Alweer een nieuw vriendje!

Jullie zullen me wel ongelooflijk wispelturig vinden, maar bij nader inzien bleek dat mijn vorige vriendje en ik toch niet echt voor mekaar gemaakt waren. Mijn vorige vriendje was enorm gesteld op netheid, schoot in actie vanaf het moment dat ik naar mijn werk vertrok en was ‘s avonds bij mijn uitkomst helemaal uitgeput, terwijl ik dan net zin had om samen te spelen. Bovendien bleek dat hij nogal luidruchtig snurkte. Neen, we zagen al snel in dat er geen gezamenlijke toekomst voor ons was weggelegd.

De nieuwe knapperd die zich gisteren bij mij aandiende, heeft echter alles om samen aan een langdurige relatie te bouwen:

  • intel core i7 920 processor
  • 12 gigabyte ddr3 ram
  • vga ati r4890 cyclone 1gigabyte ram
  • windows 7 64bit
  • 26″ scherm 1900×1200 + mijn oude 20″ scherm van 1600×1200

Jaja, ik zeg het jullie, wij zijn voor mekaar gemaakt.

nieuwepc

(klik voor groter)

Intimiderend

Ik zit al een tijdje te kauwen op iets dat één van de aangetrouwde neven van mijn vriendje gezegd heeft op het familieweekend. Ok, het was al laat, die zaterdagavond, het merendeel van de neven en nichten lagen al in bed, we hadden allemaal een beetje te veel gedronken en hadden net een verhitte discussie over het al dan niet kansspel zijn van poker achter de rug. Maar zijn halfdronken woorden hebben op de één of andere manier een gevoelige snaar geraakt.

Hij noemde mij intimiderend. En daar schrok ik van, want dat is niet het beeld dat ik wens te projecteren wanneer ik een ontspannen weekendje weg ben met vrienden. Ok, in werkcontext wik en weeg ik mijn woorden veel voorzichtiger, maar tussen vrienden en familie hoop ik dat ik gewoon mezelf mag zijn. En het beeld dat ik van mezelf heb, komt niet meteen overeen met iemand die andere mensen intimideert.

Waarom kwam hij tot die conclusie? Ik vond het bij de haren getrokken. Hij noemde mijn twee universitaire diploma’s, het feit dat ik al vier spelletjes op rij gewonnen had bij Carcassonne (misschien had ik gewoon slechte tegenspelers) en de manier waarop ik de spelregels uitlegde. Enfin, zonder dat ik daarom gevraagd had, kreeg ik een hele psycho-analyse over me heen. Die ik liet passeren als dronkenmansgebral.

Maar toch, ik zat er de dag nadien nog altijd mee verveeld. Ik vind het doodjammer dat iemand mij intimiterend vind. Zelfs al is het iemand die ik maar twee keer per jaar zie en die onmogelijk op basis van zo weinig informatie een juist beeld van mij kan hebben. Misschien raakte het me zo omdat er een grond van waarheid in zat?

Een avond met vrienden

Gisterenavond hebben we nog eens uitgebreid gekookt voor vrienden. Het moet geleden zijn van voor ons feest dat we nog eens een volledige driegangenmaaltijd zelf in mekaar boksten. De avond dat we quiches aten tel ik niet mee, want veel eer valt er niet te behalen aan voorgemaakte quiches in de oven schuiven.

Gelukkig hadden we gisteren iets meer tijd om uitgebreid te winkelen en ons appartementje te fatsoeneren (de enige motivatie om ons aan het kuisen te krijgen, is bezoek). We hadden een geweldig avond met gesprekken over de meest uiteenlopende onderwerpen van trouwvoorbereidingen, genante toiletsituaties, ziektes, de trage appelschilkwaliteiten van mijn vriendje, pannenkoeken gemaakt van moedermelk tot moeilijke onderwerpen als ouder worden en sterven. Terwijl wij vrouwen het over de zwaardere thema’s hadden, knalden de heren zombies af op de wii. Ieder zijn ding. 😉

We aten en dronken:

  • een aperitiefje met schuimwijn en Musa Lova
  • paddenstoelen met pesto en gemarineerde tomaatjes
  • curry van rundsvlees met banaan en appeltjes
  • chocoladefondue

De Sint

Was dit jaar weer veel te gul voor mij. Eén ding is zeker, met de hoeveelheid geschonken chocolade en marsepein kom ik wel enkele weken toe. (En dan hebben we gisteren ook nog een grote doos pralines van Neuhaus gekregen…)

Danku Sinterklaasje.

Sollicitatiegesprekken

‘t Is wel eens leuk, zo aan de andere kant van de tafel te zitten bij een sollicitatiegesprek. Niet dat ik al veel sollicatie-ervaring heb, ik heb in mijn leven nog maar twee sollicitatiegesprekken gedaan, met 100% succes. Ik ben een grote fan van efficiëntie. 😉

Maar goed, vandaag zat ik aan de andere kant van de tafel. Veertien kandidaten heb ik zien voorbijkomen, de ene al beter en gemotiveerder dan de andere. Zullen mij voor altijd bijblijven: de jurist die vond dat de huidige auteurswetgeving niet streng genoeg kon toegepast worden en die een grote fan van de Three strikes and you’re out-wetgeving in Frankrijk was en het allercharmantste meisje met de rosse krullen die blaakte van enthousiasme en ons de oplossing voor de auteursrechtenproblematiek cadeau deed: waarom die wet niet gewoon aanpassen? Zo schattig.

Het gesprek met het rosse meisje was heel verfrissend en bijzonder, ik zal haar mijn leven nooit meer vergeten. Ze was niet geschikt voor de functie, maar ik twijfel er niet aan dat ik haar nog zal tegenkomen in een dynamische job waarin ze al haar enthousiasme en creativiteit kwijt kan. De prachtigste beeldspraak van de dag kwam ook van haar: “Ik werk heel gestructureerd. De verschillende acties die ik moet ondernemen zijn ballonnetjes in mijn hoofd die ik één voor één doorprik.” Na het gesprek was onze jury van drie een heel klein beetje verliefd. 😉

In totaal hebben we vier kandidaten weerhouden voor de laatste ronde. Twee mannen en twee vrouwen, als dat niet mooi verdeeld is. 😉

PS: Deze blogpost verschijnt retroactief om de correctheid van de procedure te garanderen.