Van Leuven naar Bologna – 9 mei 2024

Net als vorig jaar maken mijn vriend en ik van het verlengde weekend van O.L.H-Hemelvaart gebruik om met zijn ouders een Europese stad te verkennen. Ditmaal laten we het dure Zwitsersland links liggen en trekken we naar Bologna.

We hebben afgesproken om elkaar om 12u te treffen op de luchthaven. Aangezien mijn vriend en ik iets vroeger zijn, nemen we al een tafel voor vier personen in gebruik bij Le Pain Quotidien. Wanneer zijn ouders aankomen, checken we meteen onze valiezen in en plaatsen we vervolgens onze bestelling aan het scherm van Le Pain Quotidien. Wel handig zo’n touch screen om je bestelling te plaatsen, kan je op je gemak de verschillende opties overlopen. Mijn toast met kip, mozzarella en pesto smaakt alvast.

Onze vlucht vertrekt stipt om 14.30t en landt om 16.00u, zoals gepland. Vlotjes!

We moeten op de kleine luchthaven van Bologna even wachten tot onze valiezen van de band rollen en vervolgens haasten we ons naar de uitgang om een taxi te nemen naar onze B&B Bella Bologna. Naar ondertussen goede gewoonte hebben we op voorhand via whatsapp een hele lijst met instructies gekregen op de sleutelkluisjes en de deuren te kunnen openen. Toch altijd weer een spannend moment: geraken we effectief binnen?

B&B Bella Bologna is gelegen in een oud pand met dikke muren dat opgedeeld is in verschillende appartementen. Onze B&B heeft drie verschillende kamers verspreid over twee verdiepingen. De kamers zijn ruim, maar het wenteltrapje dat de ouders van mijn vriend moeten opklimmen om in hun kamer te geraken ziet er toch maar wankel uit.

We droppen onze spullen af, zetten onze zonnebril op en trekken de stad in voor een eerste kennismaking met Bologna. Wat meteen opvalt zijn de prachtige portico’s die de wandelaars beschermen tegen zon, wind en regen en die van een wandeling door Bologna een bijzonder aangename ervaring maken. In totaal zijn de portico’s bijna 62 kilometer lang, waarvan 40 km in het stadscentrum zelf liggen. Uiteraard zijn deze unieke constructies UNESCO werelderfgoed.

Daarnaast struikel je haast in elke straat over een kerk. Gelukkig zijn de ouders van mijn vriend ook liefhebbers van religieus erfgoed. We wandelen door de universiteitsbuurt en ontdekken meteen al één van de zeven (of zijn het er meer, de online informatie lijkt mekaar tegen te spreken) geheimen van Bologna: de drie pijlen in het houten plafond van de portico bij de ingang van Corte Isolani.

Continue reading →

Afscheid van Napels – 10 april 2024

Na ons laatste ontbijt pakken we onze valiezen bijeen en laten we de eigenares van de B&B een taxi voor ons bestellen. Of beter: twee taxi’s, want er is geen busje beschikbaar. We verruilen het drukke Napels voor de eveneens drukke luchthaven, waar we lunchen bij een zaak die er gezellig uitziet. Helaas, de arancino die ik bestelde is met de beste wil van de wereld zelfs niet lauw te noemen, waardoor de kaas aan de binnenkant niet gesmolten is. Een spijtige culinaire valse noot om deze fantastische vakantie af te sluiten.

De terugvlucht verloopt vlotjes en in een zucht staan we weer op de druilerige Belgische bodem. Ik ga de Napolitaanse zon missen!

Beaucoup Fish

Gisteren hadden mijn twee teamverantwoordelijken en ik afgesproken met ons voormalige afdelingshoofd die ondertussen geniet van haar welverdiende pensioen. Ze zag er stralend uit. Al die nieuwe hobby’s in combinatie met de zorg voor een handvol kleinkinderen doen haar duidelijk deugd.

Voor deze bijzondere gelegenheid had ik een gezellig tafeltje gereserveerd bij Beaucoup Fish, een fantastisch Brussels visrestaurant dat meteen een plaatsje heeft veroverd op mijn lijst met favoriete Brusselse restaurants. Om te klinken op onze reünie startten we de maaltijd met roze bubbels, want ja, waarom niet? Het was niet makkelijk om een gerecht van de menukaart te kiezen, omdat alles even lekker klonk, maar… Bij twijfel, altijd voor de asperges gaan! En amai, hoe lekker was dat! Letterlijk om duimen en vingers af te likken! En de witte wijn paste er perfect bij.

Superavond!

Appetizer:

Wilde rode garnalen, asperges, gekonfijte citroen, chili:

Heilbot, witte asperges, aardappelpuree, lamsoor:

Business lunch buffet

En óf het lekker was! Zelfs al was de sfeer aan tafel, zoals altijd, een beetje ongemakkelijk.

La Neapolis Sotterrata en Teatro di San Carlo – 9 april 2024

Na het ontbijt wandelen we naar la Neapolis Sotterrata bij het Complesso Monumentale San Lorenzo Maggiore. We zijn te vroeg, want de ingang van de ondergrondse site is nog gesloten. Dus kijken we even rond in de prachtige kerk en het klooster naast de deur.

Stipt om 9.30u gaat de deur dan toch open en krijgen we toegang tot de indrukwekkende ondergrondse site waar we de huizen uit de tijd van de Griekse bouwheren van Neapolis kunnen bewonderen. Een heel andere ervaring dan ons vorige bezoek aan de Napolitaanse ondergrond. Tot onze verbazing mogen we helemaal op ons eentje de ondergrondse site verkennen. Naast een ander koppel dat zoveel mogelijk uit onze buurt blijft, hebben we de ondergrondse ruimtes helemaal voor ons alleen. Het blijft bizar dat er zich onder Napels gewoon een volledig andere stad bevindt.

Continue reading →

Planningsfoutje

Vandaag had ik afgesproken om met een collega naar de expo ‘MISLED YOUTH’: de schaduwrijke werelden van Ward Zwart‘ te gaan. Ward Zwart, die er spijtig genoeg voor koos om vroegtijdig uit het leven te stappen, was een vriend van mijn collega. Ze had me al veel verteld over hem en zijn werk en ik keek er oprecht naar uit om mij te verdiepen in de wereld van Ward Zwart.

Helaas waren we allebei uit het oog verloren dat de Leuvens stadsbibliotheek dicht is op zondag. Dus daar stonden we dan voor gesloten deur, allebei met het schaamrood op de wangen.

Change of plans. We wandelden verder naar het stadscentrum, trakteerden onszelf op een ijsje bij het Moorinneken en verkenden samen de prachtige Leuvense Kruidtuin. En zo werd het toch nog een gezellige namiddag!

Unicorns in De Pinte

Vandaag spoorden mijn vriend en ik naar De Pinte voor een bezoekje aan onze vrienden en hun twee schattige dochters. We hadden een flesje champagne bij en wat pralines om deze reünie te vieren. (Omdat onze kameraad geen chocolade mag eten door een notenallergie, hadden de drie dames alle chocolade voor zich alleen. Niemand die klaagde. )

Onze vrienden hadden voor het middagmaal heerlijke, zelfgemaakte spaghetti voorzien en we babbelden honderduit. Tijdens de maaltijd vertelde onze vriend dat zijn oudste dochter een spreekbeurt over de dolfijn had voorbereid, maar nu bleek dat de dolfijn onderwerp zou worden van een heuse lesweek, dus mocht ze dat onderwerp niet meer kiezen voor haar spreekbeurt en zat ze een beetje in zak en as. Dus brainstormden we over een nieuw onderwerp en kwamen zo uit bij de zalm, een prachtige én lekkere vis waar heel veel over te vertellen valt!

Steekkaarten over de dolfijn:

Na de lunch bracht onze vriendin de jongste dochter naar een verjaardagsfeestje en durfden wij het, ondanks het kwakkelweer, aan een wandeling in de buurt te maken. Op een paar verloren gelopen druppels na hielden we het droog. We ontdekten zelfs een prachtige, pas gehouwen totempaal in een speelbos in de omgeving.

Terug van de wandeling speelden we een coöperatief spelletje. En ja, op zich vind ik het nobel dat er spelletjes zijn die de deelnemers aanzetten tot samen werken, maar geef mijn toch maar een goed ouderwets spel Risk, waar ik mijn tegenstanders genadeloos in de pan kan hakken.

En toen kwam de jongste dochter thuis, omgetoverd in een prachtige eenhoorn. In mijn tijd hadden we wel niet zulke fancy verjaardagsfeestjes!

De jongste dochter wilde heel graag haar vlechtkunsten tonen en mijn vriend werd meteen meegetrokken in het bad. Ook hij moest leren vlechten. En zo kwam het dat er een vlechtwedstrijd met mijn haar werd uitgevochten. Winnaar: de jongste dochter van onze vrienden! Al bracht mijn vriend het er beter vanaf dan ik had gedacht.

En toen was het tijd om weer naar Leuven terug te keren. Een fijne dag, zelfs al liet de zon het afweten.

Sinatra en Baracca

Gisterenavond ging ik op stap in Leuven met de (veel) jongere zus van onze kameraad die naar de USA is geëmigreerd. Via haar instagram stories merkte ik dat ze er behoefte aan had om even haar hart te luchten. En als specialist in long distance relaties wilde ik graag mijn ervaringen delen met haar.

We startten de avond met een lekkere cocktail bij Sinatra. Ondertussen is het bestaan van deze cocktailbar in de Mechelsestraat helaas geen goed bewaard geheim meer, want ik kon nog net het laatste tafeltje bemachtigen. Ik genoot van een heerlijke pisco sour terwijl mijn gezelschap haar hart luchtte.

Vervolgens begaven we ons naar Baracca voor het avondmaal. Ik blijf toch altijd een beetje een dubbel gevoel hebben bij dit restaurant. Het is me allemaal net iets té glad en té hip. En ja, de gerechten zijn zeker lekker, maar misschien ook wel nét te duur voor wat je krijgt (alleen de sorbet viel tegen, daar zaten echt te veel ijskristallen in). Maar de zus van onze kameraad komt er graag, dus dat is het belangrijkste.

We deelden samen de volgende gerechten:

Melanzana: gepofte aubergine, zwarte olijf, knapperige rijst, furikake:

Linguine vongole:

Pizza Peppa Pig:

Ijs als dessert:

De avond vloog voorbij en toen was het al tijd om afscheid te nemen. Haar ouders waren zo vriendelijk om mijn tafelgenote te komen ophalen op de Vismarkt. Fijn om nog even een babbel met haar ouders te kunnen slaan, want ik heb fijne herinneringen aan onze gezamenlijke avonturen in New York.

Sushi at Goofball’s!

Altijd een plezier om in goed gezelschap van een fijne maaltijd vergezeld van een lekker glas wijn te kunnen genieten. En amai, die twee jongens worden groot!

Ultimas 2023

Nog een beetje aan het nagenieten van de fantastische show in AED Studios in Lint. De uitreiking van de Ultimas was dit jaar nog strakker geregisseerd dan vorig jaar. En hoewel ik lang niet alle winnaars kende, heb ik me geen moment verveeld tijdens de show.

Een overzichtje van de winnaars:

Rotor vzw – Architectuur en toegepaste kunsten