Wakker geworden met het geluid van de betogers die stipt om 8u aan een nieuwe dag leuzen scanderen beginnen. Vandaag wordt de uitspraak van het Grondwettelijk Hof verwacht. Benieuwd naar wat het uiteindelijke verdict zal zijn. Kiest Korea ervoor corruptie en vriendjespolitiek achter zich te laten?

Mijn nachtrust was helaas niet echt om over naar huis te schrijven. Het op de grond slapen viel nog mee, uiteindelijk ben ik dat gewoon van onze overnachtingen in de Japanse ryokans, maar de harde rijstzak als kussen besloot ik na wat woelen toch maar om te wisselen voor het nekkussen dat ik in het vliegtuig gebruik. Ik kan niet ontkennen dat ik deze nacht heimwee had naar het comfortabele bed van Lotte Hotel Seoul.

Gelukkig maakt de traditionele maaltijd om de dag te beginnen veel goed. Het smaakt me uitstekend en geeft me energie te over voor een bezoek aan Changdeokgung paleis. Het paleis ligt op wandelafstand van mijn hotel en een stralende zon belooft dat het vandaag (alweer) een mooie dag zal worden. Ik koop een toegangsticket, inclusief een rondleiding doorheen de secret garden.

Het paleis stelt niet teleur, zelfs al weet ik dat een groot deel van de gebouwen reconstructies zijn. Wat een pracht en praal! Ik kom ogen tekort en de teller van mijn fototoestel gaat bliksemsnel naar omhoog. Iets voor 11u begeef ik mij naar het verzamelpunt voor de rondleiding doorheen de secret garden. Onze gids is een grappige dame op leeftijd die duidelijk wat moeite heeft met de (zeer doenbare) hellingen in de tuin. Regelmatig last ze dan ook een rustpauze in om iedereen (maar vooral zichzelf) te laten bekomen van de klimpartijen. Jammer dat het nog te vroeg op het jaar is om de tuin in zijn volle glorie te aanschouwen. De meeste bomen en planten staan nog in de knop. In de lente of in de herfst als alle bladeren aan de bomen verkleuren moet deze tuin nog spectaculairder zijn.

Rond 11.30u loopt dan het nieuws binnen dat het Grondwettelijk Hof de impeachment van de presidente heeft bevestigd. Onze gids is duidelijk in haar nopjes met het nieuws en ik kan haar op dat vlak alleen maar bijtreden.

Ik ben zo onder de indruk van de pracht en praal van Changdeokgung dat ik er wat te lang blijf plakken en later dan gepland naar Gyeongbokgung vertrek. Onderweg lopen er berichten binnen dat er rellen zijn uitgebroken nadat het nieuws van het Grondwettelijk Hof is bekend geraakt. Er zouden zelfs twee doden gevallen zijn. Ik kan me voorstellen dat bij de aanhangers van de presidente de gemoederen serieus oververhit geraakt zijn. In de verte hoor ik hysterisch geschreeuw in microfoons en ik besluit wijselijk me ditmaal niet onder de betogers te mengen. Dat zou wellicht ook heel moeilijk zijn, want het aantal politieagenten (volledig uitgedost met beschermende kledij, helmen en schilden) lijkt ten opzichte van gisteren welhaast verdubbeld en verschillende wegen zijn nu compleet afgesloten.

Het is ondertussen al 14u gepasseerd en ik moet dringend op zoek naar een geschikt middagmaal. Ik kom langs een klein restaurantje waar ze enkel dumplings verkopen. Je kan er ook dumplings afhalen, maar ik besluit me tussen de Koreanen te zetten en één van de tien stoeltjes binnen in te nemen. Ik bestel de Bukchon special, omdat deze (volgens het fotootje) een combinatie is van een aantal verschillende dumplings. De aanwezige Koreanen kijken een beetje vreemd naar de blonde toeriste die zich tussen hen nestelt, maar gaan vervolgens gewoon verder met het verorberen van hun middagmaal.

Ik heb me duidelijk vergist bij het bestellen van mijn Bukchon special. Ik verwachtte een aantal kleine dumplings, maar van de twaalf dumplings op mijn bord zijn er maar liefst acht even groot als mijn hand. Ik doe een moedige poging, maar moet me gewonnen geven. Hoe lekker ook, met de beste wil van de wereld krijg ik deze reuzeportie niet op.

Ik wandel op mijn gemak verder richting Gyeongbokgung terwijl ik foto’s maak van de nog altijd massaal toestromende politieagenten. Ondertussen dringen er ook berichten door dat er twee doden gevallen zouden zijn tijdens de rellen. Ik hoop dat de situatie niet verder uit de hand loopt en dat Zuid-Koreanen een manier zullen vinden om deze onverkwikkelijke episode achter zich te laten.

Rond 15u kom ik aan bij het Gyeongbokgung paleis. Helaas, aan de ingang staat een eenzame agent met een papier waarop in een aantal talen staat dat het paleis gesloten is wegens de rellen. Tegenslag, want dit had een hoogtepunt van mijn bezoek aan Seoul moeten worden. Ik ben erg teleurgesteld, maar veel valt er niet aan te doen. Ik informeer of het paleis morgen wel open zal zijn en dit wordt bevestigd. Meteen staat vast wat ik tijdens mijn laatste voormiddag in Seoul zal doen.

Een beetje doelloos besluit ik dan maar het Gwanghwamun plein te verkennen, vlakbij de indrukwekkende Gwanghwamun poort die toegang geeft tot het Gyeongbokgung paleis. Het Gwanghwamun plein verwierf internationale bekendheid omdat dit het epicentrum was van de protesten tegen presidente Park Geun-hye. Op dit plein heerst een feestelijke stemming. De tegenstanders van Park Geun-hye hebben zelfs een band opgetrommeld om hun overwinning muzikaal te vieren.

Ik loop wat rond tussen de pamfletten en de nepkaarsjesverkopers en laat onderweg een vriendelijke dame een geel lintje aan mijn rugzak bevestigen. Dit geel lintje was oorspronkelijk bedoeld als teken van rouw, maar groeide uit tot een symbool van het protest tegen de presidente: dit lintje roept de Koreaanse overheid op om een officieel onderzoek in te stellen naar de oorzaak van de verschrikkelijke ferryramp met de MV Sewol in 2014. Een ramp waarbij maar liefst 304 opvarenden omkwamen, onder hen veel studenten van de Danwon High School. Een verschrikkelijke ramp voor honderd procent veroorzaakt door menselijke fouten.

Mijn tocht brengt me verder langs moderne skyscrapers waartussen nog wat archeologische vondsten uit de Joseon periode zichtbaar zijn. Ik geniet tijdens mijn wandeling van een smoothie met boerenkool, ananas en mango. Heerlijk! Tijdens mijn wandeling passeer ik de ene na de andere Starbucks. Koreanen zijn duidelijk dol op dit goedje. De gids die ons studiebezoek begeleidde zei me zelfs dat er meer Starbucks filialen zijn in Seoul dan in LA.

Doordat mijn bezoek aan het Gyeongbokgung paleis, heb ik tijd om de Jogyesa boeddhistische tempel te bezoeken. De tempel is omringd door kleurrijke lantaarns. Ik doe mijn schoenen uit en stap de tempel binnen. Binnen staan drie reusachtige Boeddha’s. Ik neem een bidmatje van de stapel en zet me even tussen de biddende Koreanen om de serene sfeer op te snuiven.

Terwijl de avond valt zet ik mijn wandeling door straten van Seoul verder. Overal zetten verkopers kraampjes met streetfood op en ik weet niet waar eerst kijken. Sommige kraampjes hebben duidelijk een vast publiek. Veel oudere heren die hier hun avondmaal nuttigen en een glaasje achterover slaan. De politieaanwezigheid blijft ondertussen indrukwekkend.

Mijn nieuwsgierigheid brengt me terug naar de plek waar de aanhangers van de presidente betoogden. Ondertussen zijn veel mensen naar huis, maar een harde kern houdt nog steeds stand. Ik word aangesproken door een Koreaan die zich voorstelt als een reporter. Al ben ik niet helemaal zeker of ik hem moet geloven, want hij staat met een smartphone foto’s te nemen. Hij vraagt me of iemand van de betogers me geslagen heeft of lastig gevallen heeft. Wat ik meteen ontken. Na een andere ontmoeting met een supporter van presidente Park Geun-hye die me nogal vijandig aanspreekt op mijn gele lintje (wat ik diplomatisch aanpak door te zeggen dat dit lintje voor mij een teken van medeleven is met de slachtoffers van de ferryramp) besluit ik toch maar eieren voor mijn geld te kiezen en andere oorden op te zoeken.

Hoog tijd om op zoek te gaan naar een lekker avondmaal. Ik laat me wellicht ietwat te snel overtuigen om een er nogal standaard uitziende eetgelegenheid binnen te stappen en bestel daar een bulgogi hotpot. Het resultaat is een eerder middelmatig gerecht, dat echter mijn maag wel vult. Spijtig genoeg kom ik nadien terecht in een leuke buurt met allemaal kleine eetgelegenheden waar ik ongetwijfeld veel beter had kunnen eten.

Om mijn laatste avond in stijl af te sluiten, besluit ik nog een cocktail te gaan drinken. Mijn reisgids raadt me Sik Mool aan, maar daar is het te koud (ik zit vlakbij de deur en moet zelfs mijn jas aanhouden om op temperatuur te blijven) en te ongezellig naar mijn goesting. Ik bestel snel een thee om op te warmen en ga op zoek naar iets beters.

Ik kom terecht bij Ellie, een leuke, gezellig ingerichte bar met veel hout en aparte hoekjes. Alleen is de cocktailkaart nogal erg beperkt. Ik laat het niet aan mijn hart komen en bestel een fluoroze drankje dat even slecht smaakt als het eruit ziet.

Geen volledig succesvolle afsluiter, maar toch een boeiende dag achter de rug.

Heerlijk geslapen tijdens mijn laatste nacht in Lotte Hotel. Eerlijk gezegd, heb ik een beetje spijt van mijn beslissing om van hotel te veranderen. Aan de ene kant kijk ik er natuurlijk naar uit om in een traditioneel hanok guesthouse te slapen, maar aan de andere kant zal ik het fantastische zwembad, de uitgebreide spafaciliteiten en de free booze in de lounge wel missen. Omdat ik pas om 11 uur moet uitchecken, besluit ik voor die laatste uurtjes nog optimaal te gebruik te maken van de faciliteiten van Lotte hotel.

Ik begin mijn dag met een uitgebreid ontbijt en geniet voor de allerlaatste keer van het uitzicht op de skyline van Seoul. Vervolgens naar het zwembad om wat baantjes te trekken en geniet ik voor de laatste keer uitgebreid van de sauna en de warme baden. Een mens zou kunnen wennen aan zo’n leventje. 😉

Ik pak mijn spullen bijeen en pak alle cadeautjes in die ik tijdens de voorbije twee dagen verzameld heb. Mijn valies zal er beslist niet lichter op worden, deze trip. Na het uitchecken begeef ik mij naar de lobby. Ik sta nog maar een halve minuut in de lobby met mijn valies en er snellen al twee dametjes op mij af die aanbieden mijn valies over te nemen. Ik sla hun aanbod beleefd af, want ik vind niet dat dametjes die half zo groot zijn als ik mijn valies van meer dan twintig kilo van mij moeten overnemen. Ik wil eigenlijk gewoon even zitten om op mijn gemak van het wifi gebruik te maken om het juiste adres van het hotel te kunnen tonen aan de taxichauffeur. Helaas zijn er niet echt veel zitplekken in de lobby. Een derde toegesnelde dame biedt mij een stoel aan bij de incheckbalie. Ok dan.

Ik zorg dat ik het adres in het Koreaans aan de taxichauffeur kan tonen en vraag aan één van de hotelbedienden om een taxi te bestellen voor mij. De vriendelijke jongeman toont aan de taxischauffeur het adres en we zijn vertrokken. Helaas, hoe dichter we in de buurt van mijn nieuwe hotel komen, hoe meer het verkeer in de knoop geraakt. De taxichauffeur begint zichtbaar geïrriteerd te geraken en op een gegeven moment rijden we ons vast omdat de politie de weg heeft afgezet.

Juist, er zijn betogingen aan de gang omdat het Grondwettelijk Hof zich in de komende dagen zal buigen over de impeachment van presidente Park Geun-hye. De taxichauffeur spreekt uiteraard geen woord Engels en doet een hele uitleg tegen mij in het Koreaans. Ik begrijp slechts flarden, maar in combinatie met wat ik zie, leid ik af dat het niet zal lukken om tot aan het hotel te rijden. Het Koreaanse woord voor uitstappen, ken ik gelukkig wel, en hij knikt als ik vraag of ik moet uitstappen. Ik reken af en haal googlemaps boven om uit te vissen hoe te voet op mijn bestemming te geraken. Gelukkig is het volgens mijn gsm niet al te ver stappen van waar ik gestrand ben. Spijtig genoeg is de volledige functionaliteit van googlemaps niet voorhanden in Zuid-Korea (regelgeving ingegeven door de oorlogstoestand met Noord-Korea). Echt navigeren zoals ik dat gewoon ben, lukt niet. Ach, zo kan ik mijn kaartlees-skills nog eens bovenhalen.

En zo sta ik met mijn zware valies en fototoestelrugzak op straat vlakbij een gigantische politieversperring. Achter de versperring zijn honderden betogers luidkeels aan het scanderen. Wat ze roepen kan ik echter niet verstaan, daarvoor is mijn Koreaans niet goed genoeg. Ik begin te lopen in de richting van mijn hotel en kom onderweg massa’s betogers en politieagenten in gele fluohesjes tegen. Ik laveer tussen de politieagenten door, die mij allemaal zonder problemen doorlaten. Ik ben getuige van enkele discussies tussen betogers en politieagenten en het valt me op hoe gedisciplineerd en beleefd de politieagenten blijven. Het kost me geen moeite om de straat van mijn hotel te vinden, maar dan gaat het even mis. Ik slaag er niet in het juiste gebouw te identificeren aan de hand van het huisnummer. Geen nood, ik spreek een vriendelijke jongedame aan die mij graag de weg wijst. Hanok guesthouse RakKoJae ligt inderdaad goed verstopt.

De eigenaar van hanok guesthouse RakKoJae brengt me naar mijn kamer, een apart huisje in tradionele stijl dat gelegen is in de mooie verzorgde tuin. Het lijkt wel alsof ik in een teletijdmachine ben gestapt. Ik drop mijn spullen in de kamer en trek meteen weer de stad in, aangetrokken door de commotie van de betoging. Even later sta ik midden tussen de protesterende Koreanen. Het is me nog steeds niet geheel duidelijk of dit een manifestatie vóór of tegen de impeachment van de presidente is. Eén ding is zeker: de sfeer zit erin: de betogers zingen luidkeels mee met de muziek die uit de luidsprekers schalt, scanderen leuzen en zwaaien uitbundig met hun vlaggen. Het valt me wel op dat de meeste betogers senioren zijn.

Een vriendelijke dame houdt me staande in de massa en vraagt me of ik weet waarom ze betogen. Ik geef toe dat het mij niet geheel duidelijk is. De dame verduidelijkt dat deze betoging bedoeld is om steun te betuigen aan de presidente. Ze zegt me dat de presidente niets verkeerd gedaan heeft en dat de aanhangers van de presidenten hier samen gekomen zijn om druk uit te oefenen op het Grondwettelijk Hof om de impeachment te vernietigen. Ik dank haar vriendelijk voor de uitleg en wens haar nog veel succes. Persoonlijk ben ik van mening dat de presidente terecht is afgezet, maar het lijkt me niet echt verstandig om deze mening te uiten midden tussen de aanhangers van de presidente. Ik besluit me los te weken van de betogers en verder de buurt te verkennen.

Ik wandel een beetje doelloos rond om de sfeer op te snuiven en kom zo in de Insadong buurt terecht. Doordat ik wat afgeleid geraakt ben door de betoging is het middaguur al ver gepasseerd. Hoog tijd om mijn hongerige maag te vullen. Tripadvisor brengt me naar restaurant Gogung Insadong dat een beetje verstopt ligt in de kelder van Ssamziegil Mall, gelegen aan de voornaamste winkelstraat van Insadong. Doordat het al bijna 14.30u is, zijn er niet veel klanten in het restaurant. Tripadvisor beloofde me de beste bibimbap van Seoul. En ja, dat is niet overdreven. De Jeonju traditional bibimbap die ik bestel, is overheerlijk. Na de late lunch vraag ik de vriendelijke dames in het restaurant om even op mijn spullen (inclusief mijn fototoestel) te letten zodat ik naar het toilet kan gaan. Fijn dat je je in Zuid-Korea geen zorgen moet maken om beroofd te worden.

Als ik terug buiten sta, schijnt er een zalig zonnetje. Ik loop wat rond langs de winkeltjes verspreid over de verschillende verdiepingen van het Ssamziegil Mall complex en koop een warm drolkoekje (deeg met een hart van gesmolten chocolade, best lekker). Veel winkels verkopen handgemaakte spulletjes en prullaria. Ideaal om wat souvenirs voor het thuisfront in te slaan. Op de dakverdieping is een tempel waar verliefden een soort medaillon kunnen kopen. Op het medaillon schrijven ze hun namen om dit dan vervolgens ergens vast te binden. Mooi om al die verliefde koppeltjes bezig te zien.

Wanneer ik een paar leuke armbandjes wil kopen voor de nichtjes van mijn vriend, laat mijn credit card me in de steek: de transactie wordt geweigerd. Verbazingwekkend want tot nu toe heb ik ongeveer alles probleemloos met credit card betaald. Wellicht een probleem met het apparaatje van de verkoopster. Ik vraag waar er ergens in de buurt een geldautomaat is en loop de richting uit die de verkoopster me aanwijst. Ik ben niet gehaast, dus ik doe er nogal lang over om terug te keren naar het winkeltje. De verkoopster had de armbandjes ondertussen alweer teruggelegd, ze verwachtte waarschijnlijk niet dat ik nog zou terug komen.

Van Insadong wandel ik in de richting van het Changdeokgung paleis dat op dit late uur helaas al gesloten is. Ik neem wat foto’s van de daken van de paleizen en wandel dan terug naar de traditionele Bukchon hanok buurt waar mijn hotel gevestigd is. De smalle straatjes zijn aangenaam om door te wandelen en bij valavond zorgt het laatste licht voor mooie foto’s.

Mijn maag maakt me erop attent dat het tijd wordt om op zoek te gaan naar eten. Ik passeer langs Maple Tree House, een Korean barbecue restaurant gelegen in een prachtig huis en besluit het erop te wagen. Ik stap binnen en vraag naar een tafeltje voor één persoon. Er zijn al redelijk wat tafels bezet, maar ik kan er nog bij. De meeste gerechten op de kaart zijn voor minstens twee personen, dus ben ik genoodzaakt één van de duurdere premium steaks te bestellen. Bij zo’n dure steak hoort natuurlijk een glaasje soju. Dat glaasje blijkt een hele fles te zijn, maar hey, ik heb tijd.

De bereiding van het vlees is een belevenis op zich. De dames van het restaurant bakken het vlees voor jouw neus op een heet kolenvuurtje en snijden het vervolgens in stukken. Als de dames daarbij een beetje zouden glimlachen, zou de ervaring helemaal compleet zijn, maar gelukkig is het vlees uitstekend.

Na het diner keer ik terug naar RakKoJae guesthouse om nog even gebruik te kunnen maken van de moddersauna. Ik ben echter een beetje te laat, want de sauna is reeds aan het afkoelen. Dan maar van de nachtelijke omstandigheden gebruik maken om wat foto’s met lange sluitertijd op statief te maken. Mijn logement is bijzonder fotogeniek en de verlichting zorgt voor feeërieke beelden.

Ik kruip vroeg in bed, want morgen is het alweer mijn laatste volledige dag in Seoul en daarvan wil ik optimaal gebruik maken.