Een weekendje Brugge – zondag 2 oktober 2016

We startten de dag met een gezamenlijk ontbijt. Onze vriendin had het onderste uit de kan gehaald om ons in de watten te leggen: een overdaad aan brood, koffiekoeken, heerlijk gerookte zalm, ambachtelijk gemaakte kaas, confituur, appelsap uit hun eigen boomgaard. En jawel, bubbels om de dag goed te beginnen. Ik grapte dat als ze haar huidige carrière beu was, ze nog altijd een B&B kon beginnen.

Ondanks de rotslechte voorspellingen voor het ganse weekend, was ook deze ochtend de zon van de partij. Na het ontbijt trokken we dus onmiddellijk de stad in om van het mooie weer te profiteren. En zo kreeg ik toch nog mijn boottochtje. We bemachtigden de laatste vier plaatsen in een toeristenbootje en voeren de reien af. Niet de eerste keer dat ik Brugge vanaf het water bewonderde, maar ik ben altijd aangenaam verrast hoe je al varend toch weer een andere kijk op de stad krijgt. Ergens onderweg tijdens onze boottocht overmeesterden een stel donkere regenwolken op schandalige wijze de zon en begon het te druppelen. We zetten onze kap op en lieten het niet aan ons hart komen. Ook in de regen is Brugge mooi. Gelukkig bleef het bij wat druppels hier en daar en bleef een echte stortbui uit.

Na de boottocht wandelden we verder richting brouwerij De Halve Maan. Helaas waren we te laat om nog te kunnen aansluiten voor het begeleid bezoek. Dan maar verder naar het klein Begijnhof. Helaas was op dat moment ons geluk op weergebied opgebruikt. De hemelsluizen werden nu echt goed open gezet en we hadden geen andere keuze dan iets te gaan drinken om aan de regen te ontsnappen. 😉

Toen de regen iets minderde, waagden we ons aan de wandeling naar de Lobster Pot. Alweer een zeer aangename culinaire ontdekking. Een werkelijk fenomenale zeevruchtenschotel werd voor onze neuzen getoverd. Wat een festijn! Jammer dat wij de enige vier mensen in de ganse zaak waren. Laat ons hopen dat Brugge en zijn bezoekers de weg vinden naar deze zaak, want het zou zonde zijn dat zo’n toprestaurant op de fles gaat.

We tafelden gezellig na met een glaasje wijn en toen was het al tijd om afscheid te nemen. Onze vriend moest om vier uur de trein naar de luchthaven nemen en wij zouden hem vergezellen tot in Brussel-Zuid om vandaar verder te sporen naar Leuven.

Fijn dat we er een nieuwe uitvalsbasis in Brugge bij hebben!

Een weekendje Brugge – zaterdag 1 oktober 2016

Onze vrienden, de levensgenieters met wie we reeds menig klasserestaurant onveilig maakten, kochten onlangs een buitenverblijf in Brugge. Toegegeven, mijn eerste reactie was: ‘huh?’, maar toen mijn vriendin vertelde dat het al lang de droom van haar moeder was om haar oude dag in Brugge te slijten en wetende dat onze vriend zijn geboortehuis in Brugge staat, was het niet moeilijk deze beslissing te begrijpen.

Onze vrienden wilden hun nieuwe aanwinst natuurlijk maar al te graag aan ons tonen. En toegegeven, een uitnodiging om te gaan logeren in het mooie Brugge, die namen mijn vriend en ik uiteraard met beide handen aan.

En zo haastte ik mij zaterdag na de Koreaanse les om in Brussel-Centraal op dezelfde trein als mijn vriend te springen (hij stapte op in Leuven). We vonden mekaar zonder problemen en na een aangename treinrit kwamen we aan in Brugge, alwaar onze vrienden ons op de kiss and ride stonden op de wachten. Punten voor Brugge trouwens, waar men duidelijk wel het nut inziet van een kiss and ride zones, dit in tegenstelling tot Leuven.

Ik kocht mij nog snel een smoothie in het station, want ik had niet de tijd gehad om in Brussel nog iets te kopen voor het middagmaal. Een beetje honger lijden, kon geen kwaad, want onze vrienden kennende, zou dit ongetwijfeld een culinair weekend worden.

Het huisje dat onze vrienden gekocht hadden, was een charmante, ouderwetse rijwoning waar de tijd leek te hebben stilgestaan. Ze hadden de woonst dan ook overgenomen van een oud dametje zonder familie dat nu in een rusthuis verbleef. De ganse woning was perfect bewoonbaar, alleen niet al te hip ingericht. 😉 Maar dat droeg bij aan de charme van het geheel. Wij kregen de grootste kamer vlak onder het dak toegewezen en voelden ons meteen thuis.

Na het welkomstdrankje genuttigd te hebben, trokken we te voet de stad in. Het charmante rijhuisje van onze vrienden bevond zich op wandelafstand van het centrum. Ideaal!

Onderweg sprongen we even binnen in de wonderlijke Jeruzalemkerk niet ver van het huisje van onze vrienden. Zeer interessant bouwwerk met een erg boeiende geschiedenis. Het bezoeken waard.

Toen onze vriendin bezig was met de planning van het weekend had ze mij een aantal voorkeuren gevraagd om op basis daarvan een keuze te mken. Die had ik doorgegeven, maar om de één van andere reden dacht ik dat onze vriendin een boottocht voor ons geregeld had. Dat bleek niet zo te zijn, want tot mijn verrassing hadden onze vrienden één van mijn eerste voorstellen weerhouden: de segway tour. Communicatiestoornis.

Ik vloekte inwendig omdat ik geen sportschoenen aangedaan had, maar laarzen met hakken. Gelukkig bleek deze Segway op de één of andere manier veel makkelijker bestuurbaar te zijn dat het exemplaar waarop we in IJsland rondgetoerd hadden. Brugge is natuurlijk iets vlakker dan het heuvelachtige Heimaey). Het verkrampte gevoel in de voeten dat ik me herinnerde, was nog wel degelijk aanwezig, maar deze Segway was echt een fluitje van een cent om te bedienen. Op geen enkel moment had ik het gevoel dat ik de controle over het ding kwijt was. Integendeel. Ik slaagde er zonder problemen in enkele leuke gopro selfies te maken. En ook de weergoden waren ons goedgezind, want de ganse tocht door Brugge scheen de zon. Onverwacht, want alle weersvoorspellingen hadden regen gegeven.

Dankzij de zeer goede gids vloog het Segway uurtje voorbij. We hadden nog tijd genoeg om even binnen te springen in het Crowne Plaza hotel en daar de ruïnes van de Sint-Donaaskathedraal te bezoeken en de fundamenten van wat ongetwijfeld eens een indrukwekkende kerk was te bezoeken. Daarna was het tijd om ons op te frissen en om te kleden voor het avondmaal.

Wat volgde was een bijzonder aangename avond in restaurant Guillaume, één van de favoriete Brugse restaurants van onze vriendin. We kregen een fijne plek aan de grote tafel toegewezen, vlak langs een prachtig boeket bloemen en lieten ons meevoeren op een culinaire ontdekkingsreis langsheen spijs en drank.

Dit aten wij:

Aperitief van het huis

Appetizers

Ganzenlever – Eendenborst – Vijgenchutney – Chocolademacaron

Scampi – Rabarber – Pijpajuin – Chorizomayonaise

Kwartelfilet – Courgette – Tomaat – Parmezaan – Ansjovis

Kreeft – Copa – Aubergine – Kumquat – Amandelen:

Sneeuwhoender – Raapjes – Zwarte Bes – Truffelaardappel

Verrassend dessertbord

Een vroeg verjaardagsfeestje

Vandaag mocht ik (alweer) genieten van de culinaire geneugten des levens. Mijn vriend en ik waren samen met mijn broertje en zijn vriendin uitgenodigd door mijn vader voor een feestelijke verjaardagslunch bij De Kwizien in Hasselt. De Kwizien is één van de favoriete eetgelegenheden van mijn broertje en zijn vriendin en aangezien zij een goede smaak hebben, waren de verwachtingen hoog gespannen.

Mijn vriend en ik namen ‘s ochtends de trein naar Hasselt en kwamen na een aangename wandeling doorheen het zonovergoten stadscentrum aan bij het restaurant. We waren een beetje te vroeg, maar dat deerde niet, zo konden we nog wat extra van het zonnetje genieten.

Iets na twaalf mochten we plaatsnemen aan tafel en genieten van al het heerlijks dat de vrouwelijk chefkok en haar vrouwelijke sommelier op ons bord en in ons glas toverden. Alweer aangenaam verrast door het culinaire talent in Vlaanderen. De laatste maanden hebben we op culinair vlak al prachtige momenten beleefd. Wij zijn gelukzakken! En ik ben een dubbele gelukzak omdat ik ook nog eens een mooie fles Nikka wisky van 12 jaar oud cadeau gekregen heb. Die zal ik met veel liefde en het nodige ontzag voor al dit vakmanschap opdrinken!

Dit aten wij:

Appetizers:

Mossel – forel – venkel – aardpeer:

Buikspek – Ponzu – zwarte look:

Rundstartaar – maniok – frisé:

Ravioli – butternut – paddenstoel:

Patrijs – pastinaak – spruitjes – kastanje:

Kokos – papaja – guave – gianduja:

Zoetigheden bij de koffie/thee:

Elke gang was een pareltje, met veel zorg en liefde bereid. Heel trouwens heel fijn om de chefkok en haar team aan het werk te kunnen zien in de open keuken. Het is moeilijk om een favoriet gerecht te kiezen uit al dat lekkers, maar ik doe toch een poging. De prijs voor het beste gerecht van de dag gaat naar de overheerlijke ravioli met butternut en paddenstoel. Herfst op een bordje. Zalig!

In totaal zaten we meer dan vier uur aan tafel, al had ik helemaal niet het gevoel dat ons samenzijn zolang geduurd had. De tijd vloog voorbij. Om de trein naar Leuven te halen, moesten we er zelfs op onze volle maag nog een klein sprintje uit persen, zo deden we toch nog een beetje mee aan Dwars door Hasselt.

Een goed gevuld familieweekend!

Hét evenement van het jaar

Het was niet de eerste keer dat mijn team dit event organiseerde, het was wel de eerste keer dat ikzelf samen met twee collega’s rechtstreeks verantwoordelijk was voor de inhoudelijke kant van het gebeuren. En dat maakt dat je de dingen toch lichtelijk anders bekijkt. Voor jezelf ben je altijd strenger dan voor een ander.

Het voorbereidende parcours en dan specifiek de samenwerking met de praktisch verantwoordelijke was bijzonder hobbelig verlopen en ook de voorbereidende gesprekken met de keynotespreker verliepen moeizaam. Kwam daarbij dat ongeveer ons ganse communicatieteam met een burnout thuis zat of met verlof was, waardoor ik uiteindelijk zelf moest instaan voor de communicatie op de website en via mail.

Als ik voor mezelf de evaluatie maak, kom ik tot een ganse waslijst van zaken die beter konden. Van onduidelijke taakafspraken, over amateuristische communicatie, de weinig inspirerende keynotespreker tot de archislechte broodjes tijdens de lunch (echt miserabel, ik schaamde me dood). Toch is de feedback die we kregen overwegend positief en was het fijn om samen met mijn twee collega’s inhoudelijk verantwoordelijken samen te werken.

Ik genoot de dag voordien eveneens van het fijne etentje met de keynotespreker in het Grand Café van deSingel en de overnachting in hotel Ramada Plaza maakte dat ik ‘s ochtends in optima forma aan de dag kon beginnen. Begrijp me niet verkeerd, onze keynotespreker was een absoluut aimabel man met zeer goeie ideeën, maar helaas niet zo’n bevlogen spreker op een podium. Jammer dat Peter Hinssens zich niet kon vrijmaken voor ons evenement. En jawel, de receptie was het moment van de grote ontlading. Die glaasjes schuimwijn smaakten me enorm!

Uiteindelijk is alles de dag zelf op zijn pootjes terecht gekomen, dankzij teamwork en vele helpende handen. En dat is uiteraard het belangrijkste.

Open Bedrijvendag preview: Belgocontrol

Dinsdagavond had ik het voorrecht een bezoek te mogen brengen aan Belgocontrol in Steenokkerzeel. Hoewel de meesten onder jullie ongetwijfeld weten wat Belgocontrol doet, ben ik zo vrij even te copy pasten van de Open Bedrijvendag website:

Belgocontrol staat in voor de veiligheid van het luchtverkeer in het burgerlijk luchtruim waarvoor België verantwoordelijk is. Zijn activiteitenzone is één van de meest complexe luchtruimen in Europa en strekt zich uit van de grond – de controle van de bewegingen op de Belgische luchthavens – tot op vliegniveau 245 (24.500 voet) of 7.500 meter.

Behoorlijk indrukwekkend om een blik achter de schermen te mogen werpen. Na snel snel een (overigens zeer lekker) broodje binnen gestoken te hebben, kregen we een zeer boeiende rondleiding doorheen de gebouwen van Belgocontrol (verrassend mooie bedrijfsarchitectuur trouwens). We bezochten de 360 graden simulator waar beginnende luchtverkeersleiders hun opleiding krijgen, het CANAC 2-verkeersleidingscentrum waar we jammer genoeg geen foto’s mochten nemen en (uiteraard) de luchtverkeerstoren. En alhoewel ik weet dat ik geenszins in aanmerking kom voor de zeer stresserende job van luchtverkeersleider, jeukte het om achter zo’n controlepaneel plaats te nemen en zelf eens te ervaren hoe het is om het luchtverkeer in goede banen te leiden.

Wisten jullie trouwens dat dit jaar maar liefst 1600 mensen zich kandidaat stelden als luchtverkeersleider? Kandidaten hoeven helemaal geen bijzondere vooropleiding te hebben, maar moeten uiteraard wel zeer nauwkeurig zijn én stressbestendig. Wie slaagt voor het wervingsexamen, wacht een opleidingstraject van maar liefst twee jaar. Momenteel zijn de mannelijke luchtverkeersleiders nog steeds in de meerderheid, dus ladies, waag jullie kans! Lijkt me bij uitstek een job waarin vrouwen kunnen excelleren.

Natuurlijk was de toren het letterlijke en figuurlijke hoogtepunt van ons bezoek. We hadden geluk dat de zon net op spectaculaire wijze was onder gegaan en we fotografisch konden genieten van het blauwe uurtje. Natuurlijk konden we de luchtverkeersleiders zelf niet aan het werk zien, maar we mochten wel rondkijken in de exacte kopie van de controleruimte, een verdieping lager. Deze exacte kopie is steeds volledig operationeel, zodat de controle van het luchtruim in noodgevallen van daaruit kan overgenomen worden.

Wie zelf graag een blik achter de schermen werpt bij Belgocontrol, moet ik helaas teleurstellen. Belgocontrol ontvangt komende zondag slechts 1200 bezoekers en die plaatsen zijn zo fel begeerd dat ze in een mum van tijd de deur uit waren. Dus schrijf deze afspraak alvast in jullie agenda voor volgend jaar of bezoek gewoon één van de meer dan 300 andere bedrijven die hun deuren op stellen. Op openbedrijvendag.be vind je zeker iets naar je gading. Wat dacht je van een bezoek aan een opleidingscentrum voor helikopterpiloten? Of een ontwikkelaar van drone-technologie?

De campagneslogan dit jaar is trouwens ‘S.T.E.M. voor de toekomst!’ S.T.E.M. staat voor science, technology, engineering en mathematics en is de verzamelnaam voor alle techn(olog)ische, wetenschappelijke en wiskundige opleidingen en beroepen. Als gediplomeerd ingenieur kan ik daar alleen maar blij mee zijn. 😉

Als fan van de serie Air Crash Investigation was dit alleszins een topavond!

Wandelen in de Lommelse Sahara

Niets zo goed om van een lichte kater af te geraken dan een stevig onbijt! B&B De Watering stelde ook op dat vlak niet teleur. Bijzonder uitgebreid ontbijt met als topper een overheerlijk spiegeleitje.

En als de kater na al dat lekkers nog niet helemaal verwerkt is, dan gooien wij er nog een stevige wandeling van 14 kilometer tegenaan! Het weer was minder stralend dan tijdens onze wandeling door Brussel, maar de omgeving deed ons de grijze wolken snel vergeten. Wat een prachtig natuurgebied, die Lommelse Sahara. Zoveel mooie plekken in ons eigen land waarvan ik het bestaan niet eens ken! ‘t Is eigenlijk een beetje beschamend. Gelukkig hielpen mijn broertje en zijn vriendin dit gat in mijn Limburgse cul-/natuur te dichten.

Na deze fijne wandeling was het tijd voor een extreem late lunch (14.30u) bij taverne De Waterkant. Een simpel wokgerecht was de perfecte afsluiter van ons weekendje Lommel.

Culinaire ontdekkingen bij Cuchara

Mijn broertje en ik verschillen op heel veel vlakken van mekaar, maar wat lekker eten en drinken betreft, weten we elkaar moeiteloos te vinden. Mijn vriend en ik moesten dan ook niet lang nadenken toen mijn broertje en zijn vriendin voorstelden om samen te dineren in sterrestaurant Cuchara. Bij zo’n culinaire belevenis horen natuurlijk aangepaste wijnen en omdat we geen van allen de waterdrinkende pineut wilden zijn, was een reservatie bij B&B De Watering snel gemaakt. Uitstekende en bijzonder gastvrije B&B trouwens. Ideaal voor wie de mooie streek rond Lommel wil verkennen.

Na een (alcoholvrij) welkomstdrankje en een heerlijk ontspannende douche, tutten we ons op voor een feestelijk avondje uit. Een heel vriendelijke Lommelse taxichauffeur bracht ons van de B&B naar het restaurant. Alwaar een opeenvolging van heerlijkheden voor onze neus op tafel getoverd werden. Al moet ik zeggen dat ik toch niet helemaal overtuigd was van het concept van de bestekmap. Wat mij betreft mag de chef zelf beslissen of zijn gerecht met een mes/vork/lepel gegeten mag worden. Nu lag het ding me al te vaak in de weg.

Dit aten wij:

Wakamé – Matcha – Rode Biet

Appel

Gedroogde Coquille – Tomaat

Manchego

Maïs – Ponzu

Mimolette – Zuurdesem

Kreeft – mierikswortel

Sojaboon – Erwt – Foie Gras

Hamachi – Komkommer – Bulgur

Hoeve-ei – Kombu

Pluma – Ui

Pompelmoes – Braambes

Chocolade – Shiso

Zoetigheden

Dat de jonge chef-kok zich voor zijn creaties duidelijk door de Japanse keuken heeft laten inspireren, wist mij bijzonder te bekoren. Heel fijn om in veel gerechten de invloed van één van mijn lievelingskeukens op te merken. De chef bracht trouwens zelfs verschillende gerechten aan tafel wat ons de gelegenheid gaf hem hiermee te complimenteren. Het volledig zwarte interieur met als enige accent een prachtig goudkleuring kunstwerk vond ik iets te donker, maar door de spaarzame verlichting bleef het effect dat de vlotjes bijgevulde wijnglazen hadden, wat beter verborgen. 😉

Dankzij de bijzonder sympathieke taxichauffeur geraakten we gelukkig heelhuids terug in onze B&B. Al moet ik toegeven dat de gesprekken in de taxi zelf me niet bepaald meer helder voor de geest staan. 😉

Een culinair uitmuntende avond!

Villa Otrang

Niet ver van Bitburg ligt de prachtige Romeinse Villa Otrang. Het was tripadvisor die ons deze bestemming suggereerde en de villa bleek een echte parel te zijn. Ik was zwaar onder de indruk van de verfijnde mozaïeken die vermoedelijk uit de eerste of tweede eeuw na Christus dateren. Schitterend! Als jullie in de buurt zijn, deze villa is een bezoek meer dan waard. Ik laat jullie mee genieten:

Weekendje Duitsland!

Toen we maanden geleden dit weekendje vastlegden, konden we niet vermoeden dat de staart van de zomer nog zulk schitterend weer in petto zou hebben. We hadden het niet beter kunnen treffen!

Dus gooide ik vrijdagavond wat zomerkleedjes in mijn valies en vertrokken mijn vriend en ik na het werk richting onze vrienden in Konz. Na een stevige rit van twee uur en drie kwartier kwamen we aan bij het huis van onze vrienden. Het was ondertussen al donker, dus veel zagen we niet van de prachtige omgeving. We werden vriendelijk onthaald, dropten onze spullen in de logeerkamer en nestelden ons in de sofa om wat bij te praten. We maakten het niet al te laat, want op het einde van de werkweek zijn de energieniveaus meestal wat gezakt.

De zaterdag begonnen we met een gezamenlijk ontbijt waarna we in de gloednieuwe Porsche Macan leasewagen van onze vriend naar Trier reden. Trots dat hij was op het feit dat hij met een Porsche reed, niet te doen. Mijn vriend en ik knikten braafjes terwijl hij de loftrompet van zijn nieuwe auto stak. Want om heel eerlijk te zijn, interesseren auto’s ons niet zo erg. Auto’s zijn een noodzakelijk kwaad om van A naar B te komen. We vinden het geen van beiden plezierig om met een wagen te rijden en zitten vol verwachting uit te kijken naar de zelfrijdende wagen, zodat we ons kunnen laten rijden. Al zouden we nog blijer zijn, mocht teleportatie realiteit worden.

Heel Trier stond in het teken van Trier Spielt, het grootste speelfestijn van de regio. Ideaal om de bijna-driejarige in ons gezelschap te entertainen. We slenterden door de zonovergoten straten vol ballonnen en genoten van de kleurrijke huizen van Trier. Omdat we zo vroeg waren, was het nog niet al te druk. De verschillende speeltuigen en attracties waren ook mooi over de ganse stap verspreid, zodat het nergens superdruk werd. Terwijl de jongste van ons gezelschap zich uitleefde op het springkasteel, dronken wij een glaasje moezelwijn op een terras. Zalig.

Na een broodjeslunch in buitenlucht keerden we terug naar Konz voor het middagdutje van onze moe gesprongen bijna-driejarige. Spijtig genoeg houdt onze vriend niet zo van de zon en de warmte, dus gaf hij er de voorkeur aan binnen te zitten met de rolluiken naar beneden. De gastheer heeft natuurlijk altijd gelijk, maar mijn zonminnende hart bloedde een beetje. We praatten over de meest diverse onderwerpen en de namiddag ging vlotjes over in de avond. Tot mijn grote vreugde verplaatsten we ons van zodra de bijna-driejarige wakker was naar de prachtige tuin om aldaar van een ijsje en watermeloen te genieten. In de zon! Hoera!

We speelden met de cadeautjes die we voor de bijna-driejarige meegebracht hadden: een memoryspel, een reuzenpuzzel en een stickerboek. De puzzel en het memoryspel waren nog een beetje te moeilijk voor haar, maar de volwassenen (aka mezelf) vonden het geweldig. Nu, kinderen moet je genoeg uitdagingen presenteren, vind ik. Ik ben er zeker van dat als we volgend jaar terugkomen naar Konz ze mij volledig in de pan zal hakken met memory.

Terwijl de zon onder ging, genoten wij op het tuinterras van de overheerlijke kookkunsten van onze gastvrouw. Het is de allereerste keer dat iemand mij zelfgekookte biryani presenteert. Het was voortreffelijk!

Eens de zon onder werd het frisser en namen we de restjes wijn mee naar binnen om ons gesprek daar verder te zetten.

Zondag sliepen we een beetje uit en vertrokken we rond half tien met de Porsche (of wat hadden jullie gedacht?) naar Bitburger Wirtshaus in Trier om daar te brunchen. Voor 9,5 euro kregen wij een bijzonder rijkelijk gevuld buffet gepresenteerd. We lieten ons al dat lekkers smaken: gerookte zalm, kazen, charcuterie, worstjes, spek, eieren, brood, yoghurt, fruit, pudding,… Rond een uur of elf brachten ze zelfs enkele warme schotels die als middagmaal konden dienen. Wat een luxe! Zoiets missen wij nog in Leuven!

Na de brunch reden we terug naar Konz en namen we afscheid van onze vrienden die duidelijk vermoeid waren van ons bezoekje. Op de terugweg naar Leuven maakten we nog een kleine tussenstop bij Villa Otrang waarover meer in een andere blogpost.

Het Ursulineninstituut in Onze-Lieve-Vrouw-Waver

Al jaren stond de Wintertuin van het Ursulineninstituut in Onze-Lieve-Vrouw-Waver hoog op mijn lijstje van te bezoeken plekjes in België. Zeker, reizen is fantastisch, maar ook in ons eigen land zijn er nog veel verborgen parels te ontdekken. En dus schreef ik mijn vriend en mezelf enkele maanden geleden in voor een rondleiding.

Ik had al wat foto’s gezien van de elegante wintertuin met de kleurrijke glas-in-loodkoepel in art nouveau, maar ik had me niet verwacht aan het feit dat gans het scholencomplex een fenomenaal monument is. Echt waar, ik viel van de ene verbazing in de andere. Ik wist amper waar eerst te kijken. De prachtige zalen volgden mekaar op. De tegeltjes van Villeroy & Boch, de verfijnde tekeningen in het glas van de tussendeuren geëtst, de prachtige met houtsnijwerk versierde lambriseringen, het stucwerk, de muurschilderingen, de ongelooflijke pianogalerij, de magnifieke kloosterkerk, de monumentale eretrap,… Ik kom woorden te kort om al het moois dat ik in dit voormalig katholiek meisjespensionaat aanschouwde te beschrijven. En dan te bedenken dat dit monument nu nog steeds dienst doet als school!

Geloof me, de foto’s zijn slechts een flauwe afspiegeling van de realiteit. Ik laat jullie even meegenieten.