persoonlijk

新年快乐 – Happy Newyear!

De zon stond stralend aan de blauwe hemel toen ik deze zaterdag naar de Chinese wijk wandelde om een stukje van het feest ter ere van Chinees nieuwjaar mee te pikken. Ik moet toegeven dat mijn kennis van China en de Chinese gebruiken vrij beperkt is, reden te meer om de kans te grijpen om mijn horizon te verruimen.

Ik was duidelijk niet de enige die er zo over dacht, want het was op de koppen lopen in de Van Wesenbeekstraat. De mensen verdrongen elkaar om een glimp op te vangen van de kleurrijke leeuwen die doorheen de straat dansten. Jammer dat het spektakel om de zoveel minuten onderbroken werd door iemand die luidkeels “Tram!” riep, waarop vervolgens het volk zich zo dicht mogelijk tegen de huizen aandrukte om de tram te laten passeren. Over millimeterwerk gesproken. Jammer dat de trams niet tijdelijk een andere route konden volgen, per slot van rekening is het toch maar één keer per jaar Chinees nieuwjaar

In het begin kostte het me moeite om ook maar iets te zien, maar aangezien het spektakel vrij repetitief was (leeuw danst onder begeleiding van percussie, leeuw verscheurt een krop sla, lange sliert voetzoekers gaat af onder oorverdovend lawaai, draak gaat dansend winkelpand binnen, komt weer buiten enzovoort), dunde het aantal toeschouwers langzaam uit en kreeg ik enkele mooie opvoeringen te zien. De symboliek achter het geheel ben ik moeten gaan opzoeken op wikipedia, maar ook zonder te begrijpen wat ik zag, kon ik van het spektakel genieten. De heerlijke zon en spotgoedkope dumplings (3 euro) waren een fijne bonus.

IMG_4674

IMG_4719

IMG_4755

IMG_4781

IMG_4786

IMG_4793

IMG_4796

Korean barbecue and hot pot lunch!

Na ondertussen ontelbare lunchvergaderingen met broodjes, had ik donderdag eindelijk tijd om met drie geweldige collega’s de stad Brussel in te trekken voor een lunch. We hadden alle vier zin in iets nieuws en aangezien ik al een aantal keren langs een nieuw Koreaans restaurant was gepasseerd, stelde ik voor om dat een keertje te proberen.

Mijn collega’s zijn niet vies van een experimentje, wat ik geweldig apprecieer, zeker omdat niemand van hen vertrouwd is met de Koreaanse keuken. Voor een lunchplek was Pin Grill & Hotpot misschien iets minder geschikt: de korean barbecue en hot pot in combinatie met de all you can eat formule, maakt dat je voor een bezoek aan dit restaurant eigenlijk meer dan een uurtje moet uittrekken.

Omdat we bij onze eerste bestelling (via tablet, hoera!) wat te bescheiden waren geweest, waren we genoodzaakt om nog een tweede rondje te bestellen en tegen dat ik al die bulgogi op de barbecue gebakken had, was de middagpauze al verstreken. Maar, het was het meer dan waard om eens een keertje buiten de lijntjes te kleuren!

IMG_7117

IMG_7118

We genieten ons te pletter. Maar niemand is tevreden

Veel geknikt tijdens het lezen van een artikel. En toch merk ik een tegenstrijdigheid in mijn eigen gedachten. Ik ben het er roerend mee eens dat de Selfmade Man een mythe is, maar aan de andere kant ben ik er wel van overtuigd dat mijn falen om een job te vinden in Zwitserland mijn eigen fout is. Ik had vroeger moeten beginnen zoeken. Ik had er niet automatisch vanuit moeten gaan dat twee universitaire diploma’s en bijna tien jaar leidinggevende ervaring mij wel makkelijk een job zouden opleveren. Ik had keihard moeten studeren om bijkomende certificaten te behalen. Ik had meer moeten netwerken. Ik had meer van dit en ik had minder van dat moeten doen.

Dus werk ik nu keihard om vier maanden ledigheid te compenseren. En probeer ik tussendoor wat te genieten, omdat ik vind dat ik dat nu wél verdien.

Maar of ik nu tevreden ben?

East of Eden – John Steinbeck

Het tweede boek dat ik las van John Steinbeck. Mijn eerste boek van Steinbeck was ‘The Grapes of Wrath‘ en ik herinner mij dat ik behoorlijk kapot van dat boek was. Vreemd genoeg heb ik echter geen review teruggevonden op yab.be. Zou het dan echt al meer dan dertien jaar geleden zijn dat ik dit boek gelezen heb?

Er ligt ongetwijfeld te veel tijd tussen het lezen ervan om beide werken te kunnen vergelijken, maar hoewel ik vind dat het schrijven van ‘East of Eden’ een groter huzarenstukje is dan ‘The Grapes of Wrath’, greep deze roman me minder bij de keel. Wat niet wegneemt dat ik enorm genoten heb van dit boek. Hoe ambitieus om de hele geschiedenis van de mensheid en het gevecht tussen goed en kwaad in één boek te willen proppen. Wat een ongelooflijke schrijver is die Steinbeck.

Het boek noopte me ook regelmatig tot het opzoeken van bepaalde woorden. Blijkbaar was mijn Engelse woordenschat niet helemaal toereikend om alles te begrijpen. Altijd fijn om iets te kunnen bijleren, al denk ik niet dat de namen van al die bloemen en planten lang zullen blijven hangen. Enorm genoten trouwens van de schitterende zinnen van deze Nobelprijswinnaar. Na het lezen van dit boek kan ik alleen maar zeggen dat Steinbeck deze prijs met recht en reden in ontvangst heeft mogen nemen.

Het mooiste wat ik overhoud aan ‘East of Eden’ is de betekenis van het Hebreeuwse woord ‘Timshel’, ‘thou mayest’ volgens Steinbeck. Omdat de mens altijd de keuze heeft tussen goed en kwaad. Vrije wil is soms een vergiftigd geschenk, omdat het de verantwoordelijkheid enkel en alleen bij onszelf legt. Geen smoesjes of uitvluchten. Het is aan ons om de weg te kiezen die we willen gaan.

But ‘Thou mayest’! Why, that makes a man great, that gives him stature with the gods, for in his weakness and his filth and his murder of his brother he has still the great choice. He can choose his course and fight it through and win.” Lee’s voice was a chant of triumph.

Thuis is waar mijn whisky staat

Sinds is verhuisd ben naar Borgerhout, moet ik ‘s avonds het genot van een ontspannend glaasje wijn of whisky ontberen. In Leuven of Genève was er altijd wel één of andere vorm van alcohol in huis (al dan niet illegaal over de Zwitserse grens gesmokkeld), maar mijn studio in Borgerhout is, op een reeds lang opgedronken welkomstgeschenk van mijn verhuurders na, geheelonthouder. Nu moeten jullie niet denken dat ik opeens mee doe aan Tournée Minérale of andere gekkigheden. Ik zie er gewoon het nut niet van in om voor enkel mezelf alcohol in huis te halen. Een goed glas wijn smaakt zoveel beter in goed gezelschap en buiten mijn vriend heb ik hier nog geen bezoek over de vloer gehad.

En wat geld voor een glas wijn, dat geldt driedubbel voor een goed glas whisky. Dus toen ik maandagavond voor enkele administratieve formaliteiten in het gemeentehuis van mijn geboortedorp moest zijn, schoof ik nadien graag bij aan tafel voor de heerlijke huisgemaakte curry van mijn schoonzusje. Als traktatie had ik pralines meegebracht. En laat chocola en whisky nu toevallig een geweldige combinatie zijn…

whisky and chocolate

Train World met mijn petekindje

Zondag had ik afgesproken om iets leuks te doen met mijn petekindje. Ik moet eerlijk toegeven dat het mij volkomen aan inspiratie ontbrak om een leuke activiteit te verzinnen, dus ik was zeer blij dat de papa van mijn petekindje een bezoek aan Train World voorstelde.

Mijn tweede bezoek aan Train World was opnieuw een schot in de roos. Mijn petekindje is dol op voertuigen en al helemaal op treinen. Hij kon zijn geluk dan ook niet op toen hij merkte dat hij bij veel treinen in de bestuurderscabine mocht en liep enthousiast van de ene naar de andere trein. Het deed me plezier hem zo te zien genieten , want hij is meestal nogal introvert van aard. Toen ik hem vroeg welke trein hij de coolste vond, antwoordde hij: “Alle treinen!” We hadden echt een heel fijne namiddag samen en ik kan zijn papa niet genoeg danken voor dit geweldige idee.

Na zo’n tweetal uur in het museum rondgelopen te hebben, vonden de twee jongens dat het tijd was voor iets anders en gingen we iets drinken in de bijhorende brasserie. Toch knap dat Train World er moeiteloos in slaagt twee jongens van drie en vijf jaar twee uur lang te betoveren. Echt, dit museum verdient alle lof. Alleen nog zorgen voor een betere verlichting in sommige zalen en dan is de museumervaring nagenoeg perfect. De brasserie daarentegen was een dikke tegenvaller. Nooit eerder werd ik bediend door mensen die zo overduidelijk tegen hun goesting werkten. Tragisch. Gelukkig waren we er alleen maar om iets te drinken.

IMG_7100

Le Belge, de eerste locomotief van Belgische makelij uit 1835:

IMG_7101

IMG_7102

Voor het avondmaal wilden we graag iets eten in de Abdijmolen in Leuven (de ouders van mijn petekindje waren zo vriendelijk mij een lift te geven). Helaas, het bleek daar stampvol te zitten en wij konden er met ons vijven niet meer bij. Gelukkig is Brasserie 500 altijd een waardig en kindvriendelijk alternatief. Zeer te spreken over de heerlijke tongrolletjes die ik voorgeschoteld kreeg!

IMG_7108

Ik werd door de ouders van mijn petekindje mooi afgeleverd bij het station van Leuven, alwaar ik, zeer gepast, met de trein terug naar Antwerpen spoorde.