Het einde van een tijdperk

Gisteren heb ik voor de allerlaatste keer vergaderd samen met de andere leden van mijn (ex-)studentenvereniging. Gezellig buiten op een bankje in het park voor het Arenbergkasteel. Ik heb iedereen bedankt voor de fijne tijd en als er vragen of problemen zijn, mogen ze natuurlijk altijd bij mij aankloppen. Na de vergadering zijn we nog iets gaan drinken op een terrasje, genietend van de zachte avond. Een waardige afsluiter van bijna acht jaar (wow, zo lang?) inzet. Ik mag mij nu officieel alumnus noemen.

Ik had verwacht dat het afscheid mij zwaarder zou vallen, maar het deed me niet zoveel. Ik was het laatste jaar toch al aan het uitbollen en het werd tijd om de fakkel door te geven aan de jongere generatie. Als alles een beetje goed gaat, is dit ook mijn laatste jaar als student. Misschien komt het door het feit dat we nu eindelijk onze eigen stek hebben, want ik heb het gevoel dat er een nieuw tijdperk in mijn leven is aangebroken. De heimwee naar het studentenleven is ook veel minder fel dan vroeger. Niets duurt voor eeuwig, al zouden we dat soms wel willen.

Tijd om iets nieuws te zoeken om mij voor te engageren. Er staan nog zoveel dingen op mijn TODO-lijstje, dus dat kan geen probleem zijn.

Het onveiligheidsgevoel

Hier op het werk is aan het pieken. Een half uurtje geleden is er een paneel uit het plafond naar beneden gekomen. En dan heb ik het niet over een licht gyproc paneeltje, neen, maar wel over een ijzeren paneel met daaraan bevestigd het systeem waardoor het water voor de airco loopt. Zo’n tweeëneenhalve meter lang en loodzwaar, ik ben er zelf aan gaan voelen. Het paneel is vlak naast een collega naar beneden gekomen. Het arme mens zag lijkbleek. Als je zoiets op je hoofd krijgt, kan je alleen maar hopen dat je een dikke schedel en een goede engelbewaarder hebt.

En nu zit iedereen hier naar het plafond te kijken.

Electricity

Vandaag heeft de stroom weer uitgelegen in ons appartement. De mannen van Electrabel zijn vanochtend nog wat testjes komen doen om de oorzaak van de zichzelf opblazende apparatuur te vinden en blijkbaar zijn ze vergeten de hoofdschakelaar van ons appartement opnieuw op te zetten. Bleh.

Het goede nieuws is dat de oorzaak van de elektriciteitsproblemen gevonden zou zijn (na drie keer een reparateur langsgestuurd te hebben, mag dat ook wel). Ik ben benieuwd.

Werkmannen upgrade

‘k Vind het eventjes niet zo erg dat er hier in het gebouw nog steeds gewerkt wordt. Daarnet stond ik in de lift samen met twee Poolse werkmannen. Twee werkmannen in bloot bovenlijf bovenlijf dan nog.

Samen in de lift met twee jonge, knappe gespierde halfnaakte mannen, neen dat overkomt mij niet elke dag. ‘t Is alvast een gigantische verbetering ten opzichte van de normale werkmannen die hier rondlopen. Hopelijk wordt het morgen nog warmer zodat ze die jeansbroekjes ook nog uitspelen. ]:-)