Over een genante typfout gesproken. (Let op de URL.)
Te schrappen van mijn lijstje
– Shoppen voor de blogdrink met Kato.
– Een Bongo gastronomiebon om cadeau te geven aan een jarige.
– Twee wekkersradio’s om ons te helpen ‘s morgens uit de veren te geraken.
Onderweg zijn we nog vriend H tegengekomen voor wie het Amerika-avontuur nu wel heel concrete vormen begint aan te nemen. En de vrienden van yab verspreiden zich weer wat meer over deze wereldbol.
Margarita’s
De jaarlijkse alumnibijeenkomst van mijn ex-studentenvereniging die ik gisteren organiseerde in restaurant El Sombrero, was een succes. De sfeer zat er goed in, het eten was lekker en de margarita’s gingen er vlotjes in. Iets te vlotjes. En dat heb ik deze ochtend wel gevoeld. 😉
Maar ik laat mij door een paar margarita’s te veel niet tegenhouden om het drukke programma van vandaag af te werken! Hup de douche in en daarna zal het wel wat beter gaan.
Blue Chip Expert
In de Linkedin-traditie alweer een professional networking site! Deze keer vallen er ook centjes mee te verdienen, maar enkel en alleen als je “highly skilled professionals” aanbrengt. Klinkt allemaal een beetje te elitair en te pyramidespelachtig voor mij. Next!
Eerste kennismaking
Vandaag moest ik met een collega van een andere afdeling naar een externe vergadering. Na de vergadering liepen we samen terug naar het werk. Een mooie gelegenheid om mekaar wat beter te leren kennen, dus ik vraag haar waar ze woont. Zegt ze gortdroog: “Nergens. Ik heb het dit weekend uitgemaakt met mijn vriend.” Qua introductie kon dat wel tellen. 
Wat is dat toch met mijn collega’s en hun liefdesproblemen?
Lente in de lucht
Een schitterend zonnetje, een prachtige blauwe lucht, een aangenaam temperatuurtje en een spontane neiging om terrasjes te gaan doen vandaag. Yep, ik ben helemaal klaar voor de lente!
Feeling blue
Maar dan op een bijzonder rozige manier. 😉
Cultuurprijzen
Gisteren zijn mijn vriend en ik naar de uitreiking van de cultuurprijzen in de Singel geweest. Ik moet ootmoedig bekennen dat ik het merendeel van de genomineerden van haar noch pluim kende. Er zitten duidelijk nog grote gaten in mijn cultuur, maar ik vrees dat ze niet snel opgevuld zullen raken. Toch mochten enkele van mijn favorieten met een prijs naar huis: Sylvia Van Peteghem van de Gentse universiteitsbibliotheek, Open Kamp en Kunstencentrum Vooruit dat met de prijs voor algemene culturele verdienste de hoofdvogel afschoot.
Beste moment van de avond: mijn vriendje die minister Anciaux een handje geeft en dat terwijl hij op voorhand zo hard gezworen had dat hij dat zeker niet zou doen. 😉 En oja, kriekjes in brandewijn, dat is straf spul…
Rook niet in de buurt van kinderen
Op de blog van Peter lees je meer over de affichecampagne van Kind&Gezin, de Stichting tegen Kanker en de Vlaamse Liga tegen Kanker. Roken is vies. Roken is ongezond. Benadeel uw kinderen niet door hen in uw vieze sigarettenrook te laten zitten.
Dat algemeen rookverbod in de horeca kan er wat mij betreft niet snel genoeg komen.
Onzichtbaar
Onzichtbaar van Karin Slaughter is een boek dat ik cadeau gekregen heb voor mijn verjaardag. De gulle schenker bekende eerlijk dat hij het boek toegestuurd gekregen had toen hij nog lid was van een boekenclub, maar het ding zelfs nooit uit de plastic folie gehaald had. (Je kent dat wel, zo’n boekenclub waar je maandelijks iets moet bestellen en als je dat niet doet, zenden zij je automatisch wat boeken op. Als je op straat mensen tegenkomt die u zo’n lidmaatschap proberen aan te smeren, loop je best in een brede boog om hen heen.)
“Literaire thriller” staat er op de cover, maar dat literaire vond ik toch enigszins overdreven. “Onzichtbaar” is het soort boek dat ik dolgraag gelezen zou hebben rond mijn veertiende toen ik de ene na de andere thriller en detective verslond. Ondertussen is mijn smaak geëvolueerd en kon het boek mij minder bekoren. “Onzichtbaar” is een aaneenschakeling van onwaarschijnlijke plotwendingen. Pas op, het leest supervlotjes en is dan ook een ideaal boek om in de examenperiode te lezen. Je hebt wel de nodige suspesion of disbelieve nodig, want d’r zitten nogal wat gaten in het plot. De gehanteerd beeldspraak deed mij ook meermaals de wenkbrauwen fronsen, maar dit kan ook aan de gebrekkige vertaling gelegen hebben.
Het boek was alleszins uit in een zucht. D’r werden heel wat mensen in uitgemoord, maar natuurlijk winnen de goeien het pleit en kregen we een happy end. En ik, ik voelde me even weer puber. 😉