op reis

De 100 mooiste plekken op aarde

Ik ben niet echt zo’n passioneel iemand, maar als ik één passie in mijn leven heb, dan is het reizen. Dus doe ik graag mee als er bestemmingen op een lijstje van zogezegd 100 mooiste plekken ter wereld kunnen afgevinkt worden.

Op deze plekken liet ik een stukje van mijn DNA achter:

  1. (10) Great Barrier Reef in Australië: mijn onbetwiste nummer één
  2. (13) Niagara Falls in de Verenigde Staten en Canada: het pretparkgevoel dat rond dit donderend natuurgeweld hangt, vond ik afbreuk doen aan de natuurlijke schoonheid van de watervallen
  3. (15) Abu Simbel in Egypte: duizenden jaren oud, in stukken gezaagd en in de woestijn heropgebouwd: ongelooflijk indrukwekkend (de terugtocht met de bus doorheen de woestijn was ook memorabel wegens het uitvallen van de airconditioning en oja, er zaten gewapende mannen op de bus om ons, toeristen, te beschermen)
  4. (38) Vaticaanstad, Italië: Hoogste concentratie geestelijken per vierkante meter ter wereld, of zoiets.
  5. (44) Colosseum in Rome: een must voor elke liefhebber van de oudheid.
  6. (51) De fresco’s in de Sixtijnse kapel in Vaticaanstad: heel erg mooi als je abstractie kan maken van de honderden toeristen die discreet en minder discreet met hun point and shoot camera’s zitten te flitsen terwijl duidelijk staat aangegeven dat dit verboden is.
  7. (54) De Acropolis en het Parthenon in Athene: Griekenland heb ik met mijn middelbare school bezocht als laatstejaarsreis. Ik herinner mij een zwart en vuil Parthenon, maar naar het schijnt hebben de Grieken dat mooi opgekuist voordat de crisis toesloeg.
  8. (57) De Big Ben en de Houses of Parliament in Londen: Londen is één van die steden waar ik maar geen genoeg van krijg.
  9. (58) De Meteora, op pilaarvormige rotsen gebouwde kloosters, in Thessalië (Griekenland): Eveneens bezocht op de Griekenlandreis (die niet zo’n succes was). Indrukwekkend en het enige plekje in Griekenland dat ik na deze reis nog eens terug wilde zien.
  10. (60) Het koninklijk paleis en Wat Phra Kaeo in Bangkok, Thailand: Goud, edelstenen en onvoorstelbare pracht en praal.
  11. (62) De Nijl tussen Luxor en Aswan in Egypt: Een cruise die ik iedereen kan aanraden en dé ideale manier om dit land te verkennen.
  12. (63) Eiffeltoren in Parijs: Al een stuk of vijf keren onder gestaan, één keer naar boven geweest.
  13. (67) Louvre Museum in Parijs: Te groot, veel te groot.
  14. (68) Het Alhambra in Granada in Spanje: Een sprookje.
  15. (74) De Uluru (Ayers Rock) in Australië: Ik vond persoonlijk Kata Tjuta mooier.
  16. (77) De tempel van Karnak in Egypte: Indrukwekkend overblijfsel van een verdwenen beschaving die we nooit helemaal zullen doorgronden.
  17. (78) Het Vrijheidsbeeld in New York: Tot aan haar voeten gewandeld, maar niet in de kroon geweest, omdat de plaatsen al lang op voorhand uitverkocht waren.
  18. (79) De Sagrada Familia in Barcelona: Twee keer bezocht. Ik zie het me nog een derde, een vierde en een vijfde keer doen. Je bent een Gaudí-liefhebber of je bent het niet.
  19. (81) Het oude centrum van Praag, Tsjechië: I <3 Oost-Europa.
  20. (86) Het mausoleum van keizer Qin Shi Huangdi en het terracotta leger in Xi’an, China: Nog nooit in China geweest, maar ik heb wel een paar leden van het leger op verplaatsing gezien. Maar dat telt niet, zeker?
  21. (87) Sydney en het Opera House, Australië: Als ik ooit emigreer (en heel veel geld heb), dan zal het naar Sydney zijn!
Staat gepland voor de komende paasvakantie:
  • (90) Het parlementsgebouw in Boedapest, Hongarije.

Tot mijn verbazing staat er geen enkele plek uit Japan in dit lijstje. Een schandelijke vergetelheid, als je het mij vraagt.

Moraal van het verhaal: er valt nog veel te ontdekken op deze wereldbol.

Afgekeken van Boskabout!

Planningsproblemen

Jullie herinneren je misschien nog dat we het plan hadden opgevat om de zomervakantie 2012 in Spanje door te brengen. Vier weken had ik voor deze reis uitgetrokken en ik had een prachtig reisplan uitgekiend. In juni zouden we gaan. Mijn verlof was al aangevraagd en goedgekeurd en vriend H, die volgend jaar aan een nieuwe job in Madrid begint, zou een deel van de roadtrip met ons meereizen. Alles was in kannen en kruiken.

En toen bleek dat ik het jaarlijkse vriendenweekend in de Ardennen pal in het midden van onze reisperiode gepland had. Het voorschot van het huisje in Libin werd al maanden geleden betaald en het laatste weekend van juni werd al aan alle potentiële deelnemers gecommuniceerd. Foutje. En toen kwam het bericht dat een vriend van ons trouwplannen had met zijn Japanse vriendin. De trouw zou plaatsvinden ergens in de maanden juli, augustus of september. En de belofte om aanwezig te zijn, was reeds gemaakt. De unieke kans om een bruiloft in Japan mee te maken, konden we natuurlijk niet laten schieten. Maar onze portefeuille zou minder hard kunnen lachen met twee grote reizen (een mens vliegt nu eenmaal niet voor een weekendje naar Japan) zo snel na mekaar. Daar bovenop kwam de belofte om vrienden die voor een half jaar naar Kopenhagen trokken, daar te gaan bezoeken. Oorspronkelijk waren we van plan dit in het paasweekend te doen, maar toen bleek onze vriendin zwanger en de baby net rond die periode uitgerekend te zijn. Slechte timing. Wat over en weer gepingpong, leverde juni als beste moment voor een Kopenhaags bezoekje op.

Verscheurende keuzes dringen zich op. Wat een zwaar leven hebben wij toch. 😉

De auto van de toekomst?

Naar aanleiding van dit artikel bij Jan Seurinck vroeg ik me af of er zich onder mijn (beperkt) lezerspubliek mensen bevinden die met milieuvriendelijke wagens rijden. Het toeval wil dat het leasingcontract van de wagen van mijn vriend volgend jaar afloopt en nu we een gloednieuwe bvba hebben, leek dit ons de ideale gelegenheid om eens het goede voorbeeld te geven en ons een milieuvriendelijk exemplaar aan te schaffen. Al heel snel kwamen we uit bij de hybride wagens van Toyota, omdat we toch wel een wagen willen waarmee we een roadtrip kunnen doen. Naar Spanje of zo, ik zeg maar wat.

Maar misschien zijn er alternatieven? Suggesties zijn zeer welkom! Belangrijke randvoorwaarde: er moeten minimaal twee stevige valiezen in de koffer kunnen.

M from Japan

Deze ochtend hebben we met een gezamenlijk ontbijt in La Royale een punt gezet achter de logeerpartij van onze Japanse vriendin M, met wie we samen Nara, Byodoin en Arashiyama verkenden een dikke maand geleden. Ze had deze reis naar Frankrijk en België al een tijdje gepland, en kijk, een gunstige wind blies haar vanuit Zavemtem onze richting uit. Het was allemaal nogal last minute (té last minute voor de controlefreak in mezelf), maar alles viel mooi op zijn pootjes. Dinsdagavond hielden we een kleine Japan-reünie in de Rode Loper, samen met mijn broertje en zijn vriendin en uiteindelijk bleef M twee nachtjes bij ons slapen. Fantastisch hoe M reist. De dag zelf beslissen in welke stad of land je de nacht doorbrengt en altijd wel iemand in de buurt kennen om mee af te spreken of om te blijven slapen. Doordat mijn vriend en ik gisteren moesten werken en ‘s avonds al plannen hadden, konden we haar niet rondleiden in Leuven, maar ze is er zo te horen prima in geslaagd haar eigen boontjes te doppen. And now she’s off to Paris. Lucky girl.

Hopelijk kunnen wij in de toekomst ook een keertje gaan logeren bij haar. 😉 It’s nice to have friends in foreign countries.

Hoe blijf je fris tijdens een lange vlucht?

Niet dat ik de komende maanden nog veel lange vluchten gepland heb, maar een mens kan maar beter goed geïnformeerd zijn.

Enfin, het artikel geeft de voor de hand liggende tips, maar gaat in zijn laatste aanbeveling wel serieus uit de bocht:

Neem een deodorant, een camouflagestick, een verzorgende lippenbalsem, een verstuiver met thermaal water, mascara en dagcrème mee in je reistoilettas. Deze beautyproducten verwijderen elk spoor van vermoeidheid in een mum van tijd.

Niemand op de redactie die er blijkbaar aan gedacht heeft dat die stomme veiligheidsvoorschriften in verband met vloeistoffen en crèmes nog steeds gelden en dat personen die alles wat aangeraden wordt in hun reistoilettas steken daarmee niet verder dan de security zullen geraken. Wie dus gehydrateerd wil blijven zal het met het tax free aanbod op het vliegtuig zelf moeten doen.

Een veel voorkomende verwarring

Sinds ik terug ben uit Japan is me opgevallen dat veel mensen het verschil tussen Japan en China niet kennen. Iets wat me lichtelijk verbaast, gezien al de aandacht die Japan de laatste weken heeft gekregen en het feit dat China als grote economische uitdager van het Westen wordt gepositioneerd. Om één en ander aanschouwelijk voor te stellen, toont deze Google Map hoe van de hoofdstad van Japan naar de hoofdstad van China te geraken. Let u vooral op nummertje 48. (Al een oudje, ik weet het.)

Zondag 1 mei: Afscheid

Om zes uur uit bed om op tijd op Narita luchthaven te geraken. Een kort treinritje bracht ons naar Tokyo station waar we de Narita Express namen. Had ik al vermeld hoe geweldig goed het Japanse openbaar vervoer geregeld is? Bijna niet te geloven dat alle transportsystemen volledig in privéhanden zijn en door uiteenlopende bedrijven worden uitgebaat.

It’s a small world afterall, want op de luchthaven liepen we kameraad C tegen het lijf die net terug was van een doorgedreven cursus Japans en afscheid van zijn Japanse vriendin aan het nemen was. We wisten dat hij tegelijkertijd met ons in Japan was, maar het was niet gelukt onderweg af te spreken. Bleken we ook nog eens op dezelfde vlucht te zitten. Niet te geloven.

De vlucht was saai en duurde te lang. Ik gebruikte de lange uren om bij te pennen met mijn verslagen en keek tussendoor naar een behoorlijk goeie film: The fighter. Schitterende film, met werkelijk een glansprestatie van Christian Bale. Ongelooflijk hoe hij erin slaagt zich telkens helemaal te transformeren. Van slapen kwam echter niet veel in huis. Dus keek ik, toen de batterij van mijn laptop helemaal leeg was, achtereenvolgens Little Miss Sunshine en The American. Little Miss Sunshine is een geweldige comedy over losers die eigenlijk toch winners zijn en van The American kreeg ik spontaan zin om in Italië op vakantie te gaan. De film is gewoon één langgerekte reclamefilm voor de prachtige dorpjes en heuvelachtige schoonheid die Italië te bieden heeft.

Helaas wachtten ons weer vijf lange uren op Heathrow, de luchthaven die reclame maakt voor free wireless dat niet free is en waarvan ongeveer alle stopcontacten buiten gebruik zijn (geloof me, we hebben ze bijna allemaal geprobeerd). En oja, het is er verschrikkelijk vuil. En dat voor een luchthaven met internationale uitstraling.

Anyway, we waren opgelucht toen we op de vlucht naar Brussel zaten. En uiteraard had onze trein naar Leuven vertraging. De dienstverlening van de NMBS is constant gebleven tijdens onze afwezigheid.

Rond middernacht lagen we in ons eigen bed. Slaapt toch beter dan een futon. 😉