Deze middag had ik opnieuw met een oud-collega afgesproken in Victor Bozar Café. Altijd fijn om te horen hoe het met haar gaat. Een voorbeeld van een gepensioneerde die haar dagen goed weet te vullen!
brussel
Afscheidslunch
Na het afscheidsontbijt, de afscheidslunch. Want een collega die zich zoveel jaren hard ingezet heeft, verdient het om met de nodige egards uitgewuifd te worden. Moet toch vreemd zijn, de deur van een bedrijf waarvoor je zoveel jaren gewerkt hebt achter je dichttrekken om er nooit meer terug te keren. Ik kan me eerlijk gezegd op dit moment niet voorstellen hoe ik daarmee zou omgaan, want je job is toch een belangrijk onderdeel van wie je bent als persoon. (Al kan ik jullie wel verklappen dat ik alvast een hele waslijst plannen heb om mijn dagen als gepensioneerde te vullen.) Ach ja, dat ligt voor mij nog in de verre toekomst. We zullen wel zien eens het zover is.
Eén ding is zeker: de kwaliteit van het eten bij Victor Bozar Café stelt nooit teleur. Echt een topplek.
De lancering van de InfluencerFAQ
Deze namiddag lanceerde minister Dalle de InfluencerFAQ in restaurant albert in de Koninklijke Bibliotheek in Brussel. Voor mij was het de eerste keer dat ik de bibliotheek betrad langs de ingang via het Paleis van Karel van Lorreinen. Wat een prachtig stukje erfgoed!
Aangezien ik nog een stuk van mijn Franse les wilde meepikken, miste ik het grootste deel van de afsluitende receptie, maar gelukkig kregen we bij aankomst een glaasje schuimwijn aangekomen en waren er wat groentjes om te snacken. De locatie leende zich uitstekend voor de lancering en de volledig vegetarische catering, waarvan ik nog net drie hapjes kon meepikken voordat ik naar de trein moest rennen, was dik in orde.
Dus influencers: hier is het te doen!
Businesslunch bij Comptoir des Galeries
Ondertussen toch wel mijn favoriete restaurant op wandelafstand van mijn werk. En ja, ook vandaag werden we niet teleurgesteld. Elk menu dat afgesloten wordt met pannenkoekjes is wat mij betreft trouwens altijd een succes.
Saint Patrick’s Day met de collega’s!
Gisterenavond wat vroeger gestopt met werken dan gewoonlijk om samen met de collega’s Saint Patrick’s Day te vieren. Ondertussen een fijne jaarlijkse traditie. Naar goede gewoonte trokken we naar Irish Pub O’Reilly’s vlakbij de beurs in Brussel. We waren met een groep van meer dan twintig collega’s, wat een denderend succes is voor een vrijdagavond. We slaagden erin met wat overtuigingskracht diverse tafeltjes en stoelen op het terras te bemachtigen voor onze toch wel omvangrijke groep. Eén van mijn collega’s toverde zowaar een hele hoop groene accessoires uit zijn rugzak, waarvan de diadeem met twee klavertjes vier op steeltjes mij meteen aansprak. Dat groen vormde een mooi contrast met mijn blonde haar. Spijtig genoeg was het personeel van O’Reilly’s lichtelijk onderbemand bij onze aankomst, met een lange wachtrij tot gevolg. Uiteindelijk slaagden we er toch in de drankjes voor onze groep te bemachtigen, maar ons geduld werd op de proef gesteld. Saint Patrick’s Day vieren zonder drank, dat gaat natuurlijk niet!
Omdat ik ‘s avonds nog een afspraak in Leuven had, kon ik niet zo lang blijven, maar ik genoot alvast van het gezelschap en de toffe babbels. Volgend jaar weer!
GUS revisited
Vandaag had ik na het werk afgesproken met een oud-collega met wie ik regelmatig een stapje in de wereld zet en die toevallig vandaag in Brussel was. Omdat we van het goede leven houden, hadden we afgesproken om bij GUS te gaan eten.
De vorige keer dat mijn oud-collega en ik bij GUS de voeten onder tafel schoven, was op 12 maart 2020, één dag voor de lockdown. Echt, hoe lang geleden lijkt dat ondertussen? En hoe zalig naiëf waren we toen nog, denkend dat de lockdown na een viertal weken wel achter de rug zou zijn en dat virus zou overwaaien. Als ik nu terugkijk op die lockdownperiode lijkt de tijd wel in mekaar gedrukt. Heel bizar hoe snel die maanden voorbij gevlogen zijn en hoe wazig mijn herinneringen zijn. Ongetwijfeld omdat alle dagen op elkaar leken en er niets, maar dan ook helemaal niets te beleven viel in die periode.
Omdat GUS pas om 19u open gaat, dronken mijn oud-collega en ik eerst een aperitiefje bij L’Apéroterie, een fijne aperobar gevonden via Googlemaps. We stapten er net voor de grote massa binnen, want onze drankjes stonden nog niet voor onze neus of er waaide een ganse bende binnen voor een after work drankje en het werd gezellig druk in deze kleine bar. Een fijne plek waarnaar ik zeker wil terugkeren.
Stipt om 19u stonden we aan de deur bij GUS en als eerste klanten van de avond mochten we een tafeltje uitkiezen. Uiteraard gingen we voor een tafeltje aan het raam, volgens mij hetzelfde tafeltje als dat waaraan we de vorige keer zaten. En ja, het eten was heerlijk, de wijn fantastisch en de sfeer uitstekend. Zo fijn dat we erin slagen om met elkaar contact te houden, want mijn oud-collega heeft altijd boeiende inzichten te delen en is gewoon een all round sympathieke gast!
Geniet met ons mee (full disclosure, ik maakte zowel foto’s van mijn gerechten als van die van mijn collega en ik ben vergeten een foto te nemen van mijn kaasplankje):
Hapjes:
Skrei in gravelax, honing, bier en yuzu vinaigrette:
Soja zachtgekookt ei, boerenspek (voor mij):
Eendenborst, geroosterd gerstesap, polenta en piquillos:
Snoekbaars, witbier en zuringsaus (voor mij):
Havermout financier, citrusvruchten en vervainijs:
Zoetjes bij de koffie:
Alweer een topavond!
Business lunch met kreeft en Sint-Jacobsvruchten
Meer is er niet nodig om mij gelukkig te maken… Jammer genoeg heeft mijn bedrijf het budget niet om onze partners op een gelijkaardige manier in de watten te leggen wanneer het onze beurt is om hen te trakteren op een lunch.
Måneskin in Vorst Nationaal in Brussel
Normaal ben ik helemaal niet zo’n concertganger, dus het is hoogst uitzonderlijk dat ik twee vrijdagen na mekaar naar een concert ga. Maar nu wilde het toeval dat zowel Lizzo als Måneskin vlak na mekaar naar België kwamen en beide concerten wilde ik niet missen.
Sinds hun overwinning in het Eurovisiesongfestival ben ik een grote fan van Måneskin. Jammer genoeg was ik er in eerste instantie te laat bij om tickets te bemachtigen voor hun concert in Vorst Nationaal. Dankzij de coronacrisis en hun groeiende populariteit werd hun oorspronkelijke concert uitgesteld en kwam er later nog een tweede concert bij. Ik besloot eens zot te doen en kocht meteen VIP-tickets voor het concert op vrijdagavond. Kwestie van eens zo’n VIP-experience meegemaakt te hebben.
Na een dagje werken op kantoor in Brussel ging ik mijn vriend ophalen in Brussel-centraal om van daaruit samen te sporen naar het station van Vorst-Oost. Vanaf het station van Vorst-Oost hadden we de groepjes concertgangers maar te volgen om bij Vorst-Nationaal te geraken.
Als VIP’s konden we gebruik maken van de aparte VIP-ingang, we kregen een bandje van de vriendelijke dames aan het onthaal, lieten onze jassen achter in de vestiaire en kregen meteen een glaasje prosecco aangeboden. Een jonge vrijwilliger bracht ons naar een hoge tafel met vier stoelen waarop een gepersonaliseerd programma stond. Een goed begin wat ons betreft.
Op de tickets stond dat we een street food experience aangeboden kregen, maar ik moet zeggen dat het eten in de VIP-ruimte toch wel iets chiquer was dan street food. Alle gerechtjes waren bijzonder verfijnd, lekker en mooi gepresenteerd. Omdat de VIP-tickets bijna volledig uitverkocht waren, kregen we aan onze tafel gezelschap van een bijzonder sympathiek Limburgs koppel. Het klikte meteen tussen ons en we hadden een heel gezellige babbel, terwijl we genoten van het lekkere eten en de heerlijke prosecco.
Traag gegaard kalfsfilet met pickles, koolrabi, mosterdsla en burrata met marjolein, tomaat en pestocrème:
Entrecote met groenten en rozemarijnaardappel:
Zeebaars, courgette, wittewijnsaus:
Kwart voor acht werden we naar onze plekken in de zaal geleid en kon het concert beginnen. En amai, wat een topconcert! Geweldig goed gezongen, strakke basgitaar die voor de rode draad zorgde, mooie afwisseling van nummers en een publiek dat alle liedjes van voor tot achter meebrulde. Ook genoten van het intieme moment toen Thomas en Damiano met z’n tweeën Vent’anni brachten. Prachtig. Om het met de woorden van Damiano zelf te zeggen: Rock ‘n Roll will never die!
Nadat de laatste noten weerklonken hadden, keerden we met onze nieuwe vrienden uit Limburg terug naar de VIP-ruimte voor een dessertje en nog een glaasje om te klinken op de fantastisch avond. Eentje om in te kaderen.
Lunch bij Super Fourchette
Deze middag genoten van een fijne lunch met twee lieve collega’s in Super Fourchette, een gezellige, beetje quirky (die cassettes!) lunchplek op wandelafstand van ons kantoor, waarvan ik het bestaan nog niet kende. Ik smulde van een lekkere én gezonde bowl du tigre, terwijl ik met mijn collega’s bijpraatte over de dingen des levens. Een leuke ontdekking!
Lunch in Gare Maritime
Deze middag had ik afgesproken in Gare Maritime met een oud-collega die ik niet meer gezien had sinds het uitbreken van de coronacrisis. Way back when deelden we samen een bureau tot onze professionele paden zich van elkaar scheidden. Ik moet zeggen, het was schrikken toen ik hem terug zag: met zijn lange witte coronabaard zag hij er plotseling oud uit. Hij vertelde me dat het fysiek ook minder met hem ging na een verblijf in het ziekenhuis met een combinatie van een longontsteking en corona. Het vroegere vuur waarmee hij over zijn job praatte was weg en hij gaf toe dat hij al zat uit te kijken naar zijn pensioen, waarvan hij toch nog een paar jaar verwijderd is. Ik moest even slikken. Al valt er wel iets te zeggen voor zijn keuze om een gezonde work-life balance na te streven. Ik denk dat ik op dat vlak momenteel dik de mist in ga.
Gelukkig zag ik hem opleven wanneer het over zijn kinderen ging. Vooral zijn jongste dochter is zijn oogappel. Laat ons hopen dat hij uit zijn vrouw en gezin nog veel plezier kan halen. En uit lekker eten, natuurlijk!
Salmon trout noodles van Korean Tiger:
Garnaalkroketje van Fish Bar:
