Een cadeautje van mijn petekindje

De laatste keer dat ik mijn petekindje in ‘t echt zag, was tijdens zijn verjaardagsfeestje in maart. Dus meer dan een half jaar geleden. Maar vandaag verrasten hij en zijn mama mij met zelfgemaakte truffels. Ok, de overhandiging gebeurde dan wel buiten op de stoep, maar dat neemt niet weg dat ik het gebaar niet apprecieer.

IMG_4660

IMG_4661

Eigenlijk onvoorstelbaar hoe dit virus ons sociaal leven volledig overhoop gegooid heeft. Maanden die voorbij gaan zonder de vrienden te zien, het zou vroeger gewoon ondenkbaar geweest zijn. En tegelijkertijd lijkt het alsof ik twee keer met mijn ogen geknipperd hebt en opeens zijn we al eind 2020. Zo snel dat die lockdownmaanden voorbij gevlogen zijn. Onvoorstelbaar. Wellicht zit de hoge werkdruk hier voor iets tussen, maar ook het gevoel dat veel dagen hetzelfde zijn, waardoor het moeilijker is de dagen uit mekaar te houden. Ik ben erg benieuwd hoe ik later op 2020 zal terugkijken. Want, tot nu toe heb ik niet het gevoel dat 2020 mij slecht behandeld heeft. Zeker niet omdat het virus mijn vriend en mezelf weer dichter bij elkaar gebracht heeft en onze naaste omgeving tot nu toe van grote rampspoed gespaard is gebleven.

Wat een metamorfose!

Gisterenavond sprong onze kameraad uit Hasselt even binnen na zijn les aan de KULeuven (hij is ondertussen aan zijn derde of vierde ManaMa bezig, ik ben de tel iet of wat kwijtgeraakt en dan deelde hij ook nog fijntjes mee dat hij begonnen was aan een bachelor rechten). Oorspronkelijk was het de bedoeling om samen op café te gaan, maar we weten allemaal dat het coronavirus alle fijne dingen in het leven momenteel doorkruist. Gelukkig ben ik ondertussen een krak in het coronaveilig mensen ontvangen. Alle contactoppervlakten ontsmetten, goed op voorhand laten luchten, handen vijftigduizendkeer wassen, eten en drank manipuleren met mondmasker op en voor zaken als chips en nootjes aparte potjes voorzien. Dit alles op anderhalve meter afstand, uiteraard!

Het was ondertussen alweer meer dan een jaar geleden dat we onze kameraad nog eens gezien hadden en amai, er stond gewoon een nieuw persoon voor onze deur. Hij was in omvang afgenomen tot ongeveer de helft van zijn oorspronkelijke gestalte. Toch één iemand die zich gehouden heeft aan de goede voornemens gemaakt bij het begin van de coronacrisis… Al moet ik zeggen dat ik hem beter vond met wat meer vlees op zijn botten. Maar blij voor hem dat hij zo goed bezig is, uiteraard. Ik kom met mijn huidige werkregime van gemiddeld twaalf uur werken per dag zelfs niet meer toe aan mijn dagelijkse wandelingen.

We hadden alleszins genoeg stof om over te praten (hij werkt momenteel als consultant in een ziekenhuis) en daar hoorde een flesje wijn (of twee) bij. Echt menselijk contact, hoe geweldig is dat?

Vijf Eikenwandeling revisited

Zondag hadden we afgesproken met een bevriend koppel voor een coronaveilige wandeling in Heverleebos. Aangezien mijn vriend en ik fijne herinneringen hadden aan de Vijf Eikenwandeling, stelden we voor deze samen te doen, want een bos is mooi in elk jaargetijde. En deze zachte herfst toonde zich op zijn best met een ware paddenstoelenexplosie.

Het deed echt deugd, te kunnen bijpraten met onze vrienden in de gezonde buitenlucht en ondertussen op zoek te gaan naar paddenstoelen allerhande. Hét nieuws van de dag: onze vriendin heeft een nieuwe job! Haar tweede job nadat ze haar doctoraat behaalde. Dus ja, toch wel een heel grote verandering op til. Superblij voor haar, maar ook lichtelijk ongerust, want ze gaat werken in de luchtvaartsector. Niet bepaald een werkzekere sector in deze tijden… Nu ja, ik ben er zeker van dat haar huidige werkgever haar met open armen zal ontvangen, mocht ze beslissen terug te keren.

IMG_4042

IMG_4043

IMG_4045

IMG_4046

IMG_4047

IMG_4049

IMG_4052

IMG_4058

IMG_4059

IMG_4061

IMG_4064

IMG_4066

IMG_4067

IMG_4069

IMG_4071

IMG_4073

IMG_4075

IMG_4076

IMG_4077

IMG_4078

IMG_4082

IMG_4084

IMG_4085

Na deze fijne wandeling wilden we graag de horeca een hart onder de riem steken, want wie weet hoe lang bars en restaurant gesloten zullen blijven door de opflakkering van het coronavirus. We moeten daarover niet flauw doen, als de besmettingscijfers niet snel verbeteren zal die sluiting ongetwijfeld langer dan vier weken duren. En we waren duidelijk niet de enigen die er zo over dachten. Het was erg druk op het terras van Grand Café 500. Gelukkig waren de goden ons goed gezind en kwam er net op het juiste moment een tafeltje vrij.

Terwijl we met z’n drieën al een eerste drankje bestelden, ging onze vriendin haar zoon halen die net wakker geworden was na zijn middagdutje bij de oma. De oma woonde vlakbij, dus een ideale gelegenheid om de zoon van onze vrienden nog eens te zien. En amai, wat een flinke jongen al! Hoe snel gaat de tijd: de baby was ondertussen getransformeerd in een flinke peuter vol levenslust. Wat een dotje!

IMG_4094

En ja, we hadden aan deze mooie wandeling een klein hongertje over gehouden. Niets dat niet kon opgelost worden met een lekkere pannenkoek! Ik ga de cafés en restaurants zo hard missen de komende weken….

IMG_4087

We bleven zitten op het terras van Grand Café 500 tot valavond. En toen moesten we echt wel vertrekken, want mijn fietslichten zijn nog altijd niet gerepareerd.

We fietsten op het gemak naar huis en genoten van onze gezonde avondmaaltijd van Convento Food.

IMG_4107

Good food, whisky and a friend

Vanavond hadden we voor het eerst sinds eind juni nog eens bezoek over de vloer. Zo coronaproof mogelijk, uiteraard. Elk contactoppervlak grondig ontsmet, alle ramen in ons appartement uren voor het bezoek open gezet, elk gerecht bereid en geserveerd met een mondmasker over neus en mond en onze gast een veilige plaats aangeboden op anderhalve meter afstand. We doen ons best!

Gelukkig konden we terugvallen op de uitstekende kookkunsten van Convento Food, want de kwaliteit van het Indisch eten dat we de vorige keren lieten leveren, was toch niet alles. En amai, het smaakte duidelijk, want er bleef letterlijk geen aardappelschijfje meer over…

IMG_4022

IMG_4023

IMG_4024

IMG_4026

IMG_4027

Na een bodempje gelegd te hebben, stapten we over op het serieuze werk: de whisky’s! Ondertussen zijn we wel zo slim dat we maar een aantal whisky’s uit onze collectie serveren, dus geen nood: we proefden niet van elke fles die hieronder staat. Wij zijn inmiddels oud en wijs genoeg om te weten dat overdaad schaadt. En niemand heeft zin in een zware kater de dag nadien. Onze kameraad had zelf twee nieuwe flesjes bij, waarvan de Highland Park Dragon Legend mij het meest wist te bekoren. Sexy fles, ook!

IMG_4033

IMG_4040

En wat past er perfect bij whisky? De heerlijke pralines van Bittersweet!

IMG_4029

PS: We proberen de goede gewoonte om elke dag te gaan wandelen opnieuw op te pikken, maar aangezien we ondertussen al elke hoek van Leuven minstens vijf keer gezien hebben, is het moeilijk om de motivatie te vinden. Maar toch enkele mooie foto’s:

IMG_4008

IMG_4017

IMG_4019

Museum Mayer van den Bergh in Antwerpen

Heerlijk uitgeslapen in het comfortabele bed van mijn collega en meteen gebruik gemaakt van haar gloednieuwe badkamer om me op te frissen voor een gezamenlijk ontbijt. Na het copieuze avondmaal van zaterdagavond houden we het gezond met soyayoghurt en vers fruit. We babbelen wat op het gemak en ik bewonder de indrukwekkende fotoboek die mijn collega gemaakt heeft als afscheidscadeau voor een collega die op pensioen gaat. Zo’n vat vol mooie herinneringen! Daar zal hij ongetwijfeld zeer blij mee zijn.

Tijdens het doorbladeren van de fotoboek realiseer ik me opeens dat ik me niet kan herinneren mijn collega de dag voordien de doos pralines van Bittersweet die ik als cadeautje bij had, overhandigd te hebben. En effectief, de doos pralines is niet tot in haar woning in Berchem geraakt. Dus ofwel heb ik ze op de trein laten staan bij het afstappen in Berchem, ofwel heb ik ze in de fietsenstalling van de blue-bikes laten staan bij het losmaken van de fiets. Oh well, ik kan maar hopen dat de persoon die ze gevonden heeft iemand is die niet vaak de gelegenheid heeft om pralines te eten en dat ze gesmaakt hebben.

Om elf uur springen we op onze fiets voor een bezoek aan Museum Mayer van den Bergh, ons aangeraden door een collega. Museum Mayer van den Bergh toont de indrukwekkende en zeer diverse kunstcollectie die Fritz Mayer van den Bergh eind 19de eeuw verzamelde. Het museum opende postuum, drie jaar na zijn plotse door door een ruiterongeval. Het was zijn moeder die de levensdroom van haar zoon realiseerde. Echt ontzettend genoten van de prachtige werken getoond in een historisch kader. Hieronder een kleine impressie.

IMG_3858

Meyndert Sonck met vrouw, kinderen en min – Jan Albertsz. Rotius (1622):
IMG_3859

IMG_3860

IMG_3863

Zwitsers glasraam:
IMG_3865

IMG_3867

Volkstelling te Bethlehem – Pieter Brueghel II (naar Pieter Brueghel I) – begin 17de eeuw:
IMG_3870

IMG_3877

Verzoeking van Antonius abt – Pieter Huys (1577):
IMG_3871

Gevangenneming van Christus (begin 14de eeuw):
IMG_3872

IMG_3873

Mariabeeld met kind uit de vernielde Sint-Donaaskerk in Brugge (begin 14de eeuw):
IMG_3875

Retabel:
IMG_3876

Het salon:
IMG_3878

Aanbidding van de wijzen – Meester van Hoogstraten (1520):
IMG_3880

IMG_3881

Christus-Johannesgroep – Meester Heinrich von Konstanz (1280-1290):
IMG_3883

IMG_3885

Hét absolute topstuk van dit museum: Dulle Griet van Pieter Bruegel de Oude, een schilderij waarnaar je kan blijven kijken, zoveel fabelachtige details:
IMG_3887

Heilig Maria Magdalena – Quinten Massijs (1514-1524):
IMG_3889

IMG_3891

IMG_3894

IMG_3896

Het was een aangenaam wederzien met de Madonna bij de fontein van Jan van Eyck (1439), die we eerder dit jaar in het MSK zagen:
IMG_3898

IMG_3900

Nog een topstuk: Madonna omringd door serafijnen en cherubijnen – Jean Fouquet (ca. 1454-56), het kunstwerk waarvan ik een afgeleid mondmasker heb dat ik met veel trots draag:
IMG_3905

Dikke aanrader, dit museum!

Op zoek naar een plaats voor een late lunch, passeerden we in de prachtig gerenoveerde Handelsbeurs van Antwerpen, een gebouw waarin je je kan verliezen in de details.

IMG_3915

IMG_3916

IMG_3917

IMG_3918

IMG_3919

IMG_3921

IMG_3922

IMG_3923

IMG_3924

IMG_3926

Via tripadvisor kwamen we uiteindelijk bij Jam. terecht voor de lunch. Elke plek waar shakshuka op de kaart staat, verovert meteen een plekje in mijn hart. Vriendelijke bediening, lekker eten en hippe aankleding. What’s not to like? Oja, de heerlijke vegan chocoladetaart mocht er ook zijn.

IMG_3931

IMG_3933

IMG_3936

IMG_3938

Na dit fijn samenzijn, bracht mijn collega me met haar wagen terug naar Leuven, samen met twee puzzels en twee dozen champagne die ze voor mij in de champagnestreek gekocht had. Zo weet ik weer wat doen, de komende weken!

 

Dineren bij Huis De Colvenier

Dit weekend spoorde ik naar Antwerpen-Berchem om op stap te gaan met mijn lieve collega-teamverantwoordelijke. Ze was zo vriendelijk om mij haar logeerkamer aan te bieden, zodat we zonder op de klok te kijken, konden genieten van ons diner bij Huis De Colvenier. We kwamen trouwens geheel per toeval via The Fork bij Huis De Colvenier terecht, want al de andere restaurants die op ons lijstje stonden, waren volgeboekt. Het is duidelijk dat de Belgen snakken naar een avondje uit dineren in het weekend.

Huis De Colvenier bleek alvast een goede keuze. Na eerst onze handen ontsmet te hebben en zelf onze jassen weggehangen te hebben, bracht de chefkok ons persoonlijk naar de wijnkelder alwaar het aperitief werd geserveerd. Wij besloten ons te laten verrassen door de chefkok en kozen voor de vijfgangenmenu, zonder te weten welke gerechten hij ons zou serveren. De wijnkelder was een heel sfeervolle plek om een aperitieven met een glaasje champagne en we zaten zeker ver genoeg van andere klanten, maar toch, zo’n kelderuimte, is daar voldoende luchtcirculatie?

IMG_3830

IMG_3832

Terwijl wij aan het genieten waren van ons aperitief, ontving ik minder goed nieuws: de vriendin mijn broertje testte positief op COVID-19 en zo komt dit virus alweer een stapje dichterbij. Gelukkig vallen de symptomen mee bij haar, alleen heeft ze heel veel last van vermoeidheid. Duimen dat ze snel beter is en dat mijn broertje negatief test, zodat zijn periode in quarantaine beperkt blijft.

IMG_3834

IMG_3836

Na het aperitief werden we via de keuken (don’t worry, goed afgeschermd met plexiglas) naar het stijlvolle restaurant gebracht. Alles ademde klassieke elegantie uit. Lang geleden dat ik nog in een restaurant geweest ben waar de gerechten geserveerd worden op ouderwets bloemenservies met goudkleurige randjes. En ja, de gerechten waren zeker klassiek, maar hey, daarom niet minder lekker. Bonuspunten voor de fantastische Braziliaanse jongedame die ons in zeer goed Nederlands de kazen kwam voorstellen. En oja, de bijpassende wijnen vielen erg in de smaak!

IMG_3838

IMG_3841

IMG_3844

IMG_3845

IMG_3847

IMG_3848

IMG_3849

IMG_3852

IMG_3854

We waren bij de laatsten om het restaurant te verlaten en fietsten op het gemak terug naar het huis van mijn collega in Berchem. Heerlijke avond!

Bijpraten in De Hoorn

Gisteren afgesproken met mijn oud-studiegenoot en goeie vriend K om samen iets te gaan eten in De Hoorn. We moeten de horeca steunen, nietwaar? En ik moet zeggen, De Hoorn neemt de veiligheidsmaatregelen tegen het coronavirus heel serieus. Mijn tafelgenoot en ik zaten mooi op anderhalve meter afstand van mekaar en het bestellen met de app werkt echt geweldig goed. Allez, als je allebei op hetzelfde moment je hoofdgerecht besteld, dan toch, want toen de vriendelijke ober mijn hoofdgerecht kwam brengen, bleek dat mijn vriend nog niet besteld had. Misverstand! Gelukkig kwam zijn burger niet veel later en konden we toch nog samen eten.

Doordat we elkaar al maanden niet meer gezien hadden, hadden we uiteraard veel om over bij te praten. Maar hét nieuws van de dag was toch dat hij sinds een tweetal weken een nieuwe vriendin heeft. Superblij voor hem! Al moest ik prompt een extra glas wijn bestellen toen ik vernam dat de dame in kwestie anti-vaxxer is. Even diep in en uitademen, en met de belofte er verder niet meer op terug te komen, bezorgde ik mijn kameraad een aantal artikels. Maar of dat zijn vriendin over de streep zal trekken is nog maar de vraag…

IMG_3782

Het hoofdgerecht was niet zwaar, dus was er nog ruimte voor een lekker kaasbordje van Elsen. Heerlijk!

IMG_3784

We sloten de avond af met een drankje in Bar Florida, Leuvens nieuwste culinaire hotspot aan de Vaartkom.  Het was er gezellig druk. Blij dat deze zaak die normaal moest openen het weekend van de lockdown goed schijnt te draaien. De nieuwe wijk aan de Vaartkom kan wel wat toffe plekken gebruiken!

IMG_3788

Pizza-afscheid

Afscheid nemen in tijden van corona, het is allemaal net iets complexer dan vroeger. Maar toch wilde ik onze collega niet zonder ‘feestje’ laten vertrekken. Het is wel een beetje ironisch: de laatste collega die mijn team vervoegde, vertrekt na anderhalf jaar alweer voor een andere job. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ze nooit helemaal haar draai heeft gevonden in haar functie, maar dat neemt niet weg dat we haar zorgzame en humoristische persoonlijkheid zullen missen.

Dus organiseerde ik mijn allereerste corona-proof afscheidsfeestje. Ik reserveerde de grootste vergaderzaal op kantoor, zodat mijn collega’s en ik allemaal op anderhalve meter van mekaar konden lunchen en bestelde pizza’s bij de Italiaan om de hoek. Omdat het bij een afscheid net iets meer mag zijn, zorgde ik ook voor een flesje prosecco als aperitief. Met dank aan de lieve collega die daar nog snel ‘s ochtends om is gegaan. We waren net met tien personen en iedereen hield zich mooi aan de afstandsregels. Ramen open en alcoholgel bij de hand. Al een geluk dat oktober tot nu toe een zachte maand geweest is.

Normaal is het de gewoonte dat wij bij afscheid een cadeautje kopen voor de collega die vertrekt, en dat hadden we ook gedaan, maar onze collega kwam, zoals we dat ondertussen van haar gewoon zijn, zelf met een verrassing: een boek over oma’s en opa’s van Evelien De Vlieger, chocolade van Mohow en enkele prachtige stickers voor het ganse team. Zo attent! We werden er allemaal even stil van. Gelukkig maakten de prosecco en de pizza’s de tongen snel weer los.

IMG_3769

IMG_3773

Fantastische verwarring van de dag: toen ik onze acht pizza’s ging afhalen aan het onthaal, wist de onthaalbediende mij te zeggen dat hij net iemand aan de lijn had gehaald ivm de zeven pizza’s die besteld waren. Huh? Zeven pizza’s? Terwijl ik daar stond met een toren van acht pizzadozen in mijn handen. Ik in de war, de Franstalige onthaalbediende ook in de war.  Nu moeten jullie weten dat iets daarvoor de pizzazaak mij gebeld had om te zeggen dat ze per ongeluk één verkeerde pizza hadden meegegeven. Totaal niet erg, uiteraard, maar nu kon ik toch even niet meer volgen. Zou er nog een tweede pizzabestelling onderweg zijn? Ik had wat problemen gehad met de deliveroo-app toen ik bestelde, een aantal foutmeldingen na mekaar en opeens vreesde ik dat mijn bestelling dubbel was doorgegeven. Dus opnieuw naar de pizzazaak gebeld om zeker te zijn dat er geen tweede bestelling onderweg was op mijn naam. Gelukkig wisten ze mij gerust te stellen, neen, neen, er was echt maar één bestelling op mijn naam genoteerd en die was ondertussen geleverd. Oef!

Kom ik er ‘s avonds achter dat de collega’s van het andere team op mijn verdieping óók pizza’s besteld hadden diezelfde middag bij dezelfde pizzaleverancier. 😉 Al een geluk dat Ricotta & Parmesan de bestelling van mijn collega’s niet geannuleerd had na mijn telefoontje!

Corpus Christi

Vanavond ben ik voor het eerst sinds de lockdown in maart nog eens in een filmzaal geraak. En amai, ik heb er deugd van gehad! Het oorspronkelijke plan was om eindelijk die lang geleden geplande wandeling in Wijgmaal te doen, tot één van de Leuvense dames slim opmerkte dat de zon al redelijk vroeg onder gaat in oktober, wat een after work wandeling iets minder ideaal maakt. Op zoek naar een alternatief dan maar. Omdat één van onze dames in de filmsector werkt en die sector zeer hard getroffen is door de coronacrisis, besloten we een avondje in Cinema ZED door te brengen. Ik stelde de dames, louter op basis van de korte inhoud, een totaal onbekende Poolse film voor: Corpus Christi. Alle dames (nuja, vijf van de acht, de drie overige dames haakten op het laatste moment af) stemden toe. Online tickets gekocht et voilà!

We hadden met ons vijven een ganse rij voor ons alleen in de kleine zaal van Cinema ZED Vesalius. We konden dus mooi telkens een zetel tussen laten en op veilige afstand van mekaar van de film genieten. Mét mondmasker, uiteraard! Ik zie een tweede quarantaineperiode immers echt niet zitten, hoe graag ik ook op stap ga met de Leuvense dames.

De film zelf was een schot in de roos. Amai, wat een mokerslag van een film. We moesten er allemaal even van bekomen. De film raakte universele thema’s aan als schuld, boete en vergiffenis. En hoe we, ondanks goede bedoelingen om ons leven te beteren, door de omstandigheden weer naar beneden getrokken worden. Geen feel good movie, maar zeker de moeite van het bekijken waard.

Na de film dronken we iets op het terras van Het Strand. Een beetje frisjes, buiten zitten in oktober, maar wel zo veilig. Al leek de bediening helemaal vergeten te zijn dat er buiten ook nog klanten zaten te wachten op hun bestelling. En dat terwijl ik bij het binnenkomen langs de cinema-ingang nochtans uitdrukkelijk aan de meisjes achter de toog had aangegeven waar ons gezelschap zou gaan zitten. Dus ik naar de toog om voor ons gezelschap te bestellen, alwaar ik weggejaagd werd, want aan de toog bestellen mocht niet. De dienster weigerde zelfs een paar meter van de toog verwijderd onze bestelling, die ik braaf gememoriseerd had, op te schrijven en stond erop deze aan de tafel zelf te komen opnemen. Klantvriendelijk zijn ze niet bij Het Strand, maar we zullen het maar op de onervarenheid en coronagerelateerde stress van de bediening steken, zeker? Gelukkig maakte hun warme appelsap met kaneel vergezeld van een chocolaatje van Tony’s Chocolonely het veel te lange wachten een klein beetje goed. Helaas bleek ook een tweede rondje bestellen niet evident. Fijn concept, Het Strand, maar nog veel ruimte voor verbetering. Ik denk niet dat ze mij er gauw terug zullen zien.

hetstrand

Dineren bij Veranda

Dit diner met onze lieve vrienden uit Kruibeke stond al meer dan twee maanden in mijn agenda te blinken en ik moet toegeven dat ik even vreesde dat het niet zou kunnen doorgaan. Maar kijk, ons gezelschap en wijzelf waren tot nader order nog steeds coronavrij en de Antwerpse horeca kan onze steun ongetwijfeld goed gebruiken!

Dus spoorden mijn vriend en ik zaterdagavond naar het fantastisch mooie, maar op dit moment vrij lege, station van Antwerpen. Met de trein die over de luchthaven rijdt, ben je tegenwoordig werkelijk op een zucht in Antwerpen. Ideaal! In de parking van het station vonden we na een beetje zoeken onze blue-bike en fietsten we op het gemak naar de Veranda. We hadden immers wat marge ingecalculeerd.

Bij de Veranda aangekomen bleek dat het best wel goed gaat met de Antwerpse horeca, want de zaak zat stampvol. Na een paar minuten wachten, vervoegden onze vrienden ons en konden we aan onze culinaire ontdekkingsreis beginnen. En amai, óf het lekker was! En het gezelschap mocht er ook zijn, natuurlijk. Veel te lang geleden dat we elkaar nog eens gezien hadden (die dekselse corona!), dus stof genoeg om over bij te praten. Maar hét nieuws van de avond was toch wel de terugkeer van onze vriendin naar haar vorige werkgever in een nieuwe functie op leidinggevend niveau. Klinkt bekend. 😉 Ik twijfel er niet aan dat ze dat schitterend zal doen!

Appetizer:
IMG_3723

IMG_3725

Langoustine, Kiwano:
IMG_3728

Chicken Tsukune BBQ:
IMG_3731

Pladijs, Boontjes:
IMG_3733

Pruimen, Schapenmelk:
IMG_3736

Banaan, Sesam:
IMG_3737

IMG_3738

Ook zeer gewaardeerd: de fantastische aangepaste natuurlijke wijnen. Bijzonder grappig: we kregen bij één van de gerechten dezelfde Riesling te drinken waarvan ik zo genoten had bij Terroir.