Eén van onze goed vrienden is een professor die onderzoek doet naar Parkinson. Hij heeft al een aantal mooie resultaten op zijn conto kunnen schrijven, gekoppeld aan publicaties in belangrijke internationale tijdschriften. Tijdens een vorige afspraak vermelde hij een actie om een steentje bij te dragen aan Parkinsononderzoek: Let’s move for Parkinson. Je kiest een afstand om te lopen of te wandelen en start op één van de dagelijkse startmomenten. Mijn vriend en ik twijfelden geen moment en schreven ons meteen in. Al was het even zoeken, hoe de app precies aan de praat te krijgen. Volgende keer hoop ik dat ze voor een iets gebruiksvriendelijkere applicatie gaan.
Zodoende vertrok ik vandaag na mijn werk met de wave van 19.00u en maakte ik van de gelegenheid gebruik om een mooie wandeling doorheen de avondlijke Leuvense straten te maken, terwijl in mijn oren muziek weerklonk, afgewisseld met verhalen van mensen geïmpacteerd door de ziekte. Onze vriend kwam zelf ook aan het woord. Knap!
Het Sint-Pietersziekenhuis is niet meer!
En een mooie zonsondergang om de avond af te sluiten.
Want jullie hebben hier beslist nog geen foto’s van de Leuvense Kruidtuin zien passeren. 😉 Ter afwisseling gooi ik er ook nog een fotootje van de terrassen op de Oude Markt en één van de grote Leuvense werven tegenaan.
Dat moest natuurlijk bij l’Etoile d’Or zijn, de brasserie waar we onze laatste cocktail dronken vlak vóór de eerste lockdown. Aangezien we al een take-away maaltijd besteld hadden voor ‘s avonds, hielden we het op een voorgerechtje en twee glazen cava. Welverdiend na ons bezoek aan de Abdij van Park.
Lang leve het aspergeseizoen!
Om ons voorgerechtje wat te laten zakken, trokken we de stad in om de sfeer op te snuiven. Dat veel mensen uitkeken naar hun eerste terrasje in zeven maanden, moge duidelijk zijn. Het was zelfs zo druk op de Oude Markt dat de politie het plein moest afsluiten. Duimen dat we het virus nu definitief onder controle hebben en we met zijn allen onbezorgd kunnen genieten van een frisse pint van ‘t vat, een cocktail of een lekker glaasje wijn.
Vooral rustig aan gedaan, deze dag van de arbeid. Dat mag ook wel eens! We konden onszelf net genoeg motiveren voor een wandeling naar de prachtige Leuvense Kruidtuin. Mooi in elk jaargetijde! En de blauwe regen begint stilletjes aan in bloei te geraken. Een tip voor de komende dagen.
Voor de fans van rododendrons:
En de fans van azalea’s:
Appelbloesem:
Bij het plaatsen van onze bestelling bij de 3 Tonghen, hadden we het moeilijk om een keuze te maken uit het aanbod, daarom besloten we van het eerste weekend van mei een heus tapasweekend te maken. Lekker makkelijk ook. Meteen eten voor drie dagen!
Carpaccio van tomaat met huisgemaakte basilicumdressing, canneloni van jamon serano en burata met balsamicocrème:
Deze avond bezochten mijn vriend en ik de And& art expo verspreid over drie Leuvense locaties: STUK, het stadspark en KADOC. Thema van de expo was de impact die technologie en innovatie hebben op maatschappelijke ontwikkelingen. De kunstenaars stelden met hun werk de vraag of technologie en innovatie wel degelijk de belofte van een beter leven waarmaakt.
Ik moet toegeven dat niet elk werk mij even zeer kon bekoren. En de meeste werken waren helaas moeilijk op beeld vast te leggen.
Hierbij een overzichtje van de werken die mij het meeste aanspraken.
The National Apavilion of Then and Nowvan de Britse kunstenaar Haroon Mirza. Een anechoïsche kamer waarin nauwelijks reflectie van geluid of licht bestaat. Je stapt binnen in een pikdonkere doodstille ruimte waarin langzaam een zoemend geluid makende cirkel oplicht. Jammer genoeg was de geluidsisolatie niet perfect, waardoor er wel degelijk omgevingsgeluid naar binnen sijpelde. Dit deed het beoogde effect iet of wat teniet. Ook was de periode dat het effectief stil en pikdonker was veel te kort, waardoor deze ongetwijfeld bijzondere gewaarwording niet voldoende tijd had om goed en wel door te dringen tot mijn vermoeide hersenen. Mits een betere uitvoering was dit ongetwijfeld mijn topper geweest.
A Mind Forever Voyaging Through Strange Seas of Thought Alone: Silicon Valley Project – van de Amerikaanse filmmaker, regisseur, schrijver en kunstenaar Mike Mills. In dit videowerk geeft de kunstenaar het woord aan de kinderen van Silicon Valley. Hij vraagt hen hoe zij, opgroeiend in de bakermat van innovatie en technologie de toekomst zien. En ja, dat staat garant voor enkele bijzondere uitspraken.
Niet zelf ervaren, wegens geen koptelefoons meer beschikbaar, wel een leuke foto: Quartet B: Still Life van de Belgische kunstenaar Roel Heremans.
Mijn topfavoriet: 168 prepared dc-motors, cotton balls, cardboard boxes van de Zwitserse geluidskunstenaar Zimoun. Het filmpje spreekt voor zich.
Volta van de Brusselse geluidskunstenaars Yann Leguay. Het werk op zich deed me niet zo veel, maar de locatie in de KADOC kapel was zeer bijzonder.
En qua schaal het meest indrukwekkende werk. Fantastic Planet #5: What’s That? van de Australische lichtkunstenares Amanda Parer. Deze sculptuur staat symbool voor de positie van de mens op aarde: larger than life.
Beetje een rustige zaterdag. Lang uitgeslapen, wandelingetje naar onze favoriete abdij en genoten van het zonnetje en de bloesems die we onderweg tegen kwamen. En al wandelend een nieuwe route ontdekt die ons een mooi nieuw uitzicht op de abdij bood.
Op de terugweg naar ons appartement haalden we ons eten af bij Het Land aan de Overkant en sloegen we meteen een voorraadje in van hun heerlijke ijs. Dé ideale troost na een dag hard werken!
Velouté van asperge, gerookte paling en kruidenolie:
Karnemelkstampers met garnalen:
Roodbaars met rivierkreeft, bulgur, gegrilde prei, gelakte en gegrilde aubergine en pomme fondant:
Brownie en sorbet van framboos:
En daar kregen we gratis en voor niks nog een mooie zonsondergang bij:
In M loopt een nieuwe tentoonstelling met werken van jonge kunstenaars, een ideale gelegenheid om samen met mijn vriend naar mijn favoriete Leuvense museum af te zakken. De werken van de jonge kunstenaars zelf vond ik eerlijk gezegd van wisselende kwaliteit, maar ik heb voor de tweede keer erg genoten van de tentoonstelling van Thomas Demand (nog te bezoeken tot 18 april, dus haast jullie!). Ontdekking van de dag: de prachtige prentencollectie van M. Alleen jammer dat de pandemie het onmogelijk maakte om het vrijwilligersteam van M dat zorg draagt voor deze collectie, aan het werk te zien
De laatste dag van maart beloofde recordtemperaturen uit haar hoed te toveren. Dé perfecte gelegenheid om samen met Goofball en haar gezien te genieten van aan huis geleverde sushi van Kintsugi. Want hoera, het is nog altijd toegestaan om door de gang naar iemands tuin te lopen! (Hout vasthouden…) Dat we niet de enige waren die geen zin hadden om deze prachtige avond achter het fornuis te staan, bleek uit de wachttijden bij de restaurants en het gebrek aan koeriers om het bestelde eten rond te brengen.
We moesten dus even geduld uitoefenen, maar zo hadden we meer tijd om kennis te maken met Rodin, het nieuwste lid van het gezin van Goofball, een prachtige Maine Coon. Een kattenras waarvan ik tot voor kort nog nooit gehoord had, maar dat een nogal imposant postuur schijnt te combineren met een zeer zachtaardige inborst. Het beestje bleef alleszins verrassend rustig onder al de aandacht van de twee jongens.
Voor meer foto’s van onze gezellige sushidate verwijs ik graag naar Goofball. Door de lange wachttijd ben ik iets te enthousiast op de sushi gevlogen en helemaal vergeten foto’s te nemen. 😉
Zo zalig om op een coronaveilige manier samen te kunnen eten en te genieten van een goed gesprek. Het deed deugd!
