Zondag dachten mijn vriendje en ik: “hey, laten we morgen nog eens naar de film gaan”. Na wat heen en weer gemail, werd ons groepje filmliefhebbers aangevuld met Kathleen, Matthias, Koen en Antoon.

Maandagavond profiteerden we van het verlaagde tarief in de Studios om The Fall te zien. Een film die aangekondigd werd als een “bloedmooi sprookje”. En dat is beslist niet gelogen. Wat een visueel adembenemende film heeft Tarsem Singh, de maker van The Cell, afgeleverd! Prachtige kostuums, oogverblindende locaties (die blauwe stad bestaat gewoon echt!) en spitsvondige humor, afgewisseld met ontroerende momenten wanneer het sprookje even plaats moet ruimen voor de werkelijkheid. Ik kan het haast niet geloven, maar volgens de regisseur worden er geen special effects in de film gebruikt. Catinca Untaru, de jonge actrice die de vertederende hoofdrol speelt, is bovendien een natuurtalent. Wat een naturel voor zo’n jong meisje!

Doodjammer dat we deze magnifieke film in het kleine, krappe zaaltje van studio 1 gezien hebben en niet in digitale vorm op een écht groot scherm. De film verdient dat. De artefacten van analoge film, de irritante streep die maar liefst een kwartier lang links in beeld bleef zweven, het stoorde me enorm. Op dit vlak had ik trouwens een klein meningsverschil met mijn metgezellen, die pleitten voor de charme van het analoge beeld. Voor mij gaat er niks boven de perfectie van digitaal. 😉

The Fall is een échte aanrader. Ga hem snel zien voor hij uit de zalen verdwijnt. Het is een pareltje. Googly!

PS: De drink bij ons op het appartement achteraf was plezant. Hoe later op de avond, hoe aangebrander het onderwerp. I blame Antoon met zijn lesbische vrouwen. 😉