Een topvoormiddag in Antwerpen!

Veel te vroeg voor mijn doen spoorde ik deze zaterdagochtend naar Antwerpen. Bestemming het Museum Plantin-Moretus. Oorspronkelijk was ik van plan de fiets te nemen van Antwerpen-centraal naar het museum, maar aangezien de zon scheen en ik ruimschoots op tijd was, besloot ik te voet te gaan. Had ik zeker ook geen last van mogelijke versperringen of wegomleidingen om wille van het WK Wielrennen dat rond de middag startte vanaf de Grote Markt.

Een goeie beslissing, want ik genoot echt van mijn ochtendwandeling en was zelfs te voet nog te vroeg ter plekke. De reden van mijn bezoek, was de officiële onthulling van een recent opnieuw opgedoken tekening van Rubens, die aangekocht werd door de Vlaamse Gemeenschap. Om zo’n topstuk te bewonderen zak ik graag naar Antwerpen af!

Ik luisterde naar de speeches van de aanwezige hoogwaardigheidsbekleders en bewonderde de tekening gemaakt voor de publicatie ‘Opticorum libri sex’ (‘Zes boeken over optica’) van de jezuïet Franciscus Aguilonius (1567-1617), één van de allereerste publicaties van de Plantijnse uitgeverij waaraan Rubens zijn medewerking verleende. Heel interessant om een kleine inkijk in het werkproces van Rubens te krijgen. Als je goed kijkt, zie je immers dat de beentjes van de engel rechts bovenaan eerst anders getekend waren. Deze tekening diende als ontwerp voor de drukplaat.

Na het officiële gedeelte bleef ik nog even plakken voor een drankje en een babbel en vertrok vervolgens naar het schoonste museum van het land: het KMSKA. Het KMSKA had immers een zeer belangrijke aankondiging in petto voor de aanwezigen: Over exact één jaar zal het museum officieel geopend worden, na meer dan tien jaar gesloten te zijn voor een zeer grondige renovatie en uitbreiding. En dat werd zaterdag met de nodige luister wereldkundig gemaakt.

Bij aankomst werden we welkom geheten door figuren die rechtstreeks uit een Ensor schilderij gestapt leken. Zeer tof uitgebeeld door Theater Stap!

Daarna volgden nog wat speeches. Eén van de speechers had ik eerder op de ochtend al eens aan het werk gehoord. 😉

En hét moment waarop iedereen zat te wachten: de onthulling van de officiële openingsdatum!

Heel fijn om op deze feestelijke dag onder het genot van een glaasje cava nog wat te kunnen babbelen met mijn aanwezige collega’s en ik liep zowaar een oude bekende tegen het lijf uit een ver verleden. En toen was het tijd om naar huis terug te keren, want ik had in de namiddag een afspraak met vrienden in Heverlee. Een half uur wandelen en een sanitaire stop in Antwerpen-centraal later (te veel cava in mijn blaas) zat ik alweer op de trein naar Leuven.

25 september 2022, schrijft het alvast in jullie agenda’s!

The ladies who lunch at Frank.

Yep, we houden onze traditie in stand! Binnenkort mogen we ongetwijfeld een dossier indienen bij UNESCO voor een erkenning als immaterieel cultureel erfgoed. 😉

Enfin ja, het was nog net warm genoeg om met ons drietjes een terrasje te doen bij Frank. Al stak er naar het einde van onze date toe wel een fris windje op. We wisselden vakantieverhalen uit en praatten bij over het leven en zo. Gewoon gezellig keuvelen onder vriendinnen.

Ik bestelde een pastrami sandwich, die zo groot was dat ik mijn sandwich met de beste wil van de wereld niet op kreeg. Dat gebeurt mij echt niet vaak. Waar voor mijn geld, dus! En het was nog lekker ook!

Benieuwd waar onze volgende date ons zal brengen.

Afscheid van regenachtig Aubonne – 19 september

Bij het opstaan bleek dat het weer helemaal was omgeslagen. Dat zalige zonnetje had plaatsgemaakt voor een miezerige en grauwe dag. We konden zelfs de bergen aan de overkant van het meer niet meer zien.

We ontbeten samen met spek en eieren en speelden daarna spelletjes met de kinderen. Ze haalden risk boven, maar het was (alweer) een heel andere versie van het spel dat ik thuis heb. Ik denk dat risk zowat het spel met de meeste varianten ter wereld moet zijn. Ik vermoed dat dit een kindervariant was, maar de variant die ik thuis heb, is toffer, naar mijn bescheiden mening.

Het samen spelen verliep niet zo vlotjes. De jongen vond het maar saai en had duidelijk moeite om zijn aandacht bij het spel te houden en bij de oudste vloeiden er twee keer traantjes omdat ze aan het verliezen was. Totaal nergens voor nodig, want uiteindelijk trok zij aan het langste eind en haalde ze de overwinning binnen.

‘s Middags aten we samen raclette en gourmet. Ach, gesmolten kaas, dat was ook al een eeuwigheid geleden! Het smaakte mij ongelooflijk goed. Bij het middagmaal dronken we een flesje lokale wijn gemaakt van druiven uit Aubonne. Onze vrienden vertelden dat ze dit jaar voor het eerst ook druiven van hun druivenstokken zouden laten oogsten en mee verwerken in de lokale wijn. Helaas valt de druivenoogst overal tegen door de extreem slechte weersomstandigheden van het voorbije jaar.

We babbelden nog wat na en toen was het al tijd om opnieuw de trein naar de luchthaven te nemen. Mijn vlucht vertrok immers om 17u. Mijn vriend vergezelde me naar de luchthaven. We namen afscheid en zo kwam er na een vlotte vlucht een einde aan mijn weekendje Zwitserland. Hopelijk lukt het om nog eens terug te keren voordat het jaar om is.

Sushi bij Wabisabi!

Het begint een fijne traditie te worden: samen sushi eten met de vrienden van de Spaanse les. Naar goede gewoonte hadden we gereserveerd op het terras van Wabi Sabi. Het weer was iet of wat twijfelachtig, maar dat weerhield ons er niet van op het terras plaats te nemen. Met de winter in zicht, moeten we profiteren van elke mogelijkheid om een terrasje te doen!

De sushi viel me deze keer een beetje tegen, moet ik zeggen. Niet dat het slecht was, maar minder lekker dan anders. De sushi van Kintsugi is echt wel beter. Maar het is het gezelschap dat het belangrijkste is, nietwaar? We praatten over het aankomende WK-weekend. Onze kameraad is journalist en had een mooi stuk geschreven in de aanloop naar het WK. Zelf ben ik nog wat in dubio of ik moet meegaan in heel die WK-gekte, maar de kans is wel groot dat ik zondag wat in de stad ga wandelen om de sfeer op te snuiven.

Na de sushi trokken we naar Surlie om te proeven van hun heerlijke natuurwijnen. Mijn vrienden waren niet bekend met dit soort wijnen en het deed me plezier te horen dat de wijnen en de amaro in de smaak vielen. Ik proefde zelf een klein beetje van de amaro en dat viel beter mee dan verwacht. Ik associeer amaro altijd met een zeer bittere smaak, maar deze amaro was veel kruidiger en eigenlijk amper bitter. Een ontdekking.

We maakten het niet té laat, kwestie van niet te moe aan de laatste dag van de werkweek te beginnen.

Een zonnige zaterdag in Aubonne – 18 september 2021

Om acht uur zaten mijn vriend en ik aan de ontbijttafel van hotel Ibis Styles Genève Gare. De avond voordien moesten we onze menukeuze doorgeven en we kregen allebei een plateau met zeer minutieus afgemeten porties. Toch wel heimwee naar het fantastische ontbijtbuffet in Swissôtel Tallinn.

Na het ontbijt pakten we onze spullen en namen we de trein naar Aubonne, alwaar onze vriendin ons kwam ophalen aan het station. Het was een fijn weerzien na bijna twee jaar.

Eerste vaststelling toen we hun mooie huis met zicht op het meer binnen stapten: de oudste dochter van onze vriendin is mij boven het hoofd gegroeid. Ze steekt ondertussen al een paar centimeters boven mij uit en ik vrees dat het daar niet bij zal blijven. Niet verbazingwekkend, want onze beide vrienden zijn lange mensen, maar confronterend is het wel. Ook haar broer en ons petekindje, de jongste van de drie hadden een flinke groeischeut gekregen.

We hadden geen grootste plannen voor deze zonnige zaterdag, buiten gezellig samen zijn en vooral heel veel bijpraten. ‘s Middags had onze kameraad Indische take-way voorzien, kwestie van niet te veel tijd in kokerellen te moeten steken. Helemaal mee eens. Superleuk om met de vier volwassenen en de drie kinderen buiten te kunnen eten en te genieten van het mooie uitzicht op het meer. Het Indisch eten was trouwens uitstekend! En ja, daar dronken we een glaasje bubbels bij.

In de namiddag bleven we gewoon buiten zitten. Genieten van de heerlijke zon op ons gezicht. Ik was niet echt voorzien op zulk schitterend weer en had er niet aan gedacht om zonnecrème mee te nemen. Gelukkig kon onze vriendin ons uit de nood helpen. Al bleek ‘s avonds dat zowel mijn vriend als ik ons beter wat eerder hadden ingesmeerd. De zon had ons stevig te pakken gehad.

Om toch iets van beweging te hebben, maakten we in de late namiddag een wandeling in de buurt. Voor het avondmaal gingen we opnieuw voor take-away: tapas ditmaal. Niet té veel, want de lunch was er rijkelijk geweest. Onze vriend toverde een heerlijk aperitief tevoorschijn op basis van lokale likeur en schuimwijn. De ideale start van een gezellige avond. Toen het buiten wat frisser werd, haalde onze vriendin de fleece dekentjes boven en de kinderen stookten een vuurtje waarboven ze marshmallows lieten smelten.

We sloten de avond af met een zotte danceparty. En ja, ook de twee dochters van onze vrienden bleken eenhoorn-onesies te hebben. Tijd dus om de tiktok dance moves boven te halen!

Ik nam een heerlijke douche om het vuil en zweet van die dag van me af te spoelen en viel bijna direct in slaap. Lang leve de gezonde berglucht.

Zonsondergangen!

Met de herfst in zicht, nog drie dagen op een rij even dat zomerse gevoel vasthouden.

Olhão en Ria Formosa – 2 augustus 2021

Onze eerste volledige dag in Olhão. Ik kijk er alvast naar uit om de komende weken de Algarve beter te leren kennen. We ontbijten rond 9.15u op het terras met uitzicht over Olhão. Zalig om buiten te kunnen eten.

Het ontbijt is simpel: vers brood met kaas en hesp als beleg. De bediening komt alles aan tafel brengen, buiten het fruit en de yoghurt, die moeten we binnen gaan halen. Het geheel verloopt zeer vriendelijk, maar chaotisch. Ze doen hun best om coronaveilig te zijn, maar de verschillende leden van de bediening zijn duidelijk niet op mekaar ingespeeld en komen verschillende keren vragen of we koffie of thee willen om vervolgens te vergeten om ons koffie of thee te brengen. We eindigen ons ontbijt met een gebakje uit de regio. Altijd fijn om streekproducten uit te proberen, maar dit gebakje kon mij toch niet echt bekoren.

Gisteren hebben we om 11.30u een boottocht gereserveerd bij Sabino Boat Tours naar het natuurreservaat Ria Formosa. We hebben dus de tijd en doen het rustig aan. Om 11u melden we ons aan bij de ticket booth van Sabino Boat Tours. En ja, de reviews hadden gelijk: de dame die de ticket booth bevrouwt, blijkt een Nederlandse te zijn. Aangezien we wat te vroeg zijn, raadt ze ons aan een kleine erfgoedwandeling te doen in de smalle straten en steegjes van Olhão, die versierd zijn met muurschilderingen en kunstwerken die de geschiedenis en verhalen van Olhão vertellen. Maar het zijn de azulejos die mij het meest weten te bekoren.

Om 11.25u melden we ons opnieuw aan en vertrekken we samen met de kapitein en nog drie andere koppels naar de boot. De boottocht is echt genieten. De kapitein vertelt enorm gepassioneerd over Olhão, het natuurreservaat en de vele vogels en andere diersoorten die zich daarin bevinden. Hij vertelt ons dat de oorspronkelijke oesters in Olhão afkomstig zijn uit Japan, meegereisd met de boten van de ontdekkingsreizigers. Zeebaars en zeebrasem zijn de lokale vissen die we zeker moeten proberen. Continue reading →

Long time no see, Geneva!

Jawadde, door de coronacrisis was het al van december 2019 geleden dat ik nog eens voet op Zwitserse grond zette. Niet te geloven, want toen ik als vanouds mijn rolkoffertje in het bagagecompartiment propte en mijn vliegtuig opsteeg van de luchthaven in Zaventem had ik helemaal niet het gevoel dat dit al zo lang geleden was.

De gemaskerde vlucht verliep vlotjes en tot mijn verbazing werd bij aankomst op de luchthaven mijn entry form (dat ik nog op het nippertje op de luchthaven van Zaventem had ingevuld) helemaal niet gecontroleerd. Naar goede gewoonte wachtte mijn vriend me op bij het wisselkantoor van de luchthaven en namen we de bus naar het centrum. Voor de gelegenheid hadden we een hotel geboekt vlakbij station Cornavin. Handig, want de dag nadien zouden we met de trein naar Aubonne reizen.

Na onze bagage afgezet te hebben op de kamer, trokken we de stad in. Het was aangenaam warm op deze mooie nazomerse septemberavond en we hoopten ergens een terrasje te doen. Maar eerst trokken we richting het meer om de beroemde Jet d’Eau weer te zien.

Uiteindelijk belandden we opnieuw bij onze favoriete wijnbar Le Rouge et Le Blanc. En ja, de prijzen zijn daar nog altijd even slikken, maar de bediening raadt ons telkens weer heerlijke wijnen aan en het charcuteriebord dat we bestelden was zonder meer fenomenaal.

Na dit aperitiefje trokken we naar Tartares & Co, waar we afgesproken hadden met een collega van mijn vriend. Het was een fijn weerzien en het eten viel ook dik in de smaak. Ik eet niet vaak steak tartaar, maar als het goed is klaargemaakt met lekker vers vlees, kan ik daar zo nu en dan wel eens van genieten. En de voorgerechtjes (ceviche en carpaccio van inktvis) mochten er ook zijn.

Een fijne avond waarop we het niet té laat maakten, de dag nadien moesten we immers al om acht uur aan het ontbijt zitten!

De oude Hanzestad, zot van Dimpna en afscheid van Tallinn – 14 september 2021

Onze laatste dag in Tallinn begonnen met alweer een uitstekend ontbijt.

Na het ontbijt zagen we onze gids van de dag voordien terug. Ditmaal trokken we te voet naar de oude Hanzestad om ons verder te verdiepen in de boeiende geschiedenis van Tallinn. Eén van onze eerste haltes was het Niguliste Museum, gevestigd in de na WOII heropgebouwde Sint-Nicolaaskerk. Dit museum is het meest gekend voor het schilderij de Dodendans van Bernt Notke uit Lübeck, dat mijn vriend en ik elf jaar geleden al mochten bewonderen. Ditmaal waren we er echter om de tentoonstelling Zot van Dimpna te bezoeken. Jammer genoeg hadden we van onze gids maar een half uur de tijd gekregen, wat te weinig was om én het Dimpna-altaarstuk van Goossen Van der Weyden, kleinzoon van de beroemde Rogier én de interactieve scenografie die meer vertelt over de Sint-Dimpna verering en de Geelse psychiatrische gezinsverpleging (immaterieel cultureel erfgoed), goed in ons op te nemen.

Onze gids voerde ons verder naar het mooie gotische stadhuis op het stadhuisplein. En even verder stopten we om te genieten van een heerlijk stukje marsepein dat onze gids kocht in Cafe Maiasmokk dat blijkbaar vlak langs een marsepeinmuseum gelegen is. Continue reading →

Toompea, Muuga harbor en Kadriorgpaleis – 13 september 2021

Eerlijk: bij het opstaan voelde ik de dure wijn van de dag voordien nog rondspoken in mijn hoofd. Ik had nochtans heerlijk geslapen, zij het te kort. Gelukkig was er het bijzonder uitgebreide ontbijtbuffet van Swissôtel om mijn energieniveaus weer helemaal aan te vullen. Echt waar, er gaat niks boven een heerlijk English breakfast, gevolgd door een bord met allerlei Baltische visspecialiteiten!

Na het ontbijt brachten de bussen ons gezelschap naar Toompea, de Domburg van Tallinn. Tallinn bestond vroeger uit twee aparte steden die door een indrukwekkende omwalling met torens van elkaar gescheiden waren. Ondanks het feit dat Tallinn zwaar te lijden heeft gehad onder bombardementen in WOII, zijn grote delen van de oude stadsomwalling bewaard gebleven. Alhoewel dit al mijn derde bezoek aan Tallinn was, genoot ik opnieuw van deze prachtige stad. We hadden ook een zeer goede gids die met veel passie over de geschiedenis van Tallinn wist te vertellen. Het was trouwens al snel duidelijk wie de slechteriken in het verhaal waren: de Russen. Amai, die afkeer is diep geworteld in de harten van de inwoners van de Baltische staten.

Doordat er een stevige wind stond, was de gevoelstemperatuur tijdens de wandeling veel kouder dan verwacht. Ik was maar al te blij dat ik geïnvesteerd had in een warme jas en sjaal. Al had ik stiekem spijt dat ik geen handschoenen meegenomen had. Maar wie denkt er nu aan om handschoenen mee te nemen als de weersvoorspellingen twaalf graden geven! Continue reading →

Yet Another Blog

Life on my side