#40dagenbloggen

Mijn ter ziele gegane hobby’s

Wat is een hobby die je vroeger deed maar die je nu niet meer doet? Zou je deze hobby graag terug oppikken? Wat houdt je tegen?

Een paar jaar geleden heb ik mij eens bezig gehouden met het opstellen van een lijstje met al dan niet ter ziele gegane vrijetijdsactiviteiten. Ondertussen mogen aan dit lijstje nog een aantal activiteiten aan toegevoegd worden en ben ik nog steeds naarstig op zoek naar mijn échte passie. Al moet ik toegeven dat ik de hoop die ooit te vinden zo langzamerhand heb opgegeven.

Min of meer nieuwe activiteiten:

De hobby die ik het liefste weer zou opnemen is muziek spelen. Mijn dwarsfluit die hier al jaren in een hoekje van de kast stof ligt te vergaren, opnieuw ter hand te nemen en een harmonie of een kamerorkest met niet al te grote ambitie zoeken. Of misschien wel een gans nieuw instrument proberen onder de knie te krijgen. Dat lijkt me nóg leuker. Maar zoals mijn vrijetijdsbesteding er momenteel uitziet, lijkt me dit niet echt realistisch. Al ben ik ervan overtugid dat als je iets écht graag wil doen, je tijd maakt. Dus misschien ben ik gewoon te lui om me er opnieuw aan te zetten.

Wat ik wou worden toen ik klein was

Wel, om heel eerlijk te zijn, wilde ik gewoon lekker klein blijven. Ik was vast van plan mij niet in de ellende van een volwassen leven te storten en mij gezellig voor de rest van mijn leven door mijn ouders in de watten te laten leggen en met mijn vriendjes op de speelplaats te blijven spelen. Helaas, ondanks mijn brandende ambitie om dit te realiseren, slaagde ik er niet mijn eigen Neverland te creëren en zorgde het onvermijdelijk voortschrijden der tijd ervoor dat ik uiteindelijk, ondanks al mijn tegenspartelen, toch volwassen werd.

Ja, ik was een heel wijs kind.

Mijn favoriete decoratie

Wat is je favoriete decoratiestuk in je huis en waarom?

Moeilijke vraag, want ik ben over het algemeen niet zo gehecht aan materiële dingen en de decoratie op ons appartementje is de laatste jaren niet echt veel meer veranderd.

In eerste instantie wou ik mijn planten nomineren: ik heb ondertussen een fijne collectie orchideeën bij mekaar, die mij toch een paar keer per jaar verblijden met hun bloemen en ook de andere planten (inclusief cactussen) in ons appartement doen het uitstekend. Met een bijzondere vermelding voor de twee planten (een spathiphyllum en een hybiscus) die mijn vriend en ik cadeau kregen op ons “tien jaar samen” feest. Beide planten werden al een keer of drie verpot en zorgen met z’n tweetjes voor een beetje een jungle-gevoel in ons appartement. Maar toen bedacht ik me dat het misschien een beetje oneerbiedig is om levende organismen als ‘decoratiestuk’ te omschrijven.

Dus misschien moet ik de twee kunstwerken die onze woonst sieren, afvaardigen. Die grappige Tobouter. Of die gouden engel van Ottmar Hörl die ik kocht in de tijd dat de stad Leuven het door mij zo geliefde Leuven in Scène nog niet afgeschaft had.

Ottmar Hörl

Of hou ik het toch maar bij mijn eigen foto’s afgedrukt op canvas op een formaat van twee bij drie meter. Herinneringen aan prachtige vakanties in verre landen.

Geen gemakkelijke vraag, voorwaar.

Waarom bloggen?

Tijd om nog eens inspiratie te halen bij het lijstje van Kathleen.

Waarom ben je ooit beginnen bloggen en waarom blog je nu nog altijd?

Het is interessant om even terug te lezen wat ik hier vroeger al over schreef. Ik denk dat de verwachtingen die ik vroeger van het bloggen had niet helemaal ingelost werden. Maar goed, een mens wordt ouder en wijzer, zeker? En leert zich neer te leggen bij de eigen beperkingen (of doet althans moedige pogingen om dit te doen). De hoop dat het aantal commentaren op deze blog ooit nog zal toenemen, heb ik netjes opgeborgen. Uiteindelijk denk ik dat deze blog een te onduidelijke focus heeft om een specifiek doelpubliek aan te trekken en ik denk dat wat ik schrijf ook niet altijd even herkenbaar is. Ik speel al een hele tijd met het idee een aparte reisblog op te starten, maar door gebrek aan tijd zal dit wellicht bij wilde plannen blijven. Ik zie er ook tegenop om mijn bestaande reisverslagen te herwerken in een format dat meer aansluit bij een reisblog.

Dus hou ik het maar bij dit stekje hier, waarvan de grootste verdienste is dat het later kan fungeren als een dagboek om terug te kijken op de mooie en minder mooie momenten in mijn leven.

Mijn meest gebruikte keukengadget

Wat is de keukengadget die je het vaakst gebruikt en waar je zelfs niet meer zonder zou kunnen leven?

Euh, wel, dat zal ongetwijfeld onze kurkentrekker zijn. Waarvan we noodgedwongen een aantal exemplaren in huis hebben omdat we die van ons al een paar keer in Libin vergeten zijn, om hem het jaar nadien daar ongeschonden terug uit de lade te vissen.

Al ben ik, afgaand op onderstaand filmpje, niet helemaal overtuigd dat ik er écht niet zonder zou kunnen leven.

Mijn favoriete cuisine

Moest je je hele leven nog maar het eten uit één land mogen eten (de cuisine, voor de vrienden), welke cuisine zou dat dan zijn en waarom?

Ik veronderstel dat dit voor trouwe lezers van dit blog niet als een verrassing zal komen: de Japanse keuken staat bij mij afgetekend op nummer één. En dan heb ik het heus niet alleen over sushi en ramen, want bij ons in het Westen wordt de Japanse keuken jammer genoeg al te vaak vereenzelvigd met deze twee gerechten. Niet dat ik iets tegen sushi en ramen heb, integendeel, ik vermoed dat ik gerust de rest van mijn leven op ramen en sushi alleen kan leven, maar de Japanse keuken is zoveel rijker dan dat. Je hebt sukiyaki, teppanyaki, teriyaki, tempura, okonomiyaki, yakitori, udon noedels, soba noedels, onigiri (serieus, waarom verkopen ze dat nergens in België?), de fantastische bentoboxen en nog zoveel meer.

En mocht Japan ooit verzwolgen worden door een reusachtige tsunami, dan kan ik mij ook wel neerleggen bij de rest van mijn leven alleen nog maar Koreaans eten. Of Thais, of Indisch,… Zie, ik ben een gemakkelijke als het op eten aankomt!

Vertel eens een spannend verhaal

Omdat bloggen terwijl je aan de andere kant van de wereld zit waar de dagen voorbij vliegen omdat er zoveel te beleven en ontdekken valt, niet zo evident is, maak ik mij er gemakkelijk vanaf door een blogonderwerp uit het lijstje van Kathleen te pikken:

Wat was je grootste “fuck, ik moet hier zo snel mogelijk weg zien te komen”-moment van je leven? Vertel eens een spannend verhaal!

Blijkt helaas dat ik een behoorlijk saai mens ben. Veel spannende verhalen heb ik (nog) niet meegemaakt in mijn leven en hier ter plekke iets uit mijn duim zuigen zie ik niet zitten. Dus hoop ik dat een linkje naar mijn overvalverhaal in Gdansk in deze volstaat.