persoonlijk

Verjaardagsweekend

Een eeuwigheid geleden reserveerde ik een tafeltje en een kamer In de Wulf. Om alweer een jaartje dichter bij de dood te vieren. 😉 Het was die zaterdag prachtig herfstweer, dus we genoten van een mooie wandeling in het Heuvelland alvorens onze voeten onder tafel te schuiven. De lange schaduwen van de avondzon, de grazende koeien, het prachtige uitzicht op Frankrijk, ik werd er helemaal zen van.

Na een verkwikkende douche begonnen we aan een ware culinaire ontdekkingsreis die er als volgt uitzag:

  • Gefermenteerde wortel
  • Gebrand brood, paddenstoel
  • Varkenskrokant
  • Butternut, vlaszaad, “Keiemse witte”
  • Krokante aardappel
  • Wulken
  • Makreel
  • Rauwe Noordzee garnaal, capucijnenblad
  • Oostendse oester, karnemelk
  • Noordzeekrab, onrijpe peer
  • Koolrabi, zure room, kruiden
  • Wortel, ijzerkruid, rabarber azijn
  • Zeebaars, broccoli, miso van spliterwten
  • Sint-Jacobsschelp van Duinkerke geroosterd in assen en algen
  • Sepia, spinazie, gerookt eigeel
  • Wilde paddenstoelen, wrongel, moerrasscherm
  • Duif uit Steenvoorde gerijpt gedurende 5 (geen typfout!) weken en gerookt op hooi
  • Bloedworst, rode biet, varkensoor-en poot, sleedoorn
  • Vieux gris de Lille, aalbes, roggebrood
  • Rozenbottel, bloemen, yoghurt
  • Braambes, dragon
  • Bereklauw, appel van “De Linde”

We waren een beetje overmoedig en kozen voor de grote degustatiemenu met aangepaste wijnen. Hoe lekker het ook was, misschien was dit toch een tikkeltje van het goede te veel. Vooral omdat de wijnglazen rijkelijk bijgeschonken werden en het lang geleden is dat ik nog zo zat van tafel gegaan ben. Dat nieuwe levensjaar startte de dag nadien met een lichte hoofdpijn. 😉

Ik heb van alle gerechten uiteraard foto’s gemaakt, maar door het beperkte omgevingslicht (ik wilde niet flitsen) is de kwaliteit van de foto’s nogal aan de lage kant. Maar ik kan jullie verzekeren, het smaakte nóg beter dan het eruit zag. Ondertussen hebben we toch al wat culinaire ervaringen opgedaan en ik moet zeggen: In de Wulf kaapt voor mij de hoofdprijs weg.

Mijn favoriete gerechten van de avond:

  • de ongelooflijk zalige makreel,
  • de wortel met ijzerkruid en rabarberazijn,
  • de zeebaars, broccolie en miso van spliterwten,
  • de wilde paddenstoelen met wrongel en moerasscherm
  • en de duif uit Steenvoorde.

Niet goedkoop, maar wat een ervaring. Zo rond middernacht stommelden we naar onze kamer om te genieten van een uurtje extra slaap! Met al die drank konden we dat wel gebruiken. Lang leve het winteruur!

Het ontbijt was lekker en vers, maar kon niet tippen aan het ontbijt bij Hostellerie St Nicolas vorig jaar dat, denk ik, moeilijk te evenaren valt. Al vond ik de sappen heel erg lekker en was de stoof waarop de eitje gebakken werden supercharmant en authentiek.

Na het ontbijt zochten we nog een activiteit om te doen in de buurt en zo belandden we in Les Prés du Hem in Armentières. Een mooi meer dat een combinatie is van recreatiegebied en natuurgebied. We zagen talrijke vogels en maakten een wandeling rond het meer. Het deed deugd om even uit te waaien na die drank- en voedseloverdaad van de vorige dag.

In de namiddag gingen we langs bij onze West-Vlaamse vrienden die zo lief waren geweest om een verjaardagstaart voor mij te voorzien. Dat moet jaren geleden zijn dat ik nog eens verjaardagskaarsjes heb uitgeblazen en natuurlijk bliezen de kindjes dapper mee!

We waren tegen de avond terug in Leuven, net op tijd om Gravity mee te pikken. Met dank aan de Kinepolis om mij een gratis filmticket voor mijn verjaardag cadeau te doen!

Dingen die ik niet leuk vind, waar andere mensen dol op zijn

Met dank aan Lilith voor de inspiratie.

  • Slagroomtaarten en bij uitbreiding slagroom in het algemeen
  • Grote muziekfestivals zoals Werchter, kleine muziekfestivals zoals M-idzomer en stadsfestivals zoals Beleuvenissen kunnen wel mijn goedkeuring wegdragen
  • Nutella (juk)
  • Koffie
  • Coca cola, sprite, fanta en bij uitbreiding elke soort koolzuurhoudende frisdrank
  • Bruiswater
  • Starbucks, MacDonalds, Pizza Hut  en om het even welke Amerikaanse keten die overal ter wereld dezelfde slechte eenheidsworst verkoopt
  • Solden: probeer ik altijd zo ver mogelijk van weg te blijven
  • Kortingsbonnen verzamelen: in mijn leven al veel kortingen aan mij laten voorbij gaan
  • Heel die naai- en breirage: ik kóóp mij wel een rokje!
  • Boter en margarine: het nut van dit soort smeersels ontgaat mij volledig
  • Mayonaise
  • Bier
  • Wonen in een dorp: geboren op het platteland, maar in hart en ziel altijd een city girl geweest
  • Blondjesmoppen (grr!)
  • Kamperen
  • Rechtstaand eten: walking diners, een noodzakelijk kwaad
  • Geen internetconnectie op vakantie: leve de mifi!
  • Roken: tabak mogen ze, wat mij betreft, gerust verbieden
  • Telefoneren
  • Openbare zwembaden: die kleedhokjes, die lockers, the horror
  • New York: zeggen dat ik echt een hekel heb aan deze stad, is een brug te ver, maar ik begrijp eerlijk gezegd niet goed wat andere mensen zo fantastisch vinden aan deze stad
  • Auto rijden: doe ik tegenwoordig zelden of nooit meer
  • Vroeg opstaan
  • Halloween
  • Versierde cupcakes: eerlijk, die dingen zijn toch echt niet lekker?
  • Upperware, upperdare en soortgelijke home party concepten waarbij je moreel verplicht ben iets te kopen om de gastvrouw geen gezichtsverlies te laten lijden
  • R&B, rap en dubstep
  • Eten en drinken in de cinemazaal
  • Gelnagels
  • Shopping centra
  • Pauzes tijdens een filmvoorstelling
  • H&M
  • Zalando
  • The matrix: alle drie de films
  • TV kijken
  • Rauwe ajuin
  • Vampires that sparkle in the sun
  • Secret Santa

Trots

Op mijn team dat vandaag weer maar eens een vlekkeloos event heeft georganiseerd. Prachtig om te zien hoe al die radertjes in mekaar klikken en een goed geoliede machine worden. Zelfs het verloren zakske kwam terug boven water! :-)

Pech

Er was net een kleine wolkbreuk boven Leuven losgebarsten en ik moest om half negen in het stadscentrum zijn. Naar goede gewoonte had ik alles erg krap getimed. Ik vloekte toen bleek dat mijn fiets platteband had. Geschooid om een lift bij mijn vriend dan maar. Batterij van de wagen plat, te lang niet mee gereden. Shit. Laatste redmiddel: de te grote herenfiets van mijn vriend. Gezwind mijn been over de stand gegooid en gefietst alsof mijn leven er vanaf hing.

Ik was drie minuten te vroeg op de afspraak.

Reisstokje

‘t Is hier nogal stilletjes de voorbije dagen. Dat komt omdat ik mij momenteel in het buitenland bevind en de tijd hier zo snel gaat dat zelfs mijn verslaggeving erbij inschiet. But don’t worry, jullie hebben nog wat reisverslagen te goed van mij. Onder het motto: beter laat dan nooit.

Om jullie ondertussen wat te entertainen, pik ik snel een reisstokje bij LaJungfrau:

1. Welke routines neem je van thuis mee op reis? (fitnessen, lezen in bed, de 3 stappen van Clinique elke ochtend en avond,…)
Wel, het enige wat ik echt belangrijk vind om mee te nemen van thuis, zijn mijn lenzenproducten, mijn verzorgingsproducten en mijn shampoo (ben nogal gehecht aan de juiste verzorging voor mijn lichaam). Verder pas ik mij zonder problemen aan aan de gewoontes van het land. Oja, ik heb natuurlijk wel overal internetconnectiviteit nodig. :-)

2. Bikini of badpak – zwemshort of Speedo?
Badpak! Omdat zo’n pak zoveel makkelijker is om in te zwemmen. Al te vaak gekampt met losgeraakte bovenstukken van bikini’s in zee of op de wildwaterbaan of bij het duiken in een zwembad. Zulke problemen doen zich niet voor met een badpak. Mannen mogen wat mij betreft kiezen. :-)

3. Aan welke nationaliteit erger je je het meest en waarom?
Nederlanders, omdat je ze altijd van ver hoort aankomen en omdat ze van zichzelf vinden dat ze geweldig goed Engels/Frans kunnen. Quod non. :-)

4. Wat is de meest magische plaats die je ooit bezocht?
Ai, dat is een lastige vraag. Er springt er bij mij niet echt eentje bovenuit, want ik heb al zoveel mooie plekken bezocht en zoveel schitterende ervaringen verzameld. Daarom heb ik even een search gedaan op het woordje “magisch” op yab.be en kom ik tot het volgende overzicht:

En dan ontbreken er wellicht nog vele plekken in dit lijstje.

5. Leg je veel contacten op vakantie? Zo ja, trek je naar de Belgen of naar de locals?
De contacten die ik op reis heb zijn veeleer vluchtig. Een babbel met een local of een andere toerist sla ik nooit af, want voor mij geeft het vernemen van een ander standpunt en/of zienswijze een meerwaarde aan mijn reis. Ik zal echter niet spontaan met mijn nieuwe kennissen samen verder trekken of zo. Belgen die ik niet ken, probeer ik op reis zoveel mogelijk te vermijden, die zie ik in mijn dagelijkse leven al genoeg. 😉 Wat ik wel geweldig vind, is vrienden opzoeken in het buitenland. Zij kunnen je waardevolle tips geven die je als gewone toerist nooit te weten komt.

6. Wat is het meest gênante dat je ooit hebt meegemaakt of meest marginale dat je ooit hebt gezien in de plaatselijke discotheek?
Plaatselijke discotheken zijn niet echt aan mij besteed. Ik herinner me niet direct een super-gênant moment en ook een search op het woord levert niets op. Misschien moet mijn meest gênante moment nog komen…

7. Vertel ons every. naughty. detail. over je meest zwoele vakantieliefde ooit.
Bwah, ooit eens op skivakantie in Oostenrijk een Italiaan opgescharreld toen ik 16 was. Veel meer dan wat kussen en strelen hebben we niet gedaan. Hij kon ook helemaal geen Engels of Frans en ik kon toen nog geen Italiaans. De aantrekkingskracht was dan ook louter fysiek, verder hadden we elkaar niets te zeggen. Ach, nu ik er zo over nadenk, ook ooit eens een vluchtige affaire gehad met een Belg, toen we allebei op skivakantie in Italië waren. Een knappe kerel, maar later kwam ik erachter dat hij thuis een lief had zitten. Gelukkig stelde het allemaal niet zoveel voor. ‘t Moet zijn dat skipakken sexy zijn of zo, ofwel was het de après-ski. 😉

8. Welke – al dan niet bezochte – landen spreken je absoluut niet aan en waarom niet?
Wel, ik ben als laatstejaarsreis naar Griekenland geweest en laat het ons erop houden dat dit niet zo’n fantastische ervaring was. Ik ervoer Griekenland als stoffig, vies en vuil en veel van hun historische sites waren niet meer dan enkele stenen bovenop mekaar. In andere landen al veel indrukwekkendere ruïnes gezien. Bovendien kregen mijn vriendin en ik het aan de stok met de leerkrachten en werden we beschuldigd van iets wat we helemaal niet gedaan hadden. De onrechtvaardigheid. Mijn vriendin was er echt het hart van in en mijn bloed kookt nog altijd als ik eraan terug denk.

Indië zie ik niet echt zitten vanwege de drukte, de bedelaars en de armoede en Zwart-Afrika staat ook niet echt hoog op mijn lijstje, al zou ik wel graag eens op safari gaan.

9. Aan welk eten waag je je absoluut niet (meer) op vakantie?
Wel, ik maak er een erezaak van alles te proberen. Insecten, gefermenteerde stinkende sojabonen, haggis, hanenkammen, gefrituurde visvinnen, de raarste zaken eerst,… Ik hoef het daarom niet lekker te vinden, maar ik heb het dan toch maar geprobeerd. Ik waag mij dus aan alles, tenzij ik denk dat ik er ziek van zal worden.

10. Ben je een souvenirkoper en zo ja, kies je voor de traditionele souvenirs? Voor wie breng je ze mee?
Mijn vriend en ik kopen altijd souvenirs voor onze drie petekindjes, meestal iets van kledij of een knuffel of zo. Iets waar ze iets mee zijn. Voor de ouders en de broers en zussen kopen we soms (niet altijd) een plaatselijke specialiteit, meestal iets van drank of zo.

Voor mezelf koop ik zelden iets, ik heb gewoon niet genoeg plaats op mijn appartementje om veel souvenirs kwijt te kunnen.

11. Ga je mij een kaart sturen, de volgende keer dat je op reis gaat? Alsjeblieft?
Zeker, wat is je adres? Wij versturen per reis zo’n zeventigtal kaarten naar vrienden en familie. Op de ouderwetse manier: ter plekke gekocht (om de lokale economie te steunen) en voorzien van een geschreven boodschap en een plaatselijke postzegel. Het enige wat we doen om de boel wat vooruit te laten gaan, is de adressen op voorhand op etiketten drukken. Dat bespaart ons een hoop overschrijfwerk.

En we zijn weer vertrokken!

Vandaag startten de bachata-lessen, komende zaterdag de lessen Spaans én het nieuwe academiejaar ging van start, wat wil zeggen dat de Leuvense straten overspoeld worden door kersverse studentjes. Een periode die mij traditioneel een beetje weemoedig doet terugblikken op mijn eigen studententijd.

Op lessengebied heb ik een minder drukke kalender dan de voorbije jaren, wat maakt dat er meer ruimte vrijkomt voor sociale contacten en hobbyprojectjes. Wat ook eens deugd zal doen. Nu maar hopen dat er volgende week wat meer studenten komen opdagen voor de bachata-les, want anders bestaat de kans dat deze afgelast wordt. Altijd al willen dansen met yab? Ga dan bachata-lessen volgen op maandagavond in zaal Ons Huis. Lesgevers: SalsaSabrosita.

Een kinderrijk weekend

Op deze maandagavond kunnen we alweer terugblikken op een geslaagd, maar erg druk weekend.

Zaterdag stond een bezoekje aan ons petekindje in Den Haag op het programma. De datum lag al maanden vast en ik had er echt naar uitgekeken. Het was geleden van de kerstperiode vorig jaar dat we haar nog eens gezien hadden en dat vond ik, eerlijk gezegd, veel te lang. Tijdens ons bezoek in december vorig jaar wilde ze amper haar mama loslaten en ik vreesde dat het ons door de afstand en onze drukke agenda’s niet zou lukken een band met haar op te bouwen. Iets wat ik toch wel erg belangrijk vind.

En in het begin was het weer van dat: ons petekindje wilde niet van mama’s zijde wijken, maar kijk, langzaam kwam ze los. Aangespoord door grote broer en grote zus die bijzonder uitgelaten ondersteboven aan onze armen hingen te zwieren. Want wie wil er nu niet ondersteboven rondgezwierd worden? En op het einde van de dag kroop ze zonder scrupules op mijn schoot om te spelen. Mission accomplished. :-) Gelukkig zal het weerzien ditmaal niet zo lang duren, want het hele gezin komt in december naar ons appartementje om de cadeautjes van de Sint op te halen.

Op culinair vlak werden we naar goede gewoonte weer erg in de watten gelegd. Toch wel jaloers op de kookkunsten van mijn ex-studiegenootje. Een man die zo kan koken, moet zalig zijn om in huis te hebben! Hint, hint! 😉

Tijdens de rit naar huis werd ik overmand door vermoeidheid en sliep ik bijna de ganse rit. Een combinatie van om half zeven uit bed gebonkt te worden door de bouwvakkers op de werf aan de overkant van ons appartement en een veel te drukke werkweek, neem ik aan.

Zondag werden we om twee uur verwacht op het krokodillenfeestje van mijn jongste petekindje. Zes maanden is hij al en het braafste kind dat ik ooit gezien heb. Zo’n flinke, grote jongen! Er was heel wat volk (enkel volwassenen) afgezakt naar zijn feestje en hij werd dan ook bedolven onder de cadeautjes. Al gebiedt de eerlijkheid mij te zeggen dat hij meer interesse vertoonde in het inpakpapier dan in de cadeautjes zelf. Dat belooft voor zijn eerste verjaardag… We aten een stukje verjaardagstaart, chocomousse, kaastaart, zelfgebakken koekjes en bewonderden het werk van de mama, die met een bijzonder oog voor detail overal het thema krokodil in had verwerkt. De mama liep er een beetje sip bij, want ze had een ontsteking aan haar oog dat er bijzonder rood en pijnlijk uitzag. Maar toch het feestje niet willen afbellen. Moederliefde overwint alles.

We namen op tijd afscheid, want we moesten om vijf uur bij de ouders van mijn vriend zijn. Ook een afspraak die al maanden vastlag. Het derde petekindje dit weekend, ditmaal dat van mijn vriend: de oudste dochter van zijn zus. Vier jaar al en met een mond die geen minuut stil staat. Het tweede zusje moet in taalvaardigheid trouwens niet onderdoen voor haar oudste zus. En altijd: ikke ook, ikke ook. Gelukkig kan de jongste van de drie gezusters nog niet babbelen. 😉 En jawel, we konden weer menselijke schommel spelen. Het verbaast me telkens weer hoe lang zo’n kind ondersteboven kan blijven hangen zonder ergens last van te hebben. Nog, nog, en hup, daar gaan we weer. Mijn armspieren werden alleszins goed aan het werk gezet, want mijn spieren doen er nog zeer van. Kinderen zijn de beste fitnesstoestellen. 😉

Een dagje sporten met de collega’s

Op voorhand had ik een beetje schrik van de heuvels rond de Brusselse rand, maar hey dat bleek ontzettend goed mee te vallen. Die 35 kilometer waren een fluitje van een cent. Ik kon zonder problemen de berg op in het wiel van de collega die elke dag 12 kilometer fietst, waar de andere collega’s toch even moesten afstappen. Ik vermoed dat het louter muscle memory is van vorig jaar, want na onze Japanreis heb ik niet meer al te veel gefietst. Oja, The Yearling bleek bijzonder lekkere mosselen te serveren (en een glaasje wijn erbij zorgt voor extra poeier in de benen). Echt van genoten! En het is altijd plezierig om je collega’s op een andere manier te leren kennen.

Het laatste huwelijk van 2013

Tenzij iemand van onze vrienden van plan is een quickie wedding te doen, hebben we er dit weekend onze laatste trouwpartij voor 2013 opzitten. Het weer kon moeilijk slechter, maar de bruid en de bruidegom lieten het niet aan hun hart komen.

Tijdens de (zeer klassieke) viering zorgde de Afrikaanse priester met het geweldige accent en zijn leuke grapjes voor de vrolijke noot. Pastoor Innocent (met zo’n naam moet je wel pastoor worden) drukte het koppel op het hart dat hij ook zeer graag kindjes doopte en zorgde voor een onverwacht moment toen zijn Indische vriend (ook pastoor) in het Sanskriet een traditioneel lied bracht. Echt prachtig. Het stopte zelfs even met regenen!

Na de dienst werden al de aanwezigen in de kerk uitgenodigd om een glaasje te drinken op het appartement van de pasgehuwden dat zich letterlijk op twintig stappen van de kerk bevond. Het terras was gelukkig overdekt met een tent en iedereen paste er wonderwel in. Al een geluk dat de meubels al verhuisd waren naar de nieuwe woonst die de bruid en de bruidegom binnenkort zullen betrekken.

Het huwelijk en het avondfeest vonden plaats niet ver van mijn ouderlijke woonst, dus maakten we van de gelegenheid gebruik om langs te gaan voor een bezoekje. Dat was alweer veel te lang geleden. De tijd gaat zo snel tegenwoordig en onze agenda zit zo vol dat het er gewoon niet vaker van komt. Maar kijk, dan doet er zich een onverwachte opportuniteit voor om de ganse namiddag bij elkaar door te brengen. Mijn broertje en zijn vriendin waren zo lief geweest om sushi voor ons te voorzien. En óf dat smaakte na die paar glaasjes schuimwijn!

We babbelden gezellig bij en voordat we er erg in hadden was het tijd om naar het avondfeest te vertrekken voor – jaja – alweer een paar glaasjes schuimwijn. De fotograaf had mij (en dan vooral mijn toestel) al gespot in de mis en kwam een hbabbel met ons slaan. Leuk, maar voordat ik het wist, werd ik gebombardeerd tot reservefotograaf. Nu heb ik wel altijd mijn toestel bij op zulke feestelijke gelegenheden, maar ik heb het liever dat bruid en bruidegom mij op voorhand vragen om foto’s te nemen, zodat ik mij er een beetje op kan instellen. Maar goed, een goede fotograaf moet ook kunnen improviseren, nietwaar? Dus maakte ik foto’s van het buffet, de taart en de openingsdans. Hopelijk voldoen ze wat aan de verwachtingen, want de fotograaf had zelfs voorgesteld enkele foto’s van mij in het trouwalbum op te nemen (stress!).

De muziek was een pak beter dan op het vorige trouwfeest, maar de sfeer wat minder goed. Dit was duidelijk een publiek dat niet erg op dansen was gesteld en na de polonaise liep de dansvloer dan ook een beetje leeg. Jammer, deze dj verdiende beter! (En ik kan er niks aan doen, maar het seksitische Blurred Lines is toch echt wel dé hit van deze zomer!)

Enfin ja, rond drie uur sloten we het feest af (al het jong volk was toen al lang naar huis, de watjes!) met een herhaling van de prachtige gechoreografeerde openingsdans van het gelukkige koppel en namen we afscheid.

De zondag erna sliepen we tot ‘s middags en hingen we wat rond. Gelukkig besloten we ‘s avonds naar de viering ter gelegenheid van 20 jaar Cirkus in Beweging te gaan kijken. Een welgekomen afwisseling die voorkwam dat we de ganse dag achter onze pc zouden blijven suffen.