Gisterenavond lag ik in bed en kon ik de slaap moeilijk vatten. Ik lag terug te denken aan wat ik al gedaan heb in mijn leven en wat ik nog wil realiseren. Daarom leek het me interessant om hier op deze blog eens een oplijsting te maken van alle activiteiten waarmee ik me sinds mijn vroege jeugd heb bezig gehouden in mijn vrije tijd. Bij deze dus:
- Zwemlessen: mijn allereerste echte hobby, mee gestart in het eerste studiejaar
- Ballet: amper een maand volgehouden wegens totaal geen aanleg en behoorlijk saai
- Muziekschool: heel het parcours doorlopen, gestart met lessen notenleer, dwarsfluit, samenspel, the works. Ik ben er tot op de dag van vandaag nog steeds trots op dat ik mijn einddiploma dwarsfluit op zak heb, want ik zal de eerste zijn om toe te geven dat ik niet echt het meeste talent had van de meisjes die samen met mijn afstudeerden, maar verdorie, ik heb hard gewerkt voor die grote onderscheiding toen.
- Kinderkoor
- Typles: beste investering ooit, al is mijn vingervlugheid en accuraatheid er in de loop der jaren op achteruit gegaan door veelvuldig switchen tussen qwerty en azerty en ben ik tot nader order nog steeds te lui om dvorak te leren
- Pingpong: nog steeds één van mijn favoriete sporten, al heb ik in jaren niet meer gespeeld
- Jeugdkoor
- Dictielessen: heel erg leuk, beetje spijtig dat ik daar nooit iets mee gedaan heb
- Studentenkoor
- Studentenvereniging: elk jaar ga ik nog trouw naar de alumnibijeenkomst, heel erg tof om de mensen van toen nog eens terug te zien. Ik word trouwens binnenkort meter van het kindje van één van de gasten met wie ik in deze studentenvereniging zat.
- Studentenkamerorkest: Na mijn eerste universitaire studies ben ik gestopt met spelen, mijn mislukte poging om opnieuw aansluiting te vinden bij een orkest niet meegerekend
- Cursus rock and roll: komt nog van pas op trouwfeesten
- Cursus stijldansen: van chacha over Weense wals tot tango, al die stapjes zijn uit mijn geheugen verdwenen, totaal niets van blijven hangen
- Buikdansen: vond ik heel leuk tot de cursus van locatie veranderde en ik een nieuwe leerkracht kreeg die me niet wist te inspireren
- Badminton: ik ben nogal een fan van racketsporten, helaas is mijn badmintonpartner geëmigreerd naar Chicago
- Studie rechten: een tweede universiteitsdiploma gehaald terwijl ik full time werkte; als ik er nu op terugkijk, weet ik niet goed meer hoe ik daar in geslaagd ben
- Middelbare graad beeldende kunsten: heel mijn leven doodgraag getekend, maar pas naar de academie gegaan toen ik al werkte. Helaas bleek ik me op dat moment al te zeer de denkwijze van een ingenieur eigen gemaakt te hebben, wat de echte vrije artistieke expressie belemmerde of ja, anders gezegd, te weinig talent
- Digitale fotografie: ik neem erg graag foto’s, maar moet eerlijk zijn dat ik ook hier niet over het grote talent beschik; ondertussen ben ik gestopt met het volgen van lessen en heb ik me zowat neergelegd bij het feit dat ik op zijn best een middelmatig fotograaf genoemd kan worden
- Photoshop: Maar een half jaar lessen gevolgd, genoeg om me deftig uit de slag te kunnen trekken, maar te weinig om al die wondere functionaliteiten goed onder de knie te hebben
- Zanglessen
- Italiaans aan het CLT
- Spaans aan het CLT
- Japans aan het CLT
- Russisch aan het CLT
- Squash: wekelijks een uurtje op een balletje slaan, het blijft plezant en nu maar hopen dat mijn squashpartner niet emigreert
- Bloggen: toch ook alweer een paar jaren ondertussen, al blijft het aantal lezers en reacties zeer laag en vraag ik me soms af of ik niet beter ermee zou stoppen
- Organiseren van weekendjes en diners voor de vriendenkring: toch altijd goed voor een opkomst van een twintigtal personen
- Bachata: een nieuwe hobby, de lessen zouden normaal vorige week starten, maar werden wegens de sneeuwval met een week uitgesteld
Enfin ja, best wel een indrukwekkend lijstje als je het zo allemaal bij mekaar ziet staan, maar ook een perfecte illustratie van mijn grootste probleem: ik kan een beetje van alles, maar niets echt goed. Of misschien heb ik gewoon het geduld niet om me in één iets te bekwamen, dat kan ook zijn. Ik ben nu op een punt gekomen in mijn leven waarop ik het mij niet langer kan permitteren om zowat te blijven rondzwalpen. Blijf ik aanmodderen of ga ik echt op zoek naar iets wat mij passioneert? En wat zou dat dan kunnen zijn? Ik heb geen idee.
Klinkt heel bekend. Als je job hetgeen is wat je wilt doen en als het maar op hobby vlak is dat je aan het “rondzwalpen” bent geen probleem zou ik zeggen. Nieuwe dingen blijven proberen, ik ben zo onverwacht te weten gekomen dat ik écht graag duik!
Mijn “probleem” is dat ik zoveel dingen tegelijk doe dat ik in niks kan uitblinken nu (buiten multitasken misschien), dus ik hou de dingen waarin ik me echt wil smijten ( bv terug gaan tekenen en leren schilderen) voor wanneer ik niet meer moet studeren.
Het is een beetje uitzoeken wat je wil en wat je ermee wil bereiken!
Waarom noem je dat aanmodderen? Moet je uitblinken in alles wat je doet, ook in je vrije tijd? Het lijkt me al een mooi lijstje, en wat is bachata?
@Shari: Als er één ding is waarvan ik zeker ben dat ik het niet graag doe, dan is het wel duiken. Wat ik ergens wel jammer vind, want de onderwaterwereld heeft zoveel moois te bieden.
Ik heb ook altijd gezegd: dat is voor later, als ik meer tijd heb, dan ga ik me echt in iets smijten en me helemaal geven en daar echt goed in worden. Maar dat moment schijnt maar niet te komen.
@nobutterfly: Alles hoeft niet. Eén ding zou al leuk zijn.
Bachata is een Zuid-Amerikaanse dans.
‘k vind je slotparagraaf beetje vreemd. Waarom denk je daarom zo over na? Als je dingen doet en die zijn fijn, dan is het toch prima? Ik streef niet na om in een hobby uit te blinken, wel om dingen te doen die ik leuk vind, en waar ik hopelijk ook nog leuke mensen ontmoet.
… en soms na een tijd past die hobby niet meer in je leven en dat is niet erg?
En wat bloggen betreft: bloggen lijkt passé op een paar die hards zoals ons na. Ik hou niet op hoor, zelfs als mijn lezers stelselmatig wegvallen wat wel ontgoochelend is, voel ik nog steeds nood om deel van mijn leven de loggen.
Als jouw squashpartner emigreert, wil ik hem/haar heel graag vervangen. Altijd al eens een (squash)balletje met jou willen slaan trouwens, ik speel graag tegen mensen die ook niet tegen hun verlies kunnen 😉
Verder zou ikzelf het heel jammer vinden moest jij stoppen met bloggen, want op die manier blijf ik op de hoogte van het reilen en zeilen daar in het verre M. (hehe)
Tot slot toch nog even mijn bewondering voor jou uitdrukken – zeker na die laatste nogal weemoedige paragraaf – ik vind het ongelofelijk knap wat jij allemaal doet en kunt. Jouw grootste talent blijft toch wel die enorme gave om zovele nieuwe dingen te leren en te blijven leren. Japans, Russisch, rechten, … Niet iedereen kan dat hoor. En dat op je 25ste!
Ik ben akkoord met iedereen voor mij, en ik vind jou vooral goed in volhouden. Komaan, én Spaans én Italiaans én Japans én Russisch (en al de rest), en dat allemaal niet voor een keer te proberen é, nee, jaren aan een stuk, en desondanks de job en andere verplichtingen toch altijd tijd vinden om het te studeren en te slagen voor de examens. Daar kan een mens alleen maar bewondering voor opbrengen. Jullie blinken uit in het “van alle markten thuis” zijn en het afwerken van wat je gestart bent, wat niet evident is voor mensen die graag nieuwe dingen beginnen/leren. Ik denk dat niemand die jullie kennen jullie maar “matige personen” zou noemen hoor!
Ik spring graag bij in de algemene trend die de comments al aangeven. Uitblinken in iets is fijn omdat je er zogezegd voldoening uit haalt of erkenning voor krijgt. Maar de realiteit staat vaak ver van uitblinken. Mensen met normale prioriteiten laten al een keer een glas vallen of willen 101 projecten starten en tot een goed einde brengen, maar dat gaat niet altijd want het leven wacht niet en er komen waarschijnlijk 99 andere zaken tussen. Dus, waarom niet gewoon blij zijn met die 2 dingen die wel lukken. Die dingen waarvan je achteraf tegen jezelf kan zeggen: awel, ik heb het toch maar weer gedaan én vooral: ik heb het graag gedaan. Of dat nu over een nieuwe taal gaat of een middelmatige foto trekken.
Iedereen bedankt voor al de lieve commentaren, een mens gaat er een beetje van blozen. Het is ongetwijfeld één van mijn slechte karaktereigenschappen, maar ik wil graag boven de middelmaat uitsteken, ja, ‘uitblinken’ om het zo te zeggen. Voor mij is het dan ook zelden goed genoeg. En ik besef dat ook wel ergens, maar het is iets wat zo diep in mezelf zit dat ik dit moeilijk kan onderdrukken. Ik stel aan mezelf ook altijd veel hogere eisen dan aan andere mensen. Best wel vermoeiend allemaal.
[…] paar jaar geleden heb ik mij eens bezig gehouden met het opstellen van een lijstje met al dan niet ter ziele gegane vrijetijdsactiviteiten. Ondertussen mogen aan dit lijstje nog een aantal activiteiten aan toegevoegd worden en ben ik […]