werk

Alweer een wervelende week

  • Maandag 2 december 19.oou: Cursus columns schrijven!
  • Dinsdag 3 december 17.55u: Even gedacht dat de toren van de Universiteitsbibliotheek in brand stond, bleek het om de opening van een tentoonstelling te gaan. Al goed dat we de brandweer niet gebeld hebben. 😉
  • Dinsdag 3 december 18.00u: Afspraak in Café Commerce om wat meer te vernemen over het op stapel staande project rond Vesalius. Volgend jaar is het namelijk vijfhonderd jaar geleden dat deze pionier van de moderne anatomie én alumnus van de Leuvense universiteit geboren werd.
  • Dinsdag 3 december 19.15u: Mijn baas belt mij op en houdt mij 20 minuten aan de praat voor een futiliteit. Een kleine domper op de avond.
  • Woensdag 4 december 20.00u: Superlange werkdag, blij dat ik een avond thuis achter mijn computer kon doorbrengen in de hoop al mijn achterstallige privémail weg te werken.
  • Donderdag 5 december 19.00u: Een wintertijd voorsmaakje in het mooiste stadhuis van het land! Wat historische achtergrond, een streepje muziek, een glaasje schuimwijn en lekker eten, meer moet dat niet zijn!
  • Vrijdag 6 december 19.00u: Dinner date met vrienden in Topinamboer. Mijn eerste kennismaking met dit huiskamerrestaurant. Voor herhaling vatbaar!
  • Zaterdag 7 december 9.00u: Mij uit bed gesleurd voor de Spaanse les. Uitslapen op zaterdag, ik mis het toch wel een beetje.
  • Zaterdag 7 december 13.00u: In een recordtempo het laatste cadeautje gekocht voor mijn jongste petekindje zijn sinterklaas, snel een boterhammetje binnen gestoken, gesnelfietst naar de markt in de Brusselsestraat en daar glutenvrije taartjes gekocht van de Kers naast de Taart terwijl mijn vriend de pasta kocht. Klaar voor het Sinterklaasbezoek van morgen!
  • Zaterdag 7 december 14.00u: Start van de ongelooflijk geweldige babyborrel van Kabouter. Elk dessertje was gemaakt met een ander soort bier en er waren cocktails van bier en cava. Ik ben zelf niet echt een bierdrinker, maar de combinatie van kriek en cava kon me wel bekoren. En bier in dessertjes = zaligheid. Die mannen van het M-café kunnen er wat van. En oja, Kabouter was uiteraard een modelbaby! Wat een schattig mannetje!
  • Zaterdag 7 december 20.00u: Naar de slotavond van het IKL. Enorm genoten van het ronduit cynische “De weg van alle Vlees” van Deben Van Dam en stiekem een traantje weggepinkt bij het prachtig ontroerende “Sonnet 81“ van Maaike Neuville! De slotreceptie toch maar aan ons voorbij laten gaan, al genoeg gedronken op de babyborrel van Kabouter. 😉
  • Zondag 8 december 10.00u: Bericht dat de ouders van ons petekindje uit Nederland autopech hebben. Gelukkig hadden ze een reserve-accu klaarliggen, omdat er zich al eerder incidenten met hun wagen hadden voorgedaan en konden ze met een beetje vertraging toch richting Leuven afzakken.
  • Zondag 8 december 12.15u: Ons appartement wordt ingepalmd door drie enthousiaste kindjes. Terwijl wij de lasagne uit de oven halen, worden alle knuffels uit onze kast geïnspecteerd en verspreid over ons ganse appartement. We laten de chaos ons appartement binnen en genieten samen van de pasta. Ondertussen doen we de was van onze vrienden. Hun wasmachine had er net deze week de brui aan gegeven (een ongeluk komt nooit alleen) en wij helpen hen uiteraard graag uit de nood.
  • Zondag 8 december 14.00u: Ons groepje van vier volwassenen en drie kindjes komt aan in de binnenspeeltuin van de Sportoase, waar de zus van mijn vriend en haar twee oudste dochters ons vervoegt. Het klikt tussen de meisjes en er wordt naar hartelust rondgerend. Ik ben erg trots op ons petekindje S die nog maar drie is en zonder vrees alleen van het hoge schuifaf gaat. Dat wordt nog wat!
  • Zondag 8 december 16.00u: Tijdens onze afwezigheid is de Sint geweest op ons appartementje! Wat een verrassing! We hebben voor alle kindjes snoepgoed voorzien en drie pakjes voor elk van de drie petekindjes. Klein drama als het oudste zusje van ons petekindje in Den Haag vraagt waarom zij geen cadeautje gekregen heeft. Tja, hoe leg je zoiets uit? Gelukkig waren er chocolade én chocoladetaartjes om de jongedame te troosten. 😉
  • Zondag 8 december 16.30u: Mij jongste petekindje komt aan met zijn mama en papa. Hij is nog maar negen maanden oud, maar draagt al kleertje van 18 maanden. Kruipen kan hij als de besten en hij begint zich al op te trekken aan stoelen en bloempotten (beetje gevaarlijk wel). Ons appartement ligt bezaaid met stukken chocolade, inpakpapier, kleurstiften, tekeningen, pluchen beesten. Superblij dat het ons gelukt is voor de allereerste keer al onze petekindjes samen te brengen.
  • Zondag 8 december 17.30u: We nemen afscheid van de zus van mijn vriend en onze vrienden uit Den Haag die allen nog een flinke rit voor de boeg hebben. De kindjes zien er moe, maar voldaan uit. We genieten stiekem van de stilte die wederkeert in ons appartement als de deur achter hen dichtvalt.
  • Zondag 8 december 18.00u: We warmen de rest van de lasagne op en praten bij met de ouders van mijn jongste petekindje. Ik geniet ervan hem even voor mij alleen te hebben. Dat alles goed functioneert blijkt uit de zeer goed gevulde pamper die ons even de adem beneemt. Het aanbod om de pamper te verwisselen sla ik beleefd af. 😉
  • Zondag 8 december 20.30u: Onze laatste gasten vertrekken naar huis en ik moet nog aan mijn column beginnen. De inspiratie is ver te zoeken, maar ik slaag er toch in op een uurtje tijd iets op papier te krijgen.
  • Zondag 8 december 21.30: Ik zet me achter mijn werk-pc om een aantal offertes te lezen, waaraan ik tijdens de werkweek niet was toegekomen. Spijtig genoeg blijkt dit meer werk dan initieel verwacht en lig ik pas rond half twee in bed. Geen goeie start van wat belooft een helse werkweek te worden.

Wat een ongelooflijke week, alweer, met als absoluut hoogtepunt ons bescheiden Sinterklaasfeestje.

Allerheiligenweekend

Een verlengd weekend is altijd een goeie reden om te feesten en aangezien het al twee jaar geleden was dat ik mijn geweldige collega’s over de vloer kreeg en vol met cocktails goot, was het tijd voor een heruitgave. We legden eerst een bodempje in L’Etoile d’Or (spijtig genoeg moesten er een aantal mensen afhaken wegens ziekte) om vervolgens aan het échte werk te beginnen. Succesnummer van dit jaar: de Long Island Iced Tea. Mijn waarschuwingen dat dit wel écht straf spul was, werden fijntjes in de wind geslagen. Ook populair: de cosmopolitan en de gin tonic. Helemaal uit: de caipirinha’s en mojito’s van deze wereld. Zat ik daar met een serieus limoenenoverschot!

Het werd een vrolijke boel, al waren er toch een paar die zich lieten vangen door een ál te uitbundige alcoholconsumptie. Ik had mijn lesje echter geleerd na de vorige keer en hield het ietwat bescheidener. We sloten de avond/nacht af met een spelletje boonanza. Rond vier uur lag ik in mijn bedje. Moe, maar erg tevreden en met het vaste voornemen geen twee jaar te wachten voor een heruitgave.

1 november had ik vrijgehouden om te recupereren van een eventuele kater na de cocktailparty, maar die bleek zich koest te houden. ‘s Middags bestelden we Indisch (jummie! momo’s!) en de rest van de dag verwerkte ik aan een hoog tempo foto’s. Ooit, ooit, ooit, ga ik mijn achterstand volledig ingelopen hebben. Ik gok op de kerstvakantie 2015! 😉

2 november waren we te gast bij vrienden in Antwerpen die onlangs een nieuwe woonst gekocht hebben. We kregen een rondleiding in hun bel-etage en ik was erg onder de indruk van de hoeveelheid ruimte waarover ze beschikten. Een garage waar twee auto’s in passen, een bergruimte, nog een bergruimte, keigrote slaapkamers,… Wij zijn natuurlijk een klein appartementje gewoon, he. Niet dat ik klaag, want meer ruimte = meer kuiswerk. We werden getrakteerd op diabolische scampi (moet ik zelf ook eens klaarmaken), steengrill en heerlijke chocoladetaart met een bolletje ijs.

Zondag sliepen we uit, ruimden de laatste restanten van de cocktailparty op en maakten we alles klaar voor de lan-party! In tegenstelling tot twee jaar geleden konden de mannen mij niet verleiden om een spelletje mee te spelen. Te veel werk! Ik serveerde de gasten caipirinha’s (aja, die limoenen moesten op) en ongelooflijk lekkere brownies en tarte tatin met peer, gekocht op de zaterdagmarkt in de Brusselsestraat. Als je daar een caravan ziet staan met een vriendelijk madammeke in, vraag dan zeker eens of je de brownies mag proberen. Ze zijn goddelijk, geloof me vrij.

‘s Avonds lieten we sushi en wokgerechten aan huis leveren en de dag en daarmee het weekend was om voordat we er erg in hadden.

 

Trots

Op mijn team dat vandaag weer maar eens een vlekkeloos event heeft georganiseerd. Prachtig om te zien hoe al die radertjes in mekaar klikken en een goed geoliede machine worden. Zelfs het verloren zakske kwam terug boven water! :-)

Een dagje sporten met de collega’s

Op voorhand had ik een beetje schrik van de heuvels rond de Brusselse rand, maar hey dat bleek ontzettend goed mee te vallen. Die 35 kilometer waren een fluitje van een cent. Ik kon zonder problemen de berg op in het wiel van de collega die elke dag 12 kilometer fietst, waar de andere collega’s toch even moesten afstappen. Ik vermoed dat het louter muscle memory is van vorig jaar, want na onze Japanreis heb ik niet meer al te veel gefietst. Oja, The Yearling bleek bijzonder lekkere mosselen te serveren (en een glaasje wijn erbij zorgt voor extra poeier in de benen). Echt van genoten! En het is altijd plezierig om je collega’s op een andere manier te leren kennen.

Tip voor pas afgestudeerden

De vriendelijke mensen van Adhese vroegen me iets te schrijven over Vacature.com en hun Campuseditie voor pas afgestudeerden. Dat doe ik maar al te graag, want het is tegenwoordig als pas afgestuurde alles behalve evident om aan een job te geraken. Waar vroeger een universitair of ander diploma een gegarandeerd toegangskaartje tot de jobmarkt was, is het dat al lang niet meer. Het is ook niet makkelijk, want voor veel jobs vraagt men relevante ervaring en het is moeilijk deze voor te leggen als je net van de schoolbanken komt.

Voor jonge mensen die Vacature.com nog niet kennen (als die er al zouden zijn): deze website is een zeer uitgebreide bron van carrière-informatie en vacatures. Op de website vind je niet alleen het grootste jobaanbod van België maar ook tips over solliciteren, je salaris, rechten en plichten op de werkvloer en de juiste tools en testen voor je carrière.

Op vacature.com/campus kan je als pas afgestudeerde en/of young potential je CV achterlaten (lees: een profiel aanmaken) om zo hopelijk je ideale startersjob te vinden. Door je CV achter te laten maak je kans op een topjob binnen jouw profiel. Zo kan je met een gerust gemoed op vakantie vertrekken.

Oja, nog een laatste tip: als de zoektocht initieel wat moeilijker gaat, geef de moed niet op. Elke sollicitatie is een leerproces. Maak gebruik van de informatie die slechts een muisklik verwijderd is en geloof in jezelf. Dat is het belangrijkste.

Samen op een bootje!

Donderdag stond onze jaarlijkse uitstap met het werk op het programma. In het gezelschap van mijn collega’s bracht ik de dag door op een bootje op het kanaal Brussel-Charleroi. Het weer zat niet mee, de ramen van de boot waren te hoog geplaatst om tijdens de regenbuien en het middagmaal van het uitzicht op de oevers te genieten, het wandelingetje op de Waterside van Vilvoorde stelde niet veel voor, maar dat mocht de pret niet drukken. Het werd een gezellige ontspannen dag in goed gezelschap die mooi afgesloten werd met een (te dure) cocktail op het zonnige terras van de Flamingo.

En dan kan ik maar één ding concluderen: ik ben wat mijn collega’s betreft echt met mijn gat in de boter gevallen.

De oogst

Na weken hard werken en stressen, hebben we vandaag de resultaten kunnen oogsten. Ik kan alleen maar zeggen dat ik uiterst trots ben op het werk dat mijn team heeft neergezet. Een schitterend zonnige dag die zonder problemen verliep. Een daverend succes!

Stressy

Op het werk staat alles in het teken van de eindsprint naar een groot event dat we volgende week maandag organiseren. Dat maakt dat we allemaal onder stress staan en onze lonten wat korter zijn dan gewoonlijk. Er wordt al eens kregeliger gereageerd dan normaal, dingen lopen niet zoals gehoopt en een stem wordt al eens verheven. Tegelijkertijd hou ik ook wel een beetje van deze rush, het toewerken naar een einddoel. Het gevoel samen ergens de schouders onder te kunnen zetten, tegen de verwachtingen in een moeilijke taak toch voor de gestelde deadline gedaan krijgen, het geeft ook een kick.

Toch zal ik er niet rouwig om zijn als het stof volgende week weer zal gaan liggen en de werkzaamheden opnieuw in hun normale plooi vallen. En dan kunnen we starten met de voorbereidingen van de volgende editie.