Toen mijn vriendin uit Antwerpen tijdens ons diner bij Convento Wijnbistro zei dat haar zus die in Italië woont, net als vorig jaar, opnieuw een dikke week aan de kust zou verblijven, schreef ik meteen die data in mijn agenda. En de sterren stonden goed, want het weekend dat onze vriendin uit Ternate aankwam in België was het weekend voordat wij op vakantie vertrokken naar Puglia en dat we om die reden hadden vrijgehouden.
Dus spoorden we zondagochtend in een goed gevulde trein richting de kust. Omdat we plannen hadden om samen te fietsen en er in Duinbergen geen blue-bikes waren, beslisten we af te stappen in Knokke, erop gokkende dat dit station het meeste blue-bikes zou hebben. Helaas, er stonden welgeteld drie blue-bikes in het fietsenrek en dan nog van die slimme blue-bikes zonder fysiek slot. Eén fiets had platte band, de tweede fiets kregen we, na wat geklopt op het zadel, ontgrendeld en de derde fiets kregen we gewoonweg niet geopend. We kregen steeds de melding dat de fiets zich niet bij een blue-bike locatie bevond. Euh, sure.
Na heel wat gepruts gaven we het op en besloot ik alvast met de ene fiets die we ontgrendeld kregen naar het appartement van onze vriendinnen te rijden. Mijn vriend zou te voet volgen en ergens onderweg een fiets huren, zodat we alsnog samen konden fietsen. Dat plan lukte wonderwel en even later waren we allemaal herenigd in het appartement. Een blij weerzien!
Vanaf centrum Knokke-Heist maakten we samen met onze twee vriendinnen en de jongste zoon van onze vriendin uit Italië een fijne fietstocht in de omgeving. We passeerden het charmante dorp Ramskapelle om te eindigen bij de Zes Bochten voor een heerlijke lunch. Op het terras van de Zes Bochten vervoegden we de moeder van onze vriendinnen en de oudste zoon van onze vriendin uit Italië, die al voor ons daar waren aangekomen.
Onze plannen om ook in de namiddag nog een grote fietstocht te maken, borgen we al snel op. Te warm. Ideaal weer om van een mooie namiddag aan het strand te genieten. Veel meer dan luieren en af en toe zwemmen deden we dus niet. Oja, de jongens speelden oorlogje. 😉
‘s Avonds aten we gezellig samen boterhammetjes op het appartement. De oudste zoon van onze vriendin zorgde voor de aperitiefhapjes.
Na het eten namen we afscheid. Ik fietste terug naar Knokke, mijn vriend volgde te voet (hij had zijn huurfiets al in de namiddag binnen gedaan). Tot mijn verbazing lukte het vlot om de blue-bike opnieuw te vergrendelen aan het station.
Het eerste stuk van onze treinrit verliep vlotjes. Bij onze overstap in Brugge was het echter gedaan met ons geluk: gigantische treinvertragingen. Uiteindelijk had onze trein meer dan twintg minuten vertraging en was het zoeken om nog ergens een plaatsje te vinden. Gezellig samen zitten, zat er niet in. En dat beterde er niet op naarmate de rit vorderde. Zo spijtig voor al die mensen die kiezen voor het openbaar vervoer en die na een vermoeiende dag aan zee moeten rechtstaan. Pas na Brussel kwamen er plaatsen vrij in de wagons. Uiteindelijk waren we om twintig voor twaalf ‘s nachts thuis en kropen we meteen in bed na een fijne, maar vermoeiende dag.
