In tegenstelling tot wat ik had gehoopt, heeft 2014 niet echt veel nieuwe inspiratie gebracht op bloggebied. Mijn leven is lang niet meer zo spannend als het vroeger was (of maak ik mezelf gewoon wijs dat het ooit spannend geweest is?) en ik neem aan dat jullie de eindeloze reeks opsommingen van etentjes met vrienden zo langzamerhand ook wel beu zijn.
Waar is de goeie oude tijd dat hier nog muren instortten of er in de ochtendlijke uren gaten in onze muur ontstonden of ik valselijk beticht werd van laster en eerroof? Ik krijg steeds vaker het gevoel dat ik mezelf eindeloos herhaal en dat de blogposts waar ik het meeste tijd in stop (mijn reisverslagen), het minst gelezen worden. Ik heb geen kinderen om over te bloggen en heb een hekel aan naaien en breien, dus ik vind geen aansluiting bij het steeds verder oprukkende legioen der mamabloggers en creablogs.
Enfin ja, dit moet zowat de eerste keer sinds het ontstaan van deze blog, vele jaren geleden, zijn dat ik serieus overweeg om ermee te stoppen. Want, hoe leuk het ook is, om te kunnen grasduinen in mijn archief en sommige memorabele momenten te kunnen herbeleven, bloggen doe je, hoe je het ook draait of keert, voor een publiek. En dat publiek, daar moet ik eerlijk in zijn, dat is er hier gewoon niet. Geen dialoog met de lezer, nul interactiviteit. Enkel de echoënde stilte van de grote leegte.
Een dagboek kan ik ook bijhouden op mijn eigen harde schijf.
Ik ben meestal iemand die blogs in stilte leest. Ik reageer niet snel, want ben nog maar pas begonnen in de hele blogwereld en ik heb meestal niets zinnigs te zeggen. Ik vind het ook nog wat raar om te reageren op teksten van mensen die ik in feite dus niet ken. Maar nu kom ik uit de schaduw om te zeggen dat ik dit een heel toffe blog vind. Voor mij gaan teksten meestal niet eens om de inhoud, maar om de leuke schrijfstijl en die heb je zeker! Nu lijkt het misschien of ik je inhoud maar waardeloos vind, maar dat is niet het geval. Het is net fijn om te lezen over de alledaagse dingen van andere mensen. Om te weten hoe zij het zien, beleven en aanvoelen. Ik hoop dus dat je snel weer de vreugde van het bloggen hervind. Dit soort blogs vind ik persoonlijk de leukste. Ik ben ook geen moeder, maar zou het lezen over andere kinderen zelf niet eens zo leuk vinden gok ik. Ik naai en haak zelf wel, maar ik heb geen zin om te lezen over creaties waar ik zelf niet het geduld voor heb om ze te maken. Maar ik kan me voorstellen dat het niet altijd even leuk is als je publiek (dat er volgens mij zeker is) niet veel reageert. Dus bij deze, een reactie. 😉
Ik ben iemand die hier regelmatig komt meelezen. Ik lees graag mee en schrijf eigenlijk bijna nooit opmerkingen bij blogs.
Ik lees je blog graag en zou het spijtig vinden als het verdwijnt.
Misschien is er weinig interactie omdat het niet echt een persoonlijk blog is?
Succes met je beslissing!
neeee niet stoppen aub!
Ik zit wel wat achter in comments achterlaten maar ‘k kom hier nog langs. en je reisverhalen hebben concrete effecten op mijn travelwenslijstje met al soms wat resultat (vb Trier bezoek).
Ik lees nog met plezier hier je dagelijkse beslommeringen, net als dat ik graag op café van mijn vrienden hoor wat hun bezighoudt. Maar ik begrijp dat er veel tijd in kruipt, en als je er zelf niets meer uit haalt, begrijp ik dat je het stopt.
Ik heb mijn blog nooit gestopt, hij is gewoon doodgebloed, ook wegens een gebrek aan inspiratie. Ik vind het spijtig, maar missen doe ik het niet, Facebook heeft een beetje die status overgenomen.
Als je het voor een publiek doet, dan moet je dat werven door op andere blogs te gaan lezen & reageren, vrij intensief… dat komt namelijk niet vanzelf. Maar ik snap je ontmoediging wel. Anderzijds heb ik een reisblog die ik voor mezelf bijhoud waar (jammer genoeg!) niet veel lezers komen, maar ik vind het leuk om terug te gaan lezen en foto’s te bekijken, wat toch anders is online dan in Word ofzo.
Ik lees anders best wel veel blogs, maar reageer heel weinig. Feit is dat de generatie bloggers die samen met mij gestart is er allemaal zo langzamerhand de brui aan gegeven heeft. De Vlaamse blogscène was vroeger ook een veel kleiner wereldje. Iedereen kende iedereen, maar dat gevoel heb ik nu totaal niet meer. En dat terwijl ik vroeger zelf nog blogmeetings georganiseerd heb.
[…] is interessant om even terug te lezen wat ik hier vroeger al over schreef. Ik denk dat de verwachtingen die ik vroeger van het bloggen had niet helemaal ingelost werden. Maar goed, een mens wordt ouder […]