De Speelbergwandeling revisited

Aangezien het weekend zich zonnig aandiende, stelde ik aan mijn broer en zijn vriendin voor om in de namiddag samen te gaan wandelen. Kwestie van een gezonde eetlust op te wekken tegen het avondmaal. Ik deed een paar suggesties en de vriendin van mijn broer pikte er de Speelbergwandeling uit. Een wandeling die ondertussen geen geheimen meer heeft voor ons, maar die mooi is in elk seizoen. Mijn vriend en ik ontleenden twee elektrische blue-bikes aan het station van Leuven en fietsten gezwind naar het startpunt van de wandeling waar we mijn broer en zijn vriendin troffen.

De wijngaarden lagen er nog een beetje kaal bij, maar de voorjaarsbloeiers waren uitbundig van de partij en de zon maakte dat de prille groene kleuren geweldig goed tot hun recht kwamen. En aangezien mijn broer een fanatieke fan van ObsIdentify geworden is, moesten we natuurlijk stoppen bij elk onbekend bloemetje of plantje. Zo leert een mens al eens wat bij!

Na de wandeling fietsten mijn vriend en ik met onze elektrische blue-bikes terug naar Leuven om daar ongeveer op hetzelfde moment aan te komen als mijn broer en zijn vriendin, die met de wagen waren. We troffen elkaar in de Express GB omdat de vriendin van mijn broer zin had in cola en dat is iets wat mijn vriend en ik niet standaard in huis hebben. We haalden de (simpele) aperitiefhapjes boven en kozen welke gerechten te bestellen bij mijn favoriete Leuvense Chinees: Chen’s restaurant in Kessel-Lo. Bij het eten trokken we een lekker flesje Italiaanse wijn open en naar goede gewoonte sloten we af met een glaasje whisky. Lang leve de zon!

Onverwachte ontmoeting bij Bar Florida

Eigenlijk moesten zowel mijn vriend als ik nog werken, maar wie kan thuis achter een computerscherm blijven zitten op zo’n prachtige lente-avond vlak voor het weekend? Dus klapten we de laptopschermen op een respectabel uur dicht en wandelden we richting de Vaartkom omdat daar de laatste zonnestralen het langst blijven hangen. Helaas zat gans het terras van Bar Florida vol toen wij er aankwamen. We waren al aan het nadenken over een plan B, toen een koppel aan een tafeltje voor vier ons wenkte. De broer en schoonzus onze Leuvense vrienden. Ze nodigden ons heel vriendelijk uit om plaats te nemen aan hun tafel en deze tweede ontmoeting viel veel beter mee dan de eerste. Wat nog maar eens bevestigt dat een eerste indruk niet altijd de juiste is.

Mijn vriend en ik dronken twee cocktails in de avondzon met zicht op de pas heraangelegde vaartkom en namen toen de laatste zonnestralen achter de horizon verdwenen afscheid. Fijn om gewoon op den bots te kunnen genieten van een mooie vrijdagavond in eigen stad.

Genieten van mijn plantjes!

Heel trots dat ik erin geslaagd ben mijn amaryllis voor het tweede jaar op rij te laten bloemen.

Bovary in het Théâtre National

Deze avond had ik het voorrecht de generale repetitie van de opera Bovary te kunnen bijwonen in het Théâtre National. De combinatie van de muziek van de Belgische componist Harold Noben en de literaire klassieker van Gustave Flaubert leveren een verrassend actueel spektakel op, waar alles draait rond de magnetische persoonlijkheid van madame Bovary die zich probeer te onttrekken aan de banaliteit van haar saaie bestaan en huwelijk. Vond ik het personage van madame Bovary sympathiek? Niet meteen, maar ik kan me wel voorstellen dat in de tijd waarin de roman zich afspeelt het voor vrouwen alles behalve eenvoudig was hun dromen te realiseren. In die zin heeft het stuk een feministische ondertoon. De opera zelf is magnifiek, de enscenering is inventief en de muziek is geweldig. Carme Portaceli stort zich vol overgave op de hoofdrol en weet moeiteloos de aandacht naar zich toe te zijn. Wat een talent!

Ik heb er alleszins oprecht van genoten en hoop dat zulke opportuniteiten nog vaak mijn pad zullen kruisen.

Bekijk een stukje van de opera op de VRT site.

Lunch in Gare Maritime

Een lunchafspraak met een oud-collega bracht mij terug naar de food court van Gare Maritime. Mijn vorige ervaringen daar waren eerder gemengd. En ook nu was ik enigszins teleurgesteld in de cauliflower nirvana curry van Curry Karma die ik besteld had. 14,5 euro voor een beetje bloemkool met rijst is toch echt wel overdreven. Het gerecht was zelfs niet de moeite om een foto van te nemen. En het duurde dan ook nog eens heel lang voordat het klaar was en dat terwijl het heel rustig was in de Gare Maritime. Gelukkig maakten het uitstekende gezelschap en de mooie omgeving veel goed! Jammer, want deze food market zou zo succesvol kunnen zijn als de gerechten nét iets beter zouden zijn en de service vlotter.

Gelukkig kon ik op de terugweg naar kantoor genieten van prachtige bloesems.

Grand Café De Torenhoeve

Gisteren hadden we afgesproken met onze vrienden uit Rotselaar en hun drie zonen om samen te genieten van een heerlijk diner in het recent geopende Grand Café De Torenhoeve. Aangezien het mooi weer was, ontleenden mijn vriend en ik een elektrische blue-bike voor de verplaatsing naar Rotselaar. En amai, toch een geweldig uitvinding die elektrische fietsen. Je kan al fietsend lange afstanden afleggen zonder dat je helemaal bezweet op je bestemming aankomt. En een dikke pluim voor blue-bike dat je nu in de meeste grote stations ook elektrische fietsen kan ontlenen.

Onze kameraad had onlangs zijn voet gebroken en kwam dus op krukken binnen gesukkeld. Gelukkig werd er snel een krukje gevonden om zijn gewonde voet op te laten rusten. Blijkt trouwens eens te meer dat de meeste ongevallen in huis gebeuren. Onze kameraad had zijn voet gebroken door simpelweg over een trapje in huis te struikelen. Een ongeluk zit in klein hoekje. Gelukkig verliep het genezingsproces voorspoedig en mag hij binnenkort uit de gips.

Wij genoten alvast van de lekkere brasseriekeuken van De Torenhoeve. De porties waren stevig, al vermoed ik dat deze nog wel zullen verkleinen als de kok zijn voorraadbeheer beter onder controle heeft. Enige valse nood: de kaassaus van de macaroni met jonge Brugse kaas, die de oudste zoon van onze vrienden besteld had, was zuur. Geen probleem: het personeel nam het gerecht meteen terug naar de keuken en we kregen een alternatief aangeboden: een gigantische spaghetti die zo groot was dat onze vrienden nog een halve spaghetti mee naar huis konden nemen. Op de service valt alvast niets aan te merken. En ik heb oprecht genoten van mijn rundscarpaccio en tomaat garnaal (met keiveel garnalen, hoera!)

Spetterend personeelsfeest voor ons tienjarig bestaan

Na de ontvangst van de gepensioneerden met als verrassingsact een heuse evacuatie, vierden we deze vrijdag feest met de collega’s en hun partners. Normaal worden partners niet uitgenodigd op ons personeelsfeest, maar ter ere van ons tienjarig bestaan, mocht het ietsje meer zijn en waren partners ook welkom. We vierden in een serre vol met planten voor de gelegenheid uitgerust met een tijdelijke dansvloer met lichtgevende tegels en een glitterbal boven onze hoofden. Fancy!

En jawel, ook dit feestje werd tijdelijk onderbroken door een brandalarm met daaropvolgende evacuatie. Blijkbaar hadden de toestellen van de cateraar het alarm doen afgaan. Geen erg, het was een prachtige lenteavond en beslist aangenaam om buiten wat gezellige babbels te doen met mijn collega’s. Tegelijkertijd maakte ik van de gelegenheid gebruik om mijn vriend aan zoveel mogelijk collega’s voor te stellen. Al kenden de meesten hem al van mijn instagram account. Yes, he really is instagram famous!

De hapjes hadden voor mij wat meer mogen zijn, maar de wijn vloeide rijkelijk. Iets té rijkelijk, want de laatste momenten van het feest zijn eerder flou in mijn hoofd. Al een geluk dat er een stevig dessertenbuffet (inclusief verjaardagstaart in verschillende lagen) was om toch voor iet of wat een bodem te zorgen.

Mijn vriend en ik leefden ons tot de allerlaatste minuut uit op de dansvloer en sloten met de traditionele plakkenblijvers het feest af. Met dank aan TaxisVerts en mijn iets nuchterdere collega om ons veilig thuis te brengen!

Cantinho Português in de Tiensestraat

Bij hoge uitzondering is mijn vriend deze ochtend geland op Zaventem in plaats van deze avond, zoals gewoonlijk. Dat maakte dat we op een doordeweekse donderdagavond konden genieten van een heerlijk avondmaal samen. We kozen voor de Portugese keuken van Cantinho Português in de Tiensestraat, in uitvoering van onze doelstelling om zoveel mogelijk nog niet bezochte Leuvense restaurants van ons lijstje te schrappen.

We startten met gegrilde chorizo en een mix van kroketjes als voorgerecht. Als hoofdgerecht koos ik de dourada grelhada (gegrilde goudbrasem), terwijl mijn vriend de vleeskaart trok: een stevige lap pluma (zwart Iberisch sappig varkensvlees). En oja, daar dronken we een heerlijke karaf sangría de espumante bij. Ik blijf bij mijn observatie: Portugezen maken betere sangría dan de Spanjaarden! Als afzakkertje kregen we een Portugees likeurtje aangeboden. Het perfecte einde van een lekkere maaltijd.

Feestelijke ontvangst van onze gepensioneerden

Ter gelegenheid van het tienjarig bestaan van ons bedrijf (het resultaat van een fusie tien jaar geleden) nodigden we alle oud-collega’s die de voorbije tien jaar met pensioen gegaan waren uit voor koffie en taart en een rondleiding in ons splinternieuwe gebouw. Bijzonder leuk om zoveel oude bekenden terug te zien. En het mag gezegd: de tijd heeft duidelijk geen vat op onze oud-collega’s! Ze zagen er nog allemaal exact hetzelfde uit. Tussen de speeches door zorgde ons gebouw zelf voor een wel heel bijzondere verrassing: een brandalarm met een totale evacuatie als resultaat. Gelukkig was het een prachtig zonnige dag en dus helemaal geen straf om in het park buiten te moeten wachten tot we groen licht kregen om weer naar binnen te gaan. En het gaf de gepensioneerden de gelegenheid om nog meer oude bekenden tegen het lijf te lopen.

Jammer genoeg kon ik maar een stukje van de eerste speeches meepikken, want er stond deze namiddag een belangrijke vergadering in mijn agenda die ik niet kon verplaatsen. Tegen dat de vergadering afgelopen was, was ook de taart volledig verdwenen. Jammer, want afgaande op de foto’s zag de taart er heerlijk uit. Een aantal oud-collega’s waren van plan na afloop van de bijeenkomst nog op stap te gaan in Brussel en vervolgens naar Leuven af te zakken voor het eten. Ik paste voor het Brusselse uitstapje, omdat ik te veel werk had, maar vroeg hen mij een seintje te geven als ze in het station van Leuven aankwamen, zodat ik kon aansluiten voor het avondmaal.

En zo belandde ik met een voornaam gezelschap van drie grijze heren op leeftijd in Brasserie Van De Weyer, alwaar ik genoot van overheerlijke lamsboutjes in combinatie met een lekker flesjes primitivo. We haalden herinneringen op en ik praatte hen bij over de laatste gebeurtenissen in ons bedrijf. Niet gepland, maar een superleuke avond!

Business lunch bij The Chairman

Dankzij mijn petekind/collega-afdelingshoofd een nieuwe lunchplek ontdekt in Brussel. The Chairman is een groot, fancy nieuw restaurant dat duidelijk mikt op een iets kapitaalkrachtiger publiek. Mijn collega en ik bestelden stiekem een Moscow Mule als aperitief, maar hielden het de rest van de maaltijd bij water.

De vitello tonnato die we als voorgerecht bestelden, was heel lekker en de kabeljauw die ik als hoofdgerecht had ook. Al was ik wel teleurgesteld in de spinaziesalade. Ik had toch net iets creatiever verwacht dan gewoon wat spinaziebladeren met wat dressing. Gezien de locatie en de massale aanwezigheid van personeel snap ik dat de prijzen iets hoger liggen, maar daar mag dan wel een iets grotere culinaire inspanning tegenover staan.

Niet dat ik klaag, want het gezelschap maakte veel goed!

Yet Another Blog

Life on my side

persoonlijk