Lunchreünie in Bar Leuv

Tot mijn grote scha en schande moet ik bekennen dat de laatste keer dat ik fysiek afsprak met mijn vriendin dateerde van maart 2017. We hielden daarna nog wel contact via whatsapp en instagram, maar ‘het leven’ verhinderde een reünie in real life. Niet dat er ondertussen niet veel gebeurd is: ik verhuisde naar Genève en stond na vier maanden alweer in België, zij pikte de draad weer op met haar vriend, kreeg samen met hem een zoontje en dit jaar zelfs een tweeling! Helaas doorkruiste de coronacrisis eventuele bezoekplannen en lukte het mijn vriend en ik niet om aanwezig te zijn op de babyborrel.

Maar kijk, uitstel hoeft geen afstel te zijn en vandaag slaagden we erin een gezamenlijk moment te vinden om te lunchen bij het gezellige Bar Leuv. Ik slaagde erin tussen de buien door droog in het stadscentrum te geraken, al was het wellicht verstandiger geweest om een paraplu mee te nemen.

Mijn vriendin was nog niets veranderd. Amper te geloven dat ze een paar maanden geleden een tweeling op de wereld gezet heeft. Haar bevallingsverhaal was jammer genoeg een heuse horrorstory. Door een inwendige bloeding hing haar leven aan een zijden draadje en het had niet veel gescheeld of haar partner had alleen voor de drie kinderen kunnen zorgen. Amai, als je zulke verhalen hoort, dan besef je toch hoe fragiel het leven is en hoe een moment van intens geluk opeens kan omslaan. Terwijl haar partner op zoek ging naar een Calippo om zijn pas bevallen vriendin een plezier te doen, werd zij afgevoerd naar het operatiekwartier. Ik kan me niet voorstellen wat er door zijn hoofd gegaan moet zijn op het moment dat hij met dat waterijsje een lege ziekenhuiskamer binnen stapte en zijn vriendin weg was.

Erg onder de indruk van de rust en de kalmte waarmee ze het verhaal vertelde over hoe ze op de operatietafel lag en ze uit de gesprekken rondom haar kon afleiden hoe penibel haar situatie was. Na de bloeding volgde nog een infectie en een nieuwe ziekenhuisopname, maar nu is ze gelukkig helemaal hersteld. Ze geeft zelfs nog borstvoeding aan de tweeling en kijkt al uit naar haar terugkeer naar de werkvloer. Amai, wat een sterke madam!

En om te vermijden dat onze volgende afspraak weer ettelijke jaren op zich zal laten wachten, prikten we meteen een nieuwe datum voor een afspraak en kennismaking met haar zonen begin 2022. Kwestie van meteen onze goede voornemens in daden om te zetten.

We the Ecopower

Sinds juli 2011 zijn mijn vriend en ik klant bij Ecopower. Het feit dat ons tienjarig aandeelhouderschap ongeveer samen viel met het dertigjarig bestaan van Ecopower, was voor ons de ideale gelegenheid om naar het STUK af te zakken voor de vertoning van de film ‘We the power’ en het daaraan gekoppelde feestelijke moment. Even dreigde een uitgelopen vergadering in Brussel roet in het eten te gooien, maar uiteindelijk was ik net op tijd terug in Leuven om op de fiets te springen en stipt om 19u in het STUK te zijn.

De film ‘We the power’ toont aan wat gewone burgers kunnen bereiken als ze de handen in mekaar slaan. Toch iets om bij stil te staan in tijden waarin de ene crisis de andere schijnt op te volgen en de kritiek op ‘de politiek’ steeds harder aanzwelt.

Na de formele feestelijkheden volgde een lekkere, veganistische receptie in het STUKcafé. We hadden een zeer fijne babbel met een aantal Ecopower medewerkers en kunnen alleen maar hopen dat steeds meer mensen zich aansluiten bij deze burgercoöperatie die investeert in hernieuwbare energie!

Een KNAL! van een lichtparcours

Na ons copieuze middagmaal kreeg ik mijn vriend zondagavond echt niet meer overtuigd om mij te vergezellen naar KNAL! START. Dus sprong ik alleen op de fiets richting Abdij van Park, want ja, lichtshows, lichtprojecties en lasers zijn nu eenmaal mijn ding. En amai, het was echt de moeite. De donkere omgeving van de abdij was het perfecte decor voor zo’n lichtparcours. En ik was duidelijk niet de enige die onder de indruk was, te horen aan de commentaren rondom mij. Aangezien ik alle tijd had, permitteerde ik het mij zelfs om het parcours twee keer te doen.

De foto’s en filmpjes zijn uiteraard een gebrekkige weergave van de échte ervaring. You had to be there.

Nog eentje…

Of twee, om het af te leren!

Openingsavond KNAL! Stadsfestival

Een tijdje geleden viel een uitnodiging voor de openingsavond van het KNAL! Stadsfestival in het Depot in mijn mailbox. Een ideale gelegenheid om nog eens op stap te gaan mijn mijn vriendin, dokter, politiek geëngageerd persoon, mama van vier topzonen en kampioen power lifting (seriously, this girl can do it all).

Ik moest mij een beetje haasten om op tijd op onze afspraak te zijn, want een dik kwartier eerder zal ik nog op een terrasje garnaalkroketten te smikkelen. Gelukkig woon ik vlakbij het Depot en moest ik alleen even snel van schoenen wisselen.

De avond bood een vooruitblik op het vier maand durende festival en werd op een bijzonder charmante, zij het soms wat haperende wijze aan mekaar gepraat door An Olaerts, die ik nog ken uit een ver verleden toen bloggen nog hip was. Na het interview met de Belangrijke Mensen (serieus, die kerel van de Nationale Loterij hadden ze beter in het publiek laten plaatsnemen), kwamen twee slimme dames aan het woord werkzaam in de ruimtevaartsector. Ik wou dat ik de tegenwoordigheid van geest gehad had om de namen van de twee dames te noteren, want helaas, zelfs mijn beste google skills weten ze niet naar boven te toveren. Dus als iemand de namen van de dames op de laatste foto weet, laat een berichtje achter in de commentaren.

Verder werd ook een stukje van de sluier van het nieuwe stadskunstwerk opgelicht en kregen we een kleine preview van het openingsweekend in de Abdij van Park. Het officiële gedeelte van de avond eindigde met een spetterend percussie-optreden, geïnspireerd door een mislukt vuurwerk in Oban.

Daarna volgde de receptie met lekkere vegetarische hapjes en speciaal voor het stadsfestival ontworpen pralines van Bittersweet. Mijn vriendin en ik liepen wat bekenden tegen het lijf en zo werd het een heel gezellige avond. Alleen jammer dat mijn vriendin slechts in zeer beperkte mate kon genieten van de hapjes en drankjes, want ze was in volle aanloop naar het Belgisch kampioenschap power liften. Geen al te zware uitspattingen toegelaten voor deze kampioene, dus!

Rond een uur of elf vonden we het welletjes en namen we afscheid van de rest van ons gezelschap. Ik wandelde nog even met mijn vriendin mee tot aan het stadskantoor, waar haar man haar kwam oppikken en genoot van de korte wandeling door de frisse avondlucht terug naar mijn appartement.

Teamdag in Leuven

Teamdag nummer twee bracht ik samen met mijn collega’s door in Leuven. Lekker handig, want zo kon ik ‘s ochtends wat langer in bed liggen. 😉

Eerste stop van de dag: een bezoek aan de raadszaal van het gotische stadhuis, alwaar we wat meer uitleg kregen over de langetermijnplannen van de stad.

Na deze introductie op de toekomst, leidde een gids ons langs verschillende ontwikkelingsprojecten in Leuven. De gids deed echt zijn best en was zeker goed voorbereid, maar hij slaagde er niet in zijn verhaal goed over te brengen. Hij miste ook veel kansen om de collega’s mee te nemen in zijn verhaal. Persoonlijk vond ik het erg jammer dat de wandeling ons alleen langs bouwwerven leidde. Mijn collega’s die Leuven niet kenden, kregen zo een erg vertekend beeld van onze mooie stad. Gelukkig kon ik de gids overtuigen om heel op het einde van de wandeling even in de Hoorn binnen te gaan en de prachtige brouwzaal te bewonderen.

De lunch bij Gastrobar Hop was zonder twijfel het hoogtepunt van de dag: de heerlijk verfijnde gerechten en de uitstekende lokale wijnen en bieren wisten iedereen te bekoren. We klonken in het bijzonder op een collega die vorig jaar in volle coronacrisis met pensioen ging en dus helaas niet op gepaste wijze kon uitgewuifd worden. En of dat glaasje Monteberg smaakte!

bite:

Tartaar van zalm, gekonfijte tomaat, selder, burrata:

Vis van het moment, wortel, raz el hanut, gele biet:

Oogstappel, sabayon, gezouten amandel, ijs van pepermunt:

Na deze zalige en ontspannen lunch met veel gelegenheid om bij te praten, belandden we met een coalition of the willing in Bar Florida voor een koffie, een theetje of iets straffer. Ik hield het braaf bij huisgemaakte gemberlimonade (die eerlijk gezegd meer ijs dan limonade was).

Time flies when you are having fun en het overblijvende groepje dunde geleidelijk uit. Met de vijf laatste overblijvers gingen we uiteindelijk nog garnaalkroketten eten op het terras van brasserie La Royale op het Martelarenplein. Een klassieke afsluiter van een fijne dag.

Date night at Octobar

Na het werk nog eentje gaan drinken met de collega’s op het terras van het Muntpunt Grand Café. Zoals eerder gezegd: zolang het weer het nog toelaat, doen we terrasjes! We waren met een select gezelschap van vier vrouwelijke collega’s en praatten over vanalles en nog wat. Ik moet zeggen dat ik blij was geen cocktail besteld te hebben, want de persoon achter de bar was duidelijk een nieuweling die nog nooit in zijn leven een cocktail gemaakt had. De moscow mule werd een soort gin tonic en de mojito was duidelijk ook een eigen creatie. Gelukkig had ik een glaasje prosecco besteld. Kan weinig mee misgaan.

Ik hield het bij één drankje, want mijn vriend en ik hadden deze vrijdagavond een date night, dus ik kon het niet laat maken.

Mijn vriend en ik startten onze avond met een bezoek aan het terras van de Octobar. Fijn concept, al die kleine hapjes om te delen met daarbij een goed glas wijn en een heerlijke cocktail (deze keer wél correct klaargemaakt) om de avond af te sluiten. Van de mosseltjes met rode curry, citroengras en gember zijn er helaas geen foto’s. Te veel honger, wellicht. 😉

Oesters Juizette “La Rêveuse” en St. Vaast uit Normandië:

Rilette van gerookte forel en artisjok met Griekse pita:

Pimientos de padron:

Gebakken gamba’s met tzatziki en komkommer:

El Presidente en een cosmopolitan:

Na ons bezoek aan de Octobar trokken we naar de cinema, maar daarover meer in een andere blogpost.

Eentje voor de archieven

Het Land aan de Overkant en cocktails bij Bar Nine

Zaterdag 2 oktober was al een dikke maand of twee gereserveerd voor een diner in het Land aan de Overkant met onze vrienden uit Hasselt. Alweer een paar vrienden die we niet meer gezien hadden sinds de coronacrisis. (Eerlijkheidshalve moet ik er wel bij vermelden dat onze kameraad vorig jaar nog iets is komen drinken bij ons na zijn opleiding in Leuven, maar ik schijn dit illustere moment niet meer terug te vinden in mijn archieven.)

We hadden de beste tafel van het restaurant: vlak bij de open keuken. Fantastisch om een blik te kunnen werpen op de plek ‘where the magic happens’. Maar we concentreerden ons toch vooral op onze vrienden, want er viel veel bij te praten. Drie kinderen, allebei een full time job, een eigen bedrijf, plus een handvol hobby’s én dan nog bijstuderen. Jah, dan steekt het toch wel dat ik voor mijn (toegegeven, meer dan) full time job bijna al mijn hobby’s heb moeten laten varen. Misschien moet dat een goed voornemen zijn voor 2022: terug één hobby opnemen… Bij voorkeur een taalcursus.

En ja, het eten was naar goede gewoonte weer fantastisch. Al viel het me wel op dat de wijn een pak minder royaal werd bijgeschonken dan vóór de coronacrisis.

Appetizers:

Roodbaars, mierikswortel en karnemelk:

Tonijn, cassis & radijs:

Schelvis, aardappel & choron:

Wilde eend, schorseneer & biet:

Kaas van bij Elsen:

Na het diner wilden onze vrienden graag nog iets gaan drinken in de stad. Helaas waren op zaterdagavond na 22u al mijn favoriete wijnbars (Octobar, Convento, Terroir en Surlie) gesloten. Dus zakten we af naar de Oude Markt en slaagden we er met heel veel geluk in een plaatsje te veroveren bij Bar Nine. De cocktails waren erg lekker, maar de muziek stond er te luid naar mijn goesting en echt comfortabel zitten was het niet op die kleine poefjes. Naar mijn persoonlijke mening hadden we beter een digestiefje gedronken bij het Land aan de Overkant. Jammer dat al die wijnbars zo vroeg sluiten.

Ladies dineren Onder den Toren

Gisteren samen met de Leuvense dames genoten van een topavondje in restaurant Onder den Toren. Spijtig genoeg kon onze goede vriendin D er niet bij zijn. D was deze donderdag 30 september uitgerekend om te bevallen en had toegezegd om te komen, indien haar toestand het toeliet, uiteraard. Helaas voelde ze zich donderdagochtend niet zo goed en besloot ze veiligheidshalve toch maar af te zeggen. Geheel en al begrijpelijk! Ik zag ons al met een groepje dames naar het UZ afzakken voor de bevalling. 😉

Even zag het ernaar uit dat ons avondje in het water zou vallen, want bij het binnen komen in het restaurant, bleek dat onze reservatie niet genoteerd was. Terwijl ik nochtans echt wel gebeld had! De dame aan de lijn had me zelfs gezegd dat ze aan het renoveren waren, maar nét zouden opnieuw open zijn, de week waarin ik wilde reserveren. Zoiets zuig je niet uit je duim en de barman besefte duidelijk dat er een vergissing was gebeurd. De bediening zettn wat extra tafels bij op het eerste verdiep (waar een verjaardagsfeestje aan de gang was) en zo hadden we alsnog een plaatsje voor ons zessen. Wel een beetje jammer dat we op het eerste verdiep zaten, want de feestende tafel produceerde wel wat lawaai (wellicht was het de bedoeling deze verdieping exclusief vrij te houden voor het feestje), maar goed, we waren al blij dat we niet door de Leuvense straten moesten dwalen op zoek naar een alternatief.

Het eten zelf was lekker, maar voor mij waren het vooral de cocktails die met de pluimen gingen lopen. De meeste cocktails waren gebaseerd op klassieke recepten, waaraan de barman zijn eigen draai had gegeven. Echt zalig! Ik startte de maaltijd met een whiskey sour en eindigde hem met een prikkelpoppie mengeldrankje. Van de naam alleen al word je licht in het hoofd. 😉

Aperitiefhapje:

Cocktails als aperitief:

Moambe:

Cocktails als dessert:

Yet Another Blog

Life on my side

leuven