is overal crisis, zeker?

Per slot van rekening draait het feest om de winnaars en die stonden ook dit jaar weer van trots te blinken op het mooie podium van de magnifieke Henry Le Boeuf zaal. Ik presenteer een kort overzicht van de (vele) winnaars. En ben blij dat de Loop Earplugs gewonnen hebben in de categorie consumer, want die kregen ook mijn stem. Al vraag ik me af of het event en de prijs zelf er geen baat bij zouden hebben dat het aantal awards teruggeschroefd wordt.

Jo Brouns mocht het openingswoordje verzorgen en riep in zijn toespraak de designsector prompt op om mee na te denken over de stikstofcrisis.

S.P.A.T., een medisch toestel om huidpriktests uit te voeren bij allergiepatiënten, won in de categorie Business Innovation:

Loop Earplugs Engage, herbruikbare gehoorbescherming die het omgevingsgeluid minimaliseert, won in de categorie Consumer:

Robotische serendipiteit, een werkwijze waarmee unieke betontexturen via ambacht en robotica op architectonische schaal ontworpen en gemaakt kunnen worden, won in de categorie Crafts.

Atlas of Lost Finds, een onderzoek naar het betekenisvol rematerialiseren van verloren erfgoed in samenwerking met lokale gemeenschappen en digitale technologieën, won in de categorie Design Research:

Alcatraz, een festivalbeleving in virtual reality voor rolstoelgebruikers, won in de categorie Digital Product:

Fairbuds XL, een modulaire, duurzame hoofdtelefoon met ruisonderdrukking, won in de categorie Environment:

Letters op maat, lettertypes ontwikkeld vanuit logo-ontwerpen, won in de categorie Graphics:

MyGrid ModuleOne™, een plug-and-play thuisbatterijoplossing, won in de categorie Habitat:

Circulaire bouwkit voor leeromgevingen, een simulatie- en bouwkit om jongeren warm te maken voor circulair en biobased bouwen, won in de categorie Spaces:

Nathalie Van de Massen mocht de Young Talent Gold Award in ontvangst nemen:

De duurzame, circulaire JUUNOO-wanden wonnen de prijs voor Ecodesign by OVAM:

Zaventem Ateliers won de Company Award:

En Dirk Wynants mocht de Lifetime Achievement Award in ontvangst nemen:

Ladies who lunch!

Yep, our tradition is still going strong! Al is het soms een uitdaging om een moment te vinden dat voor iedereen past, en moeten we de oorspronkelijk afspraak vaak verzetten, toch vinden we mits wat geduld altijd wel een gaatje in de gemeenschappelijke agenda’s.

Omdat ik om half twee alweer een meeting had, maakten we het onszelf niet te moeilijk en gingen we voor een snelle lunch bij Le Pain Quotidien. Ik bestelde een zuurdesem flatbread met mozzarella di bufala en geroosterde groenten, maar door een miscommunicatie met de dienster (waarvoor ik de verantwoordelijkheid geheel op mij neem) kreeg ik in de plaats daarvan een zuurdesem flatbread met bio spiegeleitjes. Jammer, want ik had echt mijn zinnen gezet op mozzarella en geroosterde groenten. Maar goed, dit was ook lekker, al denk ik dat de versie met groenten toch wel superieur geweest zou zijn. Dit was wel heel simpel.

Omdat het vrijdag was en we nog niet geklonken hadden op het nieuwe jaar bestelden we een glaasje schuimwijn. Want ja, een mens moet tussen al dat werken door ook nog een beetje genieten van het leven, he!

Eerste lunch van het nieuwe jaar!

Met mijn favoriete IT-helpdeskcollega in zijn favoriete Indische restaurant Bombay Inn. Kwestie van te profiteren van het feit dat er de eerste dagen van het jaar nog niet te veel afspraken in onze agenda stonden. Met dank aan alle collega’s die de volle veertien dagen kerstvakantie nemen!

Garnaalkroketten bij Vincent

Een teleurstellende ervaring, deze laatste businesslunch van het werkjaar 2023. Nochtans is het interieur van restaurant Vincent erg bijzonder: een grote houten boot is letterlijk in het interieur ingewerkt en sommige zitbanken maken deel uit van de boot. De muren zijn versierd met prachtige tegeltjes die allerlei lieflijke taferelen uitbeelden.

Helaas, het eten stelde teleur. Mijn collega en ik bestelden allebei de garnaalkroketten als hoofdgerecht. De kroketten op zich waren best lekker, maar als je deze als hoofdgerecht serveert, verwacht ik daar toch minstens een slaatje bij en niet enkel frieten en peterselie. Daarnaast was dit gerecht ook echt te duur voor wat het was.

Geen wonder dat de zaak bijna leeg was…

Lunch at Wolf!

Genoten van een heerlijke girl’s lunch van My Tannour at Wolf!

Teamlunch bij La Maison des Gourmands

Deze middag trok ik samen met één van de drie teams die onder mijn afdeling vallen naar La Maison des Gourmands voor een kerstlunch. Helaas, wat een enorme tegenvaller. Veel te lang moeten wachten op ons eten, het eten zelf was bijzonder middelmatig (bizar dat de karakollen niet in hun schelp gepresenteerd werden en de mosselen waren piepklein) , de ventilatie was slecht waardoor de etensgeuren in onze kleren bleven hangen en de bediening bracht het dessert zonder op voorhand de tafel te ontdoen van de borden en het bestek van het hoofdgerecht. Zelfs een vriendelijke bediening kan me al deze tekortkomingen niet door de vingers doen zien. Al een geluk dat het gezelschap uitstekend was.

Lekker en betaalbaar eten in Brussel, het wordt meer en meer een uitdaging.

Kerstlunch bij de L’Ogenblik

Na onze wekelijkse managementvergadering trokken we samen naar restaurant de L’Ogenblik om het jaar in schoonheid af te sluiten met een fijne kerstlunch. En ja, het eten was nog even lekker als een paar jaar geleden. Alleen laat de akoestiek in het restaurant te wensen over. We zaten met zes personen aan tafel en ik moest al moeite doen om de persoon tegenover mij te verstaan, laat staan de rest van mijn tafelgenoten. Dubbel spijtig, want we wilden van deze kerstlunch gebruik maken om de gezamenlijke nieuwjaarswens van het management voor het personeel te formuleren. Enfin, van wat ik ervan verstond, denk ik dat het wel snor zit met onze nieuwjaarswens. 😉

Wachten bij Le Comptoir des Galeries

Als afsluiter van het werkjaar hadden we deze middag een belangrijke werkpartner uitgenodigd om samen te lunchen bij Le Comptoir des Galeries. Helaas bleken er zich tegelijkertijd met ons twee andere grote groepen in het restaurant te bevinden. En ondanks het feit dat onze directiesecretaresse bij de reservatie voor twaalf personen had doorgegeven dat het vooruit moest gaan, was die boodschap duidelijk niet tot bij de bediening/keuken geraakt.

Toen we opmerkten dat het nu wel erg lang begon te duren, kregen we te horen dat we mondeling bij aankomst hadden moeten meegeven dat we gehaast waren. Excuseer, we zaten om tien na twaalf aan tafel en ons hoofdgerecht werd pas om twee uur aan tafel gebracht… Eén van onze gasten was ondertussen al moeten vertrekken wegens een andere afspraak. Die had dus enkel een voorgerecht te eten gekregen. Schaamtelijk toch wel. Nu, op zich nog een meevaller dat die persoon vroeger vertrokken was, want het veggie gerecht met gevulde palmharten dat mijn baas en ik besteld hadden, bleek wat magertjes te zijn. We waren dus blij dat we een extra steak hadden om onder ons twee te verdelen. 😉

Jammer, maar ik vrees dat het even zal duren voordat ze mij hier terug zien.

Vertige revisited

Na een eerste zeer geslaagd bezoek aan deze stijlvolle zaak, die groenten in the spotlight zet, keerde ik met hoge verwachtingen samen met mademoiselle Julie terug naar restaurant Vertige.

Helaas, deze keer keerde ik na ons bezoek terug met gemengde gevoelens. Lag het aan de plek waar we zaten? Bij het raam beneden, waardoor we duidelijk soms aan de aandacht van het personeel ontsnapten? Het liep namelijk al mis bij het aperitief: de ober bracht slechts één drankje. Ik kan er geen statistieken bijhalen, maar ik vermoed dat het toch zelden gebeurt dat een tafeltje van twee personen maar één aperitief bestelt… De douceur des anges bleek ook niet helemaal wat we ervan verwacht hadden (voor een aperitief vonden wij dit echt te zoet), maar dat kan gebeuren, uiteraard. De aangepaste (bio-)wijnen vielen gelukkig beter in de smaak.

De gerechten waren naar goede gewoonte uitstekend en tot in de puntjes verzorgd. Alleen jammer dat het personeel echt geen woord Nederlands spreekt.

We eindigden ons bezoek met een laatste valse noot: we moesten maar liefst drie keer vragen om de rekening. Met als resultaat dat Julie en ik moesten spurten om onze trein te halen. Tja, de ober wilde ons helpen om onze traditie van steevast te laat naar het station te vertrekken in ere te houden, zeker?

Hapjes:

Gerookte vis, ceviche van raap, dragon:

Rode biet, peer, schapenkaas:

Eerste Sint-Jakobsvruchten uit Normandië, verse gember, knolselderij:

Gevulde prei, lactogefermenteerd sap met gegrilde prei-olie:

Gelakte kalfszwezeriken, pompoen, rozemarijn:

Taartje met aardpeer, koffie, pure chocolade:

Versnaperingen:

GIVE toonmoment

En we blijven maar successen vieren in het jaar 2023. Deze namiddag woonde ik samen met een aantal collega’s het GIVE toonmoment bij in een aula vlakbij Brussel-Noord. GIVE is een acroniem dat staat voor ‘Gecoördineerd Initiatief voor Vlaamse Erfgoeddigitalisering’. Onder GIVE werden drie digitaliseringsprojecten en een metadataproject gerealiseerd. Dat verdient een feestje!

Het toonmoment startte met Greogriaanse gezangen van Psallentes, terwijl op de achtergrond de notenbalken van het prachtig gedigitaliseerde oude muziekmanuscript getoond werden. Vervolgens nam de minister-president het woord en lanceerde hij de gloednieuwe website Totindetail.be. Tijdens een panelgesprek blikten de partners van het project terug op de samenwerking en de mooie realisaties, maar hét beste moment van de namiddag was natuurlijk de netwerkreceptie. Mét kaasballetjes! 😉