Huis van de Europese geschiedenis en Griekse feestmaaltijd

Vandaag voegde ik mij bij het tijdelijke projectteam dat na meer dan een jaar hard werken, trots mag zijn op de geleverde resultaten. Om de goede afloop van dit grote project te vieren, trokken we naar het Huis van de Europese Geschiedenis in Brussel.

Aan de ingang kregen we een iPad met daarop alle info over de tentoonstelling: eerlijk, ik heb liever een audioguide die je rond je nek kan hangen, zodat je handsfree naar de uitleg kan luisteren. Heel vervelend om de ganse tijd met die iPad in je handen te moeten rondlopen. Alle info over de tentoongestelde objecten bevond zich ook op de iPad, in de opstelling zelf was geen enkel bordje met uitleg te vinden. Ik snap de keuze wel, omdat je de voorwerpen zo op een originelere manier kan presenteren en je ook de mogelijkheid hebt heel veel verschillende talen aan te bieden, maar echt gebruiksvriendelijk is zo’n iPad toch niet.

Enfin, het museum zelf (dat trouwens volledig gratis is) was echt de moeite. Alleen werd ik niet bepaald vrolijk van ons bezoek. Hoe mooi het Europese project ook is, je kan niet anders dan erkennen dat twee wereldoorlogen en een koude oorlog (ondertussen uitgegroeid tot een gruwelijk conflict in Oekraïne) hun sporen hebben achtergelaten op ons continent en veel te veel slachtoffers geëist hebben. Maar voor wie zich interesseert in geschiedenis, is dit museum zeker een aanrader. Wij waren er een uur en een kwartier vóór sluitingstijd, wat eigenlijk te kort was. Voor een grondig bezoek moet je toch al snel twee uur rekenen.

Na onze iPad ingeleverd te hebben, trokken we met onze groep naar Grieks restaurant Idea om de inwendige mens te versterken en het toch wel indrukwekkende bezoek aan het Huis van de Europese Geschiedenis door te spoelen met een glas lekkere Griekse wijn. En amai, wat een toprestaurant! Een oneindig lijkende stroom sharing gerechtjes passeerde op onze tafel. Allemaal mooi gepresenteerd en om duimen en vingers af te likken. Jammer dat het restaurant zo ver uit de richting ligt voor mij, want anders zou ik hier zeker vaker komen.

Wat een fantastische afsluiter van ons project!

Reuzen en bootjes in Lier

Vandaag spoorde ik met een aantal collega’s richting Lier voor een (hopelijk) toffe teamdag. De zon was zelfs van de partij! Wie had dat durven hopen!

Plaats van afspraak was koffiebar Baraf. We namen met ons groepje wat tafeltjes in de leuke binnentuin in gebruik en terwijl we in het zonnetje wachtten op de rest van de collega’s, bestelde ik mij een granola met yoghurt om genoeg energie te hebben om de dag door te komen. Lekker én gezond!

Door treinvertragingen (what’s new?) duurde het even vooraleer ons groepje kon vertrekken naar de eerste bestemming van de dag: de slaapplaats van de Lierse reuzen. Eén van onze collega’s is lid van de Lierse Pijnders en gaf ons wat meer uitleg over dit schitterende immaterieel cultureel erfgoed. En wat meer is: we mochten zelf even voor pijnder spelen en met een reus rondlopen. Zo’n kans laat ik uiteraard niet aan mij voorbijgaan. Ik had de eer reus Wardje op mijn schouders te mogen torsen. Letterlijk, want de kleinere reuzen draag je als een soort rugzak over je schouders. De grotere reuzen vergen een andere, iets moeilijkere techniek. Best wel een bijzondere ervaring!

Van reuzen tot leven brengen, krijgt een mens honger. We wandelden langs het Begijnhof (dat momenteel een grondige renovatie ondergaat) naar Bar Muza. Als voorgerecht genoot ik van een iets te lauw aspergesoepje, maar de vis als hoofdgerecht maakte veel goed. Dat en de uitstekende cava, uiteraard. 😉 Tijdens de maaltijd overhandigde de teamverantwoordelijk een cadeautje aan een collega die een jaartje op sabbatical gaat. Stiekem ook wel zin om op een later moment in mijn carrière even de pauzeknop in te drukken, want mijn work-life balance helt momenteel vervaarlijk over naar de kant work. Maar goed, da’s iets voor de toekomst.

Na de lunch was het tijd voor de tweede activiteit van de dag: een boottochtje. En amai, wat heb ik daarvan genoten. Onze gids was een vat vol boeiende verhalen over de geschiedenis van Lier en eerlijk, het deed ook gewoon deugd om ontspannen op een bootje te zitten met de zon op mijn gezicht. Lier is trouwens een verrassend leuke stad. Ik heb zeker het gevoel dat ik nog eens moet terug keren om de stad wat meer in de diepte te verkennen. Ik heb de Zimmertoren alvast aan mijn ‘te bezoeken’ lijstje toegevoegd.

Continue reading →

Al Posto Giusto

Kijk eens aan, was ik net aan het klagen dat er weinig deftige lunchplekken zijn in de buurt van ons kantoorgebouw, ontdekte ik vandaag samen met twee geweldige collega’s een heerlijk Italiaans restaurant, letterlijk op een paar stappen van ons gebouw: Al Posto Giusto. Verse pasta met eenvoudige, maar verse ingrediënten, meer moet dat echt niet zijn. Er stonden ook een paar interessante antipasti op de kaart, maar daarvoor was onze honger niet groot genoeg. Misschien iets voor een volgende keer!

Casunziei alle rape rosse:

Spaghetti agli scampi e rucola:

Mini-afterwork

Soms zijn de zotste ideeën de beste. En zo belandde ik dus op een dinsdagavond na het werk samen met twee collega’s op het terras van Taverne La Nostalgie voor een mini-afterwork. Zelfs de nukkige zon liet zich voor de gelegenheid van haar beste kant zien. Ik moest zelfs mijn zonnebril boven halen! Aangezien het terras vlak langs de bijzonder drukke Antwerpsesteenweg lag, besloten we na één drankje te verkassen naar een iets rustigere plek met minder uitlaatgassen.

En zo belandden we op het terras van de Flamingo, waar het voor een dinsdagavond behoorlijk druk was. We dronken nog een glas en informeerden naar elkaars vakantieplannen (voorlopig nog geen flauw idee waar wij naartoe zullen trekken deze zomer). En zo vernam ik dat mijn collega voor zijn huwelijksreis naar Zuid-Korea gaat. Toevallig één van mijn favoriete reisbestemmingen! Ik kan niet ontkennen dat ik een beetje jaloers was, maar beloofde hem tegelijkertijd wat tips te bezorgen. Erg benieuwd naar zijn ervaringen!

Laat maakten we het niet, want we hadden alle drie nog een drukke week voor de boeg. Maar supertof om mijn collega’s wat beter te leren kennen.

Business lunch bij Beaucoup Fish

Tot mijn grote spijt is het aanbod aan goede eetgelegenheden rondom onze nieuwe werkplek eerder beperkt, maar ik denk dat ik een nieuwe favoriet gevonden heb. Ik had al eerder gedineerd bij Beaucoup Fish, maar de lunchformule is een absolute aanrader. De combinatie van een telkens wisselend voorgerecht en hoofdgerecht is perfect voor een geslaagde business lunch. En voor wie liever geen water drinkt bij de lunch: ze serveren kombucha! De bediening is bovendien zeer vlot, zodat je je geen zorgen moet maken of je wel op tijd zal zijn voor je volgende vergadering. Ideaal!

Feestelijk ontbijt en kunst

Deze ochtend waren mijn collega’s en ik uitgenodigd op een feestelijk ontbijt om het succesvol afronden van een zeer groot project te vieren. Altijd leuk om appreciatie te krijgen voor het harde werk van de collega’s. Het ontbijt vormde ook de afsluiter van een soms moeizame samenwerking die ongetwijfeld langs beide kanten voor frustraties gezorgd heeft. Maar eind goed, al goed, zullen we maar zeggen.

Na het ontbijt en de aansluitende vergadering was ik nog net op tijd om aan te sluiten bij een teamlunch en de daaropvolgende rondleiding, waarbij een collega ons meer uitleg gaf over de kunstwerken op onze nieuwe werkplek. De bronzen afgietsels van paddenstoelen vind je op verschillende plaatsen terug en zijn afgietsels die de kunstenares maakte van oesterzwammen die ze zelf kweekte.

En dit kunstwerk (deel van een reeks) leek mij initieel een soort abstracte Rorschachtest, maar kijk eens wat er gebeurt als je je hoofd negentig graden naar rechts draait…

Fijn om weer iets bijgeleerd te hebben over ons fantastische gebouw.

Het Groot Onderhoud

Deze ochtend spoorde ik naar Hasselt voor de jaarlijkse editie van het Groot Onderhoud in de PXL Hogeschool. Aan het station stonden pendelbussen op ons te wachten die ons naar PXL brachten. Het thema van dit jaar was: ‘De toekomst is nu’. Super boeiend om van gedachten te kunnen wisselen over de toekomst van erfgoed. Met de zich steeds sneller ontwikkelende AI-toepassingen liggen er alvast veel mogelijkheden, maar tegelijkertijd blijft digitaal erfgoed bewaren voor de toekomsteen uitdaging. Een ander onderwerp was hoe we erfgoed kunnen ontdoen van haar oudbollige imago en jongeren en mensen met een migratieachtergrond kunnen warm maken voor erfgoed.

De artistieke interventie vond ik dit jaar wat minder dan vorig jaar, maar goed, dat kan gebeuren.

‘s Middags genoten we van heerlijke veggie broodjes en we sloten de dag af met een veggie receptie met sushi, kroketjes en verse aardbeien met chocolade. Not bad, not bad at all!

Een uitgeregende dubbele inhuldiging

Deze namiddag namen mijn collega en ik samen de metro naar metrohalte Erasmus, alwaar een andere collega zo vriendelijk was om ons te komen ophalen. Want Destelheide mag dan in vogelvlucht wel niet zo ver van het centrum van Brussel liggen, met het openbaar vervoer is deze plek zeer moeilijk bereikbaar. Maar dankzij onze lieve collega geraakten we het vlotjes.

Helaas de weergoden hadden duidelijk geen zin in een feestje. De regen viel letterlijk met bakken uit de hemel. Gelukkig had het team in Destelheide paraplu’s voorzien voor alle aanwezigen. Jammer, want dit domein, alhoewel nu ook indrukwekkend, komt nog veel meer tot zijn recht als de zon schijnt. We bezochten eerst een paar nieuwe zitbanken gemaakt door kunstenaar Cisco Schepens, die zich liet inspireren door de poten en het lichaam van de beschermde groene zandbij, die zich goed thuis voelt in Destelheide. En voor wie zich afvraagt waarom zitbanken geïnspireerd op een groene zandbij in godsnaam oranje zijn: er is blijkbaar één kleur die zowel mensen als bijen ongeveer op dezelfde manier ‘zien’ en dat is fel oranje.

Standbeeld van Jan Van Oost:

Vervolgens bezochten we het gloednieuwe paviljoen dat schitterend omringd werd door het pas ingezaaide gras. Wat een geweldige plek om te brainstormen met zicht op de groene omgeving.

Keramische tegel geïntegreerd in het wandelpad:

Na het bezoek aan het nieuwe paviljoen kregen we een drankje en wat hapjes aangeboden, alvorens de pendelbus naar het nabijgelegen Hanenbos te nemen. Daar werd de nieuwe buitenaanleg feestelijk geopend door een bende enthousiaste kinderen die mochten touwtrekken om de gedenkplaat te onthullen. Heel leuk gevonden.

Terwijl de belangrijke mensen speechten, aten wij een frietje. Nu ben ik niet zo’n grote frietjesliefhebber, maar deze frietjes smaakten me wel.

En het was er misschien het weer niet voor, maar tegen een lekker ijsje zeg ik nooit neen. En daarmee nam ik afscheid van deze bijzondere plek en keerden we terug naar Brussel.

In de reeks: waar was yab vandaag?

Op de werf van P.A.R.T.S. en Rosas in het mooie Vorst!

En na dit werfbezoek mocht ik mijn baas vergezellen naar een fancy business diner, bereid door een voormalige sterrenchef. Not bad, not bad at all! Alleen jammer dat de lunch wat langer duurde dan ik verwacht had, waardoor ik mij kapot moest haasten, snelwandelend door de regen om de trein van 14.30u naar Leuven te halen, want ik had geen zin om mijn vlucht naar Genève te missen.

Yet another afscheidsfeestje

En zo zullen er de komende weken en maanden helaas nog een aantal volgen. Het grote project waaraan onze organisatie bijna anderhalf jaar heeft gewerkt loopt op zijn einde en de mensen met tijdelijke contracten beginnen één voor één te vertrekken. Deze namiddag namen we afscheid van een sympathieke en intelligente collega, met wie ik heel fijn heb samengewerkt en die ik heel erg zal missen. Gelukkig trekt ze voor haar nieuwe job naar de KU Leuven, dus de kans dat wij elkaar in Leuven tegen het lijf lopen is groot. En dat maakt het afscheid meteen wat minder zwaar. (En stiekem hoop ik dat ze in de toekomst terugkeert naar onze organisatie als er zich een mooie opportuniteit voordoet.)

Yet Another Blog

Life on my side

werk