Afscheid van Bonifacio en Corsica – 23 juli 2016

Onze aller-, allerlaatste momenten in Corsica, helaas nog steeds niet verlost van die verschrikkelijk jeukende uitslag. :-( Bij het ontbijt blikten mijn vriend en ik terug op drie fantastische weken in Corsica. Het land heeft op elk vlak mijn verwachtingen overtroffen: schitterende natuur, zalig zomerse temperaturen, heerlijk eten, vriendelijke mensen (helemaal niet de ervaring gehad dat Corsicanen stugge eilandbewoners zijn), lekkere wijn, prachtige stranden, bergen, zee, prehistorische sites, duizenden kerken,… Really, what’s not to like? Alleen onze wild life count viel wat tegen, deze vakantie. In volgorde van frequentie zagen wij: mieren, vissen, hagedissen, sprinkhanen, vogels, varkens, koeien, geiten, vossen, één slang en één murene. Van de mytische moeflon helaas geen spoor.

Vanaf onze tafel aan het ontbijt zien we het reusachtige yacht Titania vertrekken. Het allergrootste yacht dat we in de haven van Bonifacio bewonderd hebben. Het schip wordt begeleid door een hele zwerm rubberbootjes, want het is alles behalve evident om zo’n gevaarte uit de smalle haven te krijgen. Een fascinerend schouwspel.

IMG_1676

IMG_1677

IMG_1703

De dag voordien hadden we geïnformeerd of het mogelijk was om een late checkout te doen, kwestie dat we ons nog wat konden opfrissen voordat we het vliegtuig op stapten. Helaas bood het hotel die optie niet. We steken dus maar we reservekleren klaar om ons vlak voor ons vertrek naar de luchthaven te kunnen omkleden op het toilet.

Voor ons laatste uitstapje willen we graag de beroemde Escalier du Roi d’Aragon beklimmen. Volgens de legende werden de 187 treden van deze steile trap in één nacht in de rotsen uitgehouwen tijdens de Aragonese belegering in 1420. Dat lijkt mij een fabeltje te zijn, wat niet wegnam dat ik die 187 treden graag zelf wilde tellen.

Om deze laatste dag niet té veel zweet te vergieten, kochten we een kaartje voor Le Petit Train de Nono. Dit treintje bracht ons in een dik kwartier naar de haute ville van Bonifacio. Het was druk op de Escalier, maar we slaagden er toch in een paar foto’s te maken waar niet al te veel toeristen op stonden. De afdaling van de trap was een fluitje van een cent en ook de weg terug naar boven viel heel goed mee. En jawel, het waren effectief 187 treden. Het uitzicht mocht er trouwens ook wel zijn. Een mooie afsluiter van ons verblijf in Bonifacio.

IMG_1713

IMG_1719

IMG_1720

IMG_1727

We namen het toeristentreintje terug naar beneden en begonnen aan het vervelendste karwei van gans de vakantie: onze huurwagen schoon krijgen. De car wash slaagde er min of meer in de buitenkant schoon te krijgen, maar de stofzuiger was niet krachtig genoeg om al het vuil binnen weg te zuigen. We probeerden zelf met wat doekjes de plakkerige zonnecrèmesporen aan de binnenkant van de deuren af te vegen, maar om de auto echt schoon te krijgen, hadden we niet het juiste gerief. We hoopten maar dat de verhuurder de minuscule krassen in het lakwerk niet zou opmerken bij het inleveren.

Tijd voor het middagmaal. Ik at voor de allerlaatste keer mosselen Cap Corse. Denk dat ik mijn record mosselen eten deze vakantie een pak scherper gesteld heb. Omdat we ons wilden voorbereiden op eventuele discussies bij de autoverhuurder, vertrokken we goed op tijd naar de luchthaven. En laatste rit door het wondermooie Corsicaanse landschap. Het afscheid viel me zwaar.

IMG_0866

Tot onze grote verbazing werd onze huurwagen zonder problemen in ontvangst genomen door Avis. Een opluchting, want we hadden ons al mentaal voorbereid op een boete voor de krassen op de deuren en het niet volledig proper inleveren (was nochtans als een verplichting in het contract opgenomen). En zo kwam het dat we al om 15u op de luchthaven waren, terwijl onze vlucht pas om 17.45u vertrok. En Bonifacio is niet bepaald een luchthaven waar je drie uur wil rondhangen.

Kwam daar nog eens bij dat het er ontzettend druk was, omdat veel vluchten naar het Franse vasteland vertraagd waren. Het was dan ook een waar gevecht om een stoel en een tafeltje te veroveren bij het enige café dat de luchthaven rijk was. Terwijl mijn vriend ons tafeltje bewaakte, kocht ik een paar pakken canistrelli om mijn collega’s te trakteren. Onze vroege aankomst in de luchthaven had één positief gevolg: ik had eindelijk wat tijd om te lezen in het boek Paper Towns dat ik anders een hele vakantie voor niks zou meegesleurd hebben.

Door de vele vertragingen konden we pas om 16.30u onze valiezen inchecken. Maar het positieve nieuws was dat onze vlucht ondanks de grote drukte stipt om 17.45u vertrok. Op de vlucht las ik Paper Towns uit en begon ik aan mijn reisverslagen. Aan alle mooie liedjes komt een einde…

About yab

Yet another blogger. Wie meer wil weten, moet gewoon mijn blog lezen.

2 Responses

Leave a Reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>