Genieten bij Barba

Mijn vriendin uit Tienen en ik genoten gisteren samen van een heerlijk diner bij Barba. Een gezamenlijk bezoek aan dit restaurant stond al een tijdje op ons todo-lijstje en nu was het eindelijk zover. Ik had op voorhand niet online de menu opgezocht, dus ik was aangenaam verrast vast te stellen dat Barba nu ook de mogelijkheid biedt om een zesgangenmenu te bestellen. Een gang extra dan voorheen. En dat in het wildseizoen! Lang moesten we dus niet twijfelen: doe ons maar de zesgangenmenu, met hier en daar geen aangepast wijntje erbij. We startten de avond goed met heerlijke appetizers en gingen op hetzelfde elan verder. Amai, dat wild was fabuleus lekker! Echt fijn om dit te kunnen delen met iemand die net als ik een foodie is. Met dank aan de stad Leuven die ons samen bracht op de preview van de Leuven Hotel Day. Grappig: een kennis van mij zat aan een tafeltje vlak bij ons en hij was ook heel enthousiast over het nieuwe menu.

Churros als apetizers:

IMG_7193

Heerlijke appetizers:

IMG_7196

Makreel, oester, zeewier, yuzu, komkommer:

IMG_7197

Sint-Jacobsnoot, zwarte pens, chorizo, pompoen:

IMG_7200

Eend, aubergine, perzik, aardappel:

IMG_7203

Haas, rode wijn, biet, cacao, polenta:

IMG_7207

Hert, amandelkroket, witloof, appel, veenbes:

IMG_7210

Pannenkoek, chocolade, ananas, kokos:

IMG_7211

Zoetjes bij de koffie/thee:

IMG_7214

Ook dit weekend waren er opnieuw werken aan het spoor. Om te vermijden dat mijn vriendin de vervangbus zou moeten nemen, hadden we op voorhand gevraagd om zeker op tijd te eindigen met het diner. Dat lukte perfect, tot de chefkok zelf ons nog een drankje van het huis kwam aanbieden. Dat konden we toch moeilijk afslaan, nietwaar? Ik ging voor een glaasje bubbels en mijn vriendin voor een limoncello. En dus moesten we ons alsnog in stevig marstempo naar het station van Leuven begeven om ervoor te zorgen dat mijn vriendin de laatste trein naar Tienen zou halen. Goed voor de spijsvertering, zullen we maar denken. Onderweg passeerden we nog een bevriend koppel, maar helaas dus geen tijd voor een babbel. En jawel, we haalden de trein met nog drie minuten op overschot! Oef!

Een heerlijke avond!

Business lunch in Vilvoorde

Deze middag was ik samen met drie andere collega’s uitgenodigd voor een lunch door een belangrijke business partner. En dus treinde ik naar Vilvoorde station (blijft één van de triestigste stations van België) alwaar mijn collega en ik opgehaald werden door een derde collega om samen naar Brasserie Taste te rijden. Een aangename ontdekking moet ik zeggen. Een zeer stijlvolle brasserie gelegen in een industriële zone, met veel ruimte en dagverse en zeer verzorgde gerechten. Geen culinaire hoogstandjes, maar eerlijke, klassieke gerechten. Ik genoot zowel van het eten als van de gesprekken. En meer moet dat echt niet zijn.

Kalfstartaar, kwartelei, radijs, focaccia, jus van appel en selder:

IMG_7171

Vis van de dag:

IMG_7174

En een heerlijke dame blanche om de avond mee af te sluiten:

IMG_7178

Ladies who love sushi

Vanavond had ik hoog bezoek over de vloer: het Leuvense damesgroepje dat ondertussen al een paar jaar op regelmatige basis samen komt. Ik had voorgesteld om sushi te bestellen bij Kintsugi en er vervolgens een gezellige avond van te maken op mijn appartement. Ik haalde voor de gelegenheid een flesje champagne of twee uit de koelkast en de witte wijn die we onlangs kochten bij Ad Bibendum.

De avond begon zeer goed en de sushi was heerlijk, maar toen het gesprek kwam op een aantal beslissingen die het management (waarvan ik deel uitmaak) onlangs nam, was de fun er voor mij een beetje af. Uiteraard heb ik er geen probleem mee om beslissingen toe te lichten en ik heb veel begrip voor de omstandigheden waarmee collega’s zich dagdagelijks op de werkvloer geconfronteerd zien: veel werk dat zelfs met bergen inzet alleen maar toeneemt, omdat er onvoldoende middelen zijn om het personeelsbestand uit te breiden. Ik deed mijn best om de beslissing in een ruimer kader te plaatsen, maar dat lukte niet goed. Het gesprek werd erg emotioneel en achteraf bezien, had ik de discussie veel eerder moeten stopzetten. Want eerlijk, ik werk al zoveel en had uitgekeken naar een zorgeloze avond kletsen onder vriendinnen. Een klein beetje escapisme dus.

Een beetje dus een dubbel gevoel bij deze avond, maar wel blij dat de wijn in de smaak viel bij al die lovely ladies.

IMG_7160

IMG_7161

IMG_7163

Lunch with a friend at Wolf

Genoten van een snelle lunch met een kameraad die zich tegenwoordig mijn collega mag noemen. Benieuwd waar deze carrièrewending hem zal brengen, want ik begrijp van hem dat er een paar lastige obstakels op zijn pad liggen. Ik probeerde hem dan ook zo goed mogelijk te adviseren tijdens onze korte, maar lekkere lunch bij Wolf. Want ja, een heerlijke phô van Hanoï station gaat er bij mij altijd wel in (al had de jongen die mij bediende nog nooit van sriracha gehoord, gelukkig hadden ze wel andere pikante saus).

IMG_7137

Albast op zondag

Omdat ik dit weekend zoveel werkgerelateerde activiteiten op het programma had staan, bleef mijn vriend in Genève. Per slot van rekening had het weinig zin naar België te vliegen als hij mij toch maar beperkt zou zien en al dat over een weer gevlieg is niet echt bevorderlijk voor onze CO2 uitstoot. Bovendien had hij dan ook de gelegenheid af te spreken met zijn vrienden ginder.

Met een rustige zondag in het vooruitzicht had ik me ingeschreven voor een rondleiding van curator Marjan Debaene door de prachtige tentoonstelling Albast. Het is altijd interessant om de curator zelf aan het woord te horen. En amai, het enthousiasme van deze dame werkte aanstekelijk. Het was duidelijk dat Marjan nog uren had kunnen vertellen over de mysteries en de schoonheid van albast. Ik ontdekte nog veel meer details tijdens deze rondleiding dan bij mijn vorige bezoek. En ik ben er zeker van dat ik nog een keer zal terug keren voor een derde bezoek.

IMG_7061

IMG_7064

IMG_7067

IMG_7068

IMG_7070

IMG_7072

IMG_7075 Continue reading →

50 jaar Frans Masereel Centrum

Na een goed gevulde werkweek, ging ik zaterdag op hetzelfde elan verder. Met vier collega’s reden we in een cambio naar Kasterlee om de vijftigste verjaardag van het Frans Masereel centrum te vieren. We arriveerden rond twee uur ter plekke en werden meteen overvallen door een stevige regenbui. Gelukkig bleek dat de laatste regen voor de dag en brak wat later de zon door de wolken. We wandelden kort door de tentoonstelling en lieten ons vervolgens verleiden om twee heerlijke pizza’s te kopen terwijl we genoten van jazz muziek op de achtergrond. Ik ben normaal niet echt een pizzafan, maar de pizza’s van Il Forno gingen er vlotjes in bij mij, vergezeld van een glaasje heerlijke witte wijn uit Piëmonte met liefde uitgeschonken door J&W Wines.

IMG_6979

IMG_6980

IMG_6986

IMG_6987

IMG_6991

IMG_6993

Om 15u was het tijd voor het officiële gedeelte met een toespraak van minister-president Jan Jambon, een interview met kempenaar Walter van den Broeck en Anne-Mie Van Kerckhoven die een persoonlijke tekst voorlas over wat het Frans Masereel Centrum voor haar betekend heeft. Laatste officiële wapenfeit was de inhuldiging van het gedenkteken voor wegbereider Fons Mertens en architecten Lou Jansen en Rudi Schiltz. Eerlijk, de kwaliteit van de geluidsinstallatie was niet fameus, waardoor er al snel geroezemoes opsteeg uit het publiek. Het duurde ook allemaal wat te lang, maar de receptie met éclairkes achteraf maakte veel goed.

Om 17u vertrok ik met mijn drie collega’s op gegidste Masereelroute. Tijdens de wandeling kwamen we interventies van Lisse Declercq, Ben Christiani, Karl Wouters en Lieven Segers tegen. De interventie van Lisse Declercq, die een houten lat van een met graffiti overschilderd hok versierde met mooie portretten van haar jeugdvriendinnen en afbeeldingen van dieren, sprak mij persoonlijk het meeste aan. Maar ook de installatie The Magic Coffeepot van Karl Wouters kon me bekoren. De installatie bestaat uit een vijftigtal onverkoopbare kasten en allerlei prullaria, die nadien naar het recyclagepark gaan. Helemaal bovenaan de installatie staat een oude koffiepot van de grootvader van de kunstenaar. Met die koffiepot trok de grootvader van Karl Wouters vroeger naar het veld om koren te gaan pikken. Bijzonder ook dat twee dj’s hits uit de oude doos draaiden tijdens de feestelijkheden.

IMG_7015

IMG_7016 Continue reading →

KMSKA en Afterwork in Antwerpen

Yep, vandaag bracht ik voor de vijfde keer op nog geen maand tijd een bezoek aan het KMSKA, ditmaal samen met de collega’s van het werk. We waren met zo’n 150 deelnemers, een zeer mooie opkomst. De aankomst in het KMSKA zelf verliep iet of wat chaotisch: er was geen aparte ruimte voor onze jassen en spullen voorzien en het duurde even voor de groepjes rond de gidsen samengesteld geraakten, maar eens we vertrokken waren met de gids, was het genieten van de reacties van mijn collega’s. De gids van ons groepje vond ik wat tegen vallen, maar goed, iedere gids heeft natuurlijk een eigen persoonlijke stijl.

IMG_6944

Na de rondleiding die veel te kort was om al het moois in het museum te bewonderen, maar wel een overzicht gaf van de totaliteit, werden we getrakteerd op taart en koffie. En amai, wat een luxueuze taarten waren me dat! Heerlijk!.

IMG_6948

IMG_6950

Na de taart maakte ik kennis met het zoontje van een collega die in Antwerpen woont. Zijn vriendin was samen met hun zoontje naar het KMSKA gekomen om hem te laten zien aan de collega’s. Heel fijn om mijn collega te zien stralen als trotse papa. Zijn zoontje voelde zich duidelijk niet honderd procent op zijn gemak met al die vreemde mensen rondom hem, maar hij protesteerde niet toen ik hem even op de arm nam. Tof!

Daarna zakten we met redelijk wat collega’s af naar Brasserie Shilling. We dronken nog iets op het terras en verkasten toen het wat frisser werd naar binnen om samen iets te eten. Een heel gezellige avond met veel tijd om bij te praten en verhalen uit te wisselen. Meer moet dat echt niet zijn. Ik treinde met drie collega’s terug naar Leuven, nog nagenietend van een fijne namiddag en avond in Antwerpen.

IMG_6968

Albast in M

Deze avond woonde ik samen met mijn kameraad uit Hasselt de opening bij van de nieuwe tentoonstelling Albast in het M museum.

We startten de avond met een glaasje, luisterden naar de speeches en trokken vervolgens de museumzalen van M in om al dat schoons met eigen ogen te aanschouwen.

IMG_6872

Persoonlijk was ik erg onder de indruk van deze tentoonstelling, een samenwerking tussen M Leuven en het Louvre. De tentoonstelling brengt een indrukwekkende hoeveelheid topstukken bij mekaar en zet de schijnwerpers op een materiaal dat iet of wat in onbruik is geraakt. Het zachte, soms zelfs lichtdoorlatende albast laat zeer fijne bewerkingen toe met ongelooflijk gedetailleerd beeldhouwwerk als resultaat.

M brengt de schitterende historische werken samen met hedendaagse werken van de Belgische kunstenares Sofie Muller. Sofie Muller contrasteert de ruwheid van de net ontgonnen albastknol tegenover de fluwelen zachtheid en schoonheid van het gepolijst eindproduct. Fascinerend en tegelijkertijd fragiel werk.

Tot mijn grote verbazing was mijn kameraad minder onder de indruk van de tentoonstelling dan ikzelf. Veel van de tentoongestelde werken waren religieuze kunst. Religieuze kunst kenmerkt zich inderdaad soms door een zekere afstandelijkheid ten opzichte van de toeschouwer. Per slot van rekening wordt hier het goddelijke afgebeeld. Mijn kameraad waardeert kunst meer om de gevoelens die het losmaakt en de werken in albast slaagden er niet in hem te raken. Toegegeven, deze tentoonstelling is er vooral eentje van virtuositeit, toch zijn er meer dan genoeg werken die naar mijn mening een gevoelige snaar bij de toeschouwer zullen raken.

Maar oordeel vooral zelf.

IMG_6873

IMG_6876

IMG_6877

IMG_6879

IMG_6881 Continue reading →

Première van Close op het Film Fest Gent

Gisteren had ik de eer en het genoegen om aanwezig te zijn op de feestelijke opening van het Film Fest Gent. Last minute besloten mijn collega en ik toch maar met de trein te gaan, want Waze en googlemaps toonden enorm veel file onderweg. Kwestie van niet al nagelbijtend in de wagen te moeten zitten, terwijl de minuten wegtikken en je vreest het begin van de film te missen. Met de blue-bike was de afstand van het station naar de Kinepolis in Gent zeer vlot overbrugbaar.

De openingsfilm was Close van Lukas Dhont. Bijzonder ontroerende en schitterend in beeld gebrachte film. Chapeau voor de twee jonge hoofdrolspelers die de film op hun frêle schouders dragen. De camera zit hen letterlijk dicht op de huid. Prachtig, maar wel zwaar om te verteren. Ik moet toegeven dat ik soms snakte naar een vleugje humor om de tristesse te doorbreken, maar dat werd me niet gegund. Een film die ik niet zou aanraden als je zelf een moeilijke periode doormaakt. Tenzij je een goed wilt uithuilen, dan is deze film ideaal.

Tijdens de film werd ik twee keer gebeld door een onbekend nummer (mijn gsm staat altijd op stil, dus niemand heeft er iets van gemerkt). Ik zag dat er een bericht werd ingesproken op mijn antwoordapparaat, waardoor ik ervan uitging dat het redelijk dringend was. Ik belde dus meteen terug na het einde van de film.

Bleek dat het bericht afkomstig was van mijn collega, die nog laat op de avond sollictatiegesprekken had en zichzelf buitengesloten had uit ons kantoorgebouw in Brussel. Zonder gsm en zonder haar spullen uiteraard. Uiteindelijk was ze bij het hotel vlakbij ons kantoorgebouw aanbeland en had ze van daaruit mij proberen te bereiken. Tegen dat ik uit de filmzaal was, was ze er dankzij de bewaker van ons kantoorgebouw in geslaagd om terug binnen te geraken. Gelukkig had de tweede persoon met wie mijn collega de gesprekken afnam en die nog in het gebouw was, alarm geslagen. Eind goed, al goed!

Opgelucht begaf ik me naar de receptie, alwaar ik mijn tong verbrandde aan kokend hete soep. Gelukkig was er cava om te blussen. 😉 Lang konden we helaas niet blijven hangen op de receptie, want mijn collega, haar zoon (een filmstudent die het fantastisch vond deze opening te kunnen bijwonen) en ik moesten de laatste trein naar Leuven halen. We namen nog snel een foto van haar zoon op de rode loper, die prachtig versierd was met bloemen, sprongen op onze blue-bikes en haalden zonder problemen de laatste trein naar Leuven.

Op de trein kregen we gezelschap van nog een andere collega die met ons meespoorde tot in Brussel. Gezellig!

IMG_6851

IMG_6853

IMG_6855

IMG_6863

IMG_6864